Τρίτη, 21 Φεβρουαρίου, 2012
Aνάλυση του Θεόδωρου Καλμούκου
Επειτα από αδιαφορία τόσων μηνών, από τότε που χτύπησε η οικονομική κρίση τον πολύπαθο ελληνικό λαό και φυσικά έπειτα από το βάρος της δημόσιας κατακραυγής να κάνει κάτι, το αυτονόητο θα έλεγα, βγήκε την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου με ανακοινωθέν της η Αρχιεπισκοπή διαλαλώντας την ίδρυση «Ταμείου Αρωγής για τους Αδελφούς μας στην Ελλάδα», το οποίο συνοδευόταν, μάλιστα, από ειδική εγκύκλιο του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου.
Στο ανακοινωθέν συμπεριλαμβανόταν η πληροφορία ότι το Ταμείο αυτό στήθηκε «στην Αρχιεπισκοπή με την επωνυμία «Ταμείο Αρωγής για τον Ελληνικό Λαό» και οι εισφορές πρέπει να αποστέλλονται στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής, 8 East 79th Street, New York, NY 10075 με την ένδειξη: «Relief Fund for the People of Greece», ενώ υπενθύμιζε πως «επιπλέον, η Εθνική Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, έχει ήδη απευθύνει προς τις τοπικές οργανώσεις και τα μέλη της παρόμοια».
Πέραν αυτού ουδέν. Τέθηκε όμως σε κίνηση συνάμα ο μηχανισμός των δημοσίων σχέσεων της Αρχιεπισκοπής, τον οποίο πληρώνει αδρά ο οβολός της ευσέβειας των ανθρώπων μας, κι άρχισε η προπαγάνδα να προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τα ελάσσονα, εμφανίζοντας την ολιγότητα και τη γυμνότητα ως εξαγγελία σωτηρίας της Ελλάδος.
Θα είχε σίγουρα δημιουργηθεί μία αλλιώτικη δυναμική αν στο ανακοινωθέν αναφερόταν πως ήδη η Αρχιεπισκοπή από τα ταμεία της κατέθεσε στο «Ταμείο Αρωγής για τους Αδελφούς μας στην Ελλάδα» το ποσό των δέκα εκατομμυρίων δολαρίων. Αν οι Οργανώσεις της «Ηγεσίας των 100» και της «Πίστης» είχαν ήδη συμβάλλει από δέκα εκατομμύρια εκάστη. Ούτε καν συζητήθηκε επίσημα το θέμα στο πρόσφατο συνέδριο της «Ηγεσίας των 100» στη Φλόριδα. Κρίμα που ο Αρχιεπίσκοπος κοντά σ’ αυτά τα κηρυγματάκια του και αναλύσεις χωρίων της Αγίας Γραφής των μελών της «Ηγεσίας των 100», δεν τους είπε πως η γενέτειρα των γονιών και των παππούδων σας, η Ελλάδα, βρίσκεται σε σημείο εξαθλίωσης και αντιμέτωπη με επαπειλούμενο χάσμα, κι ελάτε να βοηθήσουμε ουσιαστικά με έργα.
Κι ακόμα θα είχε άλλη αξία το ανακοινωθέν αν η Φιλόπτωχος Αδελφότητα έδινε πέντε εκατομμύρια. Αν πρωτοστατούσε ο Αρχιεπίσκοπος και συνάθροιζε πενήντα εκατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους ομογενείς, τους οποίους να ενέπνεε και παρότρυνε να δώσει έκαστος από δέκα εκατομμύρια, τα οποία γι’ αυτούς είναι ασήμαντο ποσό.
Θα ήταν πραγματικά αλλιώς τα πράγματα και συνάμα κι ένα είδος εξιλέωσης για τον ίδιο τον Δημήτριο αν ανακοίνωνε ότι σταματά αμέσως να εισπράττει τη σύνταξή του από την Ελλάδα και το αντίτιμό της να πηγαίνει στη σίτιση φτωχών παιδιών, αφήνοντας κατά μέρος τις δικαιολογίες ότι με τα χρήματα αυτά της φτωχημένης Ελλάδας που μετρά ακόμα και το κάθε ευρώ κάνει «σχεδόν φιλανθρωπία» ή δίνει υποτροφίες. Κι ακόμα, αν έβγαινε και έδινε πρώτος το παράδειγμα, καταθέτοντας σ’ αυτό το «Ταμείο Αρωγής», πενήντα χιλιάδες δολάρια από τα προσωπικά του χρήματα και συνάμα προέτρεπε και τους υπόλοιπους ιεράρχες να δώσουν από τον μισθό τους είκοσι χιλιάδες δολάρια ο καθένας για τα συσσίτια. Αλλωστε, ούτε γυναίκες έχουν, ούτε παιδιά να αναθρέψουν και να σπουδάσουν, ενώ όλα τους τα έξοδα ακόμα κι ο ηλεκτρισμός και η θέρμανση στα σπίτια τους είναι πληρωμένα από την Εκκλησία, δηλαδή από εμάς τον λαό.
Θα είχε άλλη απήχηση στην Ομογένεια αν ο Αρχιεπίσκοπος προέτρεπε να δώσει κάθε παπάς και διάκος δύο χιλιάδες δολάρια από τον μισθό τους, η κάθε κοινότητα της Αρχιεπισκοπής τουλάχιστον από πέντε χιλιάδες εκάστη κι εκείνες που μπορούν πιο πολλά και τα Μοναστήρια του π. Εφραίμ από την Αριζόνα τριάντα χιλιάδες το καθένα, από αυτά που έχουν μαζέψει από την Ομογένεια και από άλλες πηγές...
Θα είχε άλλη σοβαρότητα το ανακοινωθέν αν αναφερόταν σ’ αυτό ότι θα έπαιρνε μια ομάδα από σοβαρούς ομογενείς και θα πήγαιναν στην Ουάσιγκτον, όχι απλά να ζητήσουν αλλά να απαιτήσουν, από το Κογκρέσο, τον Λευκό Οίκο, τους πάντες, να δραστηριοποιηθεί η Αμερική μ’ ένα καινούργιο σχέδιο Μάρσαλ ή οποιαδήποτε άλλη δομή βοήθειας για τη σωτηρία της Ελλάδας, όπως είχαμε αναφέρει ως περίγραμμα δράσης στην ανάλυση της περασμένης Δευτέρας 13 Φεβρουαρίου.
Ετσι όμως που διατυπώθηκε και εκδόθηκε το ανακοινωθέν θα ήταν προτιμότερο να μην έβγαινε διόλου διότι αποτελεί προσβολή για την ίδια την Αρχιεπισκοπή, αφού οι έχοντες κοινό νουν καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για εμπαιγμό. Λανθάνει όποιος νομίζει ότι μπορεί να ρίχνει διαρκώς στάχτη στα μάτια της Ομογένειας ή ότι απευθύνεται σε νηπίους και μωρούς.
Και κάτι άλλο ακόμα, το οποίο οφείλει να προβληματίσει όλους, είναι δυστυχώς η απώλεια εμπιστοσύνης των ομογενών προς την Αρχιεπισκοπή για τέτοιου είδους ερανικές ενέργειες, επειδή συνήθως δεν δίνεται λεπτομερής απολογισμός, όπως λόγου χάρη συνέβη για τους σεισμούς της Αϊτής. Μήπως είναι αναγκαίο έστω και τώρα να δοθεί κι ένας λεπτομερής απολογισμός για τις πυρκαγιές στην Ελλάδα του 2007;
Κι επίσης, ένα από τα ερωτήματα που θέτουν οι ομογενείς είναι ποιος ή ποιοι στην Αρχιεπισκοπή διαχειρίζονται τέτοιου είδους ερανικές συνεισφορές; Μήπως θα πρέπει να συσταθεί μία επιτροπή από σοβαρούς ανθρώπους κι όχι αναγκαστικά από κολαούζους, μήτε από «υπαλλήλους» δηλαδή παπάδες, δεσπότες, τομεάρχες, κ.λπ. για να επιβλέπει και ελέγχει; Είναι πικρό να το πει κανείς, ωστόσο είναι ωμή πραγματικότητα ότι δυστυχώς πολλοί ομογενείς έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους διαχειριστές επαγγελματίες του εκκλησιαστικού βίου, γι’ αυτό και σταμάτησαν να δίνουν χρήματα ή και το ακόμα πιο θλιβερό έπαψαν να εκκλησιάζονται. Η πλειάδα των ναών στη Νέα Αγγλία, λόγου χάρη, που γνωρίζω από πρώτο χέρι εμφανίζει εικόνα βδελύγματος ερημώσεως. Είναι πλέον αδήριτη ανάγκη να γίνουν ριζικές αλλαγές σε πρόσωπα και νοοτροπίες σε Αρχιεπισκοπή, Μητροπόλεις και Ιδρύματα, διότι τα περιθώρια έχουν στενέψει ασφυκτικά κι η παρατηρούμενη απάθεια είναι προχωρημένο σημάδι αργού θανάτου. Αυτό, άλλωστε, δηλώνει κι αυτό το ανακοινωθέν της ολιγότητας και της ντροπής για αρωγή στην Ελλάδα.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Aνάλυση του Θεόδωρου Καλμούκου
Επειτα από αδιαφορία τόσων μηνών, από τότε που χτύπησε η οικονομική κρίση τον πολύπαθο ελληνικό λαό και φυσικά έπειτα από το βάρος της δημόσιας κατακραυγής να κάνει κάτι, το αυτονόητο θα έλεγα, βγήκε την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου με ανακοινωθέν της η Αρχιεπισκοπή διαλαλώντας την ίδρυση «Ταμείου Αρωγής για τους Αδελφούς μας στην Ελλάδα», το οποίο συνοδευόταν, μάλιστα, από ειδική εγκύκλιο του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου.
Στο ανακοινωθέν συμπεριλαμβανόταν η πληροφορία ότι το Ταμείο αυτό στήθηκε «στην Αρχιεπισκοπή με την επωνυμία «Ταμείο Αρωγής για τον Ελληνικό Λαό» και οι εισφορές πρέπει να αποστέλλονται στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής, 8 East 79th Street, New York, NY 10075 με την ένδειξη: «Relief Fund for the People of Greece», ενώ υπενθύμιζε πως «επιπλέον, η Εθνική Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, έχει ήδη απευθύνει προς τις τοπικές οργανώσεις και τα μέλη της παρόμοια».
Πέραν αυτού ουδέν. Τέθηκε όμως σε κίνηση συνάμα ο μηχανισμός των δημοσίων σχέσεων της Αρχιεπισκοπής, τον οποίο πληρώνει αδρά ο οβολός της ευσέβειας των ανθρώπων μας, κι άρχισε η προπαγάνδα να προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τα ελάσσονα, εμφανίζοντας την ολιγότητα και τη γυμνότητα ως εξαγγελία σωτηρίας της Ελλάδος.
Θα είχε σίγουρα δημιουργηθεί μία αλλιώτικη δυναμική αν στο ανακοινωθέν αναφερόταν πως ήδη η Αρχιεπισκοπή από τα ταμεία της κατέθεσε στο «Ταμείο Αρωγής για τους Αδελφούς μας στην Ελλάδα» το ποσό των δέκα εκατομμυρίων δολαρίων. Αν οι Οργανώσεις της «Ηγεσίας των 100» και της «Πίστης» είχαν ήδη συμβάλλει από δέκα εκατομμύρια εκάστη. Ούτε καν συζητήθηκε επίσημα το θέμα στο πρόσφατο συνέδριο της «Ηγεσίας των 100» στη Φλόριδα. Κρίμα που ο Αρχιεπίσκοπος κοντά σ’ αυτά τα κηρυγματάκια του και αναλύσεις χωρίων της Αγίας Γραφής των μελών της «Ηγεσίας των 100», δεν τους είπε πως η γενέτειρα των γονιών και των παππούδων σας, η Ελλάδα, βρίσκεται σε σημείο εξαθλίωσης και αντιμέτωπη με επαπειλούμενο χάσμα, κι ελάτε να βοηθήσουμε ουσιαστικά με έργα.
Κι ακόμα θα είχε άλλη αξία το ανακοινωθέν αν η Φιλόπτωχος Αδελφότητα έδινε πέντε εκατομμύρια. Αν πρωτοστατούσε ο Αρχιεπίσκοπος και συνάθροιζε πενήντα εκατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους ομογενείς, τους οποίους να ενέπνεε και παρότρυνε να δώσει έκαστος από δέκα εκατομμύρια, τα οποία γι’ αυτούς είναι ασήμαντο ποσό.
Θα ήταν πραγματικά αλλιώς τα πράγματα και συνάμα κι ένα είδος εξιλέωσης για τον ίδιο τον Δημήτριο αν ανακοίνωνε ότι σταματά αμέσως να εισπράττει τη σύνταξή του από την Ελλάδα και το αντίτιμό της να πηγαίνει στη σίτιση φτωχών παιδιών, αφήνοντας κατά μέρος τις δικαιολογίες ότι με τα χρήματα αυτά της φτωχημένης Ελλάδας που μετρά ακόμα και το κάθε ευρώ κάνει «σχεδόν φιλανθρωπία» ή δίνει υποτροφίες. Κι ακόμα, αν έβγαινε και έδινε πρώτος το παράδειγμα, καταθέτοντας σ’ αυτό το «Ταμείο Αρωγής», πενήντα χιλιάδες δολάρια από τα προσωπικά του χρήματα και συνάμα προέτρεπε και τους υπόλοιπους ιεράρχες να δώσουν από τον μισθό τους είκοσι χιλιάδες δολάρια ο καθένας για τα συσσίτια. Αλλωστε, ούτε γυναίκες έχουν, ούτε παιδιά να αναθρέψουν και να σπουδάσουν, ενώ όλα τους τα έξοδα ακόμα κι ο ηλεκτρισμός και η θέρμανση στα σπίτια τους είναι πληρωμένα από την Εκκλησία, δηλαδή από εμάς τον λαό.
Θα είχε άλλη απήχηση στην Ομογένεια αν ο Αρχιεπίσκοπος προέτρεπε να δώσει κάθε παπάς και διάκος δύο χιλιάδες δολάρια από τον μισθό τους, η κάθε κοινότητα της Αρχιεπισκοπής τουλάχιστον από πέντε χιλιάδες εκάστη κι εκείνες που μπορούν πιο πολλά και τα Μοναστήρια του π. Εφραίμ από την Αριζόνα τριάντα χιλιάδες το καθένα, από αυτά που έχουν μαζέψει από την Ομογένεια και από άλλες πηγές...
Θα είχε άλλη σοβαρότητα το ανακοινωθέν αν αναφερόταν σ’ αυτό ότι θα έπαιρνε μια ομάδα από σοβαρούς ομογενείς και θα πήγαιναν στην Ουάσιγκτον, όχι απλά να ζητήσουν αλλά να απαιτήσουν, από το Κογκρέσο, τον Λευκό Οίκο, τους πάντες, να δραστηριοποιηθεί η Αμερική μ’ ένα καινούργιο σχέδιο Μάρσαλ ή οποιαδήποτε άλλη δομή βοήθειας για τη σωτηρία της Ελλάδας, όπως είχαμε αναφέρει ως περίγραμμα δράσης στην ανάλυση της περασμένης Δευτέρας 13 Φεβρουαρίου.
Ετσι όμως που διατυπώθηκε και εκδόθηκε το ανακοινωθέν θα ήταν προτιμότερο να μην έβγαινε διόλου διότι αποτελεί προσβολή για την ίδια την Αρχιεπισκοπή, αφού οι έχοντες κοινό νουν καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για εμπαιγμό. Λανθάνει όποιος νομίζει ότι μπορεί να ρίχνει διαρκώς στάχτη στα μάτια της Ομογένειας ή ότι απευθύνεται σε νηπίους και μωρούς.
Και κάτι άλλο ακόμα, το οποίο οφείλει να προβληματίσει όλους, είναι δυστυχώς η απώλεια εμπιστοσύνης των ομογενών προς την Αρχιεπισκοπή για τέτοιου είδους ερανικές ενέργειες, επειδή συνήθως δεν δίνεται λεπτομερής απολογισμός, όπως λόγου χάρη συνέβη για τους σεισμούς της Αϊτής. Μήπως είναι αναγκαίο έστω και τώρα να δοθεί κι ένας λεπτομερής απολογισμός για τις πυρκαγιές στην Ελλάδα του 2007;
Κι επίσης, ένα από τα ερωτήματα που θέτουν οι ομογενείς είναι ποιος ή ποιοι στην Αρχιεπισκοπή διαχειρίζονται τέτοιου είδους ερανικές συνεισφορές; Μήπως θα πρέπει να συσταθεί μία επιτροπή από σοβαρούς ανθρώπους κι όχι αναγκαστικά από κολαούζους, μήτε από «υπαλλήλους» δηλαδή παπάδες, δεσπότες, τομεάρχες, κ.λπ. για να επιβλέπει και ελέγχει; Είναι πικρό να το πει κανείς, ωστόσο είναι ωμή πραγματικότητα ότι δυστυχώς πολλοί ομογενείς έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους διαχειριστές επαγγελματίες του εκκλησιαστικού βίου, γι’ αυτό και σταμάτησαν να δίνουν χρήματα ή και το ακόμα πιο θλιβερό έπαψαν να εκκλησιάζονται. Η πλειάδα των ναών στη Νέα Αγγλία, λόγου χάρη, που γνωρίζω από πρώτο χέρι εμφανίζει εικόνα βδελύγματος ερημώσεως. Είναι πλέον αδήριτη ανάγκη να γίνουν ριζικές αλλαγές σε πρόσωπα και νοοτροπίες σε Αρχιεπισκοπή, Μητροπόλεις και Ιδρύματα, διότι τα περιθώρια έχουν στενέψει ασφυκτικά κι η παρατηρούμενη απάθεια είναι προχωρημένο σημάδι αργού θανάτου. Αυτό, άλλωστε, δηλώνει κι αυτό το ανακοινωθέν της ολιγότητας και της ντροπής για αρωγή στην Ελλάδα.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου