Τα ελληνικά ατού στο ανοιχτό θέμα «κατοχικό δάνειο»

Παρασκευή, 19, Απριλίου, 2013

Πλεονεκτεί από τις άλλες διεκδικήσεις

Της Σοφιας Παπαϊωαννου

Με μία κίνηση χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία ανάγκασε την κατεστραμμένη Ελλάδα της Κατοχής να συνάψει αναγκαστικό δάνειο. Με έγγραφο που έχει βρεθεί στα γερμανικά αρχεία, Γερμανοί και Ιταλοί απλά κοινοποιούν στην κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου την απόφασή τους, τον Απρίλιο του 1942. Το διεθνές πολεμικό δίκαιο προβλέπει ότι η κατεχόμενη χώρα πρέπει να πληρώνει τα έξοδα της συντήρησης του κατοχικού στρατού. Ετσι η Ελλάδα λίγο πριν από τη σύναψη του δανείου δέχεται εντολή να πληρώνει για να συντηρεί τους 300.000 Γερμανούς στρατιώτες που βρίσκονταν στην Ελλάδα το ποσό του 1,5 δισ. δραχμών τον μήνα. Ομως οι ίδιοι οι Γερμανοί στο έγγραφό τους διαχωρίζουν πως ό,τι υπερβαίνει αυτό το ποσό θα θεωρείται δάνειο. Η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας υπολόγισε το ποσό αυτό σε 476 εκατ. κατοχικά μάρκα που αντιστοιχούν σήμερα σε 6 με 7 δισ. ευρώ, χωρίς τόκους. Με τους τόκους το ποσό γίνεται τεράστιο. Το κατοχικό δάνειο, θεωρούν πολλοί απ’ όσους έχουν χειριστεί το θέμα στο παρελθόν, ότι η χώρα μας έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να διεκδικήσει με επιτυχία, απ’ ό,τι τις άλλες δύο επιδιώξεις, δηλαδή τις γερμανικές επανορθώσεις, τα χρήματα που οφείλει η Γερμανία ως κράτος στη χώρα μας και τις ατομικές αποζημιώσεις, τα χρήματα δηλαδή που μπορούν να διεκδικήσουν τα θύματα του Πολέμου και της Κατοχής. Κάποιοι θεωρούν ότι εξομοιώνοντας όλες τις διεκδικήσεις και διεκδικώντας και τα τρία μαζί χάνουμε από το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που έχουμε, δηλαδή το κατοχικό δάνειο. Ο Χίτλερ ψεύδεται Ο Γερμανός ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ, που έχει κάνει μεγάλη έρευνα στα ελληνικά και γερμανικά αρχεία για το θέμα, έχει ανακαλύψει ότι ο ίδιος ο Χίτλερ ψεύδεται όταν λέει ότι τα χρήματα του δανείου χρησιμοποιήθηκαν σε έργα ανοικοδόμησης της Ελλάδας. Ο Φλάισερ έχει ανακαλύψει ότι μόνο το 1,2% του δανείου πήγε σε έργα και τα περισσότερα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν την εκστρατεία του Γερμανού στρατηγού Ρόμελ εναντίον των Συμμάχων στη Βόρεια Αφρική, καθώς και για τη μεταφορά των Εβραίων της Θεσσαλονίκης σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Τα πιο σημαντικά έγγραφα, όμως, που αποδεικνύουν την παραδοχή του δανείου από τους Γερμανούς και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε μια επίσημη διεκδίκηση της Ελλάδας είναι τα έγγραφα που δείχνουν την έναρξη αποπληρωμής του δανείου από τους Γερμανούς. Δύο από αυτά τα έγγραφα περιλαμβάνει στο βιβλίο του για το δάνειο ο μελετητής Τάσος Ηλιαδάκης, και ένα ακόμα κατέχει ο ιστορικός Φλάισερ με ημερομηνία 6 Οκτωβρίου 1944 που υπογράφει ο Γερμανός επιτετραμμένος στην Αθήνα και δείχνει ότι οι Γερμανοί επιστρέφουν 300 τρισ. δραχμές στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών. Το εντυπωσιακό είναι ότι η επιστροφή αυτής της τελευταίας δόσεως γίνεται μόλις 6 μέρες πριν από την αναχώρηση της Βέρμαχτ από την Ελλάδα. Το 1958 ο πρωθυπουργός Καραμανλής επισκέφθηκε τη Βόννη και έλαβε από τον καγκελάριο Αντενάουερ δάνειο ύψους 200 εκατ. μάρκων. Οι Γερμανοί ισχυρίζονται ότι ο Καραμανλής, τότε, ως αντάλλαγμα αποποιήθηκε το δάνειο, κάτι όμως που δεν αποδεικνύεται σε κανένα επίσημο γερμανικό έγγραφο, ενώ οι Γερμανοί ισχυρίζονται ότι η συμφωνία ήταν προφορική. Το 1965 ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου είχε στείλει τον γιο του Ανδρέα Παπανδρέου στη Γερμανία για το θέμα, αλλά η προσπάθεια σταμάτησε όταν έπεσε η κυβέρνηση τον Ιούλιο του 1965. Οι Γερμανοί για χρόνια είχαν ως δικαιολογία ότι η χώρα ήταν διαιρεμένη σε Ανατολική και Δυτική Γερμανία και άρα δεν μπορούσαν να πληρώσουν αποζημιώσεις μέχρι την ενοποίηση. Ομως και μετά την ένωση των δύο Γερμανιών η στάση της δεν άλλαξε. Τον Απρίλιο του 1991, όταν ήρθε στην Ελλάδα ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Γκένσερ, για να παραλάβει το βραβείο Ωνάση, ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και τότε ΥΠΕΞ στην κυβέρνηση Μητσοτάκη του είχε υποβάλει προφορική ερώτηση για να λάβει όμως αρνητική απάντηση. Εντυπωσιακό της στάσης των Γερμανών στο θέμα είναι όταν 4 χρόνια αργότερα ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, ως ΥΠΕΞ είχε επιδώσει μέσω του πρέσβη μας στη Βόννη κ. Μπουρλογιάννη ρηματική διακοίνωση στη Γερμανία για την έναρξη διαπραγματεύσεων για το θέμα, η απάντηση της Γερμανίας δόθηκε μέσα σε μισή ώρα, λέγοντας πως το θέμα δεν υφίσταται για τη Γερμανία. Αλλά και το 1996 κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού Σημίτη στη Γερμανία ο ΥΠΕΞ Πάγκαλος που τον συνόδευε, σε σχετική συζήτηση που είχε με τον ομόλογό του Γερμανό υπουργό τού είπε ότι το αίτημα της Ελλάδος είναι παράλογο και πως η Γερμανία από τότε που μπήκαμε στην Ε.Ε. έχει προσφέρει πολλά χρήματα μέσα από τα ευρωπαϊκά κονδύλια στην Ελλάδα. Το 1960 η Δυτική Γερμανία κατέβαλε το ποσό των 115 εκατ. μάρκων στην Ελλάδα σε τρεις δόσεις και πήγε όλο σε αποζημιώσεις Ελλήνων θυμάτων. Τα επίσημα ελληνικά και γερμανικά έγγραφα της εποχής αποδεικνύουν όμως ότι με αυτό το ποσό η Ελλάδα δεν παραιτείται από τις απαιτήσεις της Κατοχής. Πηγή: Καθημερινή