Προ τελικών αποφάσεων για τα κεφάλαια του ευρωμηχανισμού και τους όρους χορήγησης για να αντιμετωπιστεί η κρίση της ευρωζώνης
Δευτέρα, 24 Ιανουαρίου, 2011
Oι χώρες-μέλη του ευρώ έχουν πλέον εισέλθει στην τελική ευθεία για τη διαμόρφωση του μεγέθους και των όρων βάσει των οποίων θα τεθεί σε λειτουργία από το 2013 και μετά ο μόνιμος μηχανισμός οικονομικής αρωγής για την αντιμετώπιση των οικονομικών κρίσεων. Οι αποφάσεις που θα υιοθετηθούν- στην καλύτερη περίπτωση αρχές Φεβρουαρίου και στη χειρότερη στα τέλη Μαρτίου- θα έχουν καθοριστικές επιπτώσεις και στους υπάρχοντες μηχανισμούς αρωγής, στους οποίους έχουν ως σήμερα απευθυνθεί η Ελλάδα και η Ιρλανδία. Το σημείο αυτό είναι ένα από τα ελάχιστα στα οποία έχουν ήδη συμφωνήσει οι χώρες του ευρώ. Κατά τα άλλα, έχουν επίσης συμφωνήσει, επί της αρχής, ότι απαιτείται μια «συνολική απάντηση» που θα θέσει οριστικό τέλος στις φοβίες των αγορών. Φοβίες που εδράζονται στην εκτίμηση ότι είτε κάποια κράτη του ευρώ είτε κάποιοι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που έχουν κρατικούς τίτλους δεν θα είναι σε θέση, κάποια στιγμή στο μέλλον, να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Οι φοβίες αυτές καλλιεργούν έδαφος κατάλληλο για την ανάπτυξη κερδοσκοπικών παιγνίων τα αποτελέσματα των οποίων υφίστανται στην παρούσα φάση η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο- και ίσως έπεται και συνέχεια... Η «συνολική απάντηση»
Ποια είναι όμως αυτή η «συνολική απάντηση» που θα μπορούσε να ανακοινώσει η ευρωζώνη για να κάμψει τις φοβίες και κατ΄ επέκταση τα κερδοσκοπικά παιχνίδια; «Το όλο ζήτημα δεν διαφέρει πολύ από τις αποφάσεις που λαμβάνουν οι χώρες στις αγορές των πρώτων υλών. Αν θες να αποφύγεις κερδοσκοπικά παιχνίδια σε περιόδους μικρής προσφοράς, πρέπει να έχεις ικανά αποθέματα. Κάπως έτσι θα πρέπει να είναι και το Ευρωταμείο. Θα πρέπει να παρέχει τη βεβαιότητα ότι,αν ένα κράτος δεν έχει τα χρήματα που απαιτούνται, θα μπορεί να τα αντλήσει από το αποθεματικό της ευρωζώνης» είναι η απάντηση που δίνει ένας εκ των σημαντικών οικονομικών αναλυτών της Επιτροπής που εδώ και μήνες ασχολείται με τη δημιουργία του μόνιμου ευρωμηχανισμού.
«Εξίσου σημαντικό είναι, φυσικά, και το ζήτημα των όρων βάσει των οποίων θα δίδεται η οικονομική αρωγή, αφού αν δεν είναι βιώσιμοι επί της ουσίας θα πρόκειται για δώρον άδωρον» σημειώνει ο ίδιος παράγοντας.
Στο τραπέζι ο ευρωμηχανισμός
Το μέγεθος του ευρωμηχανισμού και οι όροι λειτουργίας του ήταν το βασικό θέμα που για πρώτη φορά επισήμως εξέτασε την περασμένη Δευτέρα στις Βρυξέλλες το άτυπο Διευθυντήριο του ευρωμηχανισμού που αποτελείται από τις έξι χώρες της ευρωζώνης με τη μεγαλύτερη πιστοληπτική αξιοπιστία, δηλαδή αυτές που οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης χαρακτηρίζουν ΑΑΑ. Πρόκειται για τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία, την Αυστρία, τη Φινλανδία και το Λουξεμβούργο. Στη συνάντηση αυτή συζητήθηκαν, σύμφωνα με καλώς πληροφορημένες πηγές, δύο θέματα: πρώτον, τα ποσά που μπορούν να αντλήσουν χωρίς να διακυβευθούν τα τρία Α, με άλλα λόγια το πιθανό μέγεθος των κεφαλαίων του μηχανισμού· και, δεύτερον, οι προϋποθέσεις βάσει των οποίων θα παρέχεται η αρωγή της ευρωζώνης.
Με δεδομένη την ευχέρεια των έξι χωρών να αντλήσουν, σχεδόν αβρόχοις ποσίν, τα απαραίτητα κεφάλαια, το μείζον πρόβλημα στην παρούσα φάση είναι το ζήτημα των όρων, κυρίως δε αυτών που σχετίζονται με τα επιτόκια δανεισμού των χωρών που θα προσφεύγουν στο ταμείο αρωγής. Και αυτό διότι είναι σαφές ότι, αν τα επιτόκια (καθώς και τα χρονικά όρια απόσβεσης των δανείων) δεν είναι σε επίπεδα που να ευνοούν την οικονομική ανάπτυξη των προβληματικών χωρών, ο φαύλος κύκλος στον οποίο βρίσκεται η ευρωζώνη θα συνεχιστεί.
TO ΑΓΚΑΘΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Το μείζον πρόβλημα για την άντληση κεφαλαίων είναι η Γερμανία.Η καγκελάριος κυρία Ανγκελα Μέρκελ (φωτογραφία)έχει εντός του 2011 επτά περιφερειακές εκλογικές αναμετρήσεις και μια κοινή γνώμη η οποία,σαφώς επηρεασμένη από τις απλοϊκές αναλύσεις των ταμπλόιντ, δεν επιθυμεί «να πληρώνει η Γερμανία τα χρέη άλλων» και δηλώνει πεπεισμένη ότι έναντι του «ευρώ με πληθωρισμό» είναι καλύτερη η «επιστροφή στο μάρκο».
Ωστόσο και ο θεωρούμενος σοβαρός γερμανικός Τύπος δεν φαίνεται να αποφεύγει τις απλοϊκές αναλύσεις και τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους αποφεύγοντας το μείζον ερώτημα που και στην περίπτωση αυτή αφορά τους όρους και τις προϋποθέσεις.Οπως μάλιστα χαρακτηριστικά ανέφερε επί του θέματος σε συνέντευξή του προς τον ελβετικό Τύπο ο βραβευμένος με Νομπέλ οικονομολόγοςΡόμπερτ Ινγκλς, το θέμα της αναδιάρθρωσης των κρατικών χρεών μιας χώρας είναι εξαιρετικά περίπλοκο. «Στην περίπτωση μιας επιχείρησης μαζεύονται οι πιστωτές και συμφωνούν σε ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης γνωρίζοντας πως αν αποτύχει θα επέλθει η πτώχευση.Στην περίπτωση της Ελλάδας,αν κηρύξει στάση πληρωμών,θα πρέπει να εξέλθει από την Ευρωπαϊκή Ενωση ή να αγοράσει όλα τα χρέη της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και να αρχίσουν διαπραγματεύσεις».Μια διαδικασία εξαιρετικά περίπλοκη,η οποία οδηγεί τον Ρ. Ινγκλς στο συμπέρασμα ότι έστω και στο παρά πέντε οι χώρες του ευρώ θα καταλήξουν σε λύσεις βιώσιμες για όλους,κυρίως δε για τις λεγόμενες «περιφερειακές χώρες» της ζώνης του ευρώ.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ, ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου