Συν Αθηνά και χείρα κίνει...

Σάββατο, 24 Νοεμβρίου, 2012 Tου Αγγελου Σταγκου

Επίσημα και δημόσια η ελληνική πλευρά είναι πεισμένη ότι στο νέο έκτακτο Eurogroup, τη Δευτέρα, θα βρεθεί λύση για την Ελλάδα. Ισως όχι ολοκληρωμένη και ριζική που θα εγγυάται ότι η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη είναι δεδομένη και ο δρόμος προς την ανάπτυξη διάπλατα ανοιχτός, αλλά πάντως λύση που θα προκύψει από συμβιβασμό μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας και θα προσφέρει βαθιά ανάσα και προοπτικές σταθερότητας στην κυβέρνηση για αρκετούς μήνες. Μέχρι τουλάχιστον να παραστεί, ο μη γένοιτο, ανάγκη για νέες σκληρές αποφάσεις. Αυτά, επίσημα και δημόσια· γιατί ανεπίσημα και πίσω από κλειστές πόρτες, η κυβέρνηση αγωνιά, και σωστά. Δεν μπορεί να εκτιμήσει με ακρίβεια μέχρι πού μπορεί να φτάσει η αντιπαράθεση μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου, δεν είναι σίγουρη για τις πραγματικές προθέσεις του Β. Σόιμπλε απέναντι στη χώρα μας και φοβάται μήπως η παράταση της αβεβαιότητας προκαλέσει «ατύχημα». Κανονικά το «ατύχημα» θα πρέπει να το φοβάται και η Αγκελα Μέρκελ, αλλά αυτό είναι κάτι που μας ξεπερνά. Για μας, πέραν των άλλων, παράταση της αβεβαιότητας σημαίνει βάθεμα της ύφεσης, αύξηση της ανεργίας, καθυστέρηση στη σταθεροποίηση της οικονομίας και στη βελτίωση του επενδυτικού κλίματος. Ομως, αυτά αφορούν το τι κάνουν οι άλλοι για μας και το ερώτημα είναι τι κάνουμε εμείς για να καλυτερεύσουμε τη θέση μας. Ως τώρα πάντως, λίγα με τη θέλησή μας. Εχουν μεν γίνει αρκετά επειδή μας επεβλήθησαν από τους δανειστές, αλλά γενικά συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε ως πολιτική τάξη, κοινωνία και μίντια με ακραίες αντιδράσεις, με καταγγελίες και γενικά με «όχι». Ο νέος μύθος είναι ότι για την κατάντια μας φταίνε αποκλειστικά και μόνο η τρόικα, τα Μνημόνια και οι δανειστές και εμείς είμαστε τα αθώα θύματά τους. Τείνουμε να ξεχάσουμε -και αυτό δεν είναι ωφέλιμο- ότι στην πραγματικότητα το μοντέλο «α λα γκρέκα» μάς έφερε εδώ που βρισκόμαστε και η επιστροφή σε αυτό δεν είναι δυνατή. Ακόμη και αν έλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ! Εδώ που τα λέμε, πώς μπορεί να βγει μια χώρα από την περιδίνηση όταν αρνείται πεισματικά να αντικρίσει κατάματα τα δεδομένα, ώστε να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση; Και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η συγκεκριμένη κατάσταση όταν υπάρχει ανοχή απέναντι στη μετατροπή του ΑΠΘ σε σκουπιδότοπο, όταν οι δήμαρχοι σε αγαστή σύμπνοια με την ΠΟΕ-ΟΤΑ καταφεύγουν σε συνεχείς καταλήψεις και η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν λειτουργεί ή όταν οι δικαστικοί συνεχίζουν τη λευκή απεργία, αδιαφορώντας αν υπάρχει ζήτημα παραβίασης του Συντάγματος; Είναι φανερό ότι, με αυτά και με άλλα, δεν είναι δυνατόν να ξεκολλήσει η Ελλάδα από τον βάλτο. Δεν θα ξεκολλήσει ποτέ επίσης, αν δεν γίνει περισσότερο ικανή, αποτελεσματική και λιγότερο διεφθαρμένη η διοικητική μηχανή. Αυτά δεν διορθώνονται, ακόμη και αν οι δανειστές επιδείξουν άριστη συμπεριφορά απέναντί μας. Αποτελούν δικό μας, εσωτερικό πρόβλημα και επομένως «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Πηγή: Καθημερινή