Της Άννας Φωκίδου
Νομίζω πως ευτυχία είναι να ζεις στα γεμάτα την καθημερινότητα, κάνοντας πράγματα με δημιουργικό τρόπο! Να νοιώθεις σημαντικές όλες τις στιγμές! Ναι! Νομίζω πως αυτό είναι ο Παράδεισος! Και όταν, ακόμη και στις δύσκολες στιγμές, που οι σχέσεις με τους άλλους (γιατί ίσως οι σχέσεις είναι και το μοναδικό πρόσκομμα), σε δυσκολεύουν και τότε ακόμη είναι ευλογημένες! Γιατί κάτι θέλουν να σου πουν, κάπου θέλουν να σε πάνε!
Έτσι περνούν οι μέρες μου εδώ! Είναι και η ομορφιά του τόπου και της φύσης. Μπορεί εγώ να τα βλέπω έτσι... Μα, μπορεί και να είναι! Δεν ξέρω.
Υπάρχει κι η πρόκληση της γλώσσας και η ανάγκη επικοινωνίας με τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, που με κινεί προς τα εμπρός.
Ξεκίνησα μαθήματα ολλανδικών και στην τάξη μου υπάρχουν Βούλγαροι, μια φυλή για την οποία από παιδί άκουγα τα χειρότερα. Έσφαξαν πολλούς στο χωριό μου, μα και στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας κι οι γονείς μου, μου έλεγαν συνέχεια, πόσο πολύς ήταν ο τρόμος και ο φόβος και ότι τρέμανε και μόνο στην προειδοποίηση: "Έρχονται οι Βούλγαροι!"
Και τώρα, τους έχω στην τάξη μου και έχω την πρόκληση να συναντηθώ με το θεριό μέσα μου, μα και από έξω! πρόκληση μεγάλη να το αντιμετωπίσω και χαίρομαι για αυτό. Έχει ξεκινήσει να δημιουργείται και μια φιλία με μια γυναίκα κι όλη η κουβέντα μας γίνεται στα ελάχιστα ολλανδικά που έχουμε μάθει, μιας και η Βουλγάρα, μιλάει μόνο βουλγάρικα και τούρκικα!
Έχω συμμαθητές από το Ζαΐρ, τη Συρία, τη Γαλλία, το Αζερμπαϊτζάν, το Αφγανιστάν, τη Βραζιλία, την Πορτογαλία, την Τουρκία, από την Ρωσία και από κάπου αλλού που δεν θυμάμαι!
Θέλω τόσο πολύ να τους γνωρίσω όλους αυτούς! Και οι περισσότεροι δεν μιλούν αγγλικά!
Αλλά και στη δουλειά μου, θέλω να έρθω πιο κοντά με τους συναδέλφους. Έχω ήδη αναπτύξει αρκετά καλές σχέσεις, αγαπητικές θα έλεγα!
Στην εκκλησία ο παπάς λειτουργεί και ταυτόχρονα δουλεύει, οπότε ο χρόνος του είναι περιορισμένος. Το έργο του είναι μεγάλο και προσπαθεί να διατηρήσει ενωμένες όλες τις φυλές στην Ορθοδοξία, σε μια πόλη που έχει τεράστια ποσοστά καθολικών. Μιλάει πολλές γλώσσες και κάνει ότι μπορεί για να ακούσουν όλοι κι από κάτι στην οικεία τους διάλεκτο!
Δυστυχώς στην εκκλησία, τουλάχιστο ως τώρα, η πικρή αλήθεια είναι πως βρήκα τις πιο στημένες φιγούρες, τους πιο "καθώς πρέπει" ανθρώπους... Είναι οι πιο δυσκολεμένοι στις σχέσεις τους μιας κι είναι και οι πιο "καθαροί"... Όταν μίλησα με ένα ζευγάρι Βέλγων και τους είπα πως ψάχνω για σπίτι, μιας και τώρα μένουμε σε φοιτητικό δωμάτιο, μου είπε πως στην Αστόρια της Αμερικής θα μπορέσω να βρω ολόκληρη ελληνική κοινότητα!
Του απάντησα, πως τώρα όμως, είμαι εδώ!
Και όταν τους χαιρέτησα, μου είπαν πως επειδή φεύγουν για ταξίδι μπορεί να μην είμαι ακόμη εδώ όταν επιστρέψουν, για να ξανασυναντηθούμε!
Με σφάξανε με το γάντι, ε;
Θυμήθηκα πολλές φορές τον Λόγο του Κυρίου...
Να, γιατί με πόρνες και τελώνες είχε σχέσεις... Οι υπόλοιποι δεν τον χρειαζόντουσαν κι ούτε είχαν καμιά ανάγκη να σχετιστούν, τα είχαν όλα... Θλιβερό...
Ευτυχώς όμως η πόλη είναι γεμάτη με ανθρώπους που δεν είναι έτσι!
Η ευγένεια περισσεύει σε όλες τις συναναστροφές! Η ανάγκη να σε πλησιάσουν, να σχετιστούν, να σε γνωρίσουν είναι πραγματικά συγκινητικές!
Σήμερα πήγα να πάρω ψωμί από τον παλαιότερο φούρνο στη Γάνδη, είναι πλέον των 100 ετών και η ουρά μεγάλη! Περιμέναμε ήσυχα-ήσυχα κι όταν ήρθε η σειρά μου με ρώτησαν από που είμαι. Τους είπα από την Ελλάδα και δυσαρεστήθηκαν, που δεν μπορούσαν να μου μιλήσουν στη γλώσσα μου! Όταν πήρα αυτό που ήθελα όμως και έφευγα, μου είπαν: "Σας ευχαριστούμε πολύ!" Σε αρκετά καλά ελληνικά!
Η ελληνική γλώσσα τους είναι ιδιαίτερα αγαπητή και προσπαθούν πολλοί από αυτούς να τη μάθουν. Αλλά και η ιστορία μας, συζητώντας με αρκετούς, διαπίστωσα με μεγάλη έκπληξη, πως την γνωρίζουν πολύ καλά!
Έτσι λοιπόν οι γεμάτες ημέρες γίνονται ακόμη πιο όμορφες, από αυτές τις ιδιαίτερες συναντήσεις με ανθρώπους που νοιώθεις πως σέβονται τον πολιτισμό σου.
Άραγε απόγονος της μεγάλης ιδέας του ελληνισμού, μήπως είναι αυτός που μπορεί και να τη σεβαστεί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου