Επτά ιστορίες καθημερινής τρέλας στο ΕΣΥ

Ενα δαιδαλώδες και άκρως αναποτελεσματικό σύστημα αποδεικνύεται άλλη μια φορά το ΕΣΥ. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας φθίνουν καθημερινά και τα βασικά «συστατικά» είναι ταλαιπωρημένοι ασθενείς και ανικανοποίητοι και κουρασμένοι εργαζόμενοι. Η υποβάθμιση και η απαξίωσή του δεν έχουν τελειωμό, με συνέπεια μεγάλο τμήμα των δαπανών να οδηγείται -καθόλου τυχαία- στον ιδιωτικό τομέα.

Στις μέρες μας και οι συγγενείς των ασθενών γίνονται νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, ακόμη και καθαριστές. *Οι όποιες προσπάθειες έχουν γίνει έχουν πέσει στο κενό, ενώ οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για στήριξη της υγείας δεν φαίνεται να μπορούν να υλοποιηθούν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και των συνεχιζόμενων περικοπών. Η «Κ.Ε.» παρουσιάζει τα κυρίαρχα προβλήματα στα νοσοκομεία που προκύπτουν από τις ελλείψεις προσωπικού, την άναρχη κατανομή των κονδυλίων, τις σπατάλες αλλά και τραγικές εικόνες που ζουν στο πετσί τους οι άρρωστοι.

Ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση περιμένουν απεγνωσμένα να τους δώσει κάποιος σημασία. Συγγενείς τρέχουν αλλόφρονες σε διαδρόμους για να εντοπίσουν έναν... «σωτήρα», όταν βέβαια δεν ανεβοκατεβαίνουν τους ορόφους για να παραδώσουν μόνοι με τα φιαλίδια στα χέρια το αίμα προς εξέταση στο εργαστήριο. Μεσήλικοι σηκώνουν στα χέρια τους άρρωστους υπερήλικες γονείς τους, ελλείψει τραυματιοφορέων.

Αυτή είναι η μία πλευρά του συστήματος. Η καθημερινή. Αυτή που βασανίζει όλους όσοι περνούν την πόρτα κάποιου μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου. Μια βόλτα στα νοσοκομεία της Αθήνας μπορεί να πείσει οποιονδήποτε δύσπιστο.

1 Τηλεφωνικά ραντεβού αλλού γι' αλλού!
Η ταλαιπωρία ξεκινά πριν ακόμη ο ασθενής πατήσει το πόδι του στο νοσοκομείο. Για να κλείσει κανείς ένα ραντεβού για εξέταση σε νοσοκομείο υποτίθεται ότι μπορεί να καλέσει απλά και σύντομα στο «1535». Πρόκειται για έναν τηλεφωνικό αριθμό τον οποίο τελικά όπως απεδείχθη δεν τον γνωρίζει ούτε η ίδια η υπουργός Υγείας, αφού ερωτηθείσα σχετικά δήλωσε ότι «αυτός ο αριθμός αφορά το ΙΚΑ και δεν είναι δικής μου αρμοδιότητας».

Οι δυσλειτουργίες του τετραψήφιου αριθμού είναι εμφανείς από τα πρώτα λεπτά της επικοινωνίας καθώς ο αυτόματος τηλεφωνητής τις περισσότερες φορές είτε δεν μπορεί να «κατανοήσει» τα όσα του λέει ο ασθενής είτε κλείνει ραντεβού σε άλλο νοσοκομείο από το επιθυμητό.

Αποτέλεσμα όμως είναι το 50% των ενδιαφερομένων με βάση πρόσφατη στατιστική να μην μπορούν να εξυπηρετηθούν. Πρόκειται κυρίως για ηλικιωμένους, αναλφάβητους ή και αλλοδαπούς που προσπαθούν μάταια να συνεννοηθούν με το ηλεκτρονικό σύστημα του «1535».

2 Οι συγγενείς σε ρόλο τραυματιοφορέα
Τι είναι πιο πολύτιμο σε ένα νοσοκομείο τελικά; Να υπάρχει ένας τραυματιοφορέας ή ένας υπάλληλος σεκιούριτι; Οπως φαίνεται το δεύτερο, καθότι σε πρόσφατη εφημερία του Λαϊκού Νοσοκομείου υπήρχαν τρεις τραυματιοφορείς για όλα τα περιστατικά στα εξωτερικά ιατρεία και ένας για όλες τις κλινικές. Υπήρχαν όμως 8 άνδρες της εταιρείας φύλαξης στον ίδιο χώρο σε μια μέρα μάλιστα όπου έγιναν δεκτά 700 έκτακτα περιστατικά.

Συνέπεια ήταν φυσικά οι συγγενείς των ασθενών να επωμίζονται στην κυριολεξία το βάρος των δικών τους ανθρώπων, σηκώνοντάς τους στα χέρια για να τους μεταφέρουν από το ένα εξεταστήριο στο άλλο ή για εργαστηριακές εξετάσεις όπως αξονική.

Στις μέρες μας οι συγγενείς των ασθενών κατέχουν διπλό και τριπλό ρόλο. Εκτός από συγγενείς μπορεί να γίνουν νοσηλευτές, καθαριστές, ενίοτε και μεταφορείς υλικών όπως αίματος, ούρων κ.λπ. Καλούνται να μεταφέρουν εξετάσεις από τον έναν όροφο στον άλλο, να πάνε δείγμα αίματος στα εργαστήρια, να αλλάξουν ουροσυλλέκτη, να διαπιστώνουν πότε ο ορός πρέπει να αλλαχτεί, να συμβάλουν στην καθαριότητα του δωματίου, στην αλλαγή σεντονιών και ό,τι άλλο προκύψει.

«Οι συγγενείς αναγκάζονται να κάνουν και αυτοί ό,τι μπορούν διότι οι ελάχιστες νοσηλεύτριες τι να πρωτοπρολάβουν», λέει ο Χρ. Κόνιαρης, εργαζόμενος στο ΕΣΥ και συνδικαλιστής.

Για τους συγγενείς των ασθενών η κατάσταση μοιάζει ανυπόφορη. «Αν δεν έχεις νοσηλεύσει δικό σου άνθρωπο σε δημόσιο νοσοκομείο δεν ξέρεις τι θα πει ταλαιπωρία. Βρίσκεσαι σε έναν χώρο στον οποίο νιώθεις μονίμως ανασφάλεια για τον άνθρωπό σου διότι μπορεί να πάθει μια επιπλοκή και να μην το αντιληφθεί κανείς», λέει ο Γ. Αγγελής, που πρόσφατα η μητέρα του υπεβλήθη σε μεγάλη χειρουργική επέμβαση στον «Ευαγγελισμό».

«Εκτός από τους φόβους για την υγεία του ανθρώπου σου, μπορεί να συναντήσεις και άλλες δυσκολίες όπως για παράδειγμα σε μας στο διπλανό κρεβάτι βρισκόταν ασθενής που αντιμετώπιζε προφανώς και ψυχιατρικό νόσημα και όλα τα βράδια ούρλιαζε δίπλα από το κεφάλι της χειρουργημένης μου μητέρας. Φοβόμασταν και για τυχόν επιθέσεις».

3 Σπεύδε βραδέως για τα επείγοντα
Πόση ώρα μπορεί να χρειάζεται ένας ασθενής για να εξυπηρετηθεί ως έκτακτο περιστατικό το βράδυ μιας κανονικής μέρας σε ένα εφημερεύον νοσοκομείο; Μπορεί να πάει στις 22.00 και να φύγει από εκεί στις 5 το πρωί. Και αυτό διότι τα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών είναι ένα ανοργάνωτο σύστημα όπου οι γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων αναγκάζονται να μη λειτουργούν ως ομάδα αλλά ως ξεχωριστά τμήματα.

Χαρακτηριστικό είναι ότι αν κανείς χρειαστεί για την πρώτη εξέταση έναν παθολόγο πρέπει να περιμένει τουλάχιστον δύο ώρες μέχρι να έρθει η σειρά του. Αν όμως ο παθολόγος κρίνει ότι πρέπει να εξεταστεί και από χειρουργό τότε πρέπει να περιμένει ξανά σε άλλη ουρά.

4 Με το αζημίωτο και τα εξιτήρια
Το θέμα στις μέρες μας όμως δεν είναι μόνο να κατορθώσει να μπει σε ένα νοσοκομείο αλλά και να ...βγει, αφού ακόμη και τα εξιτήρια δίνονται με το απαραίτητο... γρηγορόσημο.

Υψηλόβαθμο στέλεχος εταιρείας νοσήλευε πριν λίγο καιρό τον άρρωστο πατέρα του στο «Αμ. Φλέμινγκ». Οταν ήρθε η μέρα να φύγει από το νοσοκομείο περίμενε για ώρες να εκδοθεί το εξιτήριο. Τελικά χρειάσθηκε η παρότρυνση άλλου συγγενούς ασθενούς για να βρεθεί η λύση.

Τελικώς κατέβαλε 20 ευρώ κάτω από το... τραπέζι στον αρμόδιο υπάλληλο και το εξιτήριο βρέθηκε στα χέρια του μέσα σε ελάχιστα λεπτά.

5 Ιδιωτικά ιατρεία μέσα στα νοσοκομεία
Οταν οι γνωστοί ως «ράμπο» του υπουργείου Υγείας έγραφαν στο πόρισμά τους ότι γιατροί μεγάλου νοσοκομείου διατηρούσαν μέσα σε αυτό τα ιδιωτικά τους ιατρεία ίσως και να εννοούσαν την περίπτωση που ακολουθεί.

Ηλικιωμένος κύριος βρέθηκε σε κεντρικό νοσοκομείο της πρωτεύουσας για να κάνει μια κυστεοσκόπηση. Οταν η εξέταση ολοκληρώθηκε κλήθηκε από τον ίδιο τον γιατρό να του καταβάλει 100 ευρώ με την εξής φράση «η κυστεοσκόπηση κοστίζει τόσο».

Δεν επρόκειτο καν για το γνωστό μας «φακελάκι» καθότι ο λειτουργός του Ιπποκράτη εισέπραξε με άνεση και ιδιοχείρως το ποσό ωσάν να βρισκόταν στο ιδιωτικό του ιατρείο και χωρίς φυσικά να κόψει απόδειξη.

6 «Μπαγιάτικες» εξετάσεις
Στα νοσοκομεία υπάρχει και άλλη μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Μπορεί κανείς να ξεκινήσει να κάνει τις αιματολογικές του εξετάσεις τον Νοέμβριο και όταν θα έρθει η στιγμή να εξεταστεί αυτές να έχουν... μπαγιατέψει και να πρέπει να ξαναγίνουν.

Η περίπτωση αφορά 75χρονη γυναίκα που μετά από πόνους στην πλάτη ξεκίνησε να κάνει μια σειρά εργαστηριακών εξετάσεων σε πρώτη φάση στο ΙΚΑ. Χρειάστηκαν τελικά δύο μήνες για να ολοκληρωθούν οι εξετάσεις.

Οταν λοιπόν έφθασε η ώρα για την εξέταση από τον γιατρό του ΙΚΑ εκείνος την παρέπεμψε σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο για καλύτερη εξυπηρέτηση. Η 75χρονη γυναίκα άρχισε τότε να επισκέπτεται μεγάλο και σχετικά καινούριο νοσοκομείο της Αθήνας. Οταν έφθασε η σειρά της να εξετασθεί και από τον ειδικό γιατρό (Φεβρουάριος μήνας πια) εκείνος της επεσήμανε ότι οι αιματολογικές εξετάσεις πρέπει να ξαναγίνουν καθότι είχαν πια παλιώσει.

7 Το γραφειοκρατικό τέρας του Δημοσίου
Τι είναι άραγε πιο δύσκολο, να πολεμάς τον καρκίνο ή το «τέρας» του δημοσίου συστήματος υγείας; Οπως φαίνεται πιο εύκολα νικά κανείς την επάρατη νόσο παρά τον δυσκίνητο γραφειοκρατικό μηχανισμό. Η μητέρα της Γεωργίας Καραγιώργου πάσχει από καρκίνο. Πρόσφατα χρειάσθηκε να αναζητήσει νοσοκομείο για ακτινοθεραπείες. Θέση ούτε για δείγμα. Επρεπε να περιμένει μήνες για να αδειάσει κάποια.

Υστερα από πολυήμερες αναζητήσεις και μεσάζοντες ωσάν να μην δικαιούται κανείς την υγεία του, η πολυπόθητη θέση βρέθηκε. «Αναζητούσαμε μέρες να βρούμε μια λύση. Τελικά με μεγάλη καθυστέρηση αφού η θεραπεία έπρεπε να ξεκινήσει νωρίτερα, βρέθηκε την τελευταία στιγμή έναν νοσοκομείο για να εξυπηρετηθούμε. Αναγκαστικά θα καταφεύγαμε σε ιδιωτικό νοσοκομείο παρά το υψηλό κόστος», λέει σήμερα η Γεωργία, ανακουφισμένη πια.

Πηγή: Ελευθεροτυπία, Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ