Ο ξεβράκωτος βασιλιάς

Τρίτη, 26 Απριλίου, 2011
Η ιστορία είναι γνωστή. Τον Δεκέμβριο του 2008 μιλώντας στη Βουλή ο Κ. Σημίτης είχε προειδοποιήσει ότι η δημοσιονομική κατάσταση είναι ανησυχητική, ότι κινδυνεύει να τεθεί εκτός ελέγχου και μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε αδυναμία δανεισμού. Το ενδεχόμενο αυτό, είχε πει, απασχολεί ήδη την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία δεν θα σπεύσει να στηρίξει την Ελλάδα αλλά θα τη στείλει στο ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση, θυμάμαι, είχε αντιδράσει έντονα και ο τότε υπουργός Γ. Αλογοσκούφης είχε επικρίνει τον πρώην πρωθυπουργό υποστηρίζοντας (περίπου) ότι «αυτά τα πράγματα δεν γίνονται». Δεκαοκτώ μήνες αργότερα ο Σημίτης επιβεβαιώθηκε πλήρως, του Αλογοσκούφη αγνοείται η τύχη.
Τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται, μάλλον ως φάρσα. Πάλι με πρωταγωνιστή τον Σημίτη, αλλά με άλλη κυβέρνηση και άλλον υπουργό. Επαναλαμβάνεται ακόμη και η ίδια ομοβροντία από διάφορους ανόητους ή εμβόλιμους παρατρεχάμενους - είναι αλήθεια ότι επισήμως η κυβέρνηση έδειξε μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση...

Ως εδώ κανένα πρόβλημα. Ο καιρός θα δείξει ποιος είχε δίκιο.
Οι αντιδράσεις ωστόσο περιλαμβάνουν το εξής ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Δεν αντικρούουν επί της ουσίας όσα είπε ο Σημίτης για την αναδιάρθρωση (με τα οποία προφανώς ο καθένας μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί...), αλλά γκρινιάζουν αν έπρεπε να τα πει τώρα, αν τα είπε έτσι ή αλλιώς και γιατί τα είπε.
Με άλλα λόγια (και αυτό περιγράφει πλήρως τη φάρσα...), το πρόβλημά τους είναι γιατί κάποιος φώναξε ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός!» και όχι αν κοτζάμ μονάρχης κυκλοφορεί ξεβράκωτος.
Εδώ όμως θα πρέπει να συμφωνήσουμε. Ο πρώην πρωθυπουργός μπορεί ή δεν μπορεί να μιλάει; Και, αν μπορεί, τι πρέπει να λέει; Οσα κρίνει σωστά αυτός ή εκείνα που επιθυμούν να ακούσουν οι άλλοι;
Θεωρώ την απάντηση αυτονόητη. Ακόμη περισσότερο που η σημερινή χρεοκοπία της χώρας δεν είναι παρά η χρεοκοπία ενός συστήματος που είχε μετατρέψει την πολιτική σε διαχείριση της σκοπιμότητας. Ενα σύστημα που δεν έλεγε ποτέ την αλήθεια αλλά απέκρυπτε πάντα την πραγματικότητα- στο όνομα κάποιου υπέρτερου πολιτικού, κομματικού, προσωπικού ή εκλογικού συμφέροντος. «Λεφτά υπάρχουν!».
Θέλουμε να συνεχίσουμε έτσι; Αν ναι, κάποιος να ράψει το στόμα του Σημίτη. Αν όχι, να αφήσουμε στην άκρη τις αρλούμπες και να ακούμε με προσοχή όποιον άνθρωπο έχει να συνεισφέρει στην κατανόηση της κατάστασης.
Ακόμη περισσότερο όταν διαθέτει την εμπειρία ενός πρωθυπουργού που έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ και την παρέδωσε με 5% ανάπτυξη, 3,5% έλλειμμα (5% ακόμη και μετά την «καταστροφική απογραφή» του Αλογοσκούφη!..), 2,3% επιτόκια δανεισμού και ένα χρέος 150 δισ. ευρώ μικρότερο από το σημερινό! Ε, κάτι μπορεί να ξέρει...

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ, Ι. Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ