ΣΤΟΝ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ

Η ΤΙΜΗ ΤΙΜΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΧΑΡΑΣ ΤΟΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙ

Τρίτη, 1 Νοεμβρίου, 2011  ή 11-1-11  και στα Ελληνικά 1-11-11


Αντίγραφο από την επιστολή που εστάλει και δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα Εθνικός Κήρυξ της Νέας Υόρκης τον περασμένο μήνα
Με αφορμή τη βράβευση από την εφημερίδα σας του κ. Βασιλείου Καυκά, θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου για την ενέργεια αυτή σε εσάς προσωπικά, στον κ. Θεόδωρο Καλμούκο  και σε όλους τους δημοσιογράφους που είχαν την μέριμνα αυτού του αφιερώματος.
Αποδείξατε για μια φορά ακόμα ότι ο Εθνικός Κήρυκας, η Ελληνική εφημερίδα μας, αναγνωρίζει και επιβραβεύει τις προσπάθειες ομογενών οι οποίοι αγωνίζονται εθελοντικώς και αφιλοκερδώς (  πολλές φορές πληρώνουν από την τσέπη τους ) για την επιβίωση της γλώσσας και των σχολείων χωρίς να είναι δάσκαλοι, για τον Ελληνικό πολιτισμό χωρίς να είναι υπουργοί η βουλευτές, για τα δίκαια και τα συμφέροντα της Ελλάδος ( πορείες διαμαρτυρίες ) χωρίς να είναι πρεσβευτές και τέλος πάντων για αυτό που δεν ξέρω εάν είναι ευχή η κατάρα το να είσαι Έλληνας.
Σήμερα που ο εθελοντισμός έχει γίνει ....ωχ αδερφισμος,  έχει γίνει....άσεμε ήσυχο μη  μ' ανακατεύεις εμένα,   ρε δε μπα να κόψουν το λαιμό τους,   τρελός είσαι ρε, εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα.
Όχι να μην το βγάλεις εσύ, γιατί δεν θα μπορέσεις μόνος σου. Όλοι μαζί όμως, θα μπορέσουμε.
Σήμερα λοιπόν πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που υπάρχουν μεταξύ μας άνθρωποι σαν τον Βασίλη τον Καυκά.
Έχουμε υποχρέωση να τους πλησιάσουμε, να τους βοηθήσουμε και να πυρωθουμε από την φλόγα του ενθουσιασμού, της αγάπης, του πατριωτισμού και της καλοσύνης τους.
Πρέπει ο ένας να συμπληρώνει τον άλλον  και μαζί να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να προχωρήσουμε χωρίς ανταγωνισμούς. Και τότε δεν μπορεί του.... κερ----ά, θα γίνουμε καλύτεροι.

 Άξιζε αυτής της τιμής ο κ. Καυκάς.
Ήταν πράξη ευγνωμοσύνης εκ μέρους του Εθνικού Κήρυκα.

Και κάτι για τον Βασίλη.

Δυο λόγια θέλω να σας πω                                            
απλά κι αγαπημένα
για τον Βασίλη τον Καυκά 
απ' την καρδιά βγαλμένα


Τιμή και δόξα σε αυτούς
πρέπει και τους αξίζει
που κράτησαν και λάμπρυναν
τούτο το μετερίζι


Το μετερίζι του καλού
της αλήθειας και του θάρρους
τη στράτα μας φωτίζουνε
σαν του γιαλού τους φάρους.


Σε εκείνους που πάνω από εαυτούς
έχουνε την Πατρίδα
σαν φυλαχτό πολύτιμο
όπλο τους και ασπίδα


Το σώμα τους η ξενιτειά
μπορεί να έχει κλέψει
μα την ψυχή και την καρδιά 
ποτέ δεν θα μπορέσει


Η Ελλάδα Μάννα που γεννά
ανθρώπους μεγαλεία
σαν τον Βασίλη τον Καυκά
από τον Πύργο της Ηλείας


Σιμόπουλο είναι το χωριό
η Πατρίδα του Βασίλη
εκεί που ο ήλιος βιάζεται
τρέχει να ανατείλει


 Για να φωτίσει τους Δελφούς
τα ξακουστά Μαντεία
το Λίκνο του πολιτισμού
Αρχαία Ολυμπία


Πατρίδες που οι βάρβαροι 
ποτέ δεν κατακτήσαν
χώματα ιερά σαν Άγιο φως
τον κόσμο όλο φωτίσαν


Κληρονομιά βαριά πολύτιμη
του έλαχε στις πλάτες
φίλος προστάτης κι οδηγός
στις ξενιτιάς τις στράτες


Ξεκίνησε...
Με ένα ταγάρι όνειρα 
κι ένα σακούλι ελπίδες
παράδειγμα προς μίμηση
γράψαν οι εφημερίδες.
 Συγχαρητήρια Βασίλη.
Ευχαριστώ πολύ
 Γιώργος Ιατρού
Λιν  Μασαχουσέτης, ΗΠΑ