Πέμπτη, 25 Οκτωβρίου, 2012
Η «ΝΥΤ» φιλοξενούσε χθες στη διαδικτυακή της έκδοση ένα μακροσκελές άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό της και ήταν αφιερωμένο στην αναζήτηση του μυστικού της μακροζωίας των ανθρώπων οι οποίοι ζουν στην Ικαρία.
Το υλικό, όπως επεσήμανε ο συντάκτης της «ΝΥΤ», Ντιν Ρόμπινσον, ελήφθη από νέα στοιχεία τα οποία περιέχονται στη δεύτερη έκδοση του «Blue Zones» (Μπλε Ζώνες) του Νταν Μπούετνερ, που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα από το «National Geographic».
Συγκεκριμένα, στο άρθρο υπό τον τίτλο «The Island Where People Forget to Die» (Το νησί όπου οι άνθρωποι ξεχνούν να πεθάνουν», αναζητώντας το μυστικό της μακροζωίας ο Μπούετνερ επισκεπτόμενος την Ικαρία θα ανακαλύψει πως οι Ικαριώτες δεν φορούν ρολόγια, δεν αγχώνονται, εμπιστεύονται τα βότανα που τους χαρίζει το βουνό και όταν ρωτούνται πώς το καταφέρνουν, συνήθως απαντούν ότι μάλλον είναι ο καθαρός αέρας και το κρασί.
Αρχικά, αναφέρεται η ιστορία του Σταμάτη Μωραΐτη, ο οποίος το 1943 πήγε μετανάστης στις ΗΠΑ. Εκεί παντρεύτηκε μια Ελληνοαμερικανίδα, την Ελπινίκη η οποία του χάρισε τρία παιδιά.
Το 1976 αισθάνθηκε δύσπνοια και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εργασία του. Οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο του πνεύμονα και του έδωσαν εννέα μήνες ζωής.
Ο κ. Μωραΐτης αποφάσισε να αφήσει τις ΗΠΑ και να επιστρέψει στην αγαπημένη του Ικαρία ώστε να ταφεί στους προγόνους του.
Μετακόμισε στους ηλικιωμένους γονείς του, σε ένα μικρό ασβεστωμένο σπίτι σε ένα κτήμα δύο στρεμμάτων με αμπελώνες, κοντά στον Εύδηλο, στη βόρεια πλευρά του νησιού.
Τους επόμενους μήνες, κάτι παράξενο συνέβη. Αρχισε να αισθάνεται καλύτερα. Μια μέρα, κατάφερε ακόμα και να φυτέψει μερικά λαχανικά στον κήπο.
Ο καιρός περνούσε και ο Σταμάτης δεν πέθαινε. Η υγεία του διαρκώς βελτιωνόταν. Σήμερα στα 102 χρόνια ζει χωρίς καρκίνο. Δεν έκανε ποτέ του χημειοθεραπεία, δεν αναζήτησε κανενός είδους θεραπεία. Το μόνο που έκανε ήταν να αφήσει την Αμερική και να εγκατασταθεί στην Ικαρία.
Οταν δε, γύρισε μετά από 25 χρόνια στις ΗΠΑ για να του πουν τι είχε συμβεί, διαπίστωσε πως όλοι οι γιατροί που τον είχαν εξετάσει είχαν πλέον πεθάνει.
Μία ακόμη ιστορία ήταν αυτή της ηλικιωμένης Τέας Παρίκος, η οποία αν και γεννημένη στο Ντιτρόιτ, από Ελληνίδα μητέρα και Αμερικανό πατέρα, επέλεξε να επιστρέψει στον τόπο καταγωγής της μάνας της, την Ικαρία, όπου οι ρυθμοί της ζωής είναι πιο ήρεμοι και η κοινωνία, παρά την υψηλή ανεργία, πιο υποστηρικτική.
Εκτός από τις ιδιαιτερότητες από γενετικής απόψεως του πληθυσμού, σημαντικό ρόλο παίζουν οι συνθήκες και ο τρόπος ζωής των κατοίκων του μικρού αυτού νησιού, οι οποίοι κατέχουν ρεκόρ μακροβιότητας.
Ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη μόνο το 0,1% του πληθυσμού ζει πάνω από 90 χρόνια, στην Ικαρία το αντίστοιχο ποσοστό είναι δεκαπλάσιο με παράλληλη διατήρηση καλής ποιότητας ζωής. Πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα έδειξαν ότι η Ικαρία, μαζί με τη Σαρδηνία, τη Λόμα Λίντα του Μεξικoύ, την Νικόγια στην Κόστα Ρίκα και την Οκινάβα της Ιαπωνίας, είναι οι περιοχές του Κόσμου με τα υψηλότερα ποσοστά υπερήλικων.
Αυτό που φαίνεται να χαρακτηρίζει τα ηλικιωμένα άτομα της Ικαρίας, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι η ερωτική διάθεση έως τα βαθιά γεράματα, η συντροφικότητα, οι στενοί οικογενειακοί δεσμοί, το χαμηλό στρες, το καλό μορφωτικό επίπεδο (έτη φοίτησης σε σχολείο), η καθημερινή άσκηση, η μεσημεριανή σιέστα, το υψηλότερο επίπεδο υιοθέτησης μεσογειακής διατροφής και η έντονη κοινωνική συναναστροφή και συμμετοχή σε κοινωνικά δρώμενα, βασικά συστατικά της συνταγής για να φτάσει κάποιος στα βαθιά γεράματα με καλή υγεία.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που διακρίνει τους ηλικιωμένους κατοίκους της Ικαρίας είναι ο τύπος της δίαιτας, που περιλαμβάνει συχνότερα ψάρι, φρούτα, λαχανικά, όσπρια και τσάι.
Η υιοθέτηση πιο υγιεινής διατροφής είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους της Ικαρίας (68% στους υπερήλικες άνδρες άνω των 80 ετών, και 64% στις υπερήλικες γυναίκες) σε σύγκριση με ανάλογης ηλικίας άτομα, από μελέτη που διεξήχθη στην Αττική και από άλλες μελέτες νησιωτικών πληθυσμών της Μεσογείου.
Μιλώντας με τον γιατρό Ηλία Λεριάδη, μου είπε ότι ο κόσμος μένει ξύπνιος μέχρι αργά, ανέφερε ο ερευνητής: «Ξυπνούμε αργά και πάντα κοιμόμαστε το μεσημέρι. Δεν ανοίγω το ιατρείο μου πριν τις έντεκα το πρωί, γιατί κανείς δεν έρχεται πιο νωρίς. Παρατηρήσατε ότι κανείς δεν φορά ρολόι εδώ. Οταν καλείς κάποιον για μεσημεριανό φαγητό μπορεί να έρθει στις δέκα ή στις έξι το απόγευμα. Απλά, δεν δίνουμε σημασία στην ώρα εδώ».
Κάνει δε ειδική αναφορά σε όσα έμαθε από τον γιατρό σχετικά με την κατανάλωση αφεψημάτων, όπως το τσάι του βουνού, τη μαντζουράνα, το φλισκούνι, το δενδρολίβανο που «οι άνθρωποι εδώ πιστεύουν ότι είναι φάρμακα. Οπως και το μέλι το οποίο χρησιμοποιούν για τα πάντα, από την θεραπεία πληγών, ξενύχτια, ακόμα και τη γρίπη. Οι ηλικιωμένοι ξεκινούν την ημέρα τους με ένα κουτάλι γεμάτο μέλι. Το παίρνουν σαν φάρμακο».
Μάλιστα, εντυπωσιασμένος από το υψηλό ποσοστό μακροζωίας στην Ικαρία αναρωτιέται για ποιο λόγο στην κοντινή Σάμο οι άνθρωποι που αναπνέουν τον ίδιο καθαρό αέρα, τρώνε φρέσκο ψάρι από την ίδια θάλασσα, αυγά, γάλα και πίνουν κρασί, ζουν όσο οι υπόλοιποι Ελληνες.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Νιού Γιόρκ Τάϊμς (ΝΥΤ)
Andrea Frazzetta/LUZphoto for The New York Times
Σταμάτης Μωραϊτης.
Σταμάτης Μωραϊτης.
Η «ΝΥΤ» φιλοξενούσε χθες στη διαδικτυακή της έκδοση ένα μακροσκελές άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο ένθετο περιοδικό της και ήταν αφιερωμένο στην αναζήτηση του μυστικού της μακροζωίας των ανθρώπων οι οποίοι ζουν στην Ικαρία.Το υλικό, όπως επεσήμανε ο συντάκτης της «ΝΥΤ», Ντιν Ρόμπινσον, ελήφθη από νέα στοιχεία τα οποία περιέχονται στη δεύτερη έκδοση του «Blue Zones» (Μπλε Ζώνες) του Νταν Μπούετνερ, που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα από το «National Geographic».
Συγκεκριμένα, στο άρθρο υπό τον τίτλο «The Island Where People Forget to Die» (Το νησί όπου οι άνθρωποι ξεχνούν να πεθάνουν», αναζητώντας το μυστικό της μακροζωίας ο Μπούετνερ επισκεπτόμενος την Ικαρία θα ανακαλύψει πως οι Ικαριώτες δεν φορούν ρολόγια, δεν αγχώνονται, εμπιστεύονται τα βότανα που τους χαρίζει το βουνό και όταν ρωτούνται πώς το καταφέρνουν, συνήθως απαντούν ότι μάλλον είναι ο καθαρός αέρας και το κρασί.
Αρχικά, αναφέρεται η ιστορία του Σταμάτη Μωραΐτη, ο οποίος το 1943 πήγε μετανάστης στις ΗΠΑ. Εκεί παντρεύτηκε μια Ελληνοαμερικανίδα, την Ελπινίκη η οποία του χάρισε τρία παιδιά.
Το 1976 αισθάνθηκε δύσπνοια και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εργασία του. Οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο του πνεύμονα και του έδωσαν εννέα μήνες ζωής.
Ο κ. Μωραΐτης αποφάσισε να αφήσει τις ΗΠΑ και να επιστρέψει στην αγαπημένη του Ικαρία ώστε να ταφεί στους προγόνους του.
Μετακόμισε στους ηλικιωμένους γονείς του, σε ένα μικρό ασβεστωμένο σπίτι σε ένα κτήμα δύο στρεμμάτων με αμπελώνες, κοντά στον Εύδηλο, στη βόρεια πλευρά του νησιού.
Τους επόμενους μήνες, κάτι παράξενο συνέβη. Αρχισε να αισθάνεται καλύτερα. Μια μέρα, κατάφερε ακόμα και να φυτέψει μερικά λαχανικά στον κήπο.
Ο καιρός περνούσε και ο Σταμάτης δεν πέθαινε. Η υγεία του διαρκώς βελτιωνόταν. Σήμερα στα 102 χρόνια ζει χωρίς καρκίνο. Δεν έκανε ποτέ του χημειοθεραπεία, δεν αναζήτησε κανενός είδους θεραπεία. Το μόνο που έκανε ήταν να αφήσει την Αμερική και να εγκατασταθεί στην Ικαρία.
Οταν δε, γύρισε μετά από 25 χρόνια στις ΗΠΑ για να του πουν τι είχε συμβεί, διαπίστωσε πως όλοι οι γιατροί που τον είχαν εξετάσει είχαν πλέον πεθάνει.
Μία ακόμη ιστορία ήταν αυτή της ηλικιωμένης Τέας Παρίκος, η οποία αν και γεννημένη στο Ντιτρόιτ, από Ελληνίδα μητέρα και Αμερικανό πατέρα, επέλεξε να επιστρέψει στον τόπο καταγωγής της μάνας της, την Ικαρία, όπου οι ρυθμοί της ζωής είναι πιο ήρεμοι και η κοινωνία, παρά την υψηλή ανεργία, πιο υποστηρικτική.
Εκτός από τις ιδιαιτερότητες από γενετικής απόψεως του πληθυσμού, σημαντικό ρόλο παίζουν οι συνθήκες και ο τρόπος ζωής των κατοίκων του μικρού αυτού νησιού, οι οποίοι κατέχουν ρεκόρ μακροβιότητας.
Ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη μόνο το 0,1% του πληθυσμού ζει πάνω από 90 χρόνια, στην Ικαρία το αντίστοιχο ποσοστό είναι δεκαπλάσιο με παράλληλη διατήρηση καλής ποιότητας ζωής. Πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα έδειξαν ότι η Ικαρία, μαζί με τη Σαρδηνία, τη Λόμα Λίντα του Μεξικoύ, την Νικόγια στην Κόστα Ρίκα και την Οκινάβα της Ιαπωνίας, είναι οι περιοχές του Κόσμου με τα υψηλότερα ποσοστά υπερήλικων.
Αυτό που φαίνεται να χαρακτηρίζει τα ηλικιωμένα άτομα της Ικαρίας, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι η ερωτική διάθεση έως τα βαθιά γεράματα, η συντροφικότητα, οι στενοί οικογενειακοί δεσμοί, το χαμηλό στρες, το καλό μορφωτικό επίπεδο (έτη φοίτησης σε σχολείο), η καθημερινή άσκηση, η μεσημεριανή σιέστα, το υψηλότερο επίπεδο υιοθέτησης μεσογειακής διατροφής και η έντονη κοινωνική συναναστροφή και συμμετοχή σε κοινωνικά δρώμενα, βασικά συστατικά της συνταγής για να φτάσει κάποιος στα βαθιά γεράματα με καλή υγεία.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που διακρίνει τους ηλικιωμένους κατοίκους της Ικαρίας είναι ο τύπος της δίαιτας, που περιλαμβάνει συχνότερα ψάρι, φρούτα, λαχανικά, όσπρια και τσάι.
Η υιοθέτηση πιο υγιεινής διατροφής είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους της Ικαρίας (68% στους υπερήλικες άνδρες άνω των 80 ετών, και 64% στις υπερήλικες γυναίκες) σε σύγκριση με ανάλογης ηλικίας άτομα, από μελέτη που διεξήχθη στην Αττική και από άλλες μελέτες νησιωτικών πληθυσμών της Μεσογείου.
Μιλώντας με τον γιατρό Ηλία Λεριάδη, μου είπε ότι ο κόσμος μένει ξύπνιος μέχρι αργά, ανέφερε ο ερευνητής: «Ξυπνούμε αργά και πάντα κοιμόμαστε το μεσημέρι. Δεν ανοίγω το ιατρείο μου πριν τις έντεκα το πρωί, γιατί κανείς δεν έρχεται πιο νωρίς. Παρατηρήσατε ότι κανείς δεν φορά ρολόι εδώ. Οταν καλείς κάποιον για μεσημεριανό φαγητό μπορεί να έρθει στις δέκα ή στις έξι το απόγευμα. Απλά, δεν δίνουμε σημασία στην ώρα εδώ».
Κάνει δε ειδική αναφορά σε όσα έμαθε από τον γιατρό σχετικά με την κατανάλωση αφεψημάτων, όπως το τσάι του βουνού, τη μαντζουράνα, το φλισκούνι, το δενδρολίβανο που «οι άνθρωποι εδώ πιστεύουν ότι είναι φάρμακα. Οπως και το μέλι το οποίο χρησιμοποιούν για τα πάντα, από την θεραπεία πληγών, ξενύχτια, ακόμα και τη γρίπη. Οι ηλικιωμένοι ξεκινούν την ημέρα τους με ένα κουτάλι γεμάτο μέλι. Το παίρνουν σαν φάρμακο».
Μάλιστα, εντυπωσιασμένος από το υψηλό ποσοστό μακροζωίας στην Ικαρία αναρωτιέται για ποιο λόγο στην κοντινή Σάμο οι άνθρωποι που αναπνέουν τον ίδιο καθαρό αέρα, τρώνε φρέσκο ψάρι από την ίδια θάλασσα, αυγά, γάλα και πίνουν κρασί, ζουν όσο οι υπόλοιποι Ελληνες.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Νιού Γιόρκ Τάϊμς (ΝΥΤ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου