Δευτέρα, 2 Ιουλίου, 2012
ΒΟΣΤΩΝΗ. Ονομάζεται Ευτυχία Κοντοπούλου, είναι χειρουργός ιατρός γυναικολόγος και έχει ειδίκευση στην Εμβρυολογική Χειρουργική, ενώ έχει πετύχει μία παγκόσμια πρωτιά στα ιατρικά χρονικά: Μαζί με τον σύζυγό της, τον Δρ. Ρούμπεν Κουϊντέρο, κατάφεραν και αφαίρεσαν από το στόμα ενός εμβρύου τεσσάρων μηνών έναν όγκο σε μέγεθος ροδάκινου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Τζάκσον Μεμόριαλ στο Μαϊάμι.
Το τότε τετράμηνο έμβρυο είναι σήμερα η δύο ετών Λέινα Γκονζάλες, ένα χαριτωμένο και υγιέστατο κοριτσάκι γεμάτο χαμόγελο και ζωή.
Η Δρ. Κοντοπούλου κατάγεται από την Αθήνα, ήλθε στην Αμερική μετά την αποφοίτησή της από το Λύκειο. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο «Χάρβαρντ» της Βοστώνης όπου έκανε έρευνα, αλλά και σε άλλα κορυφαία Πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Μαιευτική και Γυναικολογία. Εκανε την πρακτική της εξάσκηση και ειδίκευση σε εξίσου κορυφαία νοσοκομεία. Επίσης, έκανε εξειδίκευση στην Εμβρυομητρική Ιατρική, που είναι ο κλάδος ο οποίος ασχολείται με τα έμβρυα και εγχειρήσεις υψηλού κινδύνου. Ομιλεί Αγγλικά, Ελληνικά, Γαλλικά και Ισπανικά.
Ανθρωπος ταπεινός και προσγειωμένος, όπως άλλωστε είναι όλοι οι φτασμένοι και μεγάλοι επιστήμονες στους κλάδους τους, είπε στη διάρκεια συνέντευξής της στον «Εθνικό Κήρυκα» πως «δεν θέλω να μιλώ γι’ αυτά τα προσωπικά, δεν μ’ αρέσει».
Ολα ξεκίνησαν όταν η Τάμι Γκονζάλες, μητέρα της Λέινας, πήγε στον γυναικολόγο της για να κάνει τον καθορισμένο υπέρηχο, στον οποίο διαπιστώθηκε ότι το στόμα του εμβρύου ήταν φραγμένο από ένα μπαλάκι, το οποίο, όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια, ήταν ένα τεράτωμα, ένα είδος σπάνιου όγκου που εμφανίζεται μία στις εκατό χιλιάδες εγκυμοσύνες και οι πιθανότητες για επιπλοκές ήταν πολλές, όπως και οι πιθανότητες να επιζήσει το παιδί ήταν ελάχιστες.
Το ζεύγος Γκονζάλες απελπισμένα αναζητούσε ένα «θαύμα» και το βρήκε στα χέρια του Δρ. Ρούμπεν Κουϊντέρο και της Ελληνίδας συζύγου του, Δρ. Ευτυχίας Κοντοπούλου στο Νοσοκομείο Τζάκσον Μεμόριαλ στο Μαϊάμι της Φλόριδας.
Η Δρ. Κοντοπούλου σε σχετική ερώτηση είπε, πως «από πάρα πολύ μικρή ηλικία με ενθουσίαζε η επιστήμη της Ιατρικής και πολύ περισσότερο των χειρουργικών ειδικοτήτων».
Η Δρ. Ευτυχία Κοντοπούλου ειδικεύεται στην Εμβρυϊκή Χειρουργική και είναι καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή Μίλερ του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι Φλόριδας. Ο σύζυγός της ο Δρ. Ρούμπεν Κουϊντέρο είναι ο διευθυντής του Κέντρου Εμβρυικής Χειρουργικής.
Αναφορικά με το πώς δημιουργήθηκε αυτός ο όγκος στο στόμα του εμβρύου, η Δρ. Κοντοπούλου είπε ότι «είναι άγνωστο πώς προκαλείται ένας όγκος. Ηταν ένας όγκος ο οποίος διαπιστώθηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οταν ήταν στον τέταρτο μήνα σύστησαν την ασθενή στο Κέντρο Εμβρυϊκής Χειρουργικής εδώ» και συμπλήρωσε, πως «μας στέλνουν περιπτώσεις στο Κέντρο μας που συνήθως είναι πολύ δύσκολες ή με πολλές επιπλοκές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης καθότι εδώ μπορούμε να κάνουμε επεμβάσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μέσα στη μήτρα, δηλαδή επεμβάσεις στο έμβρυο πριν γεννηθεί».
Τόνισε πως «ήταν μία πολύ σπάνια περίπτωση αυτού του εμβρύου που εμφανίστηκε στους τέσσερις μήνες, ήταν πολύ σπάνια και πολύ πολύπλοκη. Η μητέρα είχε διάφορες επιλογές που της είχαν δώσει αρχικά, είτε να μην συνεχίσει προφανώς την εγκυμοσύνη ή δεν της είχαν δώσει καμιά απολύτως ελπίδα γι’ αυτό το παιδί, κι όταν μετά από αυτό το χειρουργείο όλα πήγαν καλά, τότε πλέον άλλαξαν τα πάντα γι’ αυτήν».
Τονίζεται ότι αυτή η εγχείρηση έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία της Ιατρικής σ’ όλο τον Κόσμο, ενώ όταν την ρωτήσαμε πώς αισθάνεται γι’ αυτή της την επιτυχία, ανέφερε: «αισθάνομαι πολύ χαρούμενη που μπόρεσα να καταφέρω να αλλάξω την πορεία της ζωής αυτού του παιδιού και ελπίζω να μπορέσουμε να κάνουμε κι άλλες τέτοιες επεμβάσεις στο μέλλον με επιτυχία».
Εξήγησε ότι «η εγχείρηση είχε μελετηθεί και προετοιμαστεί για περίπου δύο εβδομάδες, αλλά όταν πλέον πήγαμε στο χειρουργείο όλα έγιναν όπως τα είχαμε υπολογίσει. Επιβεβαιώθηκε η διάγνωση και ο σχεδιασμός οπότε δεν υπήρχε καμία επιπλοκή, ήταν πολύ απλά πλέον».
Διευκρίνισε πως «η αναισθησία ήταν τοπική», ενώ στην ερώτηση αν υπήρχαν διακινδυνεύσεις είτε για το έμβρυο, είτε για την μητέρα, απάντησε: «όλες οι διακινδυνεύσεις για τη μητέρα και το έμβρυο είχαν συζητηθεί λεπτομερώς πριν το χειρουργείο και οι γονείς ήταν εκείνοι οι οποίοι επέλεξαν με πολύ θάρρος και με πολλή βεβαιότητα ότι θέλουν να προχωρήσουν μ’ αυτή την πρωτοποριακή επέμβαση».
Η εγχείρηση δεν έγινε κατά τον γνωστό παραδοσιακό τρόπο της τομής. Η Δρ. Κοντοπούλου εξήγησε, πως «τα χειρουργεία που κάνουμε στο Κέντρο μας γίνονται με ελάχιστη τομή, περίπου τεσσάρων χιλιοστών στην μητέρα και κατόπιν γίνονται όλα ενδοσκοπικά με ειδικά εμβρυικά εργαλεία».
Σε σχετική ερώτηση, η Δρ. Κοντοπούλου υποστήριξε ότι «εάν δεν γινόταν αυτή η εγχείρηση στο έμβρυο κατά μεγάλη πιθανότητα είτε θα πέθαινε εντός της μήτρας πριν γεννηθεί, είτε θα υπήρχε κίνδυνος αυτός ο όγκος να συνέχιζε να μεγαλώνει ανεξέλεγκτα και να δημιουργούσε πρόβλημα στην εγκυμοσύνη. Επίσης, θα μπορούσε να αιμορραγούσε, αλλά πιθανόν να είχε πρόβλημα και ως νεογνό κατά τη γέννηση».
Σχετικά με μερικές ασθένειες των εμβρύων για τις οποίες η Δρ. Κοντοπούλου μπορεί να κάνει θεραπεία εντός της μήτρας, είπε, ότι «εμβρυικό χειρουργείο ενδείκνυται σε καταστάσεις κατά τις οποίες το έμβρυο κινδυνεύει να πεθάνει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή καταστάσεις οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν τόσο μεγάλη βλάβη που να μην μπορεί να διασωθεί αργότερα κατά την περαιτέρω ζωή. Επομένως, καταστάσεις τέτοιες είναι λόγου χάρη περίπλοκες περιπτώσεις διδύμων ή τριδύμων που έχουν αυτό που λέγεται σύνδρομο μετάγγισης διδύμων (twin-twin transfusion syndrome). Επίσης, πρόωρη ρήξη υμένων, ακαρδία σε δίδυμη κύηση (a cardiac twin), αμνυοτική ταινία, εμβρυική διαφραγματοκήλη».
Η Λέινα είναι σήμερα δύο χρονών, ενώ η πρωτοποριακή αυτή εγχείρηση έγινε τον Μάιο του 2010. Στην ερώτηση «γιατί καθυστερήσατε τόσο καιρό, δύο χρόνια, να το αποκαλύψετε;», η Δρ. Κοντοπούλου εξήγησε «διότι θέλαμε να δημοσιευθεί πρώτα σε ιατρικό περιοδικό που είναι και το πρέπον, αλλά και για να δούμε πώς θα είναι η εξέλιξη της υγείας του παιδιού ώστε να έχουμε ενδείξεις ότι πηγαίνει καλά και ότι δεν υπάρχει κανένα ίχνος πλέον υπολειπόμενου όγκου».
Στην ερώτηση, όταν το νεαρό κορίτσι η Ευτυχία Κοντοπούλου ξεκινούσε από την Αθήνα για να σπουδάσει Ιατρική είχε φανταστεί ποτέ ότι θα έκανε αυτή την παγκόσμια πρωτιά, είπε «φυσικά όχι, αλλά πρέπει να πω ότι είχα ιατρική περιέργεια και πάντοτε ήθελα να εκπληρώσω το όνειρό μου».
Αναφορικά με το αν έχει Ελληνες ασθενείς, η Δρ. Κοντοπούλου είπε ότι «έχουμε Ελληνοαμερικανούς ασθενείς, αλλά και ορισμένα περιστατικά που έχουν έλθει εδώ από την Ελλάδα».
Μιλά στους εξ Ελλάδος στην ελληνική γλώσσα, κι όπως είπε, «αυτό δημιουργεί τρομερή ανακούφιση στους ασθενείς όταν μπορούν να μιλήσουν και να εκφραστούν στη γλώσσα τους, να πουν το πρόβλημά τους, να εξηγήσουν τι έγινε και τι είναι αυτό που θέλουν».
Για τον «Εθνικό Κήρυκα» είπε ότι «τον ξέρω τον ‘Εθνικό Κήρυκα’, πηγαίνει σ’ όλη την Αμερική και με μεγάλη χαρά έχω διαβάσει άρθρα».
Η Δρ. Κοντοπούλου όχι μόνο δεν άλλαξε το όνομά της στο νοσοκομείο και στο Πανεπιστήμιο για τη διευκόλυνση εκείνων με τους οποίους συνεργάζεται, αλλά διατήρησε ατόφιο το ονοματεπώνυμό της ακόμα και στην ηλεκτρονική διεύθυνση και στην αλληλογραφία της. Είπε «είμαι Ελληνίδα» και συμπλήρωσε «μερικοί ασθενείς μου και συνάδελφοι έχουν δυσκολία να το προφέρουν, αλλά θέλω να το διατηρήσω όπως είναι ατόφιο, όπως βαφτίστηκα, διότι είμαι περήφανη γι’ αυτό και δεν ντρέπομαι να το πω».
Στην ερώτηση «Βλέποντας το ανθρώπινο σώμα, την ανατομία του, το ψηλαφείτε, το χειρουργείτε, σας γεννιούνται ερωτήματα για το πώς κατασκευάσθηκε, πώς λειτουργεί, πώς συγχρονίζεται;», η Δρ. Κοντοπούλου απάντησε «ναι, ποτέ δεν έπαψα να εκπλήσσομαι πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα και πώς είναι τόσο φανταστικά σχεδιασμένο με τον συγχρονισμό των οργάνων» και τόνισε «ναι πιστεύω στο Θεό».
Την Ελλάδα την λατρεύει και πηγαίνει πολύ τακτικά. Διευκρίνισε πως «όσο πιο συχνά μου επιτρέπει το πρόγραμμά μου προσπαθώ να πηγαίνω στην Ελλάδα» και συμπλήρωσε «αγαπώ πολύ την Ελλάδα»
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Του Θεόδωρου Καλμούκου
Jackson Memorial Hospital
Το ζεύγος Γκονζάλες με την δίχρονη κορούλα τους Λέινα και τον μικρό τους γιο, ευχαριστούν το ζεύγος των κορυφαίων χειρουργών Ευτυχίας Κοντοπούλου και Ρούμπεν Κουϊντέρο.
Το ζεύγος Γκονζάλες με την δίχρονη κορούλα τους Λέινα και τον μικρό τους γιο, ευχαριστούν το ζεύγος των κορυφαίων χειρουργών Ευτυχίας Κοντοπούλου και Ρούμπεν Κουϊντέρο.
Το τότε τετράμηνο έμβρυο είναι σήμερα η δύο ετών Λέινα Γκονζάλες, ένα χαριτωμένο και υγιέστατο κοριτσάκι γεμάτο χαμόγελο και ζωή.Η Δρ. Κοντοπούλου κατάγεται από την Αθήνα, ήλθε στην Αμερική μετά την αποφοίτησή της από το Λύκειο. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο «Χάρβαρντ» της Βοστώνης όπου έκανε έρευνα, αλλά και σε άλλα κορυφαία Πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Μαιευτική και Γυναικολογία. Εκανε την πρακτική της εξάσκηση και ειδίκευση σε εξίσου κορυφαία νοσοκομεία. Επίσης, έκανε εξειδίκευση στην Εμβρυομητρική Ιατρική, που είναι ο κλάδος ο οποίος ασχολείται με τα έμβρυα και εγχειρήσεις υψηλού κινδύνου. Ομιλεί Αγγλικά, Ελληνικά, Γαλλικά και Ισπανικά.
Ανθρωπος ταπεινός και προσγειωμένος, όπως άλλωστε είναι όλοι οι φτασμένοι και μεγάλοι επιστήμονες στους κλάδους τους, είπε στη διάρκεια συνέντευξής της στον «Εθνικό Κήρυκα» πως «δεν θέλω να μιλώ γι’ αυτά τα προσωπικά, δεν μ’ αρέσει».
Ολα ξεκίνησαν όταν η Τάμι Γκονζάλες, μητέρα της Λέινας, πήγε στον γυναικολόγο της για να κάνει τον καθορισμένο υπέρηχο, στον οποίο διαπιστώθηκε ότι το στόμα του εμβρύου ήταν φραγμένο από ένα μπαλάκι, το οποίο, όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια, ήταν ένα τεράτωμα, ένα είδος σπάνιου όγκου που εμφανίζεται μία στις εκατό χιλιάδες εγκυμοσύνες και οι πιθανότητες για επιπλοκές ήταν πολλές, όπως και οι πιθανότητες να επιζήσει το παιδί ήταν ελάχιστες.
Το ζεύγος Γκονζάλες απελπισμένα αναζητούσε ένα «θαύμα» και το βρήκε στα χέρια του Δρ. Ρούμπεν Κουϊντέρο και της Ελληνίδας συζύγου του, Δρ. Ευτυχίας Κοντοπούλου στο Νοσοκομείο Τζάκσον Μεμόριαλ στο Μαϊάμι της Φλόριδας.
Η Δρ. Κοντοπούλου σε σχετική ερώτηση είπε, πως «από πάρα πολύ μικρή ηλικία με ενθουσίαζε η επιστήμη της Ιατρικής και πολύ περισσότερο των χειρουργικών ειδικοτήτων».
Η Δρ. Ευτυχία Κοντοπούλου ειδικεύεται στην Εμβρυϊκή Χειρουργική και είναι καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή Μίλερ του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι Φλόριδας. Ο σύζυγός της ο Δρ. Ρούμπεν Κουϊντέρο είναι ο διευθυντής του Κέντρου Εμβρυικής Χειρουργικής.
Αναφορικά με το πώς δημιουργήθηκε αυτός ο όγκος στο στόμα του εμβρύου, η Δρ. Κοντοπούλου είπε ότι «είναι άγνωστο πώς προκαλείται ένας όγκος. Ηταν ένας όγκος ο οποίος διαπιστώθηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οταν ήταν στον τέταρτο μήνα σύστησαν την ασθενή στο Κέντρο Εμβρυϊκής Χειρουργικής εδώ» και συμπλήρωσε, πως «μας στέλνουν περιπτώσεις στο Κέντρο μας που συνήθως είναι πολύ δύσκολες ή με πολλές επιπλοκές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης καθότι εδώ μπορούμε να κάνουμε επεμβάσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μέσα στη μήτρα, δηλαδή επεμβάσεις στο έμβρυο πριν γεννηθεί».
Τόνισε πως «ήταν μία πολύ σπάνια περίπτωση αυτού του εμβρύου που εμφανίστηκε στους τέσσερις μήνες, ήταν πολύ σπάνια και πολύ πολύπλοκη. Η μητέρα είχε διάφορες επιλογές που της είχαν δώσει αρχικά, είτε να μην συνεχίσει προφανώς την εγκυμοσύνη ή δεν της είχαν δώσει καμιά απολύτως ελπίδα γι’ αυτό το παιδί, κι όταν μετά από αυτό το χειρουργείο όλα πήγαν καλά, τότε πλέον άλλαξαν τα πάντα γι’ αυτήν».
Τονίζεται ότι αυτή η εγχείρηση έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία της Ιατρικής σ’ όλο τον Κόσμο, ενώ όταν την ρωτήσαμε πώς αισθάνεται γι’ αυτή της την επιτυχία, ανέφερε: «αισθάνομαι πολύ χαρούμενη που μπόρεσα να καταφέρω να αλλάξω την πορεία της ζωής αυτού του παιδιού και ελπίζω να μπορέσουμε να κάνουμε κι άλλες τέτοιες επεμβάσεις στο μέλλον με επιτυχία».
Εξήγησε ότι «η εγχείρηση είχε μελετηθεί και προετοιμαστεί για περίπου δύο εβδομάδες, αλλά όταν πλέον πήγαμε στο χειρουργείο όλα έγιναν όπως τα είχαμε υπολογίσει. Επιβεβαιώθηκε η διάγνωση και ο σχεδιασμός οπότε δεν υπήρχε καμία επιπλοκή, ήταν πολύ απλά πλέον».
Διευκρίνισε πως «η αναισθησία ήταν τοπική», ενώ στην ερώτηση αν υπήρχαν διακινδυνεύσεις είτε για το έμβρυο, είτε για την μητέρα, απάντησε: «όλες οι διακινδυνεύσεις για τη μητέρα και το έμβρυο είχαν συζητηθεί λεπτομερώς πριν το χειρουργείο και οι γονείς ήταν εκείνοι οι οποίοι επέλεξαν με πολύ θάρρος και με πολλή βεβαιότητα ότι θέλουν να προχωρήσουν μ’ αυτή την πρωτοποριακή επέμβαση».
Η εγχείρηση δεν έγινε κατά τον γνωστό παραδοσιακό τρόπο της τομής. Η Δρ. Κοντοπούλου εξήγησε, πως «τα χειρουργεία που κάνουμε στο Κέντρο μας γίνονται με ελάχιστη τομή, περίπου τεσσάρων χιλιοστών στην μητέρα και κατόπιν γίνονται όλα ενδοσκοπικά με ειδικά εμβρυικά εργαλεία».
Σε σχετική ερώτηση, η Δρ. Κοντοπούλου υποστήριξε ότι «εάν δεν γινόταν αυτή η εγχείρηση στο έμβρυο κατά μεγάλη πιθανότητα είτε θα πέθαινε εντός της μήτρας πριν γεννηθεί, είτε θα υπήρχε κίνδυνος αυτός ο όγκος να συνέχιζε να μεγαλώνει ανεξέλεγκτα και να δημιουργούσε πρόβλημα στην εγκυμοσύνη. Επίσης, θα μπορούσε να αιμορραγούσε, αλλά πιθανόν να είχε πρόβλημα και ως νεογνό κατά τη γέννηση».
Σχετικά με μερικές ασθένειες των εμβρύων για τις οποίες η Δρ. Κοντοπούλου μπορεί να κάνει θεραπεία εντός της μήτρας, είπε, ότι «εμβρυικό χειρουργείο ενδείκνυται σε καταστάσεις κατά τις οποίες το έμβρυο κινδυνεύει να πεθάνει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή καταστάσεις οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν τόσο μεγάλη βλάβη που να μην μπορεί να διασωθεί αργότερα κατά την περαιτέρω ζωή. Επομένως, καταστάσεις τέτοιες είναι λόγου χάρη περίπλοκες περιπτώσεις διδύμων ή τριδύμων που έχουν αυτό που λέγεται σύνδρομο μετάγγισης διδύμων (twin-twin transfusion syndrome). Επίσης, πρόωρη ρήξη υμένων, ακαρδία σε δίδυμη κύηση (a cardiac twin), αμνυοτική ταινία, εμβρυική διαφραγματοκήλη».
Η Λέινα είναι σήμερα δύο χρονών, ενώ η πρωτοποριακή αυτή εγχείρηση έγινε τον Μάιο του 2010. Στην ερώτηση «γιατί καθυστερήσατε τόσο καιρό, δύο χρόνια, να το αποκαλύψετε;», η Δρ. Κοντοπούλου εξήγησε «διότι θέλαμε να δημοσιευθεί πρώτα σε ιατρικό περιοδικό που είναι και το πρέπον, αλλά και για να δούμε πώς θα είναι η εξέλιξη της υγείας του παιδιού ώστε να έχουμε ενδείξεις ότι πηγαίνει καλά και ότι δεν υπάρχει κανένα ίχνος πλέον υπολειπόμενου όγκου».
Στην ερώτηση, όταν το νεαρό κορίτσι η Ευτυχία Κοντοπούλου ξεκινούσε από την Αθήνα για να σπουδάσει Ιατρική είχε φανταστεί ποτέ ότι θα έκανε αυτή την παγκόσμια πρωτιά, είπε «φυσικά όχι, αλλά πρέπει να πω ότι είχα ιατρική περιέργεια και πάντοτε ήθελα να εκπληρώσω το όνειρό μου».
Αναφορικά με το αν έχει Ελληνες ασθενείς, η Δρ. Κοντοπούλου είπε ότι «έχουμε Ελληνοαμερικανούς ασθενείς, αλλά και ορισμένα περιστατικά που έχουν έλθει εδώ από την Ελλάδα».
Μιλά στους εξ Ελλάδος στην ελληνική γλώσσα, κι όπως είπε, «αυτό δημιουργεί τρομερή ανακούφιση στους ασθενείς όταν μπορούν να μιλήσουν και να εκφραστούν στη γλώσσα τους, να πουν το πρόβλημά τους, να εξηγήσουν τι έγινε και τι είναι αυτό που θέλουν».
Για τον «Εθνικό Κήρυκα» είπε ότι «τον ξέρω τον ‘Εθνικό Κήρυκα’, πηγαίνει σ’ όλη την Αμερική και με μεγάλη χαρά έχω διαβάσει άρθρα».
Η Δρ. Κοντοπούλου όχι μόνο δεν άλλαξε το όνομά της στο νοσοκομείο και στο Πανεπιστήμιο για τη διευκόλυνση εκείνων με τους οποίους συνεργάζεται, αλλά διατήρησε ατόφιο το ονοματεπώνυμό της ακόμα και στην ηλεκτρονική διεύθυνση και στην αλληλογραφία της. Είπε «είμαι Ελληνίδα» και συμπλήρωσε «μερικοί ασθενείς μου και συνάδελφοι έχουν δυσκολία να το προφέρουν, αλλά θέλω να το διατηρήσω όπως είναι ατόφιο, όπως βαφτίστηκα, διότι είμαι περήφανη γι’ αυτό και δεν ντρέπομαι να το πω».
Στην ερώτηση «Βλέποντας το ανθρώπινο σώμα, την ανατομία του, το ψηλαφείτε, το χειρουργείτε, σας γεννιούνται ερωτήματα για το πώς κατασκευάσθηκε, πώς λειτουργεί, πώς συγχρονίζεται;», η Δρ. Κοντοπούλου απάντησε «ναι, ποτέ δεν έπαψα να εκπλήσσομαι πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα και πώς είναι τόσο φανταστικά σχεδιασμένο με τον συγχρονισμό των οργάνων» και τόνισε «ναι πιστεύω στο Θεό».
Την Ελλάδα την λατρεύει και πηγαίνει πολύ τακτικά. Διευκρίνισε πως «όσο πιο συχνά μου επιτρέπει το πρόγραμμά μου προσπαθώ να πηγαίνω στην Ελλάδα» και συμπλήρωσε «αγαπώ πολύ την Ελλάδα»
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Του Θεόδωρου Καλμούκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου