Φεύγουν από την Ελλάδα οι μετανάστες λόγω ανεργίας

Δευτέρα, 28 Ιουνίου, 2010
Τίτλους τέλους στο ελληνικό όνειρό τους βάζουν χιλιάδες μετανάστες, μετά χρόνια παραμονής στην Eλλάδα, γεμίζοντας τις βαλίτσες τους με τα βασικά υπάρχοντά τους κα αναχωρώντας. Φέτος, η προοπτική των διακοπών στους τόπους καταγωγής τους συνοδεύεται από το ισχυρό ενδεχόμενο να μην επιστρέψουν στην Ελλάδα που τους φιλοξένησε, στην Ελλάδα του δυσεύρετου, πια, μεροκάματου. Είναι γείτονες, έτσι κι αλλιώς. Αλβανοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, άνδρες και γυναίκες, που εργάζονται ως οικοδόμοι, οικιακές βοηθοί, αποκλειστικές νοσοκόμες, σερβιτόροι, «άνθρωποι για όλες τις δουλειές», κλείνουν θέσεις στα ταξιδιωτικά γραφεία που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας και επιβιβάζονται σε φορτηγά που μεταφέρουν τα υπάρχοντά τους ή στα λεωφορεία με «ανοικτή» ημερομηνία επιστροφής.
Στην οδό Αχαρνών σταθμεύουν τα λεωφορεία με προορισμό Ρουμανία, επί της Αγίου Κωνσταντίνου και στην πλατεία Καραϊσκάκη προς Αλβανία και Βουλγαρία, ενώ στην ευρύτερη περιοχή της Ομόνοιας πρακτορεία κλείνουν θέσεις από και προς Μολβαδία, Ουκρανία κ. ά. Τους τελευταίους μήνες, όπως λένε ιδιοκτήτες γραφείων, είναι σαφώς περισσότεροι εκείνοι που φεύγουν παρά εκείνοι που έρχονται.
Ειδικότερα, δεκάδες χιλιάδες είναι οι μετανάστες από τη γειτονική Αλβανία που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα 150 ένσημα για να μπορέσουν να βγάλουν άδεια παραμονής. Το χειρότερο, όπως λένε οι ίδιοι, είναι ότι ούτε στην Αλβανία μπορούν να επιβιώσουν καθώς ούτε εκεί μπορούν να βρουν δουλειά. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναγκάστηκαν να μετακινήσουν την οικογένειά τους στην Αλβανία και ύστερα αναγκάστηκαν να επιστρέψουν ξανά στην Ελλάδα αναζητώντας έστω μερικά μεροκάματα τα οποία γίνονται ολοένα και πιο δυσεύρετα. Οι περισσότεροι έχουν δημιουργήσει στην Ελλάδα οικογένειες, τα παιδιά τους σπουδάζουν εδώ και η μετακίνηση ολόκληρης της οικογένειας είναι ακόμη πιο δύσκολη από την πρώτη τους μετακίνηση από την Αλβανία προς την Ελλάδα. Πλέον έρχονται μόνο εκείνοι που ασχολούνται με τις εποχικές εργασίες για μερικούς μήνες. Κυρίως σε αγροτικές εργασίες. Ακόμα, αρκετοί από εκείνους που δεν έχουν αποφασίσει αν θα μείνουν στην Ελλάδα ή θα αναζητήσουν αλλού την τύχη τους, «επαναπατρίζουν» σταδιακά το βιος τους.
Οι Βούλγαροι που επαναπατρίζονται δεν είναι εύκολο να μετρηθούν, αφενός εξαιτίας της άνεσης που έχουν στις μετακινήσεις λόγω της ένταξης της χώρας τους στην Ε. Ε. και αφετέρου καθώς, λόγω εγγύτητας, μετακινούνται κυρίως με τα ΙΧ τους. Γενικότερα, όπως τονίζουν η εικόνα αναμένεται να φανεί ξεκάθαρα μετά το καλοκαίρι, όταν θα έχουν τελειώσει οι εποχικές εργασίες.
Αντίθετα με τους Αλβανούς και τους Βούλγαρους, το 80% περίπου των Ρουμάνων που βρίσκονται στην Ελλάδα ζουν εδώ πάνω από 5 χρόνια. Εχουν φτιάξει τις ζωές τους, έχουν μάθει τη γλώσσα, έχουν ενταχθεί στην ελληνική κοινωνία, πληρώνουν φόρους και έχουν ασφάλιση. Αυτοί δεν σκέφτονται να φύγουν από την Ελλάδα. Αφενός, η κατάσταση που επικρατεί στη Ρουμανία είναι πολύ χειρότερη από την Ελλάδα και, αφετέρου, αυτή η επιστροφή θα ήταν γι’ αυτούς μια δεύτερη μετανάστευση. Φυσικά, αυτό θα ήταν πολύ πιο δύσκολο για εκείνους που έχουν παιδιά. Εκείνοι που φεύγουν είναι κυρίως αυτοί που βρίσκονται στην Ελλάδα λίγα χρόνια. Φεύγουν κυρίως όχι για να γυρίσουν στη Ρουμανία, αλλά για να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες, στη Β. Ευρώπη, στον Καναδά, στη Ν. Ζηλανδία και αλλού.
Εκείνοι από τους μετανάστες που δεν θα φύγουν, είναι όσοι αγόρασαν σπίτια στην Ελλάδα, πληρώνουν δάνεια και τα παιδιά τους πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία. Οι άλλοι δηλώνουν ότι θέλουν να φύγουν γιατί δεν βρίσκουν δουλειά και δεν έχουν χρήματα ούτε για να καλύψουν τα ενοίκιά τους. Ωστόσο, η κατάσταση για το κύμα φυγής θα αποτυπωθεί με ευκρίνεια από τον Σεπτέμβριο και μετά.

Πηγή: Εθνικός Κήρυξ