Ηλειακό Χωριό

Τι γίνεται με την υπόθεση «Ηλειακό Χωριό»; Βλέπετε οι εκάστοτε αρμόδιοι ώσπου να πάρουν «μπροστά» περνάει αρκετός χρόνος. Μετά αρχίζουν οι συζητήσεις. Ο ένας κόβει ο άλλος ράβει και ο καιρός περνάει. Μετά αρχίζουν οι υποσχέσεις, οι τοποθετήσεις, περνάνε 2 χρόνια ακόμα. Γίνονται νέα σχέδια, απασχολούνται καμιά εικοσαριά «βολεμένοι υπάλληλοι» (βλέπε ΔΕΠΟΣ) που φτιάχνουν σχέδια για κονδύλια και η κατάσταση συνεχίζεται. Ώσπου να αλλάξει η κυβέρνηση να έρθει μια άλλη που δεν είναι δεσμευμένη και η ιστορία συνεχίζεται για 20 χρόνια. «Ήμουνα νιός και γέρασα». Από την άλλη μεριά εάν κοιτάξουμε στο διαδίκτυο βλέπουμε μεζονέτες και βίλλες, νέες γειτονιές και χωριά ολόκληρα στις Ελληνικές παραλίες και στα νησιά γιατί ανέλαβαν συνεταιρισμοί και επιχειρηματίες. Κι εμείς; Περιμένουμε το Θανασάκη, το Γρηγόρη… και κάθε άλλο πολιτικό να μας υλοποιήσει το έργο. Οι μέχρι σήμερα οι πολιτικοί της Ηλείας δεν βοήθησαν ουσιαστικά αλλά και τυπικά για να γίνει αυτό το όνειρο των Ηλείων της Αμερικής, του Καναδά, της Αυστραλίας. 920 στρέμματα που έχουν παραχωρηθεί από το Ελληνικό Κράτος για οικισμό των Ηλείων Ομογενών παραμένει ανεκμετάλλευτος και κάθε τόσο παρουσιάζεται ένας τοπικός παράγοντας να το «φάει» χωρίς να λογαριάζει τους Ηλείους Ομογενείς. Όπως πάνε τα πράγματα κάποια μέρα κάποιος πολιτικός με διασυνδέσεις θα βρει έναν όμιλο, έναν επιχειρηματία και πάει το οικόπεδο (αείμνηστη Ελένη Σκρέκα). Κι εμείς… Περασμένα μεγαλεία και διηγόντας τα να κλαις. Κατά τα άλλα είμαστε οι καλύτεροι Έλληνες. Ναι, είμαστε αλλά μη μας δουλεύετε. Γιατί την άλλη φορά αυτός ή αυτή που θα μας το πει να τον/την ρωτήσουμε τι έχει κάνει αυτός ή αυτή για τους καλύτερους Έλληνες; Μόνο λόγια και αερολογίες. Έτσι, πώς να πάει μπροστά ο τόπος αφού η ρεμούλα, το εύκολο χρήμα οι of shore εταιρείες κάνουν χρυσές δουλειές. Το Ελληνικό κράτος κοντεύει να κτυπήσει πτώχευση και το Ηλεικό Χωριό τους μάρανε. Και όμως εάν υπήρχε προγραμματισμός και χρονοδιάγραμμα εκατοντάδες Ηλειώτες και Ηλειώτισσες θα κατοικούσαν στο Ηλειακό Χωριό και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους θα ερχόμαστε στην Ελλάδα, την Ηλεία τη Γη των Ολυμπιακών Αγώνων όπου 330 ημέρες το χρόνο έχει λιακάδα, όπου οι παραλίες της είναι οι καλύτερες τις Ευρώπης και ο καιρός θαυμάσιος. Αντί αυτού όμως θα έχουν γειτόνους τους οικονομικούς μετανάστες των Βαλκανίων, των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της Ασίας και της Αφρικής. Μήπως είμαστε κι εμείς ρομαντικοί; Μήπως πρέπει να δούμε τα πράγματα με το ψυχρό μάτι ενός μετανάστη που έφυγε από την πατρίδα του για ένα καλύτερο μέλλον και άφησε την πατρίδα του να μπουν «οι σκύλοι» να αλέσουν. Μήπως πρέπει να τους «μουτzώσουμε» και να συμπεριφερόμαστε ψυχρά έως ότου καταλάβουν το άδικο; Δεν το κάνουμε όμως γιατί πονάμε αυτό το τόπο, αγαπάμε αυτό το τόπο και ίσως να τον αγαπάμε πιο πολύ από ότι οι ντόπιοι. Δεν θα βρεθεί ένας Ηρακλής να καθαρίσει τους στάβλους; Σε αγαπάμε Ηλεία, σε αγαπάμε Ελλάδα.

Β.K