Αυτοδιοικητικές εκλογές στη σκιά του Μνημονίου

Πέμπτη, 4 Νοεμβρίου 2010
Εχουν απόλυτο δίκιο όσοι θεωρούν τεράστιο ολίσθημα τη μετατροπή του Μνημονίου σε διακύβευμα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Ο πρωθυπουργός φέρει ευθύνη, με το δίλημμα που έθεσε στους ψηφοφόρους ή να στηρίξουν τις κυβερνητικές επιλογές (και τους κυβερνητικούς υποψηφίους) ή να οδηγηθούν σε βουλευτικές εκλογές. Δεν θα συμφωνήσω όμως ότι φέρει την αποκλειστική ευθύνη. Η μετατροπή είχε ήδη προκύψει από τις επίμονες λαϊκίστικες ψευδολογίες όσων υποβάλλουν την ιδέα ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε όπως πριν, τρώγοντας από δανεικά, αρκεί να απαλλαγούμε από το Μνημόνιο.
Ο μεν κ. Σαμαράς καλεί τους πολίτες να ψηφίσουν με κριτήριο όχι ποιος είναι ο καλύτερος τοπικός άρχοντας, αλλά ποιος τενεκές κραυγάζει κατά του Μνημονίου. Μας βαυκαλίζει ότι αυτός θα μηδένιζε το έλλειμμα σε 18 μήνες χωρίς Μνημόνιο και χωρίς επώδυνα μέτρα. Πώς; Φαντασιώνοντας ότι το έλλειμμα δεν είναι το 15% της Eurostat, αλλά 9,9%! Τα δε αριστερά κόμματα κατακεραυνώνουν τη Ν.Δ. ότι δεν κραυγάζει αρκετά κατά του Μνημονίου και, ως γνήσιοι μπολσεβίκοι, ζητούν φέσωμα των δανειστών μας. Δεν είναι αφελείς. Γνωρίζουν ότι χωρίς το Μνημόνιο κόβεται το δάνειο της τρόικας. Και τότε, ακόμα και χωρίς να δώσουμε δεκάρα για το χρέος, το πρωτογενές έλλειμμα θα εμποδίσει το Δημόσιο να πληρώσει την πρώτη του μηνός τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Θα χρειαστούν εισπρακτικά μέτρα χειρότερα από αυτά που απαιτεί το Μνημόνιο. Αλλά πώς αλλιώς θα δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και το κρατικό χρήμα που νέμονται;
Επιπλέον, βρισκόμαστε στο κέντρο της διεθνούς παρακολούθησης. Αν τα spread ανέβηκαν λόγω της συνέντευξης του πρωθυπουργού, σκεφτείτε πόσο ανεβασμένα ήσαν την παραμονή της διακαναλικής, λόγω της ανεύθυνης τακτικής της αντιπολίτευσης, την οποία, εξάλλου, αξιοποιεί το τμήμα του διεθνούς κεφαλαίου που έχει ποντάρει δισεκατομμύρια στη χρεοκοπία της Ελλάδας. Εχουμε φτάσει στην παράδοξη κατάσταση όπου ο άκρως εθνικόφρων κ. Σαμαράς εργάζεται για τα συμφέροντα εκείνων των ξένων κεφαλαίων, που πολεμούν την εθνική ανεξαρτησία μας και η Αριστερά, που καταγγέλλει το «μεγάλο κεφάλαιο» και τον ιμπεριαλισμό, εργάζεται για τα συμφέροντα του πιο επιθετικού τμήματος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Στην επιχείρηση μετέχουν και οι συντεχνίες που προσέφυγαν κατά του Μνημονίου στο ΣτΕ για να μη χάσουν τα προνόμιά τους. Από κοντά και τα κανάλια. Σε όλες σχεδόν τις συνεντεύξεις, το πρώτο ερώτημα των δημοσιογράφων είναι: «Είσθε υπέρ ή κατά του Μνημονίου;». Και ο ζαλισμένος ψηφοφόρος εύκολα παρασύρεται από τις σειρήνες που του τάζουν ανώδυνη επιστροφή στο φαγοπότι. Στην παραζάλη του και στην αηδία που νιώθει για τα κόμματα που τον έφεραν σ’ αυτό το χάλι, δίνει δημοσκοπικές πρωτιές σε «ανεξάρτητους» υποψηφίους, παιδιά του λαού που συνδυάζουν το αντιμνημονιακό μένος με την κλάψα για τον τίμιο και πάντα αδικημένο λαό. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Και εγώ ελπίζω ότι το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, μαζί με την προτίμηση σε άφθαρτους έντιμους υποψήφιους, θα επικρατήσει την Κυριακή.

Πηγή΅Καθημερινή, Διονυση Γουσετη