Πέμπτη, 27 Δεκεμβρίου, 2012
Φυσικά, οι κάτοικοι του Στάτεν Αϊλαντ δεν θα είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τόσο πολύ. Οσοι συμμετείχαν στο πρόγραμμα έκπτωσης των κατοίκων «E-ZPass» θα πληρώνουν 6,36 δολάρια ανά διέλευση από τον Μάρτιο, σε αντίθεση με τα $5,76 που πληρώνουν σήμερα. Και τώρα, μετά από τρεις διελεύσεις μετ’ επιστροφής ανά ημερολογιακό μήνα, τα διόδια των εγγεγραμμένων στο πρόγραμμα θα πέσουν στα 6 δολάρια. Ωστόσο και αυτή η χρέωση είναι υψηλή.
Χωρίς εσκεμμένη ειρωνεία, η ιστοσελίδα της MTA διακηρύσσει: «Οι αυξήσεις έρχονται σε μια εποχή επιτυχημένων και πρωτοφανών ενεργειών διαχείρισης από την MTA για τον περιορισμό των ελεγχόμενων δαπανών. Στην πραγματικότητα, η MTA θα ξοδέψει λιγότερα το 2012 στις ελεγχόμενες δαπάνες του από ό,τι το 2011. Ετος με το έτος, οι ελέγξιμες δαπάνες είναι μειωμένες κατά 0,3%.
Φανταστείτε πού θα πήγαιναν τα διόδια αν οι ελεγχόμενες δαπάνες δεν είχαν μειωθεί.
Ωστόσο, η MTA επικαλείται αύξηση του κόστους πέρα από τον έλεγχό της και περιορισμένα έσοδα για τις αυξήσεις. Οι ισχυρισμοί της έχουν αξία, αλλά μέχρι ενός σημείου.
Ο απερχόμενος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, Τζόσεφ Λότα, είπε ότι η ΜΤΑ δεν ελέγχει τους παράγοντες που έχουν να κάνουν με το χρέος, τις συντάξεις, και τα προγράμματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των εργαζομένων. Οπως είπε, αυτά προκαλούν την ανάγκη για τις αυξήσεις. Τόνισε επίσης ότι η πόλη και η πολιτεία δεν υποστηρίζουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς όπως άλλες πολιτείες. Ούτε και η Ουάσιγκτον έχει βοηθήσει.
Ωστόσο, τα 15 δολάρια είναι εξωφρενικά μεγάλο ποσό.
Και εδώ είναι το πράγμα που εκνευρίζει το μέλος της συμβουλίου της ΜΤΑ από το Στάτεν Αϊλαντ, Αλεν Καπέλι, όπως θα έπρεπε να εκνευρίζει και κάθε άλλον κάτοικο του Στάτεν Αϊλαντ. Οι άνθρωποι σε μια κομητεία από τις 12 συνολικά που προσφέρει τις υπηρεσίες της η ΜΤΑ αναγκάζονται να πληρώνουν δυσανάλογα για τις υπηρεσίες αυτές.
Η αύξηση των διοδίων είναι πολύ πιο απότομη από ό,τι η αύξηση των εισιτηρίων για τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι έτσι θα έπρεπε να είναι. Οι άνθρωποι σε μια μεγάλη μητροπολιτική περιοχή θα πρέπει να έχουν το κίνητρο των χαμηλών εισιτηρίων για να λαμβάνουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αν κάθε μετακινούμενος οδηγούσε, τότε θα δημιουργούνταν κυκλοφοριακό χάος. Ετσι, ζητώντας από τους οδηγούς να πληρώνουν περισσότερο είναι δίκαιο.
Αλλά, όπως ο Καπέλι (το μοναδικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου που καταψήφισε τις πρόσφατες αυξήσεις) επισημαίνει, οι κάτοικοι του Στάτεν Αϊλαντ δεν έχουν άμεση σύνδεση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς στο Μανχάταν, όπως έχουν οι κάτοικοι σε όλες τις άλλες περιοχές που εξυπηρετούνται από την ΜΤΑ.
Επιπλέον, χάρη στην παράλογη πολιτική χωρίς διόδια στις γέφυρες «East River» και «Harlem River», ακόμη και καθώς αυξάνουν τα διόδια της ΜΤΑ, είναι δυνατόν για κάποιον να οδηγεί από το Μοντάκ του Λονγκ Αϊλαντ, το Γουεσττσέστερ ή ακόμη και Κονέκτικατ στο Μανχάταν, χωρίς ποτέ να πληρώνει διόδια. Αλλά εκείνοι που μπορούν να το κάνουν αυτό, έχουν επίσης τη δυνατότητα να λαμβάνουν σιδηροδρομικές γραμμές μετακινούμενοι απευθείας στο κέντρο του Μανχάταν.
Και ποιος πληρώνει γι’ αυτή την ευκολία; Δυσανάλογα, οι χρήστες της γέφυρας «Verrazano-Narrows». Τα διόδιά τους, συνολικά, είναι πολύ υψηλότερα από το πραγματικό κόστος της λειτουργίας και της συντήρησης της γέφυρας. Ολο και περισσότερο, με κάθε αύξηση των διοδίων, εξαναγκάζονται να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο του κόστους συντήρησης και λειτουργίας του συστήματος των συγκοινωνιών από αυτό που μπορούν καν να χρησιμοποιήσουν. Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι που επωφελούνται περισσότερο φέρουν ολοένα και μικρότερο ποσοστό του βάρους σε σχέση με τις τιμές που πληρώνουν.
Ο Καπέλι το αποκαλεί «γεωγραφική αδικία», προσθέτοντας, ότι «ζητάμε από τους οδηγούς να καταβάλλουν μεγαλύτερη επιδότηση για το σύστημα μεταφοράς από τους ανθρώπους που πραγματικά χρησιμοποιούν την υπηρεσία».
Ο πολιτειακός γερουσιαστής, Αντριου Λάνζα, είπε ότι δεν υποστήριζε να δοθεί στην ΜΤΑ ούτε ένα σεντ, έως ότου βρεθεί μια πιο δίκαιη ισορροπία μεταξύ των παρεχόμενων υπηρεσιών συγκοινωνιών και των διοδίων που εισπράττονται γι’ αυτές τις υπηρεσίες.
Ωστόσο, όλα αυτά είναι μόνο λόγια. Η θεμελιώδης ανισότητα εξακολουθεί να υπάρχει. Εως ότου οι κάτοικοι του Στάτεν Αϊλαντ αποκτήσουν το ισοδύναμο του «Metro North» που θα τους μεταφέρει από και προς το Μανχάταν, το ευέλικτο καταφύγιο της ΜΤΑ στην τρελή αύξηση των διοδίων δεν πρόκειται να βρίσκει στήριξη εδώ.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Staten Island Advance
Τι χριστουγεννιάτικο δώρο επεφύλαξε η Μητροπολιτική Αρχή Μεταφορών στους Νεοϋορκέζους την περασμένη εβδομάδα. Ψήφισε, σχεδόν ομόφωνα, να επιβάλει καθολικές αυξήσεις στα εισιτήρια. Και έτσι, από την 1η Μαρτίου, τα διόδια στην γέφυρα Verrazano-Narrows θα φτάσουν τα 15 δολάρια.
Μόνο στην λοξή κοσμοθεωρία της MTA η χρέωση των 15 δολαρίων για να διασχίσει κάποιος μια γέφυρα από τη μια περιφέρεια στην άλλη θεωρείται δίκαιη και εύλογη.Φυσικά, οι κάτοικοι του Στάτεν Αϊλαντ δεν θα είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τόσο πολύ. Οσοι συμμετείχαν στο πρόγραμμα έκπτωσης των κατοίκων «E-ZPass» θα πληρώνουν 6,36 δολάρια ανά διέλευση από τον Μάρτιο, σε αντίθεση με τα $5,76 που πληρώνουν σήμερα. Και τώρα, μετά από τρεις διελεύσεις μετ’ επιστροφής ανά ημερολογιακό μήνα, τα διόδια των εγγεγραμμένων στο πρόγραμμα θα πέσουν στα 6 δολάρια. Ωστόσο και αυτή η χρέωση είναι υψηλή.
Χωρίς εσκεμμένη ειρωνεία, η ιστοσελίδα της MTA διακηρύσσει: «Οι αυξήσεις έρχονται σε μια εποχή επιτυχημένων και πρωτοφανών ενεργειών διαχείρισης από την MTA για τον περιορισμό των ελεγχόμενων δαπανών. Στην πραγματικότητα, η MTA θα ξοδέψει λιγότερα το 2012 στις ελεγχόμενες δαπάνες του από ό,τι το 2011. Ετος με το έτος, οι ελέγξιμες δαπάνες είναι μειωμένες κατά 0,3%.
Φανταστείτε πού θα πήγαιναν τα διόδια αν οι ελεγχόμενες δαπάνες δεν είχαν μειωθεί.
Ωστόσο, η MTA επικαλείται αύξηση του κόστους πέρα από τον έλεγχό της και περιορισμένα έσοδα για τις αυξήσεις. Οι ισχυρισμοί της έχουν αξία, αλλά μέχρι ενός σημείου.
Ο απερχόμενος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, Τζόσεφ Λότα, είπε ότι η ΜΤΑ δεν ελέγχει τους παράγοντες που έχουν να κάνουν με το χρέος, τις συντάξεις, και τα προγράμματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των εργαζομένων. Οπως είπε, αυτά προκαλούν την ανάγκη για τις αυξήσεις. Τόνισε επίσης ότι η πόλη και η πολιτεία δεν υποστηρίζουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς όπως άλλες πολιτείες. Ούτε και η Ουάσιγκτον έχει βοηθήσει.
Ωστόσο, τα 15 δολάρια είναι εξωφρενικά μεγάλο ποσό.
Και εδώ είναι το πράγμα που εκνευρίζει το μέλος της συμβουλίου της ΜΤΑ από το Στάτεν Αϊλαντ, Αλεν Καπέλι, όπως θα έπρεπε να εκνευρίζει και κάθε άλλον κάτοικο του Στάτεν Αϊλαντ. Οι άνθρωποι σε μια κομητεία από τις 12 συνολικά που προσφέρει τις υπηρεσίες της η ΜΤΑ αναγκάζονται να πληρώνουν δυσανάλογα για τις υπηρεσίες αυτές.
Η αύξηση των διοδίων είναι πολύ πιο απότομη από ό,τι η αύξηση των εισιτηρίων για τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι έτσι θα έπρεπε να είναι. Οι άνθρωποι σε μια μεγάλη μητροπολιτική περιοχή θα πρέπει να έχουν το κίνητρο των χαμηλών εισιτηρίων για να λαμβάνουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αν κάθε μετακινούμενος οδηγούσε, τότε θα δημιουργούνταν κυκλοφοριακό χάος. Ετσι, ζητώντας από τους οδηγούς να πληρώνουν περισσότερο είναι δίκαιο.
Αλλά, όπως ο Καπέλι (το μοναδικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου που καταψήφισε τις πρόσφατες αυξήσεις) επισημαίνει, οι κάτοικοι του Στάτεν Αϊλαντ δεν έχουν άμεση σύνδεση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς στο Μανχάταν, όπως έχουν οι κάτοικοι σε όλες τις άλλες περιοχές που εξυπηρετούνται από την ΜΤΑ.
Επιπλέον, χάρη στην παράλογη πολιτική χωρίς διόδια στις γέφυρες «East River» και «Harlem River», ακόμη και καθώς αυξάνουν τα διόδια της ΜΤΑ, είναι δυνατόν για κάποιον να οδηγεί από το Μοντάκ του Λονγκ Αϊλαντ, το Γουεσττσέστερ ή ακόμη και Κονέκτικατ στο Μανχάταν, χωρίς ποτέ να πληρώνει διόδια. Αλλά εκείνοι που μπορούν να το κάνουν αυτό, έχουν επίσης τη δυνατότητα να λαμβάνουν σιδηροδρομικές γραμμές μετακινούμενοι απευθείας στο κέντρο του Μανχάταν.
Και ποιος πληρώνει γι’ αυτή την ευκολία; Δυσανάλογα, οι χρήστες της γέφυρας «Verrazano-Narrows». Τα διόδιά τους, συνολικά, είναι πολύ υψηλότερα από το πραγματικό κόστος της λειτουργίας και της συντήρησης της γέφυρας. Ολο και περισσότερο, με κάθε αύξηση των διοδίων, εξαναγκάζονται να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο του κόστους συντήρησης και λειτουργίας του συστήματος των συγκοινωνιών από αυτό που μπορούν καν να χρησιμοποιήσουν. Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι που επωφελούνται περισσότερο φέρουν ολοένα και μικρότερο ποσοστό του βάρους σε σχέση με τις τιμές που πληρώνουν.
Ο Καπέλι το αποκαλεί «γεωγραφική αδικία», προσθέτοντας, ότι «ζητάμε από τους οδηγούς να καταβάλλουν μεγαλύτερη επιδότηση για το σύστημα μεταφοράς από τους ανθρώπους που πραγματικά χρησιμοποιούν την υπηρεσία».
Ο πολιτειακός γερουσιαστής, Αντριου Λάνζα, είπε ότι δεν υποστήριζε να δοθεί στην ΜΤΑ ούτε ένα σεντ, έως ότου βρεθεί μια πιο δίκαιη ισορροπία μεταξύ των παρεχόμενων υπηρεσιών συγκοινωνιών και των διοδίων που εισπράττονται γι’ αυτές τις υπηρεσίες.
Ωστόσο, όλα αυτά είναι μόνο λόγια. Η θεμελιώδης ανισότητα εξακολουθεί να υπάρχει. Εως ότου οι κάτοικοι του Στάτεν Αϊλαντ αποκτήσουν το ισοδύναμο του «Metro North» που θα τους μεταφέρει από και προς το Μανχάταν, το ευέλικτο καταφύγιο της ΜΤΑ στην τρελή αύξηση των διοδίων δεν πρόκειται να βρίσκει στήριξη εδώ.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, Staten Island Advance
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου