Μέχρι πριν από δύο χρόνια αυτό το άραγμα πήγαινε πακέτο μαζί με μεγάλο ξεπεντάριασμα – τώρα, το καλοκαιρινό ριλάξ έχει πάρει άλλη έννοια στο μυαλό σου. Έχεις συνειδητοποιήσει πόσα από όσα έκανες ή ήθελες να κάνεις on the beach τώρα σε κάνουν να μουντζώνεσαι και με δυο τα χέρια – μια χειρονομία των «Αγανακτισμένων» εκτός πλατείας;
Έχεις συνειδητοποιήσει πόσα από όσα έκανες ή ήθελες να κάνεις on the beach τώρα σε κάνουν να μουντζώνεσαι και με δυο τα χέρια – μια χειρονομία των «Αγανακτισμένων» εκτός πλατείας;
Τα καλοκαίρι του 2011, το «πάμε πλατεία» του Λαζόπουλου έγινε ξανά σύνθημα, αποκτώντας άλλο νόημα και ως ηχητικό εφέ το μακρόσυρτο γδούπο της κουτάλας που χτυπάει στον πάτο μιας παλιάς κατσαρόλας. Όμως, το «πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία» δεν πεθαίνει ποτέ. Δεν μπορεί να χαθεί μέσα στην τρέλα –με την καλή έννοια– της #greek_revolution. Ειδικά, όταν θα είναι Ιούλιος και η θερμοκρασία αγγίξει τους τριάντα φεύγα βαθμούς, ο Έλληνας, ο οποίος πάντα ήταν (ο) παραλίας, αν μέσα στα νεύρα του, που ούτε φραπέ δεν έχει να πάρει, δε βουτήξει από το μαλλί –ή εναπομείναν τσουλούφι– κανένα πολιτικό, που θα κάνει το λάθος να κυκλοφορήσει δημόσια εκεί που υπάρχει πολύς ξαναμμένος κόσμος, σίγουρα σε κάποια θάλασσα θα βουτήξει. Ίσως όχι με το Dsquared2 μαγιουδάκι που χρυσοπλήρωνε παλιά και ένιωθε διεθνής και μοδάτος· ίσως χωρίς το ψαγμένο βραζιλιάνικο αντηλιακό που στη Βραζιλία κάνει πέντε ευρώ και στην μπουτίκ στη Σαντορίνη σαράντα πέντε – αλλά με κανονικό, από αυτά του περιπτέρου· ίσως χωρίς να παραγγείλει frozen μαργαρίτες στην ξαπλώστρα του, που έχει ρεζερβάρει τηλεφωνικά από την προηγούμενη· ίσως σε μια παραλία που δεν είναι οργανωμένη, που δεν έχει καν hip beach bar με τύπου καλιφορνέζικα κορίτσια να πίνουν εξωτικά κοκτέιλ· ίσως χωρίς να ξοδεύει μια περιουσία για μπαλινέζικα παρεό και χαϊμαλιά από πλανόδιους που περνάνε από την ξαπλώστρα του· πιθανότατα χωρίς να αποφασίζει να ξοδέψει είκοσι πέντε ευρώ είσοδο για να πάει στην παραλία to see and to be seen στη Βουλιαγμένη, με ενδεχόμενο να μη βρει ούτε πλαστική καρέκλα να κάτσει και να ντρέπεται ν’ απλώσει κάτω την πετσέτα του· ίσως χωρίς να παραγγέλνει σούσι στην ξαπλώστρα για να σβήσει τη μεσημεριανή του λιγούρα και χωρίς να κλείσει τη μέρα του με ένα parachute στα θαλάσσια σπορ, καταθέτοντας ογδόντα ευρώ. Σε κάποιους, όλο αυτό ίσως να μοιάζει τραγικό. Ίσως να σκέφτονται «μα υπάρχει χαρά και χαλάρωση στην παραλία χωρίς όλα αυτά;».
Ναι, αν υπάρχουν κάποιοι που νιώθουν έτσι είναι πραγματικά τραγικό. Οι υπόλοιποι, που απλώς για μερικά καλοκαίρια είχαμε πάθει μόνιμη ηλίαση, μπορούμε φέτος να βάλουμε καλά στο κεφάλι μας: α) ένα καπέλο και β) πως όλοι εκείνοι που καιρό τώρα μέσα σε αυτόν τον hip and glam πυρετό έψαχναν μια ερημική παραλία με ωραία βραχάκια και λίγη σκιά δεν ήταν τελείως μαλάκες. Όπως και να έχει, ογδόντα καλοκαίρια έχουμε όλα κι όλα σ’ αυτή τη ζωή **. Life is a beach
Θα μας λείψουν:
- Τα λογοτυπημένα μαγιουδάκια μεγάλων οίκων για δίχρονα και τρίχρονα που κοστίζουν όσο το αλέ ρετούρ εισιτήριο στο χάισπιντ για Πάρο. Τα φοράει και η Σούρι, αλλά η Σούρι είναι η κόρη του Τομ Κρουζ, όχι του Θωμά Κουβαδάκου, με το συμπάθιο.
- Οι μετριότατες ψαροταβέρνες στο νησί, που έκαναν μισή ώρα να πάρουν παραγγελία και μιάμιση να τη φέρουν, και χρέωναν εβδομήντα ευρώ το άτομο. Και ήταν γεμάτες
- Τα ΣΚ. σε νησί, που με τα εισιτήρια, τη διαμονή και το φαΐ σου πήγαινε εξακόσια ευρώ το άτομο. Όχι γιατί το ίδιο πάει ένα τετραήμερο στο Ντουμπάι σε ξενοδοχείο με facilities και σέρβις να σου πέφτει το σαγόνι, αλλά γιατί πολλοί από εμάς τόσο (θα) παίρνουμε μισθό.
- Τα μπαμ μπουμ από τους φελλούς σαμπάνιας που άνοιγαν κατά δωδεκάδες στα κλαμπ των νησιών. Κι όσοι έχουν ακόμα να το κάνουν θα ντρέπονται. Γυρίζοντας πίσω καταλαβαίνεις πώς γιόρταζαν αυτά που δε θα ξαναζήσουμε.
- Οι επαγγελματίες παρατρεχάμενοι/γλείφτες πλουσίων, που ζούσαν παρασιτικά γύρω από αυτούς, κάνοντάς τους τη χρυσή Φιλιππινέζα (κράτημα μπαστουνιών γκολφ, παρέα και λάντζα στο σκάφος, ενέσεις αυτοπεποίθησης κ.λπ.). Όσοι παραμένουν πλούσιοι έχουν καταλάβει πως συμφέρει καλύτερα ένας κανονικός ψυχολόγος ή μια κανονική Φιλιππινέζα.
(Τότε και τώρα)
Περασμένα ξορκισμένα
Πολυτέλεια
Τότε: Το Ντάκιρι φράουλα στην ξαπλώστρα
Τώρα: Το να πληρώσεις ξαπλώστρα
Ξιπασιά
Τότε: Να βάζεις τα υπάρχοντά σου σε μαϊμού Louis Vuitton beach bag, που κανονικά δεν υπάρχει στην κολεξιόν.
Τώρα: Να βγάζεις από το ταπεράκι σου σαντουιτσάκια που αποκαλείς «τάπας».
Υπερβολή
Τότε: Τα σαράντα ευρώ στα θαλάσσια σπορ, για να κάνει το πιτσιρίκι δέκα λεπτά θαλάσσιο σκι.
Τώρα: Το δέκα ευρώ είσοδο στην παραλία, όπου παίζει να μη βρεις καν ξαπλώστρα.
Γυφτιά
Τότε: Να πουλάς τσαμπουκά στον υπεύθυνο ξαπλώστρας που σου λέει πως η παραλία είναι φουλ και τελικά χαρτζιλικώνεις με εικοσάρικο, γιατί σου βρήκε ξαπλώστρα, ενώ του παίρνεις και το τηλέφωνο για να κάνεις ρεζερβέ πριν πας.
Τώρα: Να σκας μύτη σε παραλία με ξαπλώστρες γύρω στις 15:00, την ώρα που οι οικογένειες πάνε για φαΐ, και να παίρνεις την ξαπλώστρα τους, κάνοντας το κουνέλι για τα λεφτά, αν δεν καταλάβει την αλλαγή φρουράς ο ξαπλωστριέρης.
Hip meeting point στην Αθήνα
Τότε: Η παραλία του Αστέρα στη Βουλιαγμένη, όπου έσκαγες είκοσι κάτι ευρώ, και από τις 9:00 το πρωί για να καβατζώσεις ξαπλώστρες
Τώρα: To παρθένο κολπάκι που ανακάλυψες και σκας από τις 9:00 το πρωί για να καβαντζώσεις τη μοναδική σκιά κάτω από το βράχο.
Πολύ πεταμένα λεφτά
Τότε: Τα δέκα σέσιον σολάριουμ στο μηχάνημα Miami, για να μη βγεις στην παραλία στο εκρού του νεκρού
Τώρα: Τα πέντε ευρώ για τον φρέντο (κρύος) on the beach που γίνεται κάλντο (ζεστός) στα τέσσερα λεπτά και στις τρεις γουλιές.
Μετανιώνεις
Παλιά: Το σούπερ ντούπερ της γουάου ψαγμένης μάρκας αντηλιακό των σαράντα ευρώ που πήρες από resort boutique με βαθμό προστασίας 6 και κατέληξες το βράδυ καμένος με γιαούρτια.
Τώρα: Που δεν πήρες το περιοδικό με δώρο μπουκάλι αντηλιακό. Όπου αλλού και να το αγοράσεις, πιο ακριβά θα σου έρθει.
Σου τη σπάνε:
Παλιά: Οι διπλανοί που παίζουν ρακέτες μέσα στο αφτί σου. Τακ, τακ, τακ, άι σιχτίρ.
Τώρα: Οι διπλανοί που, φεύγοντας, σου ’κλεψαν τις ρακέτες, ενώ σε είχε πάρει ο ύπνος στην ξαπλώστρα.
Ποτέ δεν κατάλαβες
Παλιά: Γιατί ένας άνθρωπος με σώας τας φρένας πληρώνει είκοσι ευρώ για είκοσι λεπτά τάι μασάζ κάτω από τον ντάλα ήλιο, με κιλά ιδρώτα να μπλέκονται με το λάδι με τα αιθέρια έλαια.
Τώρα: Γιατί για όλες αυτές τις μαλακίες που πλήρωνες στην παραλία δεν ζήταγες ποτέ απόδειξη.
Θεωρίες συνωμοσίας
Παλιά: Ότι υπήρχαν άνθρωποι που πλήρωναν τρεις χιλιάδες ευρώ, για να αγκαζάρουν ξαπλώστρα σε εστέτ μυκονιάτικη παραλία.
Τώρα: Ότι ο τύπος που νοικιάζει ξαπλώστρες τα τελευταία πέντε χρόνια το κάνει χωρίς άδεια και βγάζει πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ τη σεζόν.
Φιγούρα
Παλιά: Να σκας με σκάφος (δικό σου ή φίλου) σε κρυφό κολπάκι στο Ιόνιο και, ω τι τύχη, να σε δει κάποιος παλιός γνωστός.
Τώρα: Να δείχνεις στις δεκαοκτάχρονες γκόμενες στο απομονωμένο κολπάκι πώς παγώνεις το καρπούζι στο νερό και πώς κάνεις το μισό καρπούζι σφηνοκανάτα με ποτά που έφερες από το σπίτι σου.
Φαγούρα
Παλιά: Να μάθεις τι είναι το μαγιό που φορούσε η Βανδή στο παπαρατσικό ρεπορτάζ κι αν της έχουν κάνει ρετούς στους κοιλιακούς.
Τώρα: Aπό την άμμο. Γιατί φυσάει και έχει γεμίσει την πετσέτα σου που έστρωσες κατάχαμα.
** Ο μέσος όρος ηλικίας στην Ελλάδα είναι 79,52 χρόνια.
ΠΗΓΗ: Σόνια Καζόνι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου