Αλλος για Αμερική

Το βέβαιο είναι ότι την Αμερική δεν την ανακάλυψε ο Χριστόφορος Κολόμβος. Οποιοι όμως κι αν ήταν αυτοί που προηγήθηκαν (Απωανατολίτες, Βίκινγκ ή, όπως οι «εναλλακτικοί» παραϊστοριογράφοι επιμένουν, ο Ηρακλής), είναι επίσης βέβαιο ότι η Αμερική έχει ανακαλυφθεί προ πολλού. Καμία δάφνη λοιπόν δεν δικαιούται όποιος την ανακαλύπτει τώρα πια, κατ’ όναρ ή κατά φαντασίαν, και βγαίνει να διαλαλήσει τη μεγάλη του επιτυχία. Σαν μετά Κολόμβον Κολόμβος ακούστηκε ο νέος αρχηγός της Ν. Δ. όταν, μιλώντας στην κομματική συγκέντρωση στο ΣΕΦ, βροντοφώναξε ότι «το νοικοκύρεμα στα οικονομικά της χώρας έπρεπε να αρχίσει από τον Οκτώβριο», αμέσως μετά τις εκλογές. Αν ήθελε όντως να ανακαλύψει μια νέα ήπειρο ο κ. Σαμαράς θα έπρεπε να το είχε πράξει πριν από τις εκλογές και την κυβερνητική αλλαγή, όταν τα ηνία τα κρατούσε το κόμμα του κι αυτός μαζί. Γιατί και τότε, βέβαια, χρειαζόταν «νοικοκύρεμα». Ή μήπως, υπουργός αυτός (στο υπουργείο Πολιτισμού, όπου η ουσιαστικότερη «παρέμβασή» του ήταν η γεωγραφική αναδιευθέτηση της Πελοποννήσου ώστε ο Επικούρειος Απόλλων να προσγραφεί στο νομό Μεσσηνίας και να αποσπαστεί από την Ηλεία), δεν το είχε αντιληφθεί;

Ο κ. Σαμαράς έχει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δυσκολεύουν όλους τους νέους αρχηγούς: πρέπει να φανεί, την ίδια στιγμή, και συνεχιστής του προκατόχου του, αλλά και ριζοσπάστης και ανατρεπτικός. Πρέπει να υμνεί τον πρώην την ίδια ώρα που τα πράγματα τον υποχρεώνουν να είναι κάπως κριτικός. Πρέπει δηλαδή (όπως άλλωστε και ο κ. Γ. Παπανδρέου εν σχέσει και με τις δικές του παλαιότερες υπουργικές θητείες, αλλά και με τον κ. Σημίτη) να θυμάται ξεχνώντας και να γράφει διαγράφοντας. Κι αυτό δεν είναι ό, τι ευκολότερο.

Από τη ρητορική του κ. Καραμανλή, από τις χειρονομίες και το λεξιλόγιό του, ο διάδοχός του έχει κρατήσει ελάχιστα (δεν μπορώ, πάντως, να μη σημειώσω ότι και αυτός, ένας Πελοποννήσιος, συλλαβίζει το «πρό-κει-ται σαν «πρό-κε-ται», όπως ο Μακεδόνας προκάτοχός του). Από την πολιτική του θα ήθελε, επίσης, να μην κρατήσει πολλά, αλλά η κάποια ευγνωμοσύνη που οφείλει να αισθάνεται δεν του το επιτρέπει. Διότι ο κ. Σαμαράς δεν έγινε υπουργός επειδή ήταν δελφίνος. Κλήθηκε από την αποστρατεία και έγινε υπουργός ώστε να καθιερωθεί ως δελφίνος στο κομματικό σώμα. Αυτό, προς το παρόν τουλάχιστον, τον εμποδίζει να κινήσει την πτέρναν κατά του ευεργέτου. Τον υποχρεώνει, δηλαδή, να λέει ότι «το νοικοκύρεμα έπρεπε να αρχίσει τον Οκτώβριο του 2009», όταν ο κ. Καραμανλής έπαψε να πρωθυπουργεί, και όχι το καλοκαίρι ή την άνοιξη του 2009 ή του 2008, του 2007, του 2006, όταν την εξουσία την ασκούσε το κόμμα του και ο προκάτοχός του. Και όπως όλοι ξέρουμε ότι η Αμερική έχει ήδη ανακαλυφθεί, έτσι ασφαλώς ξέρουμε και ότι το «νοικοκύρεμα» δεν ήταν δα και το κύριο γνώρισμα των κυβερνητικών ημερών της Ν. Δ. • κάθε άλλο. Να μην το γνώριζε τάχα ο κ. Σαμαράς; Πιθανόν. Αλλά κάτι τέτοιο μάλλον δεν θα μπορούσε ποτέ να το προσκομίσει σαν τεκμήριο πολιτικής οξυδέρκειας.

Πηγή: Καθημερινή, Παντελη Μπουκαλα