Αναβίωσαν τα χοιροσφάγια στα Μακρίσια

Μια εβδομάδα πριν από την Τσικνοπέμπτη, με το άνοιγμα του Τριωδίου, χρόνια τώρα ξεκινά στα Μακρίσια η διαδικασία της σφαγής των γουρουνιών, τα χοιροσφάγια. Στα παλιά τα χρόνια, κάθε σπίτι έτρεφε για ένα χρόνο το γουρουνόπουλό του.
Ένα καλό γουρούνι για «χοιροσφαγή» έφτανε τα 100 με 150 κιλά. Όλο το χρόνο ταϊζόταν με καλαμπόκι, πίτουρα κουρκούτι, σγόρτσα (άγρια αχλάδια), βελανίδια και αποφάγια του σπιτιού (παμφάγο). Το σφάξιμο του γουρουνιού γινόταν την περίοδο των Απόκρεω, την πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου, την σφαγαριά. Ήταν γιορτή για όλο το χωριό. Οι κάτοικοι σχημάτιζαν φιλικές συντροφιές και έσφαζαν με τη σειρά τα χοιρινά τους.
Η παράδοση είναι συνώνυμη με το χωριό. Έτσι και φέτος, το έθιμο τηρήθηκε. Από νωρίς το πρωί, σε πολλά σπίτια έγινε η σφαγή ενός, δύο αλλά και πολλών περισσότερων χοιρινών. Με ομαδική δουλειά, κρασί και εύθυμη διάθεση, η παρέα μεγάλωσε και οι περαστικοί από το χωριό ήταν ευπρόσδεκτοι για φαγητό και γλέντι.
Η διαδικασία της σφαγής ακολουθήθηκε από τον τεμαχισμό του ζώου, το στράγγισμα και το ξέπλυμα του κρέατος και των εντοσθίων, η μαγειρική (στην οποία όλοι έβαλαν ένα χεράκι) στα κάρβουνα, και το γλέντι που στήθηκε σχεδόν σε κάθε αυλή.
Με ρίζες που χάνονται στα βάθη των χρόνων, το έθιμο των χοιροσφαγίων στα Μακρίσια δεν αναφέρεται μόνο στη διατροφή αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και έναν αυθεντικό τρόπο διασκέδασης και γιορτής για τους κατοίκους του χωριού.
Σχεδόν σε κάθε σπίτι υπήρχε χθες ένας χοίρος ο όποιος ήταν έτοιμος για τα κάρβουνα και για παστό. Γλέντι, ντουφεκιές και χορός είχαν την τιμητική τους. Όπως λένε οι κάτοικοι, το έθιμο της χοιροσφαγής διοργανώνετε πάντα την τελευταία Παρασκευή πριν την παραβολή του άσωτου υιού, για να έρθει ο άσωτος και να βρει έτοιμο το μόσχο τον σιτευτό.

Πηγή: ΠΑΤΡΙΣ