Ελπίζει διαπραγμάτευση με τις ...αναλογιστικές

Μόλις 21 ημέρες μετά τη δημοσίευση του «μνημονίου» συνεργασίας (και δανεισμού) της χώρας με την τρόικα, η χώρα εισέρχεται και πάλι στη μέγκενη πιο σκληρών μέτρων. Κάτι που επιτείνει την ανησυχία, αποδιαρθρώνει την οικονομία και τις κοινωνικές δομές.
Α. Λοβέρδος: βλέπει με άλλη ματιά το μνημόνιο Και πάλι αφορμή στάθηκαν οι δρακόντειες διατάξεις για το Ασφαλιστικό. Ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος κάνει τώρα λόγο για διαφορετική, εκ μέρους του, ερμηνεία τού μνημονίου που δεν οδηγεί σε 40 έτη εργασίας και έξοδο μετά το 60ό έτος. Και μάλιστα με πέναλτι πρόωρης αποχώρησης (πλήρη σύνταξη στο 65ο), όπως θέλει η Κομισιόν.
Προς τούτο σχεδιάζει να καταθέσει στους επιθεωρητές της ευρωπαϊκής επιτροπής, οι οποίοι φτάνουν σήμερα στην Αθήνα με αντιμείμενο τη διαπραγμάτευση των άρθρων του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, τις αναλογιστικές μελέτες που εκπονούν οι υπηρεσίες του υπουργείου Εργασίας, σε συνεργασία με το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, οι οποίες ωστόσο δεν θα είναι έτοιμες πριν από την Παρασκευή. Με αυτές πιστεύει ότι θα κάμψει τις αντιρρήσεις των γραφειοκρατών της Κομισιόν οι οποίοι επιδιώκουν την πλήρη εφαρμογή, μέχρι κεραίας, του μνημονίου και να συνταξιοδοτούνται όλοι είτε στο 65ο ή στα 60 αλλά με 40 έτη ασφάλισης.

Αντιθέτως, πηγές του υπουργείου Οικονομικών εμμένουν στην ανάγκη πιστής εφαρμογής του μνημονίου (το περιεχόμενο του οποίου διαπραγματεύτηκε σχεδόν αποκλειστικά ο κ. Παπακωνσταντίνου εκ μέρους της χώρας).
Γύρω από τις διατάξεις του Ασφαλιστικού αναπτύχθηκε έτσι μια ολόκληρη συζήτηση που στο επίκεντρό της έχει το πολιτικό κόστος από τις δρακόντειες διατάξεις. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας επιδιώκει να κερδίσει τις δάφνες της σθεναρής αντίστασης έναντι των επιτηρητών οι οποίοι, τελικά, επιβάλλουν (;) τις θελήσεις τους παρά την αντίθετη θέση της κυβέρνησης και της χώρας, η οποία, εν τέλει, έχει την ανάγκη των δανειστών. Και η Κομισιόν, με θρυμματισμένη αξιοπιστία μετά το στραπατσάρισμα που υπέστη με τα κάλπικα στατιστικά στοιχεία που δεχόταν όλα αυτά τα χρόνια, σκληραίνει τη στάση της και πειραματίζεται επί ενός Συμφώνου (Μνημονίου) που μπορεί να αποδειχτεί φόρμουλα και σε άλλες πλείστες περιπτώσεις επιτήρησης στην Ευρώπη. Χωρίς, μέσα στο χορό των αλληλοπιέσεων, να υπολογίζεται το γεγονός ότι με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο επιχειρείται η περικοπή κονδυλίων 2,5% του ΑΕΠ (6 δισ.) αλλά από το 2018 (πλήρη εφαρμογή του νόμου), όταν με τα μέτρα περιορισμού των δαπανών (13η και 14η σύνταξη, πάγωμα αποδοχών κ.ά.) εξοικονομήθηκαν ήδη από φέτος άνω των 2 δισ. ευρώ.

Ετσι, με την επιστολή της προς τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας, η Κομισιόν περιέλαβε και το υπαρκτό, πλην υπερτιμημένο, θέμα των συντάξεων στις «κορασίδες», ενώ ήγειρε και θέμα συντάξεων χηρείας. Αυτό, αφενός επιτρέπει στον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γ. Πεταλωτή να κάνει λόγο για «νέα στοιχεία που εισάγει η επιστολή», για να παραδεχτεί ακολούθως ότι «υπάρχουν συμφωνηθέντα τα οποία είναι τα μόνα που ισχύουν».
Αυτή η τακτική επιτρέπει και στον εκπρόσωπο του αρρμόδιου επιτρόπου Ολι Ρεν να επιμένει ότι οι Βρυξέλλες αναφέρουν τα αυτονόητα (τήρηση των συμφωνηθέντων). Η επιστολή αυτή «αποτελεί μέρος της τακτικής αλληλλογραφίας με τις ελληνικές αρχές και δεν περιέχει τίποτε το νέο», είπε ο Αμαντέο Αλταφάιγ (βλέπε άλλες στήλες).

Πηγή: Ελευθεροτυπία, Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ