Ο καρκίνος δεν είναι απλά μια νόσος γι' αυτούς που προσβάλλει, είναι ένας αγώνας για τη ζωή, κατά τον οποίο ο ασθενής ανακαλύπτει τον άλλο του εαυτό
και τη δύναμη που είχε κρυμμένη μέσα του. Δύο γυναίκες που έδωσαν τη "μάχη" με τον καρκίνο, πριν από πάρα πολλά χρόνια και σήμερα είναι δραστήριες και υγιείς, κατέθεσαν την προσωπική τους εμπειρία στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων Καρκίνου (2 Ιουνίου).
Πρόκειται για την Περσεφόνη Μήτα, η οποία πριν από 27 χρόνια προσβλήθηκε, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, από τρεις μορφές καρκίνου και την Ελένη Ντελιοπούλου, η οποία πριν από 18 χρόνια, εντελώς τυχαία, ανακάλυψε ότι έχει καρκίνο τους μαστού. Και οι δύο, με την εθελοντική προσφορά τους, βρίσκονται σήμερα στο πλευρό των καρκινοπαθών - η πρώτη ως πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Μακεδονίας/Θράκης και η δεύτερη ως πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο του Μαστού “Αλμα Ζωής” Θεσσαλονίκης - και δίνουν ένα αισιόδοξο μήνυμα σε αυτούς που νοσούν.
“Πριν από 27 χρόνια έπαθα καρκίνο της μήτρας. Μπήκα για εγχείριση κι ύστερα από έξι μέρες έπαθα αγκύλωση στο πόδι. Στην αρχή νόμισα ότι ήταν αγκύλωση γιατί ήμουν αθλήτρια - έτρεχα Μαραθώνιο. Ήταν όμως οστεοσάρκωμα. Και μετά έπαθα και μελάνωμα. Ο Θεός ήθελε να ζήσω. Πέρασα από μια δοκιμασία που έκανε τη ζωή μου καλύτερη. Το όνειρό μου ήταν να γίνω σχεδιάστρια ρούχων και είχα ανοίξει ένα ατελιέ, όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο. Αυτό το όνειρο δεν έμελε να πραγματοποιηθεί. Πραγματοποιήθηκε, όμως, ένα πολύ καλύτερο όνειρο που δεν το συγκρίνω με τίποτα. Τη δύναμη που είχα μέσα μου, την καλλιέργησα. Όταν άρχισα τις χημειοθεραπείες ξύρισα μόνη μου το κεφάλι μου. Είπα τον γιο μου, που είχε περάσει στην Ιατρική: 'εγώ θα πηγαίνω μπροστά κι εσείς από πίσω μου'. Έκανα τρεις εγχειρίσεις, πήρα φάρμακα για 4-5 χρόνια και τώρα είμαι καλά. Έχω ένα τεχνητό πόδι, αλλά αισθάνομαι να έχω φτερά. Τρέχω όλη μέρα για τους άλλους καρκινοπαθείς, για να σπάσουν τα ταμπού. Άνοιξα τον Σύλλογο Καρκινοπαθών πριν από 25 χρόνια. Σήμερα, ο Σύλλογος έχει 6000 μέλη και στα 25 χρόνια λειτουργίας του 'έφυγαν' 850 μέλη. Δεν είναι πολλοί. Δεν φοβάμαι τον καρκίνο, την άγνοια φοβάμαι. Μπορώ να κλάψω, μπορώ να πολεμήσω, μπορώ να νικήσω και, αν ήρθε η ώρα μου, μπορώ καο να πεθάνω. Ο Θεός ήθελε να ζήσω. Αγαπώ το σώμα μου και δεν νιώθω ανάπηρη, ούτε και θέλω να με βλέπει κανένας σαν καημένη. Ακόμη και με τεχνητό πόδι μπορώ να περπατάω και να τρέχω κάθε μέρα σε όλη την πόλη” λέει η κ. Μήττα.
Μας προτρέπει δε, "να δώσουμε βάρος στην πρόληψη, να παρακολουθούμε τον εαυτό μας και να έχουμε πάντα έναν γιατρό να μας εξετάζει. Να μην παραμελούμε την πρόληψη, νομίζοντας ότι ο καρκίνος είναι μακριά από μας, γιατί ο καρκίνος μπορεί μια μέρα να έρθει και σε μας".
Η Ελένη Ντελιοπούλου σώθηκε από τον καρκίνο του μαστού χάρη στην έγκαιρη διάγνωση και γι' αυτό συνιστά σε όλες τις γυναίκες να μην παραμελούν τις προληπτικές εξετάσεις.
"Είχα διαβάσει σε ένα αμερικανικό περιοδικό ότι οι γυναίκες πρέπει να κάνουν μαστογραφία στα 40 και αποφάσισα, όταν θα έφτανα στα 40, να κάνω μία για να την έχω ως σημείο αναφοράς, αν πάθαινα καρκίνο αργότερα. Πράγματι, έκανα στα 40 μου μαστογραφία και φάνηκε ότι είχα καρκίνο σε πολύ πρώιμο στάδιο. Δεν ήξερα αν αυτό ήταν τύχη ή ατυχία. Κατέρρευσαν όλα. Εκείνη την εποχή υπήρχε το ταμπού, η ενημέρωση ήταν μηδενική και δεν υπήρχε ένα άτομο της ηλικίας μου με το ίδιο πρόβλημα, για να με στηρίξει συναισθηματικά και να με συμβουλέψει. Τον πρώτο καιρό πίστευα ότι όλα τελείωσαν για μένα, ότι δεν θα ξαναδώ το σπίτι μου ότι δεν θα ξαναδώ τα παιδιά μου. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Αντιθέτως, μέσα από τον φόβο μου ανακάλυψα έναν άλλον εαυτό που δεν τον ήξερα. Τα πέντε χρόνια που πέρασαν από την ημέρα που έμαθα ότι έχω καρκίνο ήταν σημαδιακά. Είδα ότι έχω πολλά να κάνω και σπούδασα ποιμαντική και κοινωνική θεολογία και σήμερα ακόμη σπουδάζω στο τμήμα θεάτρου του ΑΠΘ. Βρήκα και άλλα ενδιαφέροντα στον εθελοντισμό, που είναι πολύ ελκυστικός. Με τον εθελοντισμό δίνεις ένα και παίρνεις τρία. Αποφάσισα να στηρίξω τις γυναίκες που νοσούν και ξεκινήσαμε 25 γυναίκες με καρκίνο του μαστού το 'Αλμα Ζωής', στη Θεσσαλονίκη, το 2008. Στον καρκίνο του μαστού, η επιβίωση είναι πολύ μεγάλη, ειδικά αν υπάρχει πρώιμη διάγνωση. Αλλά ακόμη και σε προχωρημένες περιπτώσεις, η επιβίωση είναι μεγάλη.
Την εποχή που έπαθα εγώ καρκίνο δεν υπήρχε πρόληψη, τώρα υπάρχει και πάμε σε καλύτερες μέρες. Ο καρκίνος του μαστού από θανατηφόρα νόσος τείνει να γίνει χρόνιο νόσημα” λέει η κ. Ντελιοπούλου.
Παράλληλα, αναφέρεται και στο θέμα της αποκατάστασης του μαστού, ύστερα από ριζική μαστεκτομή: “Εγώ έκανα ριζική μαστεκτομή και άμεση αποκατάσταση αλλά απέτυχε και χρειάστηκε να ξανακάνω επέμβαση. Εκείνη την εποχή, όμως, η πλαστική χειρουργική δεν ήταν προχωρημένη. Σήμερα, έχουν μειωθεί οι ριζικές μαστεκτομές χάρη στη πρόληψη. Όμως, αν αφαιρεθεί ο μαστός μιας γυναίκας, είναι πολύ σημαντικό να κάνει αποκατάσταση. Η αποκατάσταση δεν είναι αισθητική επέμβαση.
Για μια γυναίκα, η εικόνα της είναι καθοριστική” επισημαίνει η κ. Ντελιοπούλου.
Να σημειωθεί ότι, στις 2 Ιουνίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων του Καρκίνου, θα πραγματοποιηθεί στο Μακεδονία Παλάς (19.00-22.00) εκδήλωση με τίτλο "Κάνε το Άλμα Ζωής...Μείνε Δυνατός" και στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού σε σχέση με τον καρκίνο και την απομυθοποίησή του ως θανατηφόρος νόσος.
Η εκδήλωση δεν απευθύνεται μόνο στους ασθενείς, αλλά και στο οικείο περιβάλλον, στους επαγγελματίες υγείας, στους ειδικούς ψυχικής υγείας και στο ευρύ κοινό, που δεν εμπλέκεται με τον καρκίνο. Η εκδήλωση συνδιοργανώνεται από το "Άλμα Ζωής" Θεσσαλονίκης και την οργάνωση "Μείνε Δυνατός".
News Room «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ - ΑΜΠ
Πρόκειται για την Περσεφόνη Μήτα, η οποία πριν από 27 χρόνια προσβλήθηκε, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, από τρεις μορφές καρκίνου και την Ελένη Ντελιοπούλου, η οποία πριν από 18 χρόνια, εντελώς τυχαία, ανακάλυψε ότι έχει καρκίνο τους μαστού. Και οι δύο, με την εθελοντική προσφορά τους, βρίσκονται σήμερα στο πλευρό των καρκινοπαθών - η πρώτη ως πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Μακεδονίας/Θράκης και η δεύτερη ως πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο του Μαστού “Αλμα Ζωής” Θεσσαλονίκης - και δίνουν ένα αισιόδοξο μήνυμα σε αυτούς που νοσούν.
“Πριν από 27 χρόνια έπαθα καρκίνο της μήτρας. Μπήκα για εγχείριση κι ύστερα από έξι μέρες έπαθα αγκύλωση στο πόδι. Στην αρχή νόμισα ότι ήταν αγκύλωση γιατί ήμουν αθλήτρια - έτρεχα Μαραθώνιο. Ήταν όμως οστεοσάρκωμα. Και μετά έπαθα και μελάνωμα. Ο Θεός ήθελε να ζήσω. Πέρασα από μια δοκιμασία που έκανε τη ζωή μου καλύτερη. Το όνειρό μου ήταν να γίνω σχεδιάστρια ρούχων και είχα ανοίξει ένα ατελιέ, όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο. Αυτό το όνειρο δεν έμελε να πραγματοποιηθεί. Πραγματοποιήθηκε, όμως, ένα πολύ καλύτερο όνειρο που δεν το συγκρίνω με τίποτα. Τη δύναμη που είχα μέσα μου, την καλλιέργησα. Όταν άρχισα τις χημειοθεραπείες ξύρισα μόνη μου το κεφάλι μου. Είπα τον γιο μου, που είχε περάσει στην Ιατρική: 'εγώ θα πηγαίνω μπροστά κι εσείς από πίσω μου'. Έκανα τρεις εγχειρίσεις, πήρα φάρμακα για 4-5 χρόνια και τώρα είμαι καλά. Έχω ένα τεχνητό πόδι, αλλά αισθάνομαι να έχω φτερά. Τρέχω όλη μέρα για τους άλλους καρκινοπαθείς, για να σπάσουν τα ταμπού. Άνοιξα τον Σύλλογο Καρκινοπαθών πριν από 25 χρόνια. Σήμερα, ο Σύλλογος έχει 6000 μέλη και στα 25 χρόνια λειτουργίας του 'έφυγαν' 850 μέλη. Δεν είναι πολλοί. Δεν φοβάμαι τον καρκίνο, την άγνοια φοβάμαι. Μπορώ να κλάψω, μπορώ να πολεμήσω, μπορώ να νικήσω και, αν ήρθε η ώρα μου, μπορώ καο να πεθάνω. Ο Θεός ήθελε να ζήσω. Αγαπώ το σώμα μου και δεν νιώθω ανάπηρη, ούτε και θέλω να με βλέπει κανένας σαν καημένη. Ακόμη και με τεχνητό πόδι μπορώ να περπατάω και να τρέχω κάθε μέρα σε όλη την πόλη” λέει η κ. Μήττα.
Μας προτρέπει δε, "να δώσουμε βάρος στην πρόληψη, να παρακολουθούμε τον εαυτό μας και να έχουμε πάντα έναν γιατρό να μας εξετάζει. Να μην παραμελούμε την πρόληψη, νομίζοντας ότι ο καρκίνος είναι μακριά από μας, γιατί ο καρκίνος μπορεί μια μέρα να έρθει και σε μας".
Η Ελένη Ντελιοπούλου σώθηκε από τον καρκίνο του μαστού χάρη στην έγκαιρη διάγνωση και γι' αυτό συνιστά σε όλες τις γυναίκες να μην παραμελούν τις προληπτικές εξετάσεις.
"Είχα διαβάσει σε ένα αμερικανικό περιοδικό ότι οι γυναίκες πρέπει να κάνουν μαστογραφία στα 40 και αποφάσισα, όταν θα έφτανα στα 40, να κάνω μία για να την έχω ως σημείο αναφοράς, αν πάθαινα καρκίνο αργότερα. Πράγματι, έκανα στα 40 μου μαστογραφία και φάνηκε ότι είχα καρκίνο σε πολύ πρώιμο στάδιο. Δεν ήξερα αν αυτό ήταν τύχη ή ατυχία. Κατέρρευσαν όλα. Εκείνη την εποχή υπήρχε το ταμπού, η ενημέρωση ήταν μηδενική και δεν υπήρχε ένα άτομο της ηλικίας μου με το ίδιο πρόβλημα, για να με στηρίξει συναισθηματικά και να με συμβουλέψει. Τον πρώτο καιρό πίστευα ότι όλα τελείωσαν για μένα, ότι δεν θα ξαναδώ το σπίτι μου ότι δεν θα ξαναδώ τα παιδιά μου. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Αντιθέτως, μέσα από τον φόβο μου ανακάλυψα έναν άλλον εαυτό που δεν τον ήξερα. Τα πέντε χρόνια που πέρασαν από την ημέρα που έμαθα ότι έχω καρκίνο ήταν σημαδιακά. Είδα ότι έχω πολλά να κάνω και σπούδασα ποιμαντική και κοινωνική θεολογία και σήμερα ακόμη σπουδάζω στο τμήμα θεάτρου του ΑΠΘ. Βρήκα και άλλα ενδιαφέροντα στον εθελοντισμό, που είναι πολύ ελκυστικός. Με τον εθελοντισμό δίνεις ένα και παίρνεις τρία. Αποφάσισα να στηρίξω τις γυναίκες που νοσούν και ξεκινήσαμε 25 γυναίκες με καρκίνο του μαστού το 'Αλμα Ζωής', στη Θεσσαλονίκη, το 2008. Στον καρκίνο του μαστού, η επιβίωση είναι πολύ μεγάλη, ειδικά αν υπάρχει πρώιμη διάγνωση. Αλλά ακόμη και σε προχωρημένες περιπτώσεις, η επιβίωση είναι μεγάλη.
Την εποχή που έπαθα εγώ καρκίνο δεν υπήρχε πρόληψη, τώρα υπάρχει και πάμε σε καλύτερες μέρες. Ο καρκίνος του μαστού από θανατηφόρα νόσος τείνει να γίνει χρόνιο νόσημα” λέει η κ. Ντελιοπούλου.
Παράλληλα, αναφέρεται και στο θέμα της αποκατάστασης του μαστού, ύστερα από ριζική μαστεκτομή: “Εγώ έκανα ριζική μαστεκτομή και άμεση αποκατάσταση αλλά απέτυχε και χρειάστηκε να ξανακάνω επέμβαση. Εκείνη την εποχή, όμως, η πλαστική χειρουργική δεν ήταν προχωρημένη. Σήμερα, έχουν μειωθεί οι ριζικές μαστεκτομές χάρη στη πρόληψη. Όμως, αν αφαιρεθεί ο μαστός μιας γυναίκας, είναι πολύ σημαντικό να κάνει αποκατάσταση. Η αποκατάσταση δεν είναι αισθητική επέμβαση.
Για μια γυναίκα, η εικόνα της είναι καθοριστική” επισημαίνει η κ. Ντελιοπούλου.
Να σημειωθεί ότι, στις 2 Ιουνίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων του Καρκίνου, θα πραγματοποιηθεί στο Μακεδονία Παλάς (19.00-22.00) εκδήλωση με τίτλο "Κάνε το Άλμα Ζωής...Μείνε Δυνατός" και στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού σε σχέση με τον καρκίνο και την απομυθοποίησή του ως θανατηφόρος νόσος.
Η εκδήλωση δεν απευθύνεται μόνο στους ασθενείς, αλλά και στο οικείο περιβάλλον, στους επαγγελματίες υγείας, στους ειδικούς ψυχικής υγείας και στο ευρύ κοινό, που δεν εμπλέκεται με τον καρκίνο. Η εκδήλωση συνδιοργανώνεται από το "Άλμα Ζωής" Θεσσαλονίκης και την οργάνωση "Μείνε Δυνατός".
News Room «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ - ΑΜΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου