Ελεγχόμενη πτώχευση για Ελλάδα στα μέσα του 2011

Στο δεύτερο τρίμηνο ή το τρίτο τρίμηνο του 2011 προσδιορίζεται χρονικά από τους Financial Times η επικείμενη ελεγχόμενη πτώχευση της Ελλάδας.
Εντός της επόμενης εβδομάδας, όπως εκτιμά ο οικονομικός συντάκτης, θα επανέλθει στο προσκήνιο το θέμα της αφερεγγυότητας των εθνικών οικονομιών, μετά την αντιμετώπιση του τραπεζικού προβλήματος της Ιρλανδίας.
Η προσοχή δηλαδή θα στραφεί εκ νέου στην Ελλάδα, εν αναμονή μάλιστα της ολοκλήρωσης των ελέγχων από το κλιμάκιο της τρόικας.
Δηλαδή στη δεδομένη στιγμή, συμπληρώνει ο συντάκτης, η προσοχή θα ξαναστραφεί στην Ελλάδα καθώς αναμένεται η ολοκλήρωση των ελέγχων από το κλιμάκιο της τρόικας.
«Ήδη είναι κατανοητό ότι οι στόχοι των δαπανών και των εσόδων του ελληνικού κράτους δε θα έχουν επιτευχθεί.
Παρόλα αυτά η επόμενη δόση των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ θα αποδεσμευτεί τον ερχόμενο μήνα, καθώς η προφανής ειλικρίνεια και οι νέες αναθεωρημένες υποσχέσεις γίνονται δεκτές σαν να πρόκειται για πραγματική συμμόρφωση», προσθέτει ο Τζον Ντίζαρντ, σχολιάζοντας ότι «η πραγματικότητα μπορεί να περιμένει».
Η επικείμενη ελεγχόμενη πτώχευση της Ελλάδας, για την οποία οι τραπεζίτες και οι δικηγόροι διαφωνούν ως προς τη χρονική στιγμή εκδήλωσής της ορίζεται ως πραγματικότητα. Ορισμένοι πιστεύουν, όπως σημειώνεται στην εφημερίδα, ότι η «δραματική, σοκαριστική ανακοίνωση και η αλλόφρων δημόσια αντίδραση θα έπρεπε να συμβούν στο δεύτερο τρίμηνο του 2011, ενώ άλλοι θεωρούν καταλληλότερη στιγμή το τρίτο τρίμηνο».
Το τρίτο τρίμηνο είναι πιο κοντά στην παράδοση των εθνικών πτωχεύσεων, ωστόσο οι δικαστές στη Γερμανία και οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι εμφανώς κουρασμένοι με όσα συμβαίνουν στην Ευρωζώνη και ενδεχομένως επισπεύσουν τις εξελίξεις, αφήνοντας το τρίτο τρίμηνο του έτους ελεύθερο για διακοπές.
Οι Έλληνες και οι σύμβουλοί τους, συνεχίζει το δημοσίευμα, συνειδητοποιούν ότι η «επιτυχής» ολοκλήρωση της τριετούς διαδικασίας προσαρμογής θα αποτελούσε καταστροφή για τον ισολογισμό της χώρας.
Γίνεται αναφορά και για το γεγονός ότι τα ελληνικά ομόλογα αποπληρώνονται σε ένα μεγάλο μέρος με νέα δάνεια από την Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, καθώς και με χρήματα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα ανταλλάσσει εκκρεμή χρέη που είναι νομικά και λογιστικά εύκολο να αναδιαρθρωθούν με συμφέροντες όρους με χρέος που είναι δύσκολο ή αδύνατο να αναδιαρθρωθεί.
«Είναι σαν οι Έλληνες να δανείζονται από έναν τοκογλύφο της Μαφίας για να αποπληρώσουν ένα δάνειο από τη γιαγιά τους», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Επικαλούμενοι δικηγόρους που ειδικεύονται στις εθνικές πτωχεύσεις, επισημαίνεται ότι εφόσον το 90% του ελληνικού χρέους υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία, οι όροι μιας αναδιάρθρωσης θα μπορούσαν να περάσουν γρήγορα από το ελληνικό Κοινοβούλιο, υποχρεώνοντας στην ουσία όλους τους πιστωτές της χώρας να αποδεχθούν τους όρους αυτούς.
Αντίθετα, επαναλαμβάνει ο συντάκτης, τα δάνεια από την Ευρωζώνη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορούν στην ουσία να αναδιαρθρωθούν, διότι η Ελλάδα, αντίθετα με την Αργεντινή το 2001, θα συνεχίσει να χρειάζεται χρηματοδότηση από αυτές τις πηγές και μετά την πτώχευση, όπως είχε γίνει στην περίπτωση της Ζιμπάμπουε.
Το άρθρο καταλήγει με τη σύσταση ότι όσο πιο γρήγορα γίνουν αυτές οι κινήσεις τόσο καλύτερα για τη χώρα που εμπλέκεται.

Πηγή: Κόσμος, Μαρίνα Κουτσουμπά