Κυβέρνηση του καβγά

Τρίτη, 26 Απριλίου, 2011
Ποιο ειναι το δυσκολότερο ερώτηµα που µπορεί να θέσει κάποιος σε καθέναν από τους υπουργούς της κυβέρνησης Παπανδρέου; Χµµ, δύσκολο να πεικανείς – άλλωστε τα προβλήµατα είναι γνωστά, πολλά και µεγάλα. Οµως, όλοκαι κάτι έχουν να πουν γι’ αυτά...
Για το ερώτηµα που δύσκολαθα βρουν κάτι να πουν είναι: «Με ποιους συναδέλφους σου µιλάς ανοικτά και συνεργάζεσαι χωρίςπρόβληµα;».
Εκεί, τα πράγµαταδυσκολεύουν πραγµατικά...
Κι αυτή η διαπίστωση – ότι δηλαδή οι υπουργοί δεν αντέχουν τους άλλους υπουργούς – είναι πολύ κρίσιµη για τη συνέχισητης πορείας της κυβέρνησης. ∆εν µας έφτανε το Μνηµόνιο, έχουµε και τους υπουργούς που τσακώνονται – περίπου – δηµοσίως...
Τα σχετικάπαραδείγµαταείναι άφθονα και ενδεχοµένωςδεν έχει νόηµα η απαρίθµησή τους την Εβδοµάδα των Παθών. Ο ένας δενµπορεί τον δεύτερο, ητρίτη δεν µιλάει µε τον τέταρτοκαι όλοι µαζί δίνουν προσωπικές µάχες πολιτικής επιβίωσης.

Οι διαρροές
Προς Θεού, δεν ζητά κανείς να γίνουν φίλοι µεταξύ τους, να κάνουν παρέα και να βγαίνουν µαζίστις ταβέρνες. Αλλά το να µπορούνοι υπουργοί µιας κυβέρνησης νασυνεργάζονται χωρίς να χρειάζεται να επιστρατεύουν «διαρροές» µε υπονοούµενα ο ένας για τον άλλον είναι στοιχειώδες. Και αυτό το στοιχειώδες δεν υπάρχει σε επάρκεια – είναι κάπως σαν τα φορολογικά έσοδα.
Ας µην πιστέψει κανείς ότιη λύση σε όλα αυτά είναι έναςανασχηµατισµός: δεν υπάρχουν «καλά παιδιά» που είναι απ’ έξω – το ζήτηµα δεν έγκειται στον χαρακτήρα των υπουργών αλλά στον τρόπο µε τον οποίο λειτουργεί η κυβέρνηση. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου έχει επιλέξει ένα µοντέλο στο οποίο η προσωπική του εµπλοκή είναι µεγάλη, αλλά µόνο σε αραιά χρονικά διαστήµατα – συνήθως όταν ένα πρόβληµα έχει καταλήξει σε κρίση.
Είναι φανερό ότι αυτό πρέπει να αλλάξει. Αλλιώς, τόσο ο ίδιος οΠρωθυπουργός όσοκαι το κυβερνών κόµµα θα συνεχίσουν να εξαντλούν µε... διπλή ταρίφα τα περιθώρια συµπάθειας ή ανοχήςτης ελληνικής κοινωνίας.

Πηγή: TA NEA