Συνεχίζονται τα μηνύματα για το θάνατο του Χάρη Πάτση.

Τετάρτη, 3 Νοεμβρίου, 2010 Πριν μερικές ημέρες (Παρασκευή 29 Οκτωβρίου) ο κ. Βασίλης Καυκάς έγραψε ένα άρθρο για το θάνατο του Χάρη Πάτση (βλέπε παλαιότερες αναρτήσεις). Πήραμε δεκάδες μηνύματα και όλα είναι «επιτάφιοι» για τον μεγάλο δάσκαλο που με τις εκδόσεις του βοήθησε στη μάθηση των μαθητών στην Ελλάδα για δεκαετίες. Χαρακτηριστικά ο κ. Καυκάς έγραψε «Για μας η Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση ήταν το ιντερνέτ της εποχής εκείνης και άνθρωποι που έχουν προσφέρει στην κοινωνία, τη γλώσσα τον πολιτισμό, που έχουν προσφέρει στον Ελληνισμό δεν πεθαίνουν ποτέ.» Και έτσι είναι. Ο καθένας, η κάθε μία από εμάς αφήνει τα ίχνη του στο πέρασμα του και κάποιων τα ίχνη φαίνονται γιατί παρήγαγαν έργο, κάποιοι άλλοι θα λησμονηθούν αμέσως γιατί δεν έκαναν τίποτα! Ο Χάρη Πάτσης ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Ανάμεσα στα μηνύματα που πήραμε έχουμε εδώ ένα που διαλέξαμε. Τιμή σε όλους όσους αναγνωρίζουν το έργο.

Ο Χάρης Πάτσης μας πήρε από το χέρι από την εποχή που η πατρίδα μας ήταν στην έρημο, σε άνυδρη γη. Από τα χρόνια που ο τόπος μας, σημαδεμένος με ουλές ακόμη μισάνοιχτες, τρέκλιζε και πάσχιζε να σταθεί στα πόδια του. Από τότε που το όνειρο δύσκολα και δειλά τολμούσε να δηλώσει την παρουσία του. Μας πήρε από το χέρι, λέγοντάς μας πως μέσα από τη γνώση και τη μόρφωση, την παιδεία και την εκπαίδευση, τα γράμματα όπως λέει ο λαός μας, θα μπορούσαμε να πάμε μπροστά.


Το έργο του μπήκε σε κάθε σπίτι. Όχι μουσαφίρης μιας μέρας αλλά δάσκαλος προσωπικός της φτωχολογιάς που προσπαθούσε για μάθηση και γνώση, που προσπαθούσε για προκοπή. Οι σελίδες του ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ έφερναν τις δαχτυλιές του συνολικού μόχθου. Τα ιδιόρρυθμα δαχτυλικά αποτυπώματα αναγνώρισης της μείζονος προσπάθειας χιλιάδων παιδιών της Ελλάδας να μάθουν γράμματα, να προοδέψουν και να κτίσουν τη ζωή τους.


Εμείς είχαμε και έχουμε τη τιμή να περηφανευόμαστε καθώς ήταν από το τόπο μας, τη μικρή ιδιαίτερη πατρίδα μας. Να περηφανευόμαστε διακριτικά και με σεμνότητα, όπως εκείνος δίδαξε με τη ζωή του και το έργο του μέχρι την ύστατη στιγμή. Θα αποδεχθούμε τη κληρονομιά αυτής της τιμής και θα τον τιμάμε στη συλλογική αλλά και την ατομική μνήμη του καθένα μας. Ο Χάρης Πάτσης έχει περάσει στα συναξάρια των πνευματικών ανθρώπων. Και θα τον βρίσκουμε εκεί, αρωγό, στις δύσκολες ώρες, όπως τον βρίσκαμε πάντα.


Καλό του ταξίδι

Βαγγέλης Παπαχρήστου, Πρέβεζα