Συνέχεια από το χθεσινό
Παρασκευή, 26 Αυγούστου, 2011
Στις 7:00 το βράδυ κατεβήκαμε για φαγητό στο ισόγειο όπου γίνεται χαμός από τον πολύ κόσμο. Πήγαμε σε ένα κινέζικο εστιατόριο που είναι μέσα στη στοά όπου είναι και το Mall με δεκάδες καταστήματα. To φαγητό ήταν πολύ καλό. Ενώ το σέρβις ήταν το κάτι άλλο αφού ήταν τρεις σερβιτόροι σε κάθε τραπέζι. Αφού φάγαμε, επιστρέφουμε στο κυρίως κτήριο όπου είναι το καζίνο. Είναι η δεύτερη φορά στη ζωή μου που μπήκα σε καζίνο, την πρώτη φορά ήταν πριν 6 χρόνια στο Detroit. Το ίδιο η Λίντα και ο Νίκος. Αποτέλεσμα ήταν να χάσουμε γιατί αυτά τα μηχανήματα τρώνε, τρώνε χρήματα. Δώσαμε ραντεβού να συναντηθούμε στις 12:00 το βράδυ. Ο μόνος που κέρδισε κάτι ψιλά ήταν ο Νίκος, η Λίντα κι εγώ απλά δώσαμε την εισφορά μας! Πήγαμε για ύπνο με ανησυχία για το εάν θα έρθει η Δήμητρα το πρωί.
Στις 5:00 το πρωί ώρα Las Vegas ήρθε ένα γραπτό μήνυμα στο κινητό μου τηλέφωνο από τη Δήμητρα. “Μπαμπά να με περιμένεις στο αεροδρόμιο στις 9:15 το πρωί”. Φοβούμενος ότι θα με πάρει πάλι ο ύπνος σηκώθηκα και ετοιμάστηκα να κατέβω στο ισόγειο του ξενοδοχείου/καζίνου. Η Λίντα ξύπνησε από το θόρυβο που έκανα και με ανησυχία με ρωτά εάν τηλεφώνησε η Δήμητρα. Την καθησυχάζω λέγοντας ότι έστειλε μήνυμα θα είναι εδώ στις 9:15. Οκέι, λέει και ξανά κοιμάται.
Είναι 5:45 το πρωί όταν παίρνω μαζί μου το κινητό και πηγαίνω στον ανελκυστήρα, κατεβαίνω. Το ισόγειο του μεγάλου ξενοδοχείου είναι άδειο. Τα μηχανήματα όλα άδεια. Προχωρώ πιό κάτω όπου είναι μία τεράστια αίθουσα, η οποία είναι γεμάτη κόσμο. Παίζουν πόκερ και καπνίζουν. Συνεχίζω λίγο πιό κάτω, εδώ παίζουν ζάρια. Έχω χρόνο αλλά δεν τα ξέρω αυτά τα παιχνίδια. Με άλλα λόγια έχω μείνει “αγράμματος”.
Αφού περπάτησα όλο το καζίνο από τη μία άκρη στην άλλη κάθισα σε ένα μηχάνημα που μόνο τράβαγες ένα μοχλό. Εύκολο λέω είναι ας καθίσω. Βάζω χρήματα μέσα και αρχίζω να παίζω. Μία σερβιτόρα με πλησιάζει και ρωτάει εάν θέλω κάτι να ποιώ. Καφέ της λέω και συνεχίζω να τραβάω το μοχλό. Αυτός ο “διάβολος” κάνει δαιμονισμένο θόρυβο κάθε φορά που κερδίζω και ακούγεται πολύ δυνατά στην τεράστια αλλά άδεια αίθουσα. Αυτό είναι που λένε “χάνεις μετά μουσικής”. Πατάω το κουμπί και μου τυπώνει το υπόλοιπο που έχει απομείνει από αυτά που έχω βάλει μέσα. Πηγαίνω λίγο πιό κάτω και βρίσκω ένα άλλο που δεν κάνει τόσο θόρυβο. Αχόρταγο κι αυτό το μηχάνημα. Πήρα το καφέ μου και συνεχίζω να παίζω. Η αίθουσα άρχισε να γεμίζει. Γυναίκες, άνδρες, οι περισσότερες είναι γυναίκες. Δυστυχώς έχασα οπότε παίρνω το αυτοκίνητο για το αεροδρόμιο του Las Vegas. Η ώρα είναι 9:00. Σε 10 λεπτά σταθμεύω το αυτοκίνητο και μπαίνω στο κτήριο των αφίξεων. Το τηλέφωνο κτυπά, είναι η Δήμητρα “μπαμπά μόλις βγήκα από το αεροπλάνο”. “Ωραία της λέω είμαι μέσα στο κτήριο των αφίξεων”. Δώσαμε ραντεβού να συναντηθούμε στις αποσκευές στον ιμάντα 4. Σε 2-3 λεπτά συναντηθήκαμε και αφού χαιρετηθήκαμε κοιτάζουμε για τη βαλίτσα της. Διαπιστώσαμε η βαλίτσα της είχε έρθει με άλλη πτήση οπότε έπρεπε να ψάχνουμε. Ανάθεμα την Continental/United, συνέχεια προβλήματα. Τελικά μετά από μισή ώρα βρήκαμε τη βαλίτσα και πήγαμε στο Bellagio.
Είναι 5:45 το πρωί όταν παίρνω μαζί μου το κινητό και πηγαίνω στον ανελκυστήρα, κατεβαίνω. Το ισόγειο του μεγάλου ξενοδοχείου είναι άδειο. Τα μηχανήματα όλα άδεια. Προχωρώ πιό κάτω όπου είναι μία τεράστια αίθουσα, η οποία είναι γεμάτη κόσμο. Παίζουν πόκερ και καπνίζουν. Συνεχίζω λίγο πιό κάτω, εδώ παίζουν ζάρια. Έχω χρόνο αλλά δεν τα ξέρω αυτά τα παιχνίδια. Με άλλα λόγια έχω μείνει “αγράμματος”.
Αφού περπάτησα όλο το καζίνο από τη μία άκρη στην άλλη κάθισα σε ένα μηχάνημα που μόνο τράβαγες ένα μοχλό. Εύκολο λέω είναι ας καθίσω. Βάζω χρήματα μέσα και αρχίζω να παίζω. Μία σερβιτόρα με πλησιάζει και ρωτάει εάν θέλω κάτι να ποιώ. Καφέ της λέω και συνεχίζω να τραβάω το μοχλό. Αυτός ο “διάβολος” κάνει δαιμονισμένο θόρυβο κάθε φορά που κερδίζω και ακούγεται πολύ δυνατά στην τεράστια αλλά άδεια αίθουσα. Αυτό είναι που λένε “χάνεις μετά μουσικής”. Πατάω το κουμπί και μου τυπώνει το υπόλοιπο που έχει απομείνει από αυτά που έχω βάλει μέσα. Πηγαίνω λίγο πιό κάτω και βρίσκω ένα άλλο που δεν κάνει τόσο θόρυβο. Αχόρταγο κι αυτό το μηχάνημα. Πήρα το καφέ μου και συνεχίζω να παίζω. Η αίθουσα άρχισε να γεμίζει. Γυναίκες, άνδρες, οι περισσότερες είναι γυναίκες. Δυστυχώς έχασα οπότε παίρνω το αυτοκίνητο για το αεροδρόμιο του Las Vegas. Η ώρα είναι 9:00. Σε 10 λεπτά σταθμεύω το αυτοκίνητο και μπαίνω στο κτήριο των αφίξεων. Το τηλέφωνο κτυπά, είναι η Δήμητρα “μπαμπά μόλις βγήκα από το αεροπλάνο”. “Ωραία της λέω είμαι μέσα στο κτήριο των αφίξεων”. Δώσαμε ραντεβού να συναντηθούμε στις αποσκευές στον ιμάντα 4. Σε 2-3 λεπτά συναντηθήκαμε και αφού χαιρετηθήκαμε κοιτάζουμε για τη βαλίτσα της. Διαπιστώσαμε η βαλίτσα της είχε έρθει με άλλη πτήση οπότε έπρεπε να ψάχνουμε. Ανάθεμα την Continental/United, συνέχεια προβλήματα. Τελικά μετά από μισή ώρα βρήκαμε τη βαλίτσα και πήγαμε στο Bellagio.
Φάγαμε μεσημεριανό με τη Λίντα, τη Δήμητρα και το Νίκο και μετά που αλλού, πίσω στο καζίνο.
Παράθυρο δεν υπάρχει πουθενά, ρολόϊ δεν υπάρχει, οπότε χάνεις την αίσθηση του χρόνου. Περιττό είναι να σας πω ότι χάσαμε πάλι. Η Λίντα με τη Δήμητρα πήγαν στα μαγαζιά (μέσα στο Bellagio) και μετά στη πισίνα. Αργότερα όλοι μαζί πήγαμε να δούμε το υπέροχο θέαμα με τα νερά που “χορεύουν” μπροστά στο ξενοδοχείο/καζίνο. Μάλιστα έβγαλα βίντεο με το κινητό. Το βράδυ φάγαμε σε ένα άλλο ωραίο εστιατόριο το Olives όπου έχει μία υπέροχη ιταλική κουζίνα, και αυτό είναι μέσα στο Bellagio.
Μετά πάλι στο καζίνο και στα αχόρταγα μηχανήματα. 50 δολάρια πάνω 100 κάτω, 50 πάνω 200 κάτω και τελικά χάσιμο. Ευτυχής ήταν η Κατερίνα που λόγο ηλικίας (20 χρονών) προτίμησε να μην έρθει στο Las Vegas (στο καζίνο για να παίξεις ή να παρακολουθήσεις πρέπει να είσαι 21 χρονών). Η Δήμητρα όμως έπαιξε για μισή ώρα και κέρδισε 350 δολάρια και μετά σταμάτησε. Ήταν η μόνη που κέρδισε από τους τέσσερις μας. Την άλλη μέρα την περάσαμε μεταξύ καζίνου πισίνας, φαγητού και το βράδυ πήγαμε στο ξενοδοχείο /καζίνο Treasure Island το οποίο είναι κοντά ένα χιλιόμετρο μακρυά. Φυσικά πήραμε το αυτοκίνητο γιατί η θερμοκρασία έξω είναι 107 βαθμούς. Σταθμεύουμε το αυτοκίνητο και μπαίνουμε στοTreasure Island. Πρέπει να κατέβουμε τις ηλεκτρικές σκάλες όπου βλέπουμε ηλεκτρικές πινακίδες που έδειχναν υπόγειες διαβάσεις. Φαίνεται ότι τα καζίνο επικοινωνούν μεταξύ τους με υπόγειες στοές. Αρκετός κόσμος είναι στοιβαγμένος στην είσοδο του θεάτρου. Σε λίγο άνοιξαν οι πύλες και μπήκαμε στο Cirque du Soleil όπου είδαμε μία ωραία παράσταση με ακροβατικά και πολύ γέλιο. Αυτό ναι, άξιζε.
Με το τέλος της παράστασης μπήκαμε σε μερικά καταστήματα όπου πήραμε αναμνηστικά και μετά πίσω στο Bellagio. Η ώρα είναι 11:15 το βράδυ όταν βγαίνουμε από το parking garage του Treasure Island. Πρέπει να πάρουμε δεξιά στην Las Vegas Βoulevard. Στο φωτεινό σηματοδότη κολλάμε για 15 λεπτά αφού ποτάμι ανθρώπων πηγαίνει δεξιά και αριστερά για να απολαύσει τη νυχτερινή ζωή. Τελικά ένας αστυνομικός σταματάει το πλήθος και περνάμε. Στο επόμενο φανάρι πλησιάζουν το αυτοκίνητό μας γυναίκες τραβεστί. Κλειδώνω την πόρτα και δεν δίνουμε σημασία. Λίγο πιό κάτω τα ίδια, μάλιστα έχουν βγάλει και business cards και ζητούν να κατεβάσουμε τα τζάμια να μας τις δώσουν. Μία γιγαντοοθόνη γράφει ότι έχουν θεατρική παράσταση με γυμνούς. Η Λίντα κάνει το σταυρό της, τα παιδιά γελάνε. Τελικά μπαίνω στο χώρο στάθμευσης του Bellagio με μία αίσθηση ανακούφισης.
Πάμε στη ρεσεψιόν και ζητήσαμε να αγοράσουμε εισιτήρια για την άλλη μέρα να δούμε τη Celine Dion που τραγουδούσε στο Caesars Palace – Colosseum αλλά τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί. Γυρίζουμε πάλι πίσω στα αχόρταγα μηχανήματα του καζίνου. Πέρασε και αυτή η νύχτα.
Να προσθέσω εδώ ότι το Bellagio έχει πέντε πισίνες, τρεις μεγάλες όπου η κάθε μία έχει τρεις ναυαγοσώστες η κάθε μία και δύο μικρότερες. Η θερμοκρασία εδώ ήταν 108 βαθμούς καθότι οι πισίνες είναι στο κέντρο του κτιριακού συγκροτήματος του Bellagio αλλά στον αύλειο χώρο. Σε αρκετά σημεία έχουν μηχανήματα/ανεμιστήρες που βγάζουν κρύο αέρα. Εάν δεν έχεις συνηθίσει στον ήλιο σε 10 λεπτά “κάηκες”.
Τελικά ήρθε η Τετάρτη το πρωί και πήγαμε τη Δήμητρα στο αεροδρόμιο για να επιστρέψει στη Savannah, Georgia και εμείς οι τρεις (Λίντα, Νίκος και εγώ) να πάμε πίσω στο San Diego όπου στις 9:55 το βράδυ θα ερχόταν η Κατερίνα. Η Δήμητρα έφυγε στις 10:00 το πρωί οπότε εμείς φύγαμε από το ξενοδοχείο και αφού πήραμε πρωινό ξεκινήσαμε για το San Diego. 108 βαθμοί Φαρενάϊτ ήταν η θερμοκρασία στις 11:15 το πρωί όταν τρώγαμε το πρωινό. Είμαστε λίγο έξω από το κέντρο του Las Vegas για να δούμε τα σπίτια και πως ζει ο κόσμος λίγο μακρυά από τα καζίνα. Μικρά σπίτια ή μεγαλύτερα με διαμερίσματα και μαντρότοιχους γύρο γύρο. Ένα άλλο πράγμα που παρατήρησα είναι ότι γίνεται μεγάλη διαφήμιση στο σεξ ενώ οι δρόμοι είναι γεμάτοι ιερόδουλες. Όσο για τα ξενοδοχεία γεμάτα κόσμο, από όλο το κόσμο, αφού ακούγαμε δεκάδες γλώσσες. Το Bellagio έχει 3,993 δωμάτια (είναι το 7 ξενοδοχείο στο κόσμο και το δεύτερο στο Las Vegas, πρώτο είναι το MGM).
Βασίλης Καυκάς
Βασίλης Καυκάς
Αύριο η Συνέχεια
Πίσω στο San Diego
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου