Η ιστορία των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ, δεν είναι πλούσια, λόγω της
εμβληματικής προσωπικότητας του ιδρυτή του, Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος κράτησε
τα ηνία του κόμματος για 22 χρόνια.
Ωστόσο είναι μια ιστορία με αρκετό παρασκήνιο, μεγάλες εντάσεις και
χαρακτηριστικά, που μπορούν να ερμηνευθούν με ψυχολογικούς όρους.
Την Κυριακή, οι φίλοι και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ, θα κληθούν με αντίτιμο 2€ να υπερψηφίσουν τον μοναδικό υποψήφιο Ευάγγελο Βενιζέλο ή να τον αποδοκιμάσουν μέσω της επιλογής του "λευκού".
Από την επικράτηση των "εκσυγχρονιστών" το 1996, μέχρι το δαχτυλίδι της διαδοχής του 2004 και τη σύγκρουση Γ. Παπανδρέου-Ευ. Βενιζέλου το 2007, το NEWS 247 θυμάται και σας θυμίζει τις αλλαγές ηγεσίας σε ένα κόμμα, που κυβέρνησε στο μεγαλύτερο μέρος της Μεταπολίτευσης και αναλογικά έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα σήμερα.
Η μάχη Σημίτη-Τσοχατζόπουλου
Η ιστορία μας ξεκινάει την 17η Ιανουαρίου 1996, όταν μετά από 57 ημέρες νοσηλείας στο "Ωνάσειο" και ενώ η χώρα παρέμενε ακυβέρνητη, ο ιδρυτής και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Παπανδρέου, υπογράφει την παραίτησή του, ανοίγοντας τον δρόμο για τη διαδοχή του τόσο στην πρωθυπουργία όσο και στην ηγεσία του κόμματος.
Μετά την παραίτηση του ασθενή Ανδρέα Παπανδρέου, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να εκλέξει πρωθυπουργό, με το αποτέλεσμα να θεωρείται έκπληξη.
Στην πρώτη ψηφοφορία των βουλευτών του κόμματος, ο Κώστας Σημίτης πήρε 57 ψήφους, ο Άκης Τσοχατζόπουλος 53, ο Γεράσιμος Αρσένης 50 και ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος 11.
Στον δεύτερο γύρο και ενώ όλοι περίμεναν νίκη Τσοχατζόπουλου, οι "εκσυγχρονιστές", που είχαν αμφισβητήσει τους προηγούμενους μήνες τον Ανδρέα Παπανδρέου, έδειξαν τη δύναμή τους.
Ο Κώστας Σημίτης επικράτησε με 86 έναντι 75 ψήφων του Άκη Τσοχατζόπουλου και στις 22 Ιανουαρίου 1996 ορκίστηκε πρωθυπουργός, αποκτώντας φυσικά προβάδισμα και για την ηγεσία του κόμματος, ενόψει του 4ου συνεδρίου.
Στις 21 Μαρτίου, μετά από 123 ημέρες νοσηλείας ο Ανδρέας Παπανδρέου βγήκε από το "Ωνάσειο", χωρίς κανείς να γνωρίζει αν θα παραμείνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια στιγμή υπήρχαν πληροφορίες ότι θα πάρει μέρος στο 4ο συνέδριο του κόμματος ή θα παρέμβει στα εσωκομματικά με κάποιο τρόπο. Ωστόσο ήταν εμφανές ότι η κατάσταση της υγείας του δεν θα το επέτρεπε.
Τέσσερις μήνες μετά, στις 23 Ιουνίου 1996, ο Ανδρέας Παπανδρέου έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών. Το συνέδριο που θα ακολουθούσε θα ήταν το πρώτο χωρίς την παρουσία του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
Κατά τη διάρκεια του 4ου συνεδρίου Σημίτης και Τσοχατζόπουλος θα μονομαχούσαν και πάλι αυτή τη φορά για την ηγεσία του κόμματος.
Ο Κώστας Σημίτης είχε το ατού ότι ήταν ήδη πρωθυπουργός. Επομένως έθεσε το δίλημμα "ή πρόεδρος ή παραιτούμαι από την πρωθυπουργία", ζητώντας καθαρές λύσεις.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος από την πλευρά του υποστήριξε το μοντέλο της διαρχίας, ζητώντας ασυμβίβαστο μεταξύ των αξιωμάτων του πρωθυπουργού και του προέδρου του κόμματος.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος θεωρούσε ότι δεν ήταν δυνατόν να αναπληρωθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου από ένα και μόνο πρόσωπο.
Αν και πολλά στελέχη συμφωνούσαν με τις θέσεις Τσοχατζόπουλου, οι σύνεδροι υποστήριξαν τελικά τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος έγινε ο διάδοχος του Ανδρέα Παπαπανδρέου.
Από τους 5.111 συνέδρους που συμμετείχαν στην ψηφοφορία, 2.732 ψήφισαν τον Κώστα Σημίτη, 2.234 τον Άκη Τσοχατζόπουλο, ενώ υπήρξαν 27 άκυρα και 28 λευκά.
Η κυριαρχία των λεγόμενων "εκσυγχρονιστών" στο ΠΑΣΟΚ και στην ελληνική πολιτική σκηνή, μόλις άρχιζε…
Το δαχτυλίδι της διαδοχής
Το 2004 το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον Κώστα Σημίτη συμπλήρωνε 8 χρόνια στην εξουσία και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι στις επόμενες εκλογές επρόκειτο να υποστεί συντριβή.
Η πολιτική λιτότητας, η υπόθεση του Χρηματιστηρίου, τα σκάνδαλα και ο "εκσυγχρονισμός" που αποδείχθηκε κενό γράμμα, είχαν προκαλέσει την κόπωση και την οργή του λαού.
Το ΠΑΣΟΚ από ένστικτο αυτοσυντήρησης φάνηκε να στρέφεται για άλλη μια φορά στο όνομα του ιδρυτή του, ώστε να μείνει ενωμένο και να καταφέρει να υποστεί μια αξιοπρεπή ήττα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, αν και ανέτοιμος (όπως αποδείχθηκε) για να αναλάβει την ηγεσία, κρίθηκε ως η μόνη λύση για να σωθεί το κόμμα.
Υπό την πίεση των δημοσκοπήσεων, Σημίτης και Παπανδρέου συναντώνται στις 6 Ιανουαρίου 2004, στο σπίτι του πρώτου στην οδό Αναγνωστοπούλου, όπου ουσιαστικά παραδίδεται το… "δαχτυλίδι της διαδοχής". Ακολουθεί παραίτηση Σημίτη από την ηγεσία του κόμματος.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, παρά τις (χλιαρές) εσωκομματικές αντιδράσεις θα είναι ο μόνος υποψήφιος για την ηγεσία, με τις εκλογές να γίνονται για πρώτη φορά από τη βάση, με στοίχημα τη συμμετοχή των κουρασμένων από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ πολιτών.
Στις 8 Φεβρουαρίου 2004, ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μετά από ψηφοφορία στην οποία συμμετείχαν περίπου 1.000.000 φίλοι και μέλη του κόμματος.
Συνολικά, συμμετείχαν 1.020.145 ψηφοφόρο. Υπέρ του Γ.Παπανδρέου ψήφισαν 1.017.085 πολίτες, ενώ 3.060 ψηφοδέλτια ήταν λευκά και άκυρα.
"Είναι μία εντολή αλλαγής και ανατροπής. Γυρίζει μία σελίδα, ανατέλλει ένας ηλιος διαφορετικός, ένα πείραμα δημοκρατίας που πέτυχε. Απελευθερώνει, αποκαλύπτει τις δυνάμεις του πολίτη. Σε ένα κόσμο χωρίς σύνορα, εμείς σπάσαμε τα σύνορα, τα τείχη" δήλωνε πανευτυχής ο Γ.Παπανδρέου.
Τελικά η ήττα στις βουλευτικές εκλογές του 2004 δεν αποφεύχθηκε, ωστόσο ο Γιώργος Παπανδρέου είχε πίστωση χρόνου ως "φρέσκος αρχηγός" και η ανοιχτή αμφισβήτηση θα ερχόταν τρία χρόνια αργότερα.
Τα αυτογκόλ του Βενιζέλου και η επικράτηση Παπανδρέου
Στις εκλογές του Μαρτίου του 2004 το ΠΑΣΟΚ. έπειτα από 11 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας με τρεις εκλογικές νίκες (1993, 1996, 2000) έχασε τις εκλογές με ποσοστό 40,55%.
Όσο περνούσαν οι μήνες, τόσο φούντωνε η αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου, όχι μόνο επειδή δεν μπορούσε να αρθρώσει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, αλλά και επειδή προσπαθούσε με έναν τρόπο που δεν καταλάβαινε κανείς να ανασυγκροτήσει το ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια στιγμή, πλήθαιναν όσοι υποστήριζαν ότι βρισκόταν στην ηγεσία, λόγω του ονόματός του, αλλά και όσοι έβλεπαν στο πρόσωπο του Ευάγγελου Βενιζέλου τον άνθρωπο που θα μπορούσε να οδηγήσει ξανά το κόμμα στην εξουσία.
Παρά τα λάθη και τα σκάνδαλα της κυβέρνησης Καραμανλή, από το 2004 έως το 2007 ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μπορούσε να πείσει και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το ΠΑΣΟΚ όδευε προς μια ακόμα ήττα.
Το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές τον Σεπτέμβρη του 2007, μετά από ένα καταστροφικό, λόγω των πυρκαγιών, καλοκαίρι, έκανε τον Παπανδρέου να μοιάζει καμένο χαρτί. Το παράδοξο είναι ότι τελικά αυτός που τον έσωσε, ήταν ο… εσωκομματικός του αντίπαλος.
Στις 7 Σεπτεμβρίου 2007 μετά τη νέα ήττα του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπανδρέου ζήτησε την ανανέωση της εμπιστοσύνης του προς το πρόσωπό του.
Τη μακρά αυτή νύχτα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε το μοιραίο λάθος. Έσπευσε στο Ζάππειο και "σαν έτοιμος από καιρό" ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του.
Ουσιαστικά υπονόμευσε τον εαυτό του δίνοντας, πάτημα σε όσους υποστήριζαν ότι δεν είχε στηρίξει το κόμμα στην προεκλογική περίοδο, ελπίζοντας ότι θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Οι ημέρες που ακολούθησαν μέχρι τις εσωκομματικές εκλογές ήταν γεμάτες ένταση, ενώ στην κούρσα της διαδοχής μπήκε και ο Κώστας Σκανδαλίδης.
Μάλιστα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δέχθηκε επίθεση με καφέ έξω από την Χαριλάου Τρικούπη, για να δηλώσει λίγο αργότερα ότι "ως μελλοντικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ" συγχωρεί τον δράστη. Όπως αποδείχθηκε, τα μέλη του κινήματος, είχαν άλλα σχέδια…
Αρχικά οι δημοσκοπήσεις έδειχναν προβάδισμα Βενιζέλου, ο οποίος όμως συνέχισε να βάζει αυτογκόλ.
Οι ειρωνικές αναφορές του στον Γιώργο Παπανδρέου και το υπεροπτικό του ύφος ξύπνησαν τα παπανδρεϊκά αντανακλαστικά του ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να ανατραπούν οι ισορροπίες.
Τελικά, στήθηκαν κάλπες στις 11 Νοεμβρίου και οι φίλοι και τα μέλη του κινήματος κλήθηκαν να επιλέξουν μεταξύ Παπανδρεου, Βενιζέλου και Σκανδαλίδη.
Οι εκλογές εξελίχθηκαν σε θρίαμβο του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος εξελέγη από τον πρώτο γύρο με ποσοστό 55,57%..
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος συγκέντρωσε 38,5% και ο Κώστας Σκανδαλίδης 5,76%.
Συνολικά , περισσότεροι από 900.000 πολίτες προσήλθαν στις "πράσινες
κάλπες".
Οι Σκανδαλίδης και Βενιζέλος, συνεχάρησαν τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος στη δήλωσή του, τόνισε ότι έγινε ένα πρώτο βήμα για την οικοδόμηση ενός νέου πολιτικού συστήματος, μακριά από εξαρτήσεις.
Πρόεδρος, αλλά σε ποιο ΠΑΣΟΚ;
Την Κυριακή, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα γίνει ο 4ος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ενός κόμματος που έχει πια χάσει την επαφή του με τα κοινωνικά στρώματα που το κράτησαν στην εξουσία για 21 χρόνια και που το είδαν να παίρνει τα πιο σκληρά μέτρα που έλαβε ποτέ ευρωπαϊκό κόμμα.
Ο υπερασπιστής του Ανδρέα Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο, μετέπειτα εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησής του, δελφίνος του Γιώργου Παπανδρέου και νυν υπουργός Οικονομικών, αναλαμβάνει το κόμμα στην δυσκολότερη στιγμή της ιστορίας του με τις δημοσκοπήσεις να καταγράφουν ποσοστά που θυμίζουν 1974.
Αναλαμβάνει την ηγεσία ενός κόμματος, που διαψεύδοντας τον ιδρυτή του "και κληρονομήθηκε και χαρίστηκε και τεμαχίστηκε σε τιμάρια".
Το αν ο Ευάγγελος Βενζέλος θα καταφέρει να το ανασυγκροτήσει, είναι ίσως το τελευταίο που απασχολεί τον ελληνικό λαό, που υποφέρει, πληρώνοντας τις πολιτικές των πρωταγωνιστών της παραπάνω ιστορίας…
Πηγή: NEWS247
Την Κυριακή, οι φίλοι και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ, θα κληθούν με αντίτιμο 2€ να υπερψηφίσουν τον μοναδικό υποψήφιο Ευάγγελο Βενιζέλο ή να τον αποδοκιμάσουν μέσω της επιλογής του "λευκού".
Από την επικράτηση των "εκσυγχρονιστών" το 1996, μέχρι το δαχτυλίδι της διαδοχής του 2004 και τη σύγκρουση Γ. Παπανδρέου-Ευ. Βενιζέλου το 2007, το NEWS 247 θυμάται και σας θυμίζει τις αλλαγές ηγεσίας σε ένα κόμμα, που κυβέρνησε στο μεγαλύτερο μέρος της Μεταπολίτευσης και αναλογικά έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα σήμερα.
Η μάχη Σημίτη-Τσοχατζόπουλου
Η ιστορία μας ξεκινάει την 17η Ιανουαρίου 1996, όταν μετά από 57 ημέρες νοσηλείας στο "Ωνάσειο" και ενώ η χώρα παρέμενε ακυβέρνητη, ο ιδρυτής και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Παπανδρέου, υπογράφει την παραίτησή του, ανοίγοντας τον δρόμο για τη διαδοχή του τόσο στην πρωθυπουργία όσο και στην ηγεσία του κόμματος.
Μετά την παραίτηση του ασθενή Ανδρέα Παπανδρέου, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να εκλέξει πρωθυπουργό, με το αποτέλεσμα να θεωρείται έκπληξη.
Στην πρώτη ψηφοφορία των βουλευτών του κόμματος, ο Κώστας Σημίτης πήρε 57 ψήφους, ο Άκης Τσοχατζόπουλος 53, ο Γεράσιμος Αρσένης 50 και ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος 11.
Στον δεύτερο γύρο και ενώ όλοι περίμεναν νίκη Τσοχατζόπουλου, οι "εκσυγχρονιστές", που είχαν αμφισβητήσει τους προηγούμενους μήνες τον Ανδρέα Παπανδρέου, έδειξαν τη δύναμή τους.
Ο Κώστας Σημίτης επικράτησε με 86 έναντι 75 ψήφων του Άκη Τσοχατζόπουλου και στις 22 Ιανουαρίου 1996 ορκίστηκε πρωθυπουργός, αποκτώντας φυσικά προβάδισμα και για την ηγεσία του κόμματος, ενόψει του 4ου συνεδρίου.
Στις 21 Μαρτίου, μετά από 123 ημέρες νοσηλείας ο Ανδρέας Παπανδρέου βγήκε από το "Ωνάσειο", χωρίς κανείς να γνωρίζει αν θα παραμείνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια στιγμή υπήρχαν πληροφορίες ότι θα πάρει μέρος στο 4ο συνέδριο του κόμματος ή θα παρέμβει στα εσωκομματικά με κάποιο τρόπο. Ωστόσο ήταν εμφανές ότι η κατάσταση της υγείας του δεν θα το επέτρεπε.
Τέσσερις μήνες μετά, στις 23 Ιουνίου 1996, ο Ανδρέας Παπανδρέου έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών. Το συνέδριο που θα ακολουθούσε θα ήταν το πρώτο χωρίς την παρουσία του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
Κατά τη διάρκεια του 4ου συνεδρίου Σημίτης και Τσοχατζόπουλος θα μονομαχούσαν και πάλι αυτή τη φορά για την ηγεσία του κόμματος.
Ο Κώστας Σημίτης είχε το ατού ότι ήταν ήδη πρωθυπουργός. Επομένως έθεσε το δίλημμα "ή πρόεδρος ή παραιτούμαι από την πρωθυπουργία", ζητώντας καθαρές λύσεις.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος από την πλευρά του υποστήριξε το μοντέλο της διαρχίας, ζητώντας ασυμβίβαστο μεταξύ των αξιωμάτων του πρωθυπουργού και του προέδρου του κόμματος.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος θεωρούσε ότι δεν ήταν δυνατόν να αναπληρωθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου από ένα και μόνο πρόσωπο.
Αν και πολλά στελέχη συμφωνούσαν με τις θέσεις Τσοχατζόπουλου, οι σύνεδροι υποστήριξαν τελικά τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος έγινε ο διάδοχος του Ανδρέα Παπαπανδρέου.
Από τους 5.111 συνέδρους που συμμετείχαν στην ψηφοφορία, 2.732 ψήφισαν τον Κώστα Σημίτη, 2.234 τον Άκη Τσοχατζόπουλο, ενώ υπήρξαν 27 άκυρα και 28 λευκά.
Η κυριαρχία των λεγόμενων "εκσυγχρονιστών" στο ΠΑΣΟΚ και στην ελληνική πολιτική σκηνή, μόλις άρχιζε…
Το δαχτυλίδι της διαδοχής
Το 2004 το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον Κώστα Σημίτη συμπλήρωνε 8 χρόνια στην εξουσία και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι στις επόμενες εκλογές επρόκειτο να υποστεί συντριβή.
Η πολιτική λιτότητας, η υπόθεση του Χρηματιστηρίου, τα σκάνδαλα και ο "εκσυγχρονισμός" που αποδείχθηκε κενό γράμμα, είχαν προκαλέσει την κόπωση και την οργή του λαού.
Το ΠΑΣΟΚ από ένστικτο αυτοσυντήρησης φάνηκε να στρέφεται για άλλη μια φορά στο όνομα του ιδρυτή του, ώστε να μείνει ενωμένο και να καταφέρει να υποστεί μια αξιοπρεπή ήττα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, αν και ανέτοιμος (όπως αποδείχθηκε) για να αναλάβει την ηγεσία, κρίθηκε ως η μόνη λύση για να σωθεί το κόμμα.
Υπό την πίεση των δημοσκοπήσεων, Σημίτης και Παπανδρέου συναντώνται στις 6 Ιανουαρίου 2004, στο σπίτι του πρώτου στην οδό Αναγνωστοπούλου, όπου ουσιαστικά παραδίδεται το… "δαχτυλίδι της διαδοχής". Ακολουθεί παραίτηση Σημίτη από την ηγεσία του κόμματος.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, παρά τις (χλιαρές) εσωκομματικές αντιδράσεις θα είναι ο μόνος υποψήφιος για την ηγεσία, με τις εκλογές να γίνονται για πρώτη φορά από τη βάση, με στοίχημα τη συμμετοχή των κουρασμένων από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ πολιτών.
Στις 8 Φεβρουαρίου 2004, ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μετά από ψηφοφορία στην οποία συμμετείχαν περίπου 1.000.000 φίλοι και μέλη του κόμματος.
Συνολικά, συμμετείχαν 1.020.145 ψηφοφόρο. Υπέρ του Γ.Παπανδρέου ψήφισαν 1.017.085 πολίτες, ενώ 3.060 ψηφοδέλτια ήταν λευκά και άκυρα.
"Είναι μία εντολή αλλαγής και ανατροπής. Γυρίζει μία σελίδα, ανατέλλει ένας ηλιος διαφορετικός, ένα πείραμα δημοκρατίας που πέτυχε. Απελευθερώνει, αποκαλύπτει τις δυνάμεις του πολίτη. Σε ένα κόσμο χωρίς σύνορα, εμείς σπάσαμε τα σύνορα, τα τείχη" δήλωνε πανευτυχής ο Γ.Παπανδρέου.
Τελικά η ήττα στις βουλευτικές εκλογές του 2004 δεν αποφεύχθηκε, ωστόσο ο Γιώργος Παπανδρέου είχε πίστωση χρόνου ως "φρέσκος αρχηγός" και η ανοιχτή αμφισβήτηση θα ερχόταν τρία χρόνια αργότερα.
Τα αυτογκόλ του Βενιζέλου και η επικράτηση Παπανδρέου
Στις εκλογές του Μαρτίου του 2004 το ΠΑΣΟΚ. έπειτα από 11 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας με τρεις εκλογικές νίκες (1993, 1996, 2000) έχασε τις εκλογές με ποσοστό 40,55%.
Όσο περνούσαν οι μήνες, τόσο φούντωνε η αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου, όχι μόνο επειδή δεν μπορούσε να αρθρώσει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, αλλά και επειδή προσπαθούσε με έναν τρόπο που δεν καταλάβαινε κανείς να ανασυγκροτήσει το ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια στιγμή, πλήθαιναν όσοι υποστήριζαν ότι βρισκόταν στην ηγεσία, λόγω του ονόματός του, αλλά και όσοι έβλεπαν στο πρόσωπο του Ευάγγελου Βενιζέλου τον άνθρωπο που θα μπορούσε να οδηγήσει ξανά το κόμμα στην εξουσία.
Παρά τα λάθη και τα σκάνδαλα της κυβέρνησης Καραμανλή, από το 2004 έως το 2007 ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μπορούσε να πείσει και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το ΠΑΣΟΚ όδευε προς μια ακόμα ήττα.
Το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές τον Σεπτέμβρη του 2007, μετά από ένα καταστροφικό, λόγω των πυρκαγιών, καλοκαίρι, έκανε τον Παπανδρέου να μοιάζει καμένο χαρτί. Το παράδοξο είναι ότι τελικά αυτός που τον έσωσε, ήταν ο… εσωκομματικός του αντίπαλος.
Στις 7 Σεπτεμβρίου 2007 μετά τη νέα ήττα του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπανδρέου ζήτησε την ανανέωση της εμπιστοσύνης του προς το πρόσωπό του.
Τη μακρά αυτή νύχτα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε το μοιραίο λάθος. Έσπευσε στο Ζάππειο και "σαν έτοιμος από καιρό" ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του.
Ουσιαστικά υπονόμευσε τον εαυτό του δίνοντας, πάτημα σε όσους υποστήριζαν ότι δεν είχε στηρίξει το κόμμα στην προεκλογική περίοδο, ελπίζοντας ότι θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Οι ημέρες που ακολούθησαν μέχρι τις εσωκομματικές εκλογές ήταν γεμάτες ένταση, ενώ στην κούρσα της διαδοχής μπήκε και ο Κώστας Σκανδαλίδης.
Μάλιστα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δέχθηκε επίθεση με καφέ έξω από την Χαριλάου Τρικούπη, για να δηλώσει λίγο αργότερα ότι "ως μελλοντικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ" συγχωρεί τον δράστη. Όπως αποδείχθηκε, τα μέλη του κινήματος, είχαν άλλα σχέδια…
Αρχικά οι δημοσκοπήσεις έδειχναν προβάδισμα Βενιζέλου, ο οποίος όμως συνέχισε να βάζει αυτογκόλ.
Οι ειρωνικές αναφορές του στον Γιώργο Παπανδρέου και το υπεροπτικό του ύφος ξύπνησαν τα παπανδρεϊκά αντανακλαστικά του ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να ανατραπούν οι ισορροπίες.
Τελικά, στήθηκαν κάλπες στις 11 Νοεμβρίου και οι φίλοι και τα μέλη του κινήματος κλήθηκαν να επιλέξουν μεταξύ Παπανδρεου, Βενιζέλου και Σκανδαλίδη.
Οι εκλογές εξελίχθηκαν σε θρίαμβο του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος εξελέγη από τον πρώτο γύρο με ποσοστό 55,57%..
Οι Σκανδαλίδης και Βενιζέλος, συνεχάρησαν τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος στη δήλωσή του, τόνισε ότι έγινε ένα πρώτο βήμα για την οικοδόμηση ενός νέου πολιτικού συστήματος, μακριά από εξαρτήσεις.
Πρόεδρος, αλλά σε ποιο ΠΑΣΟΚ;
Την Κυριακή, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα γίνει ο 4ος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ενός κόμματος που έχει πια χάσει την επαφή του με τα κοινωνικά στρώματα που το κράτησαν στην εξουσία για 21 χρόνια και που το είδαν να παίρνει τα πιο σκληρά μέτρα που έλαβε ποτέ ευρωπαϊκό κόμμα.
Ο υπερασπιστής του Ανδρέα Παπανδρέου στο ειδικό δικαστήριο, μετέπειτα εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησής του, δελφίνος του Γιώργου Παπανδρέου και νυν υπουργός Οικονομικών, αναλαμβάνει το κόμμα στην δυσκολότερη στιγμή της ιστορίας του με τις δημοσκοπήσεις να καταγράφουν ποσοστά που θυμίζουν 1974.
Αναλαμβάνει την ηγεσία ενός κόμματος, που διαψεύδοντας τον ιδρυτή του "και κληρονομήθηκε και χαρίστηκε και τεμαχίστηκε σε τιμάρια".
Το αν ο Ευάγγελος Βενζέλος θα καταφέρει να το ανασυγκροτήσει, είναι ίσως το τελευταίο που απασχολεί τον ελληνικό λαό, που υποφέρει, πληρώνοντας τις πολιτικές των πρωταγωνιστών της παραπάνω ιστορίας…
Πηγή: NEWS247
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου