Οι κουτσομπόληδες εμείς ή οι κουτσομπόληδες οι άλλοι;

Τα μπλόκα των αγροτών και η Ελληνική οικονομία που καταρρέει από τη μία και από την άλλη έτσι ξαφνικά το διαζύγιο Μενεγάκης-Λάτσιου, που ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα.

Λιμνάζοντα τρόπος του λέγειν, απλά από την πολύ μαυρίλα που συνοδεύει το τελευταίο διάστημα όλες τις ειδήσεις που αφορούν την οικονομία και την προοπτική της χώρας, όλοι αισθάνονται ότι έχουν εγκλωβιστεί μέσα σε ένα έλος από το οποίο δύσκολα θα ξεφύγουν και μάλιστα αλώβητοι. Η καθημερινή ειδησεογραφία δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, και οι περισσότεροι Έλληνες παρακολουθούν αμέτοχοι τα γεγονότα, περιμένοντας το «μοιραίο», ως να μην υπάρχει καμία ελπίδα.

Δύσκολα μπορεί να διαταραχθεί η ηρεμία της αβεβαιότητας για το αύριο, η είδηση όμως για το διαζύγιο Μενεγάκης-Λάτσιου είναι είδηση! Το πώς και το γιατί, εμένα προσωπικά δεν με αφορά. Προσωπικό τους το θέμα και σεβαστό. Το γεγονός όμως ότι από προχθές έχει γίνει θέμα συζήτησης από όλους, δεν είναι και μικρό πράγμα. Εκεί που όλοι ήταν σε αφασία, βρήκαν κάτι να ασχοληθούν, οπότε αυτό και μόνο από μόνο του κάτι λέει. Ο κόσμος κουράστηκε από τα προβλήματα, κουράστηκε από τα ίδια και τα ίδια, κουράστηκε να περιμένει την επερχόμενη ‘καταστροφή’ και βρήκε κάτι ποιο ανάλαφρο να ασχοληθεί, έτσι για να ξεχάσει και τις έγνοιες του.

Μέχρι και έκτακτες εκδόσεις είχαμε, για να μην υπάρξει κενό στην ενημέρωση για το συγκεκριμένο θέμα. Βρήκε λοιπόν κάτι ο κόσμος να ασχοληθεί και να αποπροσανατολιστεί από τα δικά του προβλήματα, που έτσι και αλλιώς δεν θα αλλάξουν με το διαζύγιο του γνωστού ζεύγους, απλώς θα μπουν λίγο στην άκρη, για να υπάρξει και ο ανάλογος χώρος για το επικείμενο κουτσομπολιό. Γιατί αυτός είναι ο Έλληνας και το συγκεκριμένο θέμα έρχεται να το καταδείξει για ακόμη μία φορά. Η δυστυχία του άλλου φέρνει χαρά στο διπλανό του. Όχι πάντα βέβαια, αλλά και η λογική του να κουτσομπολέψουμε τον άλλο, ως σαν να μην έχουμε εμείς οι ίδιοι κανένα πρόβλημα, κάπου έχει παρατραβήξει σε αυτή τη χώρα.

Πικρόχολα σχόλια, γαργαλιστικές λεπτομέρειες και κακοπροαίρετη κριτική όταν πρόκειται για την προσωπική ζωή του άλλου, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Και να υπήρχε κάποιο όφελος, κάποιο κέρδος από κάτι τέτοιο, θα μπορούσα να το δικαιολογήσω με κάποιο τρόπο. Το να λέγεται όμως κάτι, απλά και μόνο γιατί πρέπει να ειπωθεί μία κακιούλα, αυτό δεν χωρά καμία δικαιολογία. Είναι καθαρά θέμα παιδείας και κακής νοοτροπίας. «Δεν κοιτάζεις την καμπούρα σου…» λέει ο λαός και έχει απόλυτο δίκιο, μόνο που στην πράξη τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Κάποιοι κοιμούνται και ξυπνούν με μοναδική τους έννοια τα προβλήματα των άλλων.

Όχι βέβαια με διάθεση να τα λύσουν, αλλά με διάθεση να τα καυτηριάσουν, γιατί δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν. Και μετά απορούμε κιόλας, γιατί δεν δημιουργεί αυτή η χώρα. Πώς να δημιουργήσει, όταν η πλειοψηφία των πολιτών, ασχολείται με άσχετα ζητήματα, προβληματίζεται για άκαιρα θέματα, κάνει διαγωνισμό μεγαλύτερης κουτσομπόλας και κουτσομπόλη; Δεν μένει χρόνος για δημιουργία, για ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων, ο χρόνος αναλώνεται στα νέα από τη showbiz και στο τι έκανε ο διπλανός, ο φίλος, ο συγγενής, ο γνωστός του γνωστού και πάει λέγοντας. Και μετά αναρωτιόμαστε, γιατί αυτή η χώρα δεν κάνει βήματα μπροστά.

Με την απορία θα μείνουμε και δεν πρόκειται ποτέ να πάει μπροστά, εάν δεν αλλάξουν μυαλά οι πολίτες της. Τα προβλήματα, δεν τα λύνεις ρίχνοντάς τους αλάτι. Το μόνο που πετυχαίνεις με αυτό τον τρόπο είναι να τα βάλεις στην άκρη προσωρινά, να μην τα σκέφτεσαι όσο αυτό είναι εφικτό, αλλά αυτά παραμένουν εκεί για να στοιχειώνουν τις νύχτες και τις ημέρες σου. Και ούτε βέβαια τα λύνεις, με το να ασχολείσαι με όσα αφορούν τους άλλους, θεωρώντας ότι τα δικά τους είναι πιο σημαντικά και ότι εσύ είσαι σε πλεονεκτική θέση.

Τα προβλήματα τα λύνεις κοιτάζοντάς τα κατάματα. Δεν σου έρχονται όλα σερβιρισμένα στο πιάτο, αλλά ακόμη και εάν σου έρθουν, εκείνο το ρημάδι το πιάτο πρέπει και να πλυθεί μετά, άρα πρέπει να βάλεις το χεράκι σου, ακόμη και εάν πρέπει να το τοποθετήσεις μέσα στο πλυντήριο πιάτων! Κατά συνέπεια, μπορεί το κουτσομπολιό να υπάρχει στη ζωή μας, το θέμα όμως είναι να μην καθορίζει τη ζωή μας. Όταν μάθουμε να καθορίζουμε οι ίδιοι τη ζωή μας, με τα δικά μας θέλω, τα δικά μας στραπάτσα, τους δικούς μας όρους, την προσωπική μας παρουσία, τότε μπορούμε να ελπίζουμε και σε κάτι καλύτερο. Διαφορετικά, ας αφήσουμε τους άλλους να ξέρουν καλύτερα…

Πηγή: ΠΑΤΡΙΣ, Μαρία Καραμπάτση