Ο Τύπος ταρακουνά το Βατικανό

Τετάρτη, 27 Φεβρουαρίου, 2013

Σειρά του Θεόδωρου Καλμούκου
Από την πρώτη στιγμή που βγήκε η είδηση ότι ο Πάπας Βενέδικτος ανακοίνωσε την παραίτησή του τόσο αιφνίδια και αναπάντεχα και η οποία θα ίσχυε εντός δέκα πέντε ημερών κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στην όλη υπόθεση. Από τη μια η πολύχρονη πείρα με την ενασχόληση της εκκλησιαστικογραφίας, από την άλλη κάποιες γνωριμίες μέσα από το Βατικανό από τα χρόνια ακόμα των μεταπτυχιακών μου σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, δεν με έπειθαν ότι ο Βενέδικτος ξύπνησε ένα πρωί και είπε παραιτούμαι για λόγους «υγείας ή απομείωσης των φυσικών μου δυνάμεων», τη στιγμή μάλιστα που έτυχε να γνωρίζω από πρώτο χέρι τους αγώνες που έκανε για να γίνει Πάπας το 2005.
Κι επειδή όμως το σωστό και το τίμιο ήταν να μην προστρέξω να εκφράσω αμφισβήτηση στις ανακοινώσεις του Πάπα, παρά τις προσωπικές αμφιβολίες μου, αλλά να περιμένω λίγο να δω τι θα φέρει η ροή του χρόνου, δεν άργησε, λοιπόν, ο ιταλικός Τύπος επικαλούμενος πηγές από μέσα τις οποίες βέβαια (και πολύ σωστά) δεν κατονόμασε, να κάνει λόγο για σκάνδαλα ομοφυλοφιλικά, παιδεραστικά και οικονομικά μέσα στη Ρώμη και μέσα στο ίδιο το Βατικανό, δηλαδή ουσιαστικά κάτω από τη μύτη του ίδιου του Πάπα. Βέβαια το Βατικανό αντέδρασε έντονα, φυσικά τι άλλο θα μπορούσε να έκανε, αλλά ο Τύπος επέμενε στην ορθότητα και ακρίβεια των δημοσιευμάτων του.
Παράλληλα, βγήκε προχτές και ο Τύπος της Αγγλίας και συγκεκριμένα ο «Ομπσέρβερ» και αποκάλυψε τα «απρεπή και ανίερα» του πανίσχυρου καρδινάλιου της Σκωτίας Κιθ Ο’Μπράιαν, ο οποίος στην αρχή τα διέψευσε ως ανυπόστατα και κακοήθη, αλλά τη Δευτέρα πρωί - πρωί με την αυγούλα παρέδωσε την παραίτηση του στον Πάπα Βενέδικτο την οποία έκανε δεκτή αμέσως. Αλλωστε, σ’ αυτές τις περιπτώσεις ισχύει η σοφή ρήση της Γραφής «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Βέβαια κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε να προβλέψει τι μπορεί να συμβεί από τώρα μέχρι την εκλογή καινούργιου Πάπα, αφού ο πόλεμος ανάμεσα στις φατρίες των καρδιναλίων και των αξιωματούχων του Βατικανού οργιάζει. Οχι φυσικά ότι αυτό είναι προνόμιο του Ρωμαιοκαθολικισμού, διότι εδώ που τα λέμε τα ίδια συμβαίνουν και στην καθ’ ημάς Ορθόδοξη Ανατολή. Τα όσα λέγονται περί επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος επί τας κεφαλάς των εκλεκτόρων τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή καλό θα είναι να μην λέγονται διότι απλούστατα είναι εμπαιγμός και βλασφημία του Αγίου Πνεύματος και αναμφίβολα εμπαιγμός των ανθρώπων.
Για να τα πούμε ωμά τα πράγματα, στις εκλογές παπών, πατριαρχών, μητροπολιτών, πρόκειται για ισορροπίες, ανταλλάγματα, συναλλαγές, ταξίματα, χρηματισμούς, χρησιμοθηρίες, απόκτηση δύναμης, κι όλα αυτά καμουφλαρισμένα με περισσή δόση ευσεβισμού και υποκρισίας. Ευτυχώς, λοιπόν, που υπάρχει και ο Τύπος και ταρακουνά συθέμελα όλα αυτά τα διεφθαρμένα καθεστώτα, τα οποία πόρρω απέχουν από το σωστικό μήνυμα του αθώου, του ταπεινού, του αληθινού και αυθεντικού Ναζωραίου.
Βλέποντας αυτές τις μέρες την παράταξη των καρδιναλίων στο Βατικανό ή ακόμα και τους ημετέρους να ιερουργούν καταστόλιστοι ερωτώ καθ’ εαυτόν άραγε τι σχέση έχουν όλοι αυτοί κι όλα αυτά με τον γυμνό σταυρωμένο και ματωμένο Χριστό;
Ας αφήσουμε πια στην άκρη την εξόχως προβληματική αγαμία, την υποχρεωτική στον Ρωμαιοκαθολικισμό προς όλους τους κληρικούς και την υποχρεωτική στην Ορθόδοξη Ανατολή στους Επισκόπους και η οποία ήταν και είναι πηγή πολλών δεινών για την ίδια την Εκκλησία, πέρα από τα βασανιστικά νευρωτικά συμπλέγματα που επιφέρει στα άτομα. Νομίζω ότι το βιβλίο του Richard Sipe «Celibacy in Crisis» - Η Κρίση της Αγαμίας - είναι πράγματι αποκαλυπτικό κι έχει πολλά να πει αυτές τις μέρες που ο Τύπος ταρακουνά το Βατικανό και πολύ καλά κάνει.