Και τώρα ανάπτυξη! Αλλά για ποιους;

Σάββατο, 21 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ, 2010
Τώρα "ανακάλυψαν" -μέσω Economist- το που οδηγούν τα μέτρα λιτότητας του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Τώρα διαπιστώνουν το μέγεθος της ύφεσης και της ανεργίας. Κι όσοι τα έλεγαν, μήνες τώρα, έμειναν με το στίγμα του γραφικού.
Τώρα θα αρχίσουν να μιλάνε για επείγουσες κινήσεις και αναπτυξιακά σχέδια. Να σπεύσουν οι επενδυτές, να δανειοδοτηθούν οι καταναλωτές, να στηριχθούν ακόμη περισσότερο οι τράπεζες, να διευκολυνθούν οι επιχειρηματίες, να ενισχυθεί η κατανάλωση. Να... να... να...
Να μοιραστεί δηλαδή ξανά το χρήμα που μαζεύεται από τη φορολογία, από το ΦΠΑ, από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων. Σε ποιους; Μα, όχι βέβαια σε αυτούς από τους οποίους το πήραν.
Το χρήμα θα πάει εκεί που πήγαινε πάντοτε: στο τραπεζικό σύστημα, στις πολυεθνικές, στα μονοπώλια, στις αλυσίδες σούπερ-μάρκετ και στα πολυκαταστήματα, στους κρατικοδίαιτους βιομηχάνους, στους εμπόρους-εισαγωγείς, σε κάθε λογής παράσιτο και λαμόγιο.
Κόλπο-γκρόσο. Η μεγαλύτερη αφαίμαξη μια κοινωνίας και η μεγαλύτερη αιμοδοσία μιας ολιγαρχίας.
Κι ας μην βιαστούν κάποιοι να πουν οτι αρνούμαστε την ανάπτυξη, οτι είμαστε οπαδοί της ύφεσης και της εξαθλίωσης. Μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων. Και μάλιστα άμεσα! Αρκεί να βάλουμε χέρι κι εμείς. Ο καθένας από εμάς και όλοι μαζί:

 Πετώντας τις κάρτες μας στα σκουπίδια...
Πληρώνοντας με τα λίγα, έστω, μετρητά που μας απομένουν τον μικρό επιχειρηματία, τον μπακάλη, τον μανάβη, τον χασάπη, τα μαγαζιά με απορρυπαντικά και χαρτιά της γειτονιάς, ψωνίζοντας σε λαϊκές, μποϊκοτάροντας τα Μολ και τα πολυκαταστήματα.

Ανταλλάσσοντας μεταξύ μας αγαθά και υπηρεσίες.
Δείχνοντας την αλληλεγγύη μας στον συγγενή, στον φίλο, στον γείτονα.

Δημιουργώντας κοινότητες παραγωγών, δημιουργών.
Στηρίζοντας τους μικρούς τόπους και τους ανθρώπους τους.
Επιλέγοντας με ποιους θα κάνουμε και την παραμικρή συναλλαγή αλλά και εναλλακτικούς τρόπους κοινής ζωής, από το μοίρασμα της διαδρομής μας με άλλους, το χάρισμα αγαθών που πια δεν χρειαζόμαστε.
Στηρίζοντας θετικούς κοινωνικούς αυτοματισμούς (αντίθετα από το να τα "ρίχνουμε" στους απεργούς και τις "συντεχνίες"):
"Παγώνοντας" τις καθημερινές μας αλλά και τις έκτακτες αγορές εισαγόμενων προϊόντων, από την αγορά ξένων τροφίμων μέχρι την αγορά αυτοκινήτου.
"Παγώνοντας", ιδιαίτερα, τις αγορές από τους κλάδους που κερδοσκοπούν, παράδειγμα όλους αυτούς που ανεβάζουν τις τιμές του ψωμιού -ας φτιάξουμε ψωμάκι μόνοι μας με το 1/5 της τιμής αγοράς του.
Υπάρχουν τρόποι να αμυνθούμε και να αντεπιτεθούμε. Εύκολοι τρόποι. Απλοί.
Απόφαση χρειάζεται. Από τον καθένα και από όλους μαζί. Για μια ανάπτυξη που θα είναι για εμάς και όχι για τους λίγους.

Πηγή: Ελευθεροτυπία