Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ από τη Θεολογική Σχολή Βοστώνης

Κυριακή, 19 Μαϊου, 2013

Του Θεόδωρου Καλμούκου

Κατά την αναγόρευση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος σε διδάκτορα θεολογίας. Δθακρίνεται ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος και ο πρόεδρος της Σχολής π. Νικόλαος Τριανταφύλλου

ΒΟΣΤΩΝΗ.- Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ιερώνυμος αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ Θεολογίας από την Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης στα πλαίσια της 71ης αποφοίτησης της. Στην εμπνευσμένη θεολογική και εκκλησιοκεντρική ομιλία του, την οποία έκανε εξ’ ολοκλήρου στην Ελληνική γλώσσα, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος υπογράμμισε τον ρόλο και την αποστολή του Ορθόδοξου ιερέα και Θεολόγου στη σύγχρονη εποχή, ενώ τόνισε την αποστολή και Ορθόδοξη δομή της ενορίας.Αμέσως μετά την τελετή της αποφοίτησης ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε δηλώσεις του στον <Εθνικό Κήρυκα> αναφορικά με την εντυπώσεις του από την Θεολογική Σχολή, είπε, ότι <ομολογουμένως ήταν μία έκπληξη για μένα, ασφαλώς έχομε διαβάσει, ξέρουμε την πρόοδο της Σχολής αλλά άλλο να τα διαβάζει κανείς κι άλλο να τα βλέπει. Μένω πολύ εντυπωσιασμένος> και συμπλήρωσε <από πού να αρχίσω από τον χώρο τον όμορφο, από τις διδασκαλίες, το ψάλσιμο των παιδιών, από τα τόσα παιδιά που φοιτούν στη Σχολή αυτή>.Είπε ακόμα ότι <ο Σεβασμιότατος ενδιαφέρετε πάρα πολύ για τη Σχολή με τους συνεργάτες του υπό την εποπτεία και την ευλογία του Παναγιοτάτου Πατριάρχου και αν ευχηθούμε να συνεχίσει αυτό το έργο>.Στην ερώτηση αν θα πρέπει η Ελληνικότητα να συνεχιστεί στη Σχολή, είπε, <βέβαια, αν θέλει η Ελληνικότητα να ζήσει σ’ αυτόν τον τόπο διότι φαίνονται τα προβλήματα που υπάρχουν φυσικό είναι η γενιά που έρχεται πρέπει να κρατήσει την Εκκλησία ζωντανή>.Όταν τον ρωτήσαμε αν θα στείλει μερικά καλά παιδιά από την Ελλάδα να φοιτήσουν στη Σχολή, είπε, <δεν είναι τόσο εύκολο διότι η Ελλάδα έχει τα δικά της προβλήματα, αλλά με μία καλή προσπάθεια θα βρεθούν μερικά καλά παιδιά>. Αποφοίτησαν συνολικά 23 από το Ελληνικό Κολέγιο, και 43 από την Θεολογική Σχολή εκ των οποίων οι 29 με το δίπλωμα Μάστερ οφ Ντιβίνιτι το οποίο είναι ιερατικής κατευθύνσεως και προορισμού εκτός βέβαια από τις γυναίκες οι οποίες θα ασχοληθούν με τομείς της εκκλησιαστικής ζωής. Κεντρική ομιλήτρια από την αποφοιτήσασα τάξη ήταν η Χριστίνα Αντρεσεν η οποία ήταν και η αριστούχος της τάξης της. Ομιλήτρια από το Ελληνικό Κολέγιο ήταν η Σοφία Κον.Μιλώντας στον <Εθνικό Κήρυκα> ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, είπε, πως, <ήταν μία πολύ γόνιμη επίσκεψη γιατί ως άνθρωπος έχει υψηλή ευαισθησία σε θέματα κοινωνικού και προσωπικού πόνου κι αυτό το δείχνει κι επομένως αυτό είναι μία μαρτυρία εκκλησιαστικού ηγέτη ο οποίος δεν είναι αποξενωμένος, είναι μέσα στον κόσμο>.Η πρόεδρος της Εθνικής Φιλοπτώχου της Αρχιεπισκοπής Αμερικής επέδωσε στη Σχολή δωρεά εκ μέρους της Φιλοπτώχου ύψους 102,600 χιλιάδων δολαρίων.Την Ελλάδα εκπροσώπησε η γενική πρόξενος Ιφιγένεια Καναρά.Το πρωί τελέσθηκε Θεία λειτουργία στην οποία προέστη ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, ενώ το προηγούμενο βράδυ Παρασκευή 17 Μαΐου στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και επέδωσε τον επιστήθιο σταυρό προς τους αποφοιτήσαντες. Το πρωί της Παρασκευής ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος συνοδευόμενος από τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο επισκέφθηκε το πανεπιστήμιο του «Χάρβαρντ» όπου έγινε δεκτός με σεβασμό και εγκαρδιότητα από τους ιθύνοντες. Στη συνέχεια επισκέφθηκε τον φιλέλληνα δήμαρχος Βοστώνης Τόμας Μενίνο.\
Στην ομιλία του ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ανάμεσα στα άλλα είπε: <Τι σημαίνει να είσαι ορθόδοξος κληρικός η μάχιμος θεολόγος στην εποχή μας; Τι συνεπάγεται και τι απαιτεί το να υπηρετείς την Εκκλησία και τη Θεολογία στη σύγχρονη Αμερική; Κι αν ακόμα διαλέξεις άλλο δρόμο από αυτόν της ιεροσύνης η της διακονίας της θεολογίας, τι σημαίνει αυτό; Σε τι σε δεσμεύει και τι συνεπάγεται το γεγονός ότι είσαι απόφοιτος αυτής της ευλογημένης και ακμάζουσας Θεολογικής Σχολής;
Είναι ερωτήματα καίρια και ουσιαστικά, που δεν είναι πια απλώς ιδέες και θεωρητικοί προβληματισμοί αλλά αφορούν άμεσα στην ίδια τη ζωή σας. Πρόκειται για προκλήσεις, που δεν εξαντλούνται στα όρια ατομικών ανησυχιών αλλά αφορούν, πρώτιστα, στην κοινή ευθύνη και στην προσωπική συμμετοχή στο γίγνεσθαι και στο αύριο της Οικουμενικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και, επίσης, στο μέλλον του απόδημου ελληνισμού>.Σε άλλο σημείο είπε πως <το δικό μας χρέος, κληρικών και λαϊκών, είναι να μαρτυρούμε έργω και λόγω, ακόμα και όταν χρειαστεί να γίνει και ο δικός μας ιδρώτας « ωσεί θρόμβοι αίματος», ότι η Εκκλησία υπάρχει ενώνοντας τους ανθρώπους. Ότι ο Χριστός οδηγήθηκε στο πάθος εκουσίως «ίνα ώσιν εν» όλοι οι άνθρωποι και αυτή την ενότητα καλούμαστε να προάγουμε, όχι με μεγαλοστομίες και θεωρίες αλλά με θυσίες ήθους σταυρικού, φωταγωγημένου από το ανέσπερο φως της Αναστάσεως>.Τόνισε πως <έργο μας δεν είναι να προβάλουμε μία θρησκεία ανάμεσα στις πολλές ή να γίνουμε ένας θρησκευτικός οργανισμός κοινωνικής πρόνοιας. Το καθήκον μας είναι ο αγιασμός και η σωτηρία του ανθρώπου, η προσφορά της δυνατότητας δια των μυστηρίων να νικιέται συνεχώς ο θάνατος. Ο κοινωνικός μας ρόλος είναι να είμαστε πρώτιστα κατά Χάρη και καθ’ υποχρέωση φορείς και εκφραστές του προφητικού χαρίσματος της ιεροσύνης, δηλαδή να αποκαλύπτουμε εν Αγίω Πνεύματι όσα στο παρόν πληγώνουν και συσκοτίζουν την αλήθεια και υπονομεύουν το μέλλον και την ποιότητα της ζωής ανθρώπων, εμποδίζοντας εντέλει τη σωτηρία τους.
Απέναντι στη βουή των ποικίλων θρησκευτικών και ιδεολογικών αντιπαραθέσεων ο Ορθόδοξος κληρικός προβάλλει μία λιτή πρόσκληση. Καλεί όλους να συναντηθούν γύρω από την Αγία Τράπεζα και να συμμετάσχουν στο μέγιστο των μυστηρίων. Για να γίνουν εκεί οι άνθρωποι ένα. Για να ενώσουν εκεί τις δυνάμεις τους ώστε να γίνει η αγάπη και η εν Χριστώ ενότητα τρόπος ζωής. Και μετά να συνεχίζεται η Θεία Λειτουργία στην καθημερινότητα του βίου μας και να γίνεται πηγή παρηγοριάς μέσω της ιεροσύνης και της θυσιαστικής της συμπαράστασης στις δοκιμασίες κάθε πονεμένου αδελφού μας.
Τούτο σημαίνει να ζούμε μαζί, κλήρος και λαός, το γεγονός της Εκκλησίας. Όμως, η ουσιαστική συμμετοχή του λαού στη ζωή της Εκκλησίας προϋποθέτει ζωντανές ενορίες. Στη σύγχυση των καιρών χρειάζεται να καταστεί σαφές, ότι οι ενορίες δεν είναι υποκαταστήματα παροχής θρησκευτικών υπηρεσιών αλλά το κέντρο και το σημείο αναφοράς της ζωής μας. Εκεί αρχίζει η ζωή. Εκεί νοηματίζεται. Εκεί αγιάζεται. Εκεί λαμπρύνεται. Εκεί βρίσκει τον δρόμο της προς την αιωνιότητα.
Η ενορία είναι ο τόπος και η ενοριακή ζωή ο τρόπος, όπου μέσω της Θείας Λειτουργίας, της Λατρείας και της μετοχής στο μυστικό Σώμα του Κυρίου, η επιβίωση μετασχηματίζεται σε ζωή και ο θάνατος νικιέται>. 
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ