Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου, 2012
Κύριε Διευθυντά, Elmsford N.Y. 2.17.12
Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος, αλλά εμείς οι Ηλείοι θεωρούμε την Αρχαία Ολυμπία σαν το λίκνο της ύπαρξής μας, σαν τη μήτρα της προσωπικής μας υπόστασης. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας χωρίς αυτό το χώρο, χωρίς το ψυχικό δέσιμο που κάθε μέρα σαν άνθρωποι βιώνουμε. Κάθε φορά που ακούγεται ή γράφεται κάτι για την Αρχαία Ολυμπία, αισθανόμαστε σαν κάποιος μιλάει για τι πατρικό μας σπίτι και μας κάνει τόσο περήφανους. Ονειρυόμαστε να ξαναφέρουμε μόνιμα τους Ολυμπιακούς στο τόπο που άρχισαν και να γίνει η Ηλεία μια ημιαυτόνομος κρατική οντότητα που θα έχει σαν μοναδικό λόγο ύπαρξης ό,τι έχει να κάνει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γι’αυτό η παραβίαση του ασύλου από τους ληστές και η αρπαγή 65 αρχαίων αντικειμένων από το Παλιό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, μας συνετάραξε. Είμαστε οργισμένοι με τις αρχές, τοπικές και κεντρικές, που δεν μπόρεσαν να προφυλάξουν τους πολιτιστικούς μας θησαυρούς και μάλιστα έπειτα από τις καταστρεπτικές πυρκαγιές του 2007 που αποτέφρωσε το Κρόνιο Λόφο. Είναι ντροπή μας διότι σαν κοινωνία δεν μπορούμε να διαφυλάξουμε τους θησαυρούς μας.
Γι’ αυτό λέω ότι δεν αξίζουμε τη πατρίδα που έχουμε. Δεν αξίζουμε αυτά που μας κληρονόμησε αυτή η πατρίδα.. Δεν αξίζουμε τις αξίες που μας άφησε, τη ποίηση, το δράμα, το διάλογο, τη φιλοσοφία, το θέατρο, τους Ολυμπιακούς, τα μνημεία, το Παρθενώνα, τα γλυπτά και τις διδαχές του Ομήρου, του Πυθαγόρα, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, τα ποιήματα της Σαπφούς, τη μουσική του Ορφέα και απειράριθμα άλλα πνευματικά αγαθά πολιτισμού. Δεν την αξίζουμε και το αποδεικνύουμε κάθε μέρα με τη περιφρόνηση που αντιμετωπίζουμε την ιστορία της. Απλώνουμε τη βρώμικη πολιτική μπουγάδα μας στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, γεμίζουμε με τα σκουπίδια μας την ιερά Άλτη της Ολυμπίας, κλέβουμε τους θησαυρούς από τα Μουσεία μας, καίμε τα διατηρητέα κτίρια της Αθήνας και μετατρέπουμε τα Πανεπιστήμια σε εργοστάσια κατασκευής μολότωφ. Δεν την αξίζουμε αυτή τη πατρίδα.
Έχουμε καταντήσει θλιβεροί πεπτικοί σωλήνες, περιβεβλημένοι τη μορφή ανθρώπου με μοναδική μας επιδίωξη να τρώμε όσα μπορούμε περισσότερα για να μπορούμε έτσι να αφοδεύουμε περισσότερα. Ο αγώνας για την αυτοσυντήρηση μας έχει αφαιρέσει κάθε ίχνος πνευματικής υφής και το μόνο που μας απόμεινε είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια να μη χάσουμε τα κεκτημένα μας. Η νεολαία μας αφέθηκε χωρίς γονικά παραδείγματα ηθικής και δημοκρατικής συνμπεριφοράς με αποτέλεσμα να έχουμε εξασφαλισμένη την απώλεια ακόμη μιας γενεάς, με την επικράτηση της ανομίας σαν «δίκαιο» στη συνείδηση των νέων. Ναι, δεν την αξίζουμε αυτή τη πατρίδα.
Αν κάποιος άλλος λαός θα είχε τη καλή τύχη να έχει την απειρία των δειγμάτων πολιτισμού που έχουμε εμείς, όλη η Ελλάδα θα ήταν ένα απέραντο καθαρό και περιποιημένο Μουσείο. Θαυμάζω τους Αμερικανούς για το δέος και σεβασμό που δείχνουν όταν επισκέπτονται τους τόπους που θεωρούνται ιστορικής για τη πατρίδα τους σημασίας. Το Πεδίο Μάχης του Γκέτυσμπουργκ, το μνημείον του Λίνκολν, το όρος Ράσμορ, το Νεκροταφείο του Άρλινγτον.
Και δεν υπάρχει ελπίδα ότι θα γίνουμε καλύτεροι, ότι μετά τη σημερινή κατάντια μας θα έλθουν καλύτερες μέρες. Το επαίσχυντο σύστημα επιλογής του πολιτικού προσωπικού, δεν θα επιτρέψει την ανάδειξη φωτεινών και ικανών προσώπων που θα αναλάβουν να μας βγάλουν, σαν λαό, από τη μιζέρια και τη παθιασμένη αυτοεξυπηρέτηση του εγώ μας. Εκείνοι που αναδεικνύονται στην πολιτική κονίστρα σήμερα είναι οι ορντινάτσες των πολιτικών οικογενειών και οι χαμερπείς οπορτουνιστές επαίτες της εξουσίας, για τους μισθούς και συντάξεις που έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν για τους εαυτούς των. Δεν είναι ικανοί για τίποτα άλλο. Το βλέπουμε κάθε μέρα και το είδαμε πιο καθαρά στις φωτιές του 07 και τη ληστεία της Αρχαίας Ολυμπίας. Είδαμε μπροστά στις φωτογραφικές μηχανές ένα περιδεή «πρωθυπουργό» της Δυτικής Ελλάδος να ψελλίζει μερικές ανούσιες επινοήσεις της στιγμής, που δεν είχαν κανένα νόημα, δεδομένου ότι δεν είχε ποτέ την ικανότητα να δημιουργήσει και να εκφράσει παραγωγική σκέψη. Δεν την αξίζουμε αυτή τη πατρίδα. Της αξίζει ένας λαός, που έχει συνείδηση της αποστολής του, σαν θεματοφύλακας των δημοκρατικών και ηθικών αξιών που μας κληρονόμησε και να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να τις διαφυλάξει και να τις διατηρήσει.
Κ. Λυκογιάννης
Κύριε Διευθυντά, Elmsford N.Y. 2.17.12
Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος, αλλά εμείς οι Ηλείοι θεωρούμε την Αρχαία Ολυμπία σαν το λίκνο της ύπαρξής μας, σαν τη μήτρα της προσωπικής μας υπόστασης. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας χωρίς αυτό το χώρο, χωρίς το ψυχικό δέσιμο που κάθε μέρα σαν άνθρωποι βιώνουμε. Κάθε φορά που ακούγεται ή γράφεται κάτι για την Αρχαία Ολυμπία, αισθανόμαστε σαν κάποιος μιλάει για τι πατρικό μας σπίτι και μας κάνει τόσο περήφανους. Ονειρυόμαστε να ξαναφέρουμε μόνιμα τους Ολυμπιακούς στο τόπο που άρχισαν και να γίνει η Ηλεία μια ημιαυτόνομος κρατική οντότητα που θα έχει σαν μοναδικό λόγο ύπαρξης ό,τι έχει να κάνει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γι’αυτό η παραβίαση του ασύλου από τους ληστές και η αρπαγή 65 αρχαίων αντικειμένων από το Παλιό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, μας συνετάραξε. Είμαστε οργισμένοι με τις αρχές, τοπικές και κεντρικές, που δεν μπόρεσαν να προφυλάξουν τους πολιτιστικούς μας θησαυρούς και μάλιστα έπειτα από τις καταστρεπτικές πυρκαγιές του 2007 που αποτέφρωσε το Κρόνιο Λόφο. Είναι ντροπή μας διότι σαν κοινωνία δεν μπορούμε να διαφυλάξουμε τους θησαυρούς μας.
Γι’ αυτό λέω ότι δεν αξίζουμε τη πατρίδα που έχουμε. Δεν αξίζουμε αυτά που μας κληρονόμησε αυτή η πατρίδα.. Δεν αξίζουμε τις αξίες που μας άφησε, τη ποίηση, το δράμα, το διάλογο, τη φιλοσοφία, το θέατρο, τους Ολυμπιακούς, τα μνημεία, το Παρθενώνα, τα γλυπτά και τις διδαχές του Ομήρου, του Πυθαγόρα, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, τα ποιήματα της Σαπφούς, τη μουσική του Ορφέα και απειράριθμα άλλα πνευματικά αγαθά πολιτισμού. Δεν την αξίζουμε και το αποδεικνύουμε κάθε μέρα με τη περιφρόνηση που αντιμετωπίζουμε την ιστορία της. Απλώνουμε τη βρώμικη πολιτική μπουγάδα μας στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, γεμίζουμε με τα σκουπίδια μας την ιερά Άλτη της Ολυμπίας, κλέβουμε τους θησαυρούς από τα Μουσεία μας, καίμε τα διατηρητέα κτίρια της Αθήνας και μετατρέπουμε τα Πανεπιστήμια σε εργοστάσια κατασκευής μολότωφ. Δεν την αξίζουμε αυτή τη πατρίδα.
Έχουμε καταντήσει θλιβεροί πεπτικοί σωλήνες, περιβεβλημένοι τη μορφή ανθρώπου με μοναδική μας επιδίωξη να τρώμε όσα μπορούμε περισσότερα για να μπορούμε έτσι να αφοδεύουμε περισσότερα. Ο αγώνας για την αυτοσυντήρηση μας έχει αφαιρέσει κάθε ίχνος πνευματικής υφής και το μόνο που μας απόμεινε είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια να μη χάσουμε τα κεκτημένα μας. Η νεολαία μας αφέθηκε χωρίς γονικά παραδείγματα ηθικής και δημοκρατικής συνμπεριφοράς με αποτέλεσμα να έχουμε εξασφαλισμένη την απώλεια ακόμη μιας γενεάς, με την επικράτηση της ανομίας σαν «δίκαιο» στη συνείδηση των νέων. Ναι, δεν την αξίζουμε αυτή τη πατρίδα.
Αν κάποιος άλλος λαός θα είχε τη καλή τύχη να έχει την απειρία των δειγμάτων πολιτισμού που έχουμε εμείς, όλη η Ελλάδα θα ήταν ένα απέραντο καθαρό και περιποιημένο Μουσείο. Θαυμάζω τους Αμερικανούς για το δέος και σεβασμό που δείχνουν όταν επισκέπτονται τους τόπους που θεωρούνται ιστορικής για τη πατρίδα τους σημασίας. Το Πεδίο Μάχης του Γκέτυσμπουργκ, το μνημείον του Λίνκολν, το όρος Ράσμορ, το Νεκροταφείο του Άρλινγτον.
Και δεν υπάρχει ελπίδα ότι θα γίνουμε καλύτεροι, ότι μετά τη σημερινή κατάντια μας θα έλθουν καλύτερες μέρες. Το επαίσχυντο σύστημα επιλογής του πολιτικού προσωπικού, δεν θα επιτρέψει την ανάδειξη φωτεινών και ικανών προσώπων που θα αναλάβουν να μας βγάλουν, σαν λαό, από τη μιζέρια και τη παθιασμένη αυτοεξυπηρέτηση του εγώ μας. Εκείνοι που αναδεικνύονται στην πολιτική κονίστρα σήμερα είναι οι ορντινάτσες των πολιτικών οικογενειών και οι χαμερπείς οπορτουνιστές επαίτες της εξουσίας, για τους μισθούς και συντάξεις που έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν για τους εαυτούς των. Δεν είναι ικανοί για τίποτα άλλο. Το βλέπουμε κάθε μέρα και το είδαμε πιο καθαρά στις φωτιές του 07 και τη ληστεία της Αρχαίας Ολυμπίας. Είδαμε μπροστά στις φωτογραφικές μηχανές ένα περιδεή «πρωθυπουργό» της Δυτικής Ελλάδος να ψελλίζει μερικές ανούσιες επινοήσεις της στιγμής, που δεν είχαν κανένα νόημα, δεδομένου ότι δεν είχε ποτέ την ικανότητα να δημιουργήσει και να εκφράσει παραγωγική σκέψη. Δεν την αξίζουμε αυτή τη πατρίδα. Της αξίζει ένας λαός, που έχει συνείδηση της αποστολής του, σαν θεματοφύλακας των δημοκρατικών και ηθικών αξιών που μας κληρονόμησε και να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να τις διαφυλάξει και να τις διατηρήσει.
Κ. Λυκογιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου