Πέμπτη, 24 Ιανουαρίου, 2013
Σκηνικό σύγκρουσης με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με τις κοινωνικές ομάδες που αντιδρούν με ακραίο τρόπο στην πολιτική της κυβέρνησης, προετοιμάζει για το επόμενο διάστημα το Μέγαρο Μαξίμου, διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχουν περιθώρια συναίνεσης στην πολιτική που εφαρμόζει. Η στρατηγική του Πρωθυπουργού κ. Αντ. Σαμαρά είναι σαφής: «καμία ανοχή - πλήρης εφαρμογή της πολιτικής μας».
Οι οδηγίες προς το επικοινωνιακό επιτελείο και τους συνεργάτες του, αλλά και οι οδηγίες που δίνει στους υπουργούς του την τελευταία εβδομάδα, σηματοδοτούν την απόφασή του να προχωρήσει αταλάντευτα, όπως λένε οι στενοί του συνεργάτες, από εδώ και πέρα, αναλαμβάνοντας μάλιστα ο ίδιος το βάρος και την υπεράσπιση της στρατηγικής του.
Προ ημερών κυβερνητικός παράγοντας θύμιζε τη φράση του Λένιν που παρομοίαζε τις απεργίες -ακόμη και την πιο μικρή και ασήμαντη- με τα «κεφάλια της Λερναίας Ύδρας της επανάστασης».
Βέβαια, στη σημερινή εποχή δεν μιλάμε για επανάσταση, αλλά οι κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται σε διάφορα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, σε συνδυασμό με την αυτονόμηση συνδικαλιστών πρωτοβάθμιων κυρίως οργανώσεων, από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, δημιουργεί προβληματισμό για την επόμενη μέρα.
Ο Πρωθυπουργός δηλώνει σε συνομιλητές του αποφασισμένος να συγκρουστεί και με τους συνδικαλιστές που υποστηρίζουν ότι οι στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις πρέπει να παραμείνουν υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, υποστηρίζοντας ο ίδιος ότι το κράτος είναι ο «μεγάλος ασθενής» και πολλές φορές περισσεύει εκεί που δεν έχει λόγο ύπαρξης και γι’ αυτό ζητάει επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων.
Για την κυβέρνηση, η δυναμική και αποτελεσματική -αυτό θα φανεί στην πορεία- αντιμετώπιση των απεργιών θα επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και τις επόμενες κινήσεις της. Παράλληλα, θα αποτελέσει και «οδηγό» για τη στάση της και σε άλλες κινητοποιήσεις άλλων επαγγελματικών ομάδων.
Αυτό που δεν επιθυμούν στο Μέγαρο Μαξίμου είναι να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις και στην επιθετική στάση των απεργών, αν και υπάρχει και εσωτερικό ζήτημα με την αποστασιοποίηση του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ, που προτιμούν να είναι στην άκρη, για να μην…«καούν πολιτικά».
Στο πρωθυπουργικό επιτελείο, παρά τη σκληρή γραμμή που εκπέμπουν, που αποτυπώθηκε και δημοσίως με τη διορία που έδωσαν στους απεργούς να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις, αλλιώς θα εφαρμοστεί ο νόμος (απολύσεις, ενώ παραμένει στο τραπέζι η λύση της επίταξης), επικρατεί προβληματισμός για έντονες κοινωνικές αντιδράσεις που μπορεί να εκφραστούν ακόμη και με ακραίο τρόπο και να απειληθεί, ανά πάσα στιγμή και με οποιαδήποτε αφορμή, η πολιτική, οικονομική και κοινωνική σταθερότητα στη χώρα.
Η σφοδρή σύγκρουση των τελευταίων ημερών, τόσο με τους συνδικαλιστές, όσο και με το ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνει ανάγλυφα την πρόθεση του κ. Σαμαρά να συγκρουστεί με τη ριζοσπαστική αριστερά, ευελπιστώντας στη στήριξη του αστικού κόσμου.
Οι επιθετικοί τόνοι θα είναι έντονοι και για τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κ. Αλ. Τσίπρα το επόμενο διάστημα, σε μια προσπάθεια του Πρωθυπουργού να εξουδετερώσει τις αντιδράσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και τα επιχειρήματα που προβάλει εναντίον σημείων της κυβερνητικής πολιτικής.
Η επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, αποτελεί κεντρική επιλογή της κυβέρνησης και μέρος της γενικότερης στρατηγικής της για σύγκρουση με όλους όσοι εμποδίσουν το κυβερνητικό έργο.
Σκηνικό σύγκρουσης με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με τις κοινωνικές ομάδες που αντιδρούν με ακραίο τρόπο στην πολιτική της κυβέρνησης, προετοιμάζει για το επόμενο διάστημα το Μέγαρο Μαξίμου, διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχουν περιθώρια συναίνεσης στην πολιτική που εφαρμόζει. Η στρατηγική του Πρωθυπουργού κ. Αντ. Σαμαρά είναι σαφής: «καμία ανοχή - πλήρης εφαρμογή της πολιτικής μας».
Οι οδηγίες προς το επικοινωνιακό επιτελείο και τους συνεργάτες του, αλλά και οι οδηγίες που δίνει στους υπουργούς του την τελευταία εβδομάδα, σηματοδοτούν την απόφασή του να προχωρήσει αταλάντευτα, όπως λένε οι στενοί του συνεργάτες, από εδώ και πέρα, αναλαμβάνοντας μάλιστα ο ίδιος το βάρος και την υπεράσπιση της στρατηγικής του.
Προ ημερών κυβερνητικός παράγοντας θύμιζε τη φράση του Λένιν που παρομοίαζε τις απεργίες -ακόμη και την πιο μικρή και ασήμαντη- με τα «κεφάλια της Λερναίας Ύδρας της επανάστασης».
Βέβαια, στη σημερινή εποχή δεν μιλάμε για επανάσταση, αλλά οι κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται σε διάφορα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, σε συνδυασμό με την αυτονόμηση συνδικαλιστών πρωτοβάθμιων κυρίως οργανώσεων, από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, δημιουργεί προβληματισμό για την επόμενη μέρα.
Ο Πρωθυπουργός δηλώνει σε συνομιλητές του αποφασισμένος να συγκρουστεί και με τους συνδικαλιστές που υποστηρίζουν ότι οι στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις πρέπει να παραμείνουν υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, υποστηρίζοντας ο ίδιος ότι το κράτος είναι ο «μεγάλος ασθενής» και πολλές φορές περισσεύει εκεί που δεν έχει λόγο ύπαρξης και γι’ αυτό ζητάει επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων.
Για την κυβέρνηση, η δυναμική και αποτελεσματική -αυτό θα φανεί στην πορεία- αντιμετώπιση των απεργιών θα επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και τις επόμενες κινήσεις της. Παράλληλα, θα αποτελέσει και «οδηγό» για τη στάση της και σε άλλες κινητοποιήσεις άλλων επαγγελματικών ομάδων.
Αυτό που δεν επιθυμούν στο Μέγαρο Μαξίμου είναι να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις και στην επιθετική στάση των απεργών, αν και υπάρχει και εσωτερικό ζήτημα με την αποστασιοποίηση του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ, που προτιμούν να είναι στην άκρη, για να μην…«καούν πολιτικά».
Στο πρωθυπουργικό επιτελείο, παρά τη σκληρή γραμμή που εκπέμπουν, που αποτυπώθηκε και δημοσίως με τη διορία που έδωσαν στους απεργούς να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις, αλλιώς θα εφαρμοστεί ο νόμος (απολύσεις, ενώ παραμένει στο τραπέζι η λύση της επίταξης), επικρατεί προβληματισμός για έντονες κοινωνικές αντιδράσεις που μπορεί να εκφραστούν ακόμη και με ακραίο τρόπο και να απειληθεί, ανά πάσα στιγμή και με οποιαδήποτε αφορμή, η πολιτική, οικονομική και κοινωνική σταθερότητα στη χώρα.
Η σφοδρή σύγκρουση των τελευταίων ημερών, τόσο με τους συνδικαλιστές, όσο και με το ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνει ανάγλυφα την πρόθεση του κ. Σαμαρά να συγκρουστεί με τη ριζοσπαστική αριστερά, ευελπιστώντας στη στήριξη του αστικού κόσμου.
Οι επιθετικοί τόνοι θα είναι έντονοι και για τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κ. Αλ. Τσίπρα το επόμενο διάστημα, σε μια προσπάθεια του Πρωθυπουργού να εξουδετερώσει τις αντιδράσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και τα επιχειρήματα που προβάλει εναντίον σημείων της κυβερνητικής πολιτικής.
Η επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, αποτελεί κεντρική επιλογή της κυβέρνησης και μέρος της γενικότερης στρατηγικής της για σύγκρουση με όλους όσοι εμποδίσουν το κυβερνητικό έργο.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου