ΑΣΤΕΡΙΑ

Σάββατο, 3 Δεκεμβρίου, 2011

Ποια Δημοκρατία και κουραφέξαλα. Εδώ του κάθε διαπλεκόμενου, μεγαλοφοροφυγάδα, μεγαλοεργολάβου, του κάθε κρατικοδίαιτου ρεμπεσκέ μεγαλοεισοδηματία και του κάθε κοπρίτη η Γης της επαγγελίας. Ωστε αυτοί να χαίρονται και οι άλλοι σαν τα Πασχαλινά αρνιά να σφάζονται. Αυτή η μεγάλη ανατριχίλα. Που ουδεμία σχέση έχει με οποιαδήποτε ίχνος ισοπολιτείας, ισονομίας, ακόμα και αστικής Δημοκρατίας. Εγώ αυτό το λέω καθεστώς των κάθε λογής φασισταριών. Και ποια Μέρκελ και ποια μπότα των Γερμανών. Παραμύθια των παπαγάλων των γνωστών. Ο σύγχρονος, μοντέρνος φασισμός είναι το καμάρι όλων αυτών των επώνυμων και χιλιάδων μικρών και μεγάλων «ανώνυμων» πασάδων των ελλήνων ιθαγενών. Ποιο το κριτήριο; Απλό, Σε κανονικές, φυσικές συνθήκες έπρεπε άπαντες των γραφείων, των καφενείων και των υπηρεσιών να σκύβουν και να προσκυνάνε τον προλετάριο και κάθε εργαζόμενο στην παραγωγή και την διανομή των αγαθών. Περίπου ένα εκατομμύριο ψυχές μοχθούν, ιδρώνουν και αργοπεθαίνουν για να κοιμάμαι εγώ στα πούπουλα σαν το βασιλικό μωρό. Ενα εκατομμύριο στα κάτεργα εργασίας και πίσω από τον πάγκο όλων των πολυεθνικών αλλά και των λοιπών μαγαζιών. Αυτοί παράγουν. Αυτοί τα τρόφιμα, αυτοί οι καλλιεργητές της γης, αυτοί μας ντύνουν, μας ζεσταίνουν. Αυτοί για ένα πιάτο ψωμί μας υπηρετούν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αυτοί τρέμουν, αυτοί υποφέρουν, αυτοί τον εαυτό τους συστηματικά τον καταστρέφουν. Γιατί κάθε κορίτσι που δεν πουλάει την ομορφιά της σε κάποιο φαλακρό με πορτοφόλι χοντρό και έχει προτιμήσει σε μια τέτοια εργασία να καταλήξει, ε, αυτή είναι η ηρωίδα της παγκοσμιοποιημένης εποχής. Αυτοί οι ευλογημένοι, αυτοί οι σημερινοί μικροί θεοί. Αυτοί βιώνουν στο πετσί τους την αξία κάθε δραχμής. Σ' αυτούς χρωστάμε και όχι αυτοί σε εμάς της καθιστικής ζωής Κι εμείς; Α, εμείς. Οχι μόνο αδιάφοροι αλλά και ενίοτε προσβλητικοί. Αν υπήρχε στοιχειώδης δημοκρατική ευαισθησία, θα έπρεπε εκείνοι διπλάσια να αμείβονται από κάθε κρατικοδίαιτο του Δημοσίου. Από κάθε εισοδηματία που τα βρήκε έτοιμα και που σαν το παράσιτο σκοτώνει την ώρα του στα καφενεία και τις κοσμικές συγκεντρώσεις. Αλλά θα ρθει η ώρα και και θά 'ναι ντάλα μεσημέρι. Οι θρησκευόμενοι το λένε «οι έσχατοι έσονται πρώτοι». Ομως εκείνος ο βρετανός ομοφυλόφιλος άντρακλας με το θρυλικό όνομα Οσκαρ Ουάιλντ το έλεγε αλλιώς: «Ολοι ζούμε στον υπόνομο αλλά μερικοί από εμάς κοιτάμε τ' αστέρια»!

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ, Δημήτρη Δανίκα