Πρώτο θέμα μας: "γνώθι σαυτόν"

Πρώτο μας θέμα

Articles and opinions expressed may not necessarily belong to paneliakos.com

Η ιστοσελίδα μας, PANELIAKOS.COM

You can translate this blog in over 100 languages within a second! Go to the left up top where it says Select Language. Happy navigating. See you again..

Εορτάζουμε και Tιμούμε

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Τι κρύβει η ρήξη της κυβέρνησης με τους τραπεζίτες

Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου, 2011

Του Κωνσταντινου Ζουλα
«Να δεις που ο Παπανδρέου θα φτάσει στο σημείο να εμφανίσει ως κυβερνητική επιτυχία ακόμη και την κρατικοποίηση των τραπεζών», έλεγε προχθές ανώτατο τραπεζικό στέλεχος, χωρίς να κρύβει τη δυσαρέσκειά του για τους χειρισμούς του Μαξίμου. Και κυρίως για το γεγονός ότι η κυβέρνηση, όπως υποστήριζε, επιδιώκει εσχάτως να μεγιστοποιήσει τις ευθύνες του τραπεζικού συστήματος στη διαχείριση της κρίσης, προκειμένου να αποκρύψει τις δικές της κραυγαλέες αστοχίες έναντι της τρόικας.
Οπως και να έχουν τα πράγματα, η ρήξη που προκλήθηκε μεταξύ κυβέρνησης και τραπεζιτών δεν έχει προηγούμενο. Ρήξη που ξεκίνησε μόλις διεφάνη ότι πίσω από τις κυβερνητικές διαψεύσεις περί πιθανού «κουρέματος» του χρέους, το οικονομικό επιτελείο βρισκόταν ήδη σε σχετικές διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Το γεγονός αυτό απεκρύβη αρχικώς από τις διοικήσεις των τραπεζών –όπως ισχυρίζονται οι ίδιες– εξ ου και καταλόγισαν στην κυβέρνηση ότι με την τακτική της τις έφερε προ τετελεσμένων.
Μια σειρά κρίσιμων «λεπτομερειών» ωστόσο φαίνεται να καθόρισαν τη στάση του πρωθυπουργού, με αποτέλεσμα να μη διστάσει να έρθει το τελευταίο 15νθήμερο ακόμη και σε δημόσια σύγκρουση με τους επικεφαλής των τραπεζών. Οπως υπενθυμίζουν στενοί του συνεργάτες, ήδη από τον Μάρτιο ο κ. Παπανδρέου σε τρεις δημόσιες τοποθετήσεις του (Εθνικό Συμβούλιο, Κοινοβουλευτική Ομάδα, συνδιάσκεψη) είχε ζητήσει ευθέως από τους τραπεζίτες «να επιτελέσουν το εθνικό καθήκον τους» αξιοποιώντας τις εγγυήσεις που τους είχαν δοθεί και «να μην αποστερήσουν την αγορά από την αναγκαία ρευστότητα». Εκκληση που κατά τις ίδιες πηγές δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός τη διετύπωσε ακόμη και με τη μορφή προειδοποίησης.
Αν κάτι, ωστόσο, μετέβαλε την όχληση του πρωθυπουργού σε οργή αυτό λέγεται ότι ήταν: α) Η σκληρή δημόσια κριτική που ασκούνταν τελευταία στην κυβέρνηση από συγκεκριμένα ΜΜΕ, γεγονός το οποίο «γέννησε» υποψίες ότι σχετίζεται και με επιχειρηματικές επιδιώξεις και β) μια πληροφορία που έφτασε στο Μαξίμου, βάσει της οποίας στους ερευνητές της εταιρείας ΒlackRock ετέθησαν παράδοξοι περιορισμοί στην έρευνά τους στα χαρτοφυλάκια των ελληνικών τραπεζών, κάτι που επισημάνθηκε και από την τρόικα. Συγκεκριμένα, ελέχθη ότι εξαιρέθηκαν από την εντολή (mandate) της BlackRock όλες οι θυγατρικές εταιρείες των τραπεζών, πολλές εκ των οποίων είναι προφανώς offshore. Aυτό που συνέβη, δηλαδή, είναι πως έγιναν έρευνες στα δάνεια που ανήκουν στη μητέρα εταιρεία κάθε τράπεζας και τα υποκαταστήματά της σε διάφορες χώρες, όχι όμως κι εκεί όπου αφορούσαν θυγατρικές τους. Σημειωτέον δε πως έμπειροι υπάλληλοι της Tραπέζης της Eλλάδος και τραπεζικά στελέχη ισχυρίζονται ότι πολλά μετοχοδάνεια που δόθηκαν την περίοδο της άνθησης του χρηματιστηρίου, ακόμη και σε στελέχη τραπεζών για να αγοράσουν μετοχές τους, έχουν τοποθετηθεί σε θυγατρικές, ακριβώς για να γίνεται πιο εύκολη η διαγραφή τους και να μην εντοπίζονται ακόμη και από τα διοικητικά συμβούλια.
Ετσι μάλλον εξηγείται η ολομέτωπη επίθεση που αποφάσισε να εξαπολύσει ο κ. Παπανδρέου στους τραπεζίτες, διερωτώμενος πώς είναι δυνατόν να χρηματοδοτούν επιχειρήσεις που χρωστούν 500 εκατ. ευρώ αντί των υγιών εταιρειών. Από την πλευρά τους, βέβαια, οι τραπεζίτες προβάλλουν μια εντελώς διαφορετική εκδοχή. Στις διαδοχικές συναντήσεις που είχαν με τον υπουργό Οικονομικών, προέταξαν το επιχείρημα ότι η «συμβολή» των τραπεζών στην ελληνική κρίση ήταν μηδαμινή σε σχέση με την αντίστοιχη του «πελατειακού δημοσίου», πιέζοντας οι μετοχές που θα δώσουν για να λάβουν τη στήριξη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να είναι προνομιούχες και όχι κοινές. Και τούτο για να μη διακυβευθεί το ιδιοκτησιακό και το διοικητικό τους status.
Η κυβέρνηση, ωστόσο, μάλλον μοιάζει εσχάτως να μην την απασχολεί αν ο τραπεζικός κλάδος μετατραπεί σε αμιγώς κρατικός (με την εξαίρεση ίσως μιας ή δύο περιπτώσεων). Ισως επειδή έχει όντως στόχο να εμφανίσει τη διαφαινόμενη κρατικοποίηση ως την έμπρακτη... σοσιαλιστική της απάντηση σε όσους της καταλογίζουν έξωθεν υπαγορευμένες νεοφιλελεύθερες επιλογές.

Πηγή: Καθημερινή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου