ΝΥΤ: Το ελληνικό καράβι γυρίζει

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΗΣ/«Reuters»

Κυριακή, 4 Αυγούστου, 2013

ΧΑΝΙΑ. Το τελευταίο πράγμα που θα είχαν στο μυαλό τους Αιγύπτιοι και Τούρκοι όταν κατέβηκαν στους δρόμους ήταν να βοηθήσουν την Ελλάδα, αλλά από έναν πανίσχυρο νόμο των συνεπειών, αυτό ακριβώς έκαναν. Ο τουρισμός που θα μπορούσε να προτιμήσει αυτούς τους μεσογειακούς προορισμούς ξεχύνεται εδώ (στα Χανιά) με το μετρητό του να ρέει.
Με αυτή την αισιόδοξη άποψη ξεκινάει το άρθρο γνώμης του Ρότζερ Κοέν χθες στην εφημερίδα «New York Times» και με τίτλο «Το ελληνικό καράβι γυρίζει» και με την ελπιδοφόρα εκτίμηση ότι «σε δέκα χρόνια από τώρα η ελληνική σοδιά θα είναι πλούσια».
Οπως γράφει ο κ. Κοέν, μετά από πέντε χρόνια αλματώδους αύξησης της ανεργίας και συρρίκνωσης της οικονομίας, κυρίως όμως της ταπεινωτικής γερμανικής διοίκησης, η περήφανη Ελλάδα χρειαζόταν ένα διάλειμμα.
«Οταν η συρρίκνωση του 4% είναι θετική είδηση, αντιλαμβάνεστε την απελπιστική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα», γράφει ο αρθρογράφος και συνεχίζει: «Το ΔΝΤ, στην πρόσφατη έκθεσή του, περιγράφει ως ‘εξαιρετική’ τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας. Οπου ‘εξαιρετική’, βλέπε βάρβαρη», υπογραμμίζει.
Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος αναφέρεται στις 15.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που πρέπει να γίνουν μέχρι το τέλος του 2014, στην πολιτική αστάθεια και την αύξηση της ανεργίας, επισημαίνοντας ότι τα παραπάνω «ίσως να κάνουν τη στιγμή ακατάλληλη για να μιλήσουμε για φως στην άκρη του τούνελ - εκτός κι αν αυτό το φως είναι ένα διερχόμενο τρένο».
«Η αίσθησή μου είναι όμως πως η Ελλάδα του κεντροδεξιού Αντώνη Σαμαρά, παρά το λάθος της ΕΡΤ, είναι στη γωνία προς τη σωστή στροφή. Βλέπω δύο στοιχεία: την μεγάλη προσαρμογή και σε ένα βαθύτερο πιο σημαντικό επίπεδο, την αλλαγή νοοτροπίας που την ακολουθεί».
Στη συνέχεια ακολουθεί ανάλυση των δύο παραμέτρων:
«Πρώτον, η προσαρμογή. Οι τράπεζες έχουν κεφάλαιο και δεν υπάρχει πλέον λόγος να συρθούν όλοι κάτω. Τα καταστροφικά σενάρια εξόδου από το ευρώ έχουν υποχωρήσει. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι κοντά στην ισορροπία, όπως είναι ο προϋπολογισμός πριν από τις πληρωμές τόκων. Οι μισθοί είναι πιο ανταγωνιστικοί. Δεν είναι μόνο οι τουρίστες, είναι και οι αγοραστές σπιτιών και οι άλλοι επενδυτές.
Η αλλαγή νοοτροπίας, ιδίως μεταξύ των νέων Ελλήνων, μου ετέθη από τον Γιώργο Δημητριάδη, τον διευθυντή της biolea, παραγωγό ελαιολάδου στη Δυτική Κρήτη. Η εταιρεία έχει επιβιώσει από την κρίση, αλλά μόνο μέσω της μείωσης των δαπανών του κατά 20%, εξαλείφοντας την ανάγκη απογραφής, και την προσαρμογή σε μια οικονομία όπου όλοι θέλουν τα χρήματα προκαταβολικά. Η πληρωμή σε 30 ημέρες, κάποτε ο κανόνας, ανήκει στο παρελθόν.
«Η Ευρωπαϊκή Ενωση ήθελε καταναλωτές και μας εκπαίδευε με δωρεάν χρήματα», λέει ο κ. Δημητριάδης. «Οι επιδοτήσεις μόνο στη γεωργία ήταν απίστευτες. Κανείς δεν ρώτησε πώς διατέθηκαν τα χρήματα. Υπήρχαν άνθρωποι με δέκα ελαιόδεντρα που ισχυρίζονταν ότι παρήγαγαν δέκα τόνους λαδιού. Τώρα αυτό αλλάζει. Τα δωρεάν χρήματα έκαναν πολύ κακό στους νέους. Σήμερα βλέπω νέους με πανεπιστημιακά πτυχία που έρχονται πίσω στην κτηνοτροφία. Βλέπω τους νέους από τις πόλεις που επιστρέφουν στην καλλιέργεια ελιάς ή πορτοκαλιάς. Νομίζω ότι οι νέοι Ελληνες έχουν κατανοήσει τη σημασία τού να κάνει κανείς κάτι με τα χέρια του, τη σημασία της εργασίας και την παραγωγής.
»Οι Ελληνες είναι πολυμήχανοι και θα προσαρμοστούν όπως το έχουν κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Η Ελλάδα είναι πάμπλουτη σε γεωργικούς θησαυρούς. Η Κρήτη μόνη της παράγει περίπου 5% του ελαιολάδου στον Κόσμο - αλλά το περισσότερο από αυτό πωλείται χύμα και στη συνέχεια πηγαίνει στην αγορά με άλλο σήμα. Η δυνατότητα να αναπτύξουν ελληνικές μάρκες, όπως έχουν κάνει από καιρό οι Ιταλοί, είναι τώρα μπροστά τους και οι νέοι άνθρωποι γνωρίζουν.
»Οδηγήσαμε από την ενδοχώρα των Χανίων (μια πόλη με βαθιά βενετσιάνικη επιρροή) έξω στην Αστρίκα, όπου η οικογένεια Δημητριάδη εδώ και έξι γενιές καλλιεργεί ελιές. Η 24χρονη κόρη του Χλόη, που σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο McGill στον Καναδά, είναι εδώ τώρα. Εχει μόλις εγγραφεί σε ένα μάθημα γεωργίας. ‘Δεν είχα σκοπό να επιστρέψω’ μου είπε, ‘νόμιζα ότι θα μπορούσα να μείνω στον Καναδά. Ομως, περίπου ένα χρόνο πριν, ήρθα και άρχισα βοηθώντας τον πατέρα μου. Ξέρετε, έχω μια φίλη που εργάζεται σε ένα καφενείο για 3 ευρώ την ώρα και φοβάται μη χάσει τη δουλειά της. Εχω μια ξαδέλφη που μόλις εγκατέλειψε το κολέγιο στην Αθήνα για να έρθει εδώ και να εργαστεί με τον παππού της στη γη. Και εγώ μόλις το συνειδητοποίησα: Το μέλλον μου είναι εδώ’».
Και το άρθρο καταλήγει: «Η Ελλάδα να πάρει πίσω στα βασικά. Το στοίχημά μου είναι ότι σε μια δεκαετία από τώρα η συγκομιδή θα είναι πλούσια».
Πηγή «Εθνος»