Της Άννας Φωκίδου
Στάσου μια στιγμή! Μη βιάζεσαι! Γνωρίζω πως πρέπει να σκεφτείς πώς θα τα βγάλεις πέρα, πού θα βρεις τα χρήματα για τους λογαριασμούς. Σε φοβίζει το μέλλον και σε απασχολούν τόσα προβλήματα που είναι σοβαρά και σε καταδυναστεύουν. Η θλίψη σε κρατά κλεισμένο στον εαυτό σου, κι ίσως νοιώθεις μόνος κι αβοήθητος, μα κοίτα, γεννιέται ένα μωρό. Ξέρω, πως και το γεγονός της γέννησης, αν το μετρήσεις οικονομικά, σε αγχώνει.
Όμως, άσε για λίγο τα προβλήματά σου, στάσου μια στιγμή να αφουγκραστείς αυτή την νέα γέννηση, ίσως σε αφορά, ίσως κάτι έχει να σου πει.
Ο Θεός διάλεξε να στείλει τον Υιό Του σε μια πολύ δύσκολη εποχή. Τα προβλήματα του Ανθρώπου ξεκίνησαν πριν ακόμη δει το φως του κόσμου. Η ετοιμόγεννη μάνα Του δεν μπόρεσε να βρει ούτε ένα δωμάτιο να ξαποστάσει. Για δες, γεννήθηκε σε στάβλο, χωρίς καμία ιατρική κάλυψη, ανάμεσα σε ζώα που Τον ζεσταίνανε με τα χνότα τους. Κι αργότερα, κυνηγημένη η οικογένεια Του, έφυγε για να γλιτώσει την οργή του εξουσιομανή Ηρώδη. Η χώρα Του ήταν υπό κατοχή και με άρχοντες πολύ σκληρούς και άδικους. Υπήρχαν δούλοι και οι γυναίκες ήταν μόνο για να γεννούν και να δουλεύουν. Τα πράγματα δεν ήταν καθόλου ρόδινα. Ο Υιός του Ανθρώπου έζησε χωρίς να έχει τόπο να γείρει το κεφάλι Του. Και μέσα σε αυτό το σκοτάδι έρχεται να μας πει πως, ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος.
Σε εποχές, όπως αυτή που ζούμε, που φοβόμαστε ότι θα χάσουμε, ή χάσαμε, ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, ονειρευτήκαμε και προγραμματίσαμε τη ζωή μας να είναι κάπως, και, να που τώρα, οι συνθήκες αλλάζουν και νοιώθουμε προδομένοι, απογοητευμένοι και φοβισμένοι.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, θα δεις πρόσωπα σκυθρωπά, αγέλαστα, με το βλέμμα θολό και μια αγωνία χαραγμένη, εκεί, ανάμεσα στα φρύδια.
Γεννιέται ο Χριστός χθες και σήμερα και αύριο και ως το τέλος του κόσμου για να φέρνει τα καλά νέα σε αυτούς που είναι ακόμη παιδιά. Σε αυτούς που μπορούν να κοντοσταθούν για λίγο και να μπουν στην φάτνη, και εκεί στα πόδια Του, να ακουμπήσουν το βάρος τους, την κούραση τους. Φέρνει την ελπίδα μιας νέας αρχής, μιας αναγέννησης, που θα μας οδηγήσει με την δική μας θέληση και προσπάθεια, με υπομονή και επιμονή, σε μια πορεία προς τη χαρά. Να θυμίσει πως, τα αδύνατα παρ' ανθρώποις, δυνατά εστί παρά τω Θεώ, και να πάρει το φορτίο από την πλάτη μας. Να μας ξεκουράσει. Γιατί καταλάβαμε πως η ζωή είναι δύσκολη και μας υπερβαίνει.
Γεννιέται η Αγάπη για να μας ελευθερώσει και να μας πάει ως τη θέωση. Μας καλεί να συμπορευθούμε ενδεδυμένοι το Φως Του. Να ζήσουμε αληθινά και να νικήσουμε τον θάνατο που φέρνει η γκρίνια, ο φόβος, η καχυποψία... Ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο, η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής για να μπορέσουμε να ψάλουμε, με την καρδιά μας στραμμένη εκεί, στην φάτνη, δοξολογώντας:
Χριστός γεννάται, δοξάσατε· Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε· Χριστός επί γης, υψώθητε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου