Η "τεχνογνωσία" υπονόμευσης του Συντάγματος...

Με νομικές ακροβασίες επιχειρεί η κυβέρνηση να τεκμηριώσει προειλημμένη απόφασή της για απολύσεις ακόμα και υπαλλήλων αορίστου χρόνου στο Δημόσιο. Προ καιρού ο κ. Πάγκαλος είχε δηλώσει ότι "σφάζονται θέσεις, σφάζονται και υπάλληλοι". Χθες αρμόδια κυβερνητική πηγή προδιέγραψε τη χρονική σειρά των εκκαθαρίσεων στο Δημόσιο, που προχωρούν και πέραν των καθιερωμένων από το Σύνταγμα και τη νομολογία αρχών, σύμφωνα με τις οποίες η κατάργηση θέσεων δεν οδηγεί στην απόλυση αλλά στη μετάταξη των υπαλλήλων.

Η σειρά στην απόλυση ξεκινάει από τους συμβασιούχους, προχωράει στους αορίστου χρόνου και συζητείται η τύχη ακόμη και μονίμων υπαλλήλων. Οι εκκαθαρίσεις, ελέω δημοσιονομικής πειθαρχίας, θα αρχίσουν από την περιφέρεια (ΔΕΚΟ, Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση) και θα κατευθύνεται προς το κέντρο (στενότερος δημόσιος τομέας). Ο αριθμός όσων θα χάσουν τη δουλειά τους στο Δημόσιο (με μεθοδεύσεις, συμπεριλαμβανομένης και της υποχρεωτικής εθελούσιας εξόδου) υπολογίζεται σε πάνω από 250.000 άτομα.

Όταν το κράτος καταπατά τους νόμους και το έθιμο και συμπεριφέρεται ως στυγνός εργοδότης, είναι φυσικό να νομοθετεί με ακραία εργοδοτική νοοτροπία και στον εργοδοτικό τομέα. Πρώτο δείγμα, η κατάργηση του προστατευτικού καθεστώτος για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, οι οποίοι εφεξής θα είναι στο έλεος του σχολάρχη, θα απολύονται ακόμα και αναιτιολόγητα και μετά, μεσόκοποι, θα μπαίνουν στην ουρά των διαγωνισμών για διορισμούς στο Δημόσιο, που ολοένα και περισσότερο θα αραιώνουν.

Το ΔΝΤ πιέζει για απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Και η κυβέρνηση, "διαπραγματευόμενη" (!), σπεύδει να ικανοποιήσει τις αξιώσεις. Τι κι αν υπάρχει συνταγματικό πρόβλημα; Ο υπουργός Εσωτερικών, Γ. Ραγκούσης, έχει προαναγείλει το τέλος της μονιμότητας και επιχειρείται να εφαρμοστεί η "τεχνογνωσία", η οποία θα συμπεριληφθεί στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Το τέλος της μεταπολίτευσης και η έλευση της "μεταπολίτευσης ΔΝΤ" σημαίνει ξήλωμα κοινωνικών κατακτήσεων και την επακόλουθη συνταγματοποίηση του κοινωνικού πισωγυρίσματος. Άλλωστε, η Ντ. Μπακογιάννη, που παίρνει θέση στα στασίδια του νέου πολιτικού σκηνικού της εποχής του ΔΝΤ, πρότεινε συνταγματική αναθεώρηση, ώστε να ελέγχεται το χαμένο χρέος στα όρια του Μάαστριχτ. Συνταγματοποίηση του νεοφιλελευθερισμού!

Πηγή: AYΓH, Ν.Φ.