Ποιος Έλληνας πέταξε το Όσκαρ του στα σκουπίδια;

Δευτέρα, 28 Φεβρουαρίου, 2011

Θυμάμαι ένα καλοκαίρι στην Ολλανδία, στο φινάλε ενός παραδοσιακού τυρολέζικου σόου, κατά βάση τουριστικού, η ορχήστρα για να ευχαριστήσει τους ξένους επισκέπτες ανέμιζε την σημαία της κάθε χώρας ,ενώ παράλληλα έπαιζε ένα χαρακτηριστικό της τραγούδι. Όταν ήρθε η σειρά της Ελλάδας «Τα παιδιά του Πειραιά» ξεσήκωσαν όχι μόνο εμάς τους Έλληνες που βρισκόμασταν εκεί ,αλλά ολόκληρη την αίθουσα. Ένα τραγούδι που μαζί με το συρτάκι έχει καθιερωθεί και ταυτιστεί με την χώρα μας στην συνείδηση των ξένων.
Το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά» ακούστηκε για πρώτη φορά από τη Μελίνα Μερκούρη στην ταινία του σκηνοθέτη Ζυλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή» το 1960. Δημιουργός ο αείμνηστος Μάνος Χατζιδάκις.
Την ίδια χρονιά κερδίζει το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού, ένα βραβείο που για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου ,απονέμει σε ξενόγλωσσο τραγούδι. Μάλιστα, ο δρόμος του τραγουδιού και του συνθέτη προς τα Όσκαρ και πάλι πίσω έχει κι αυτός τη δική του ιστορία.
Η διεθνής αυτή επιτυχία του συνθέτη γράφτηκε σχεδόν κατά τύχη. Οι δημιουργοί της ταινίας τον είχαν πιέσει πολύ γιατί είχε καθυστερήσει να τους δώσει το τραγούδι, έτσι εκείνος με μια διάθεση αυτοσαρκασμού ξεκίνησε να πατά στο πιάνο τα πλήκτρα, με ρυθμό, ένα και δύο και τρία..και σε χρόνο ρεκόρ ολοκλήρωσε την σύνθεση με την σκέψη να ξεμπερδέψει!
Ο Μάνος Χατζιδάκις δεν πήγε ποτέ να παραλάβει το βραβείο του, αρνούμενος να αποδεχθεί τη σημασία του θεσμού. Το βραβείο στάλθηκε ταχυδρομικώς, αλλά κλάπηκε κάπου στα Βαλκάνια στο ταξίδι του προς την Ελλάδα. Η Ακαδημία υποχρεώθηκε να φτιάξει νέο αγαλματίδιο με χαραγμένο το όνομα του συνθέτη!
Βάζοντας νερό στο κρασί του ο Χατζιδάκις, όταν αποδέχθηκε να φωτογραφηθεί με το όσκαρ στο χέρι, για τις ανάγκες της φωτογράφησης δανείστηκε το όσκαρ της ΚατίναςΠαξινού(το 1944 η Κατίνα Παξινού είχε κερδίζει το Όσκαρ Β' γυναικείου ρόλου, για την ταινία «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» του Σαμ Γουντ)
Ο συνθέτης δεν αγάπησε ποτέ αυτό το τραγούδι, αν και του χάρισε παγκόσμια αναγνώριση. Μάλιστα σύμφωνα με μαρτυρίες φίλων του, όταν πήγαιναν στο εξωτερικό και για να τον τιμήσουν το έβαζαν να παίζει στο Πικ- απ ,εκείνος εκνευριζόταν πάρα πολύ. Θεωρούσε πως ήταν άδικο να τον γνωρίζουν εξαιτίας μιας «ζαχομάρας», όπως ο ίδιος χαρακτήριζε το κομμάτι αυτό.
Το αγαλματάκι που σήμερα κοσμεί την οικία του συνθέτη γλίτωσε από την ανακύκλωση την τελευταία στιγμή και μάλλον από τύχη!
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, o Μάνος Χατζιδάκις κάποια στιγμή και χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς πέταξε το Οσκαρ στον κάδο απορριμμάτων. Ενώ μιλούσε το ίδιο μεσημέρι με την αδελφή του τη Μιράντα, η τελευταία ακούει την οικιακή βοηθό, η οποία μετέφερε τις σακούλες των απορριμμάτων, να μονολογεί για το ασυνήθιστο βάρος τους.
Αμέσως η αδελφή του Μάνου Χατζιδάκι, σαν να υποψιάστηκε κάτι, σηκώθηκε από τον καναπέ και έψαξε τις σακούλες. Εκεί ανακάλυψε το Οσκαρ που είχε πετάξει ο ίδιος ο συνθέτης μερικές ώρες νωρίτερα. Μόνο που η αδελφή του δεν το άφησε στο σπίτι του συνθέτη αλλά το πήρε στο δικό της. Το επέστρεψε έναν χρόνο μετά τον θάνατό του. Σήμερα, το Οσκαρ βρίσκεται σε βιτρίνα, με την πλάτη γυρισμένη στον θεατή και με «συνοδό» έναν Καραγκιόζη - μια σημειολογική πρωτοβουλία του κ. Γιώργου Χατζιδάκι, γιού του αείμνηστου συνθέτη.
Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις πηγαίνει στις ΗΠΑ, όπου ανεβάζει στο Μπρόντγουεϊ με τον Ζιλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη τη θεατρική διασκευή του «Ποτέ την Κυριακή» με τον τίτλο «Illya Darling». Στην Αμερική θα παραμείνει μέχρι το 1972 και η μουσική του αντίληψη θα επηρεαστεί σημαντικά από την pop music. Αποτέλεσμα αυτής της επίδρασης είναι ο κύκλος τραγουδιών «Reflections» με το συγκρότημα New York Rock and Roll Ensemble.

Πηγή: Κόσμος, Γιώτα Δημητριάδη