Στο μικροσκόπιο & ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ

Τρίτη, 7 Μαϊου, 2013

Πέρασε και η Μεγάλη Εβδομάδα με την Ανάσταση το φαγοπότι τα ποτά, Χριστός Ανέστη, Αληθώς Ανέστη και τα τυπικά της Μεγάλης Εορτής της χριστιανοσύνης. Λέω τυπικά, μηχανικά και από συνήθεια! Πολλά πράγματα όμως έμειναν έξω από το τι σημαίνει η μεγάλη γιορτή. Για εμάς τους Ορθόδοξους είναι η μεγαλύτερη γιορτή. Αλλά επειδή δεν κατέχω το θέμα από θρησκευτικής πλευράς θα το αφήσω στους ειδήμονες θεολόγους αλλά θα πω για αυτές τις τρεις λέξεις “τυπικά”, μηχανικά, συνήθεια. Ούτε και αυτές οι τρεις λέξεις δεν έχουν σημασία για πολλούς και μάλιστα σε εκκλησιαστικά συμβούλια. Το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής κανένας από το εκκλησιαστικό συμβούλιο (έτσι το λένε τώρα το συμβούλιο της κοινότητας). Μπήκαμε σε εκκλησία και δεν υπήρχε ψυχή στο παγκάρι. Τη Μεγάλη Πέμπτη έπρεπε να κάνουμε “σινιάλα” για να καταλάβει ο Πρόεδρος... του εκκλησιαστικού συμβουλίου να καλέσει το εκκλησίασμα να πάει να προσκυνήσει τον εσταυρωμένο. Να σταματήσω εδώ, άσε να σταματήσω γιατί είναι χρονιάρες μέρες. Όμως, εκεί που κάνουν σεμινάρια στα εκκλησιαστικά συμβούλια πως θα ζητούν από τους ενορίτες περισσότερα χρήματα καλό θα είναι να τους κάνουν και σεμινάρια πως να ακολουθούν το έθιμο γιατί αυτοί παιδί μου ούτε από συνήθεια ξέρουν γιατί απλούστατα δεν είναι άνθρωποι της εκκλησίας απλά βρέθηκαν εκεί να βοηθήσουν και... μακάριοι πτωχοί...

Στο πιεστήριο πήγε σήμερα το λεύκωμα της Ομοσπονδίας της Νέας Αγγλίας για τα 30 χρόνια το οποίο παρ' ότι πάρθηκε απόφαση και ήταν 6 στην Επιτροπή κάπου εκεί στην αρχή μερικοί αποχώρησαν με αποτέλεσμα το βάρος να πέσει σε 2-3 άτομα. Αποτέλεσμα ήταν να έχουμε “ολονυχτία” για να καλύψουμε αυτούς που λάκισαν. Πάντως το “λεύκωμα” θα βγει και πρέπει να βγει γιατί δεν μπορούμε να τα παρατάμε. Χρειάζεται περισσότερο ήθος και υπευθυνότητα. Αύριο, να μου το θυμάστε, θα βρουν κάποια τελεία, κάποιο κόμμα λιγότερο ή περισσότερο και θα γίνει ανατολικό ζήτημα.

Την Μεγάλη Παρασκευή μετά τον Επιτάφιο περίμενα έξω από το ναό για να δω μερικά συγγενικά πρόσωπα που ήσαν πιο πίσω. Με πλησιάζει μία νεαρή κυρία και με χαιρέτησε. Δεν την γνώρισα αμέσως αλλά μετά κατάλαβα πια ήταν. “Θέλω να σας ευχαριστήσω” μου είπε σε άπταιστα Ελληνικά. Γιατί; Την ρώτησα. Συνέχισε πάλι σε άπταιστα Ελληνικά “Όταν ήμουν φοιτήτρια και επειδή η μητέρα μου είχε 6 παιδιά να μεγαλώσει κάθε δολάριο ήταν μεγάλη υπόθεση για μας. Τότε έκανα μία αίτηση για υποτροφία στην Ομοσπονδία Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων και ήμουνα μία από τις φοιτήτριες που έλαβα την υποτροφία, μάλιστα εσείς μου την δώσατε”. Έμεινα άφωνος, έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε και η νεαρή κυρία θυμάται την Ομοσπονδία Ελληνο-Αμερικανικών Σωματείων!!! Μου είπε ότι είναι δασκάλα της 5ης Δημοτικού στην πόλη Methuen τα τελευταία 7 χρόνια. Της είπα, “να εργασθείς κι εσύ για το Σύλλογο σου, την Ομοσπονδία, τον Ελληνισμό για να δόσεις χαρά σε άλλα παιδιά”. Βούρκωσαν τα μάτια της και μου είπε ότι θα το κάνει.

Άσχημα τα πράγματα στη Μέση Ανατολή. Οι κατάσταση μυρίζει μεγάλο πόλεμο. Είναι και η διεθνή οικονομική κατάσταση, είναι η ανεσυγουριά στη νότια Ευρώπη, είναι η πολιτική κατάσταση στη Βόρεια Αφρική και όχι μόνο που κάτι άσχημο μυρίζει το τελευταίο καιρό. Εύχομαι να βγω ψεύτης αλλά ο ουρανός στη Μέση Ανατολή και τη γύρο περιοχή είναι γκρίζος. Ας έχουμε το νου μας γιατί μυρίζει μπαρούτι. Μακάρι να μην είναι έτσι, μακάρι.

Να που ο Ρωμαιοκαθολικός Επίσκοπος της πόλης Worcester βρέθηκε σε μπελάδες γιατί τρακάρισε ενώ ήταν μεθυσμένος και άφησε το σημείο του ατυχήματος και πήγε σπίτι του όπου τον βρήκε η αστυνομία. Αυτό μπορεί να συμβεί στο καθένα μας. Μία-δύο μπύρες και με αλκοτέστ μπορείς να βρεις το μπελά σου. Αλλά η σοφός λαός μας λέει “αν είσαι και παπάς...” Τώρα το θέμα το πήραν τα μέσα ενημέρωσης και γίνεται “ο χαμός”. Αλλού γίνονται εγκλήματα και αλλού ασχολούνται με λεπτομέρειες μόνο που αυτή η λεπτομέρειες έχουν να κάνουν με μητροπολίτη. Κάποτε πήγαινα από τη Βοστώνη στην Αθήνα δια μέσου Λονδίνου. Δίπλα μου κάθισε ένας ιερέας. Ενώ βρισκόμαστε κάπου 40,000 πόδια ύψος μετά το φαγητό παράγγειλα μία μπύρα, όταν ήρθε η μπύρα είδα τον παπά να την κοιτάζει. “Do you want some father?” το ρώτησα. “No my son, too close to the main office” μου είπε ο ιερές και μου έδειξε προς τα πάνω. Χαμογέλασα και άρχισα να ρίχνω τη μπύρα στο ποτήρι από ψηλά και σχημάτισε αφρό. Γυρίζω στο παπά και του λέω “you see father, this is milk”. Χαμογέλασε και ο παπάς και λέει “o, key my son, in that case I will have some”. Καλώ την αεροσυνοδό και παραγγέλνω μία ακόμα μπύρα για τον παπά. Όταν ήρθε η μπύρα πλήρωσα την αεροσυνοδό και άρχισα να ρίχνω στη μπύρα στο ποτήρι του παπά από ψηλά και πάλι και σχηματίστηκε αφρός. Όταν γέμισε το ποτήρι το δίνω στον παπά και του λέω “to our health”. Παίρνει το ποτήρι ο παπάς με την παγωμένη μπύρα, τραβάει ρουφηξιά και γυρίζει προς τα μένα “holy cow”. Το γέλιο που κάναμε δεν περιγράφετε.

Η Σύνταξη