Μας καθησύχαζαν όμως κατά διαστήματα
«φρενάροντας» το ενδεχόμενο των δυναμικών αντιδράσεών μας. Και παρά την
επικρατούσα ανησυχία μάς τροφοδοτούσαν με δόσεις μικρής αισιοδοξίας. Άσχημο,
πολύ άσχημο το «παιχνίδι» του Υπ. Ανάπτυξης μαζί μας...
Το φαινόμενο επαναλαμβάνεται
και τώρα. Με διαφορετικά ίσως χαρακτηριστικά από τις προηγούμενες φορές, αλλά ως
πρακτική ή και σκέψη επαναλαμβάνεται.Με αντίδραση που δείχνει μεν καθολική, έρχεται όμως αρκετά καθυστερημένα. Αυτό άλλωστε δεν βλέπαμε συνεχώς; Επί της ουσίας δηλαδή να δίνονται οι «μάχες» εκ των υστέρων...
Ωστόσο το πρόβλημα της Ολυμπίας Οδού «φώναζε» επί δύο χρόνια τώρα από μόνο του. Αργήσαμε, άραγε να το δούμε και να το καταλάβουμε, ή συνέβαινε κάτι άλλο; Όπως και να 'χει αργήσαμε...
Μπροστά στο μεγάλο και προκλητικό φάσμα του «ακρωτηριασμού» και της απομόνωσης από την υπόλοιπη Ελλάδα, οφείλουμε να «τρέξουμε» για να προλάβουμε. Για να μη γίνει οριστική και αμετάκλητη η συμφωνία της περικοπής του δρόμου μέχρι την Πάτρα.
Ελπιδοφόρο το γεγονός ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε συμμάχους από βόρεια και νότια και ίσως έτσι να είναι καλύτερα. Αποδεδειγμένο εξ άλλου είναι ότι όσες προσπάθειες κάναμε στο παρελθόν, αποκλειστικώς, ως Ηλείοι, στις περισσότερες ?αν όχι σ? όλες- αποτύχαμε...
Οι γείτονές μας δεν συμπαραστέκονται και δεν συνδιεκδικούν γιατί ξαφνικά μας... αγάπησαν. Θα ήταν αφελές να το πιστέψουμε, αλλά θα ήταν χρήσιμο να το αποδεχθούμε στην παρούσα χρονική συγκυρία, γιατί έτσι μπορούμε... Να δυναμώσουμε τη φωνή μας, να αναδείξουμε «σοφότερα» τα πλεονεκτήματά μας και να καταφέρουμε επιτέλους κάποιοι στο κέντρο της Αθήνας, να μας ακούσουν!
Λίγο έως πολύ, ο περιορισμός του έργου δεν θα πλήξει στο τέλος μόνο την Ηλεία, και τούτο αρχίζουν να το καταλαβαίνουν αισθητά. Όχι μόνο σε Αχαΐα ή Μεσσηνία, αλλά στο εύρος της Πελοποννήσου και κάπως μακρύτερα. Υπάρχουν έτσι, αρκετοί λόγοι για να χτιστεί η συνισταμένη των κοινών διεκδικήσεων.
Στο υπουργείο Ανάπτυξης ή κάτι πήγε πολύ στραβά στις διαπραγματεύσεις ή τα στελέχη και η πολιτική του ηγεσία δεν το «πάλεψαν» όσο θα έπρεπε για να φτάσει ο δρόμος μέχρι τέλους. Μας καθησύχαζαν όμως κατά διαστήματα «φρενάροντας» το ενδεχόμενο των δυναμικών αντιδράσεών μας. Και παρά την επικρατούσα ανησυχία μάς τροφοδοτούσαν με δόσεις μικρής αισιοδοξίας για την πιθανότητα μιας θετικής εξέλιξης.
Και σαν να μην έφτανε αυτό ο κ. Χατζηδάκης ανακοινώνοντας την απαράδεκτη απόφαση που αφήνει το έργο στη ... μέση «κρύφτηκε» ουσιαστικά πίσω από το Συμβούλιο της Επικρατείας, θέλοντας να μας πείσει ότι ο δρόμος δεν μπορεί να γίνει στα μέρη μας εξαιτίας νομικών προβλημάτων από προσφυγές του παρελθόντος.
Αλλά ακόμη και έτσι αν ήταν, η Ολυμπία Οδός θα προχωρούσε αν και εφόσον είχε εκδηλωθεί η ανάλογη πολιτική βούληση. Και κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν συνέβη. Με όποιον τρόπο ο υπουργός και οι συνεργάτες του επιχειρήσουν να ανατρέψουν την εικόνα και να δικαιολογηθούν, οι αποφάσεις είναι εκείνες που μένουν...
Τώρα λοιπόν, το λόγο έχει ο πρωθυπουργός. Στο χέρι του είναι να κατανοήσει το δίκαιο του αιτήματος. Για να μην καταλήξουμε κάποτε στο μέλλον να ρωτάμε ντόπιοι και επισκέπτες όταν θα βρισκόμαστε εκτός νομού το γνωστό: «Από πού πάνε για την Ηλεία;...».
Πηγή: ΠΑΤΡΙΣ,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου