Η μοναξιά, η αποξένωση και ο θάνατος….

Η μοναξιά, η αποξένωση και ο θάνατος είναι τρία στοιχεία που τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο διαπιστώνεται πως αποτελούν εκφράσεις συμπεριφορών μελών κάθε κοινωνίας. Οι αυτοκτονίες που έχουν σημειωθεί και έχουν προβληματίσει τον κόσμο αλλά και την επιστημονική κοινότητα, αποδίδονται σε ανθρώπους που ήταν μοναχικοί, δεν έκαναν παρέες και δεν μίλαγαν εύκολα σε άνθρωπο.   Η κοινή γνώμη, κάτω από το πρίσμα της επιφανειακής κοινής λογικής, αποδίδει τα χαρακτηριστικά αυτά της συμπεριφοράς των συγκεκριμένων ανθρώπων στην διατάραξη της ψυχικής τους ισορροπίας (ψυχολογικά προβλήματα).

Κανείς όμως ποτέ δεν αναρωτήθηκε ουσιαστικά γιατί έφθασε σε αυτό το σημείο και τι ήταν εκείνο που δεν μπόρεσε να αντέξει ο εσωτερικός του κόσμος για να θεωρήσεις πως η παρουσία του σε αυτόν τον κόσμο είναι περιττή.  Στις περισσότερες περιπτώσεις, σύμφωνα με έρευνες, είναι γιατί είτε σαν παιδί, είτε σαν έφηβος, είτε σαν άντρας ή γυναίκα, δεν έχει νιώσει την στοργή, την θαλπωρή και τα αισθήματα που προκαλεί η αγάπη σε όλες της τις μορφές.

Γιατί ποτέ δεν είδε έναν από αυτούς που ήταν στο περιβάλλον του να του χαμογελάει πραγματικά και να κάθετε να του εξομολογείται τα δικά του προβλήματα πρώτα, να του ζητάει την συμβουλή του για να τον κάνει να νιώσει χρήσιμος και μετά να καθίσει να ακούσει και τα δικά του.
Αυτό θα τον έκανε σιγά—σιγά να αρχίσει να αποκτά εμπιστοσύνη στον ανθρώπινο είδος και στον εαυτό του. Θα αναζητούσε την συντροφιά και θα έδιωχνε από μέσα του σκέψεις που θα τον οδηγούσαν στην αποξένωση…
Η αγάπη σήμερα, λόγω των γρήγορων ρυθμών με τους οποίους τρέχει η ζωή, έχει πάρει την μορφή του διαλλείματος που δεν ξεπερνά τα δέκα λεπτά. Και μάλιστα με ένα υλιστικό τρόπο που πολλές φορές δεν σε γεμίζει συναισθηματικά,.

Σε αυτό βέβαια συμβάλλουν και τα πολλά πρέπει που έχει θεσπίσει η κοινωνία και τα οποία τα έβαλλε ως όρια συμπεριφοράς όχι φυσικά για να προστατεύσει την προσωπικότητα του καθενός μας.

Ούτε φυσικά για να προστατεύσει την αγάπη από τον ευτελισμό που την οδηγεί σιγά—σιγά μέσω των τρόπων με την οποία την προβάλλει, αλλά για να μπορέσει να αφαιρέσει από τον άνθρωπο κάθε δημιουργική διάθεση που πηγάζει από την αγάπη και να τον καταστήσει ένα ρομπότ που θα εκτελεί χωρίς να σκέφτεται και να αισθάνεται….

Πηγή: ΠΑΤΡΙΣ, Παναγιώτης Παυλόπουλος