Από το 1944 μέχρι... σήμερα, δολάριο

Δευτέρα, 30 Μαΐου, 2011
Τον Ιούλιο του 1944, στο ξενοδοχείο «MountWashington» του Νιου Χαµσάιρ, συγκεντρώθηκαν 700 αντιπρόσωποι από 44 χώρες του αντιχιτλερικού συνασπισµού µε σκοπό να διαµορφώσουν νοµισµατικούς κανόνες για τον µετά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο κόσµο. Στις 22 Ιουλίου υπογράφηκε η ιστορική συµφωνία, γνωστή ως Συµφωνία του Μπρέτον Γουντς.
Με τη συµφωνία εκείνη «ανακηρύχθηκε» το δολάριο παγκόσµιο νόµισµα και ιδρύθηκαν το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο και η Παγκόσµια Τράπεζα µε σκοπό «να παίξουν αποφασιστικό ρόλο στη διεθνή οικονοµία µετά την αποκατάσταση των εκ του πολέµου ζηµιών και την επάνοδο του κόσµου στην οµαλότητα».
Τότε έγινε και η «µοιρασιά»του ελέγχου των δύο οργάνων. Η διοίκηση της Παγκόσµιας Τράπεζας δόθηκε στις Ηνωµένες Πολιτείες και του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου στους Ευρωπαίους. Το καθεστώς αυτό δεν φαίνεται να αλλάζει µετά την περιπέτεια και την παραίτηση του «φίλου» Ντοµινίκ Στρος-Καν. Τότε η Γερµανία ήταν ο µεγάλος ηττηµένος. Σήµερα, 67 χρόνια µετά, έχει τον πρώτο και κυρίαρχο ρόλο στην Ευρώπη· και συνεπώς και στην επιλογή τού ή τής διαδόχου τού Στρος-Καν!
Τότε η Ελλάδα βρισκόταν ακόµη υπό γερµανική κατοχή. Η «ελεύθερη κυβέρνηση της Ελλάδος» είχε την έδρα της στο Κάιρο της Αιγύπτου. Ηταν κυβέρνηση συνασπισµού µε πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Μετείχαν τρία µέλη του ΕΑΜ: ο καθηγητής Αλέξανδρος Σβώλος υπουργός Οικονοµικών, ο Ηλίας Τσιριµώκος Εθνικής Οικονοµίας και ο καθηγητής Αγγελος Αγγελόπουλος (της γνωστής οικογενείας βιοµηχάνων) υφυπουργός Οικονοµικών. Από το ΚΚΕ µετείχαν: ο Γιάννης Ζεύγος Γεωργίας, ο Νικόλαος Ασκούτσης Συγκοινωνιών και ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης Εργασίας.
Η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου του ΕΑΜ και του ΚΚΕ εκπροσωπήθηκε στη διάσκεψη και ενέκρινε τη Συµφωνία του Μπρέτον Γουντς. Επικεφαλής της πενταµελούς αντιπροσωπείας ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος καθηγητής Κυριάκος Βαρβαρέσος. Αργότερα θα κληθεί δύο φορές να «σώσει» την οικονοµία, από την κυβέρνηση του ναυάρχου Πέτρου Βούλγαρη το 1945 και το 1952 από την κυβέρνηση του αρχηγού της επανάστασης του 1922 Νικολάου Πλαστήρα .
Ο γνωστός συγγραφέας Ηλίας Βενέζης («Χρονικόν της Τράπεζας της Ελλάδος») γράφει ότι ο Βαρβαρέσος είχε ενεργό συµµετοχή στη διάσκεψη και ως εισηγητής στην προετοιµασία της συµφωνίας. Είχε όµως επιφυλάξεις, τις οποίες είχε εκθέσει στην κυβέρνηση Παπανδρέου τον Ιούνιο: «Η χώρα µας πολύ λίγην ωφέλειαν µπορεί να περιµένει από το σχέδιον εκείνο, ενώ της εζητείτο να αναλάβη σοβαράς υποχρεώσεις ως προς την µέλλουσαν συναλλαγµατικήν πολιτικήν της». Και µετά την υπογραφή της συµφωνίας προειδοποίησε την κυβέρνηση να µην περιµένει κάποια άξια λόγου οικονοµική ενίσχυση από τους δύο οργανισµούς. Το επείγον πρόβληµα µετά την απελευθέρωση, τόνιζε, δεν θα ήταν η νοµισµατική σταθεροποίηση και ο τρόπος µελλοντικού δανεισµού, αλλά τα είδη πρώτης ανάγκης… Σήµερα, το πρόβληµά µας είναι πρόβληµα δανεισµού και η τύχη της χώρας «παίζεται» στην Ευρώπη, αλλά και στο ∆ΝΤ, το οποίο ιδρύθηκε µε την υπογραφή του Γεωργίου Παπανδρέου, παππού. Και όχι µόνον.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου µετείχε στη διάσκεψη ως εµπειρογνώµων της ελληνικής αντιπροσωπείας! Σε ηλικία 26 ετών τότε, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν βοηθός καθηγητής στο Πανεπιστήµιο του Χάρβαρντ και υπηρετούσε ως εθελοντής στο Πολεµικό Ναυτικό των ΗΠΑ.
Ούτε βέβαια ο παππούς ούτε ο πατέρας θα µπορούσαν να φανταστούν ότι ο τρίτος Πρωθυπουργός της οικογένειας θα αποφάσιζε την προσφυγή στο ∆ΝΤ για να αποτραπεί η χρεοκοπία της χώρας. Παιχνίδια της Ιστορίας… ∆υστυχώς όµως φαίνεται ότι για τα κόµµατα, για όχι και λίγους υπουργούς και βουλευτές, για το οικονοµικό κατεστηµένο και για τις συντεχνίες «παιχνίδι» είναι και η διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία…Το µήνυµα όµως των χιλιάδων «Αγανακτισµένων» που συγκεντρώνονται κάθε µέρα στις πλατείες δεν απευθύνεται µόνο στην κυβέρνηση…

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ, Γιώργος Ρωμαίος