Μισός αιώνας συμπληρώθηκε χθες από την ημέρα που ο αγωνιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ εκφώνησε τον πιο διάσημο λόγο στην ιστορία της ανθρωπότητας με τη φράση: «Έχω ένα όνειρο…». Οι Αμερικανοί τίμησαν με μια σειρά εκδηλώσεων τον λόγο, την ιδεολογία, τη μνήμη του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, ο πρώτος μαύρος αφροαμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ, θα μιλήσει ενώπιον χιλιάδων ανθρώπων στην Ουάσινγκτον, στο Μνημείο του Αβραάμ Λίνκολν ενώ οι καμπάνες θα ακουστούν σε όλη τη χώρα την ώρα που, πενήντα χρόνια πριν, ο Κινγκ έλεγε «Έχω ένα όνειρο…».
Τον Ομπάμα θα συνοδεύουν οι πρώην πρόεδροι Τζίμι Κάρτερ και Μπιλ Κλίντον, όπως μεταδίδει το Reuters.
Μισό αιώνα μετά την περίφημη ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, περισσότεροι από τους μισούς Αμερικανούς λένε πως χρειάζεται ακόμα πολλά να γίνουν για να υλοποιηθεί η χωρίς διαχωρισμούς κοινωνία που οραματιζόταν ο ίδιος.
Ο Ομπάμα, ο οποίος γενικά αποφεύγει να υπερτονίζει το φυλετικό του στοιχείο, σε συνέντευξή του την περασμένη εβδομάδα, παραδέχτηκε πως η κληρονομιά των διακρίσεων έχει αφήσει ένα επίμονο οικονομικό κενό μεταξύ λευκών και μαύρων, αλλά και πως το κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το αίτημα για ισότητα έχει επεκταθεί και στους ισπανόφωνους, τους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους και άλλους.
Παρουσία 250.000 ανθρώπων, πριν από πενήντα χρόνια, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε εκφωνήσει τον περίφημο λόγο του. Την επόμενη χρονιά βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης. Ανάμεσα σ' άλλα ακούστηκε εκείνη την μέρα: «Σας λέω σήμερα, φίλοι μου, ότι παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις της στιγμής, έχω ακόμη ένα όνειρο. Είναι ένα όνειρο γερά ριζωμένο στο αμερικανικό όνειρο. Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα αυτό το έθνος θα ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της πεποίθησής του: «Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι». Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα στους κόκκινους λόφους της Τζάρτζαρα, οι γιοι των πρώτων σκλάβων και οι γιοι των πρώτων ιδιοκτητών θα μπορέσουν να καθίσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφότητας. Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα ακόμη και η Πολιτεία του Μισισίπι, μια έρημη πολιτεία, πνιγμένη από τη λάβρα της αδικίας και της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης. Έχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα παιδιά μου μια μέρα θα ζήσουν σε ένα έθνος, όπου δε θα κριθούν από το χρώμα του δέρματος τους, αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.
Έχω ένα όνειρο σήμερα.
Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα η πολιτεία της Αλαμπάμα... θα μεταμορφωθεί σε μια πολιτεία, όπου τα μικρά μαύρα αγόρια και κορίτσια θα μπορέσουν να πιαστούν χέρι με χέρι με τα μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια και να περπατήσουν μαζί σας αδελφές και αδελφοί.
Έχω ένα όνειρο σήμερα.
Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα κάθε κοιλάδα θα υψωθεί, κάθε λόφος και βουνό θα χαμηλώσει, οι ανώμαλοι τόποι θα γίνουν ομαλοί και οι στραβοί τόποι θα γίνουν ευθείς και η δόξα του Κυρίου θ' αποκαλυφθεί και όλη η σάρκα μαζί θα την αναγνωρίσει».
Ο Μάρτιν Λούθερ, εκείνη τη μέρα ένιωσε άγχος μόλις είδε τόσο κόσμο συγκεντρωμένο και δεν μπορούσε να μιλήσει. Μια φίλη του, τραγουδίστρια των γκόσπελ, στο πλευρό του, του ψιθύρισε: «Μίλα για τ΄ όνειρό σου». Και έτσι έκανε. Χωρίς κείμενο, χωρίς σημειώσεις, από καρδιάς, κοιτώντας την Αμερική και την ανθρωπότητα στα μάτια…
O Μάρτιν Λούθερ Κινγκ γεννήθηκε 15 Ιανουαρίου του 1929 στην Ατλάντα. Γόνος μιας μεσοαστικής οικογένειας, με έντονες θρησκευτικές επιρροές, βίωσε από νεαρή ηλικία την κυρίαρχη ρατσιστική νοοτροπία του αμερικανικού νότου. Η οικογένεια, βαθιά θρησκευόμενη, ο πατέρας του και ο παππούς του ήταν Βαπτιστές ιεροκήρυκες, τον «ώθησαν» στον Κλήρο. Σπούδασε Θεολογία και αποφοίτησε το 1951. Κατά τη διάρκεια των σπουδών ασπάστηκε τη φιλοσοφία της «πολιτικής ανυπακοής» και τη φιλοσοφία της «μη βίας», όπως αυτές είχαν ειπωθεί από τον Γκάντι.
Σταδιακά κατασταλάζει στη δική του φιλοσοφία, στο πλαίσιο των θρησκευτικών και ηθικών αξιών του, συνθέτοντας το όραμά του για την κοινωνία. Παρόλα αυτά η κοινωνική αδικία και η περιποίηση των μαύρων της Αμερικής, που είναι ασύδοτη και αυθαίρετη θα δραστηριοποιήσει τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Το Δεκέμβρη του 1955, μία αφροαμερικανίδα, η Ρόζα Παρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σ’ έναν λευκό άντρα, με αποτέλεσμα να συλληφθεί. Το περιστατικό με την Παρκς, η οποία θα μείνει στην ιστορία ως η «μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων», θα τον σημαδέψει και από αιδεσιμότατος, άνθρωπος του Θεού, θα εξελιχθεί σε ηγέτη του κινήματος ενάντια στον ρατσισμό.
Ο Κίνγκ ορίζεται επικεφαλής της «Ένωσης για την Πρόοδο» του Μοντγκόμερι και από τις πρώτες του ομιλίες αποδεικνύει πως πέρα από οραματιστής ήταν και ένας δεινός ρήτορας. Οι παθιασμένοι λόγοι του εμπνέουν το ακροατήριο και σύντομα το τοπικό κίνημα αποκτά μεγάλη δυναμική. Με αφορμή τη σύλληψη της Ρόζα Παρκς οι μαύροι του Μοντγκόμερι, με επικεφαλής τον Κίνγκ, ξεκινούν μποϊκοτάζ στα λεωφορεία της πόλης. Το μποϊκοτάζ κράτησε περισσότερο από ένα χρόνο. Ύστερα από 385 ημέρες καταγράφεται μία πρώτη νίκη του κινήματος, καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ κήρυξε αντισυνταγματικό τον νόμο για το φυλετικό διαχωρισμό στα λεωφορεία του Μοντγκόμερι. Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης ο Κινγκ βρέθηκε αρκετές φορές στα κρατητήρια, ενώ σημειώθηκε και μία βομβιστική επίθεση στο σπίτι του. Λίγο καιρό αργότερα, το 1957, ο Κίνγκ αναγνωρίζοντας την ανάγκη για μαζικοποίηση του κινήματος, μαζί με άλλους ακτιβιστές δημιουργούν την οργάνωση «Συνδιάσκεψη της Χριστιανικής Ηγεσίας των Πολιτειών του Νότου» (SCLC). Ο Κίνγκ θα ηγηθεί της οργάνωσης μέχρι τη δολοφονία του. Η φιλοσοφία της «μη βίας» αποτέλεσε την βασική αρχή της SCLC. Ο μαύρος πληθυσμός συσπειρώνεται και δραστηριοποιείται όλο και περισσότερο.
Τα επόμενα χρόνια, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ πραγματοποίησε περιοδείες σε όλη τη χώρα, εκφωνώντας περισσότερες από 250 ομιλίες. Παράλληλα έγραψε πέντε βιβλία, αλλά και πολλά άρθρα. Συναντήθηκε με πολιτικούς ηγέτες των ΗΠΑ, αλλά και του εξωτερικού, ζητώντας την άμεση κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Δέχτηκε επιθέσεις από ρατσιστικές ομάδες, ακόμα και μία απόπειρα δολοφονίας με μαχαίρι στη Νέα Υόρκη, ενώ επανειλημμένα συνελήφθη από τις αρχές. Ωστόσο, δεν δίστασε στιγμή και συνέχισε τον αγώνα του πρωτοστατώντας σε διαδηλώσεις. Το 1964 του απονέμεται και το Νόμπελ. Μεταξύ άλλων τον Απρίλιο του 1963 γράφει το «Letter from Birmingham Jail» μία ανοιχτή επιστολή, η οποία γράφτηκε ενώ κρατούνταν στις φυλακές του Birmingham, στην Αλαμπάμα, ύστερα από κινητοποιήσεις στην περιοχή. Το ίδιο έτος, ως εκπρόσωπος του SCLC, μαζί με ακόμα πέντε ηγέτες οργανώσεων που μάχονταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, διοργανώνουν την Μεγάλη Πορεία στην Ουάσινγκτον.
Η κινητοποίηση, παρά τις αντιδράσεις σχετικά με τα αιτήματά της από τις πιο ριζοσπαστικές οργανώσεις, όπως το «Έθνος του Ισλάμ» του Μάλκολμ Χ, που ζήτησε από τα μέλη του να απέχουν, συγκέντρωσε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Εκεί ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ εκφώνησε και τον διάσημο λόγο του «I Have a Dream»… Τα επόμενα χρόνια θα ακολουθήσουν σημαντικές κινητοποιήσεις, ενώ το κίνημα αρχίζει να εξαπλώνεται και στον αμερικανικό βορρά. Το 1965 υπογράφεται ο Νόμος για τα Εκλογικά Δικαιώματα. Την ίδια στιγμή, η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων συνεχίζεται. Ακτιβιστές δολοφονούνται, ενώ άλλοι οδηγούνται στη φυλακή. Σε ομιλίες του ο Κινγκ συνέχιζε να τονίζει τη φιλοσοφία της «μη βίας» που όπως έλεγε «αφόπλιζε την αστυνομία».
Παράλληλα, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, πέρα από τις φυλετικές διακρίσεις, αρχίζει να τοποθετείται και για άλλα θέματα που αφορούσαν γενικότερα στην αμερικανική κοινωνία και στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, όπως τα εργασιακά, η οικονομική δικαιοσύνη και πόλεμος στο Βιετνάμ. Ο Κινγκ αναφέρεται πλέον σε ένα μαζικό κίνημα ενάντια στον ρατσισμό και την φτώχεια.
Το 1968 ο Κίνγκ θα ηγηθεί μία πορείας στο Μέμφις σε συμπαράσταση των απεργών της περιοχής. Εκεί θα εκφωνήσει την ομιλία «Ανέβηκα στην κορυφή του Όρους». Αυτή ήταν και η τελευταία του ομιλία...
«Κάποιοι ανέφεραν ότι έγιναν απειλές κατά της ζωής μου δηλαδή τι θα μου έκαναν κάποιοι άρρωστοι λευκοί αδερφοί μας. Δεν ξέρω τι θα συμβεί τώρα. Έχουμε δύσκολο δρόμο μπροστά μας. Όμως δεν έχει καμία σημασία διότι έφτασα στην κορυφή του όρους. Και δεν με νοιάζει! Όπως όλοι μας, θα ήθελα να ζήσω πολύ. Καλή η μακροβιότητα, μα δεν με απασχολεί τώρα. Θέλω να κάνω το θέλημά Του. Με άφησε να ανεβώ στο όρος. Κοίταξα πέρα και είδα τη Γη της Επαγγελίας. Ίσως να μη φτάσω εκεί μαζί σας, μα απόψε θέλω να σας πω ότι όλοι εμείς, ως λαός, θα φτάσουμε στη Γη της Επαγγελίας! Γι' αυτό, απόψε είμαι χαρούμενος. Δεν ανησυχώ και δεν φοβάμαι τίποτα! Τα μάτια μου έχουν δει τη δοξασμένη έλευση του Κυρίου!».
Την επόμενη, μόλις, μέρα, στις 4 Απριλίου του 1968, ο 39χρονος Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ δολοφονείται στο μοτέλ Λορέιν από ελεύθερο σκοπευτή. Κύμα διαδηλώσεων ξεσπά σε όλη τη χώρα. Για τη δολοφονία του συλλαμβάνεται στις 10 Μαρτίου ο Τζέιμς Ερλ Ρέι, ο οποίος ομολογεί και καταδικάζεται σε 99 χρόνια φυλάκισης. Μετά την καταδίκη του Τζέιμς Ερλ Ρέι ανακαλεί την ομολογία του και αρνείται την ενοχή του, τροφοδοτώντας ακόμη περισσότερο τα σενάρια συνωμοσίας για τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγ.
Σήμερα, επίκαιρη η σκέψη του, μένει να μας θυμίζει: «Όταν οι μηχανές, τα κομπιούτερ, τα κέρδη κι οι τίτλοι ιδιοκτησίας θεωρούνται πιο σημαντικά από τον άνθρωπο το τρίδυμο «ρατσισμός, ακραίος υλισμός και στρατοκρατία» γίνεται ανίκητο. Μια πραγματική επανάσταση αξιών θα μας κάνει να αμφισβητήσουμε κατά πόσον ήταν δίκαιες πολλές παλιές και σύγχρονες πολιτικές μας»…
Τον Ομπάμα θα συνοδεύουν οι πρώην πρόεδροι Τζίμι Κάρτερ και Μπιλ Κλίντον, όπως μεταδίδει το Reuters.
Μισό αιώνα μετά την περίφημη ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, περισσότεροι από τους μισούς Αμερικανούς λένε πως χρειάζεται ακόμα πολλά να γίνουν για να υλοποιηθεί η χωρίς διαχωρισμούς κοινωνία που οραματιζόταν ο ίδιος.
Ο Ομπάμα, ο οποίος γενικά αποφεύγει να υπερτονίζει το φυλετικό του στοιχείο, σε συνέντευξή του την περασμένη εβδομάδα, παραδέχτηκε πως η κληρονομιά των διακρίσεων έχει αφήσει ένα επίμονο οικονομικό κενό μεταξύ λευκών και μαύρων, αλλά και πως το κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το αίτημα για ισότητα έχει επεκταθεί και στους ισπανόφωνους, τους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους και άλλους.
Παρουσία 250.000 ανθρώπων, πριν από πενήντα χρόνια, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε εκφωνήσει τον περίφημο λόγο του. Την επόμενη χρονιά βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης. Ανάμεσα σ' άλλα ακούστηκε εκείνη την μέρα: «Σας λέω σήμερα, φίλοι μου, ότι παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις της στιγμής, έχω ακόμη ένα όνειρο. Είναι ένα όνειρο γερά ριζωμένο στο αμερικανικό όνειρο. Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα αυτό το έθνος θα ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της πεποίθησής του: «Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι». Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα στους κόκκινους λόφους της Τζάρτζαρα, οι γιοι των πρώτων σκλάβων και οι γιοι των πρώτων ιδιοκτητών θα μπορέσουν να καθίσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφότητας. Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα ακόμη και η Πολιτεία του Μισισίπι, μια έρημη πολιτεία, πνιγμένη από τη λάβρα της αδικίας και της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης. Έχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα παιδιά μου μια μέρα θα ζήσουν σε ένα έθνος, όπου δε θα κριθούν από το χρώμα του δέρματος τους, αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.
Έχω ένα όνειρο σήμερα.
Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα η πολιτεία της Αλαμπάμα... θα μεταμορφωθεί σε μια πολιτεία, όπου τα μικρά μαύρα αγόρια και κορίτσια θα μπορέσουν να πιαστούν χέρι με χέρι με τα μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια και να περπατήσουν μαζί σας αδελφές και αδελφοί.
Έχω ένα όνειρο σήμερα.
Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα κάθε κοιλάδα θα υψωθεί, κάθε λόφος και βουνό θα χαμηλώσει, οι ανώμαλοι τόποι θα γίνουν ομαλοί και οι στραβοί τόποι θα γίνουν ευθείς και η δόξα του Κυρίου θ' αποκαλυφθεί και όλη η σάρκα μαζί θα την αναγνωρίσει».
Ο Μάρτιν Λούθερ, εκείνη τη μέρα ένιωσε άγχος μόλις είδε τόσο κόσμο συγκεντρωμένο και δεν μπορούσε να μιλήσει. Μια φίλη του, τραγουδίστρια των γκόσπελ, στο πλευρό του, του ψιθύρισε: «Μίλα για τ΄ όνειρό σου». Και έτσι έκανε. Χωρίς κείμενο, χωρίς σημειώσεις, από καρδιάς, κοιτώντας την Αμερική και την ανθρωπότητα στα μάτια…
O Μάρτιν Λούθερ Κινγκ γεννήθηκε 15 Ιανουαρίου του 1929 στην Ατλάντα. Γόνος μιας μεσοαστικής οικογένειας, με έντονες θρησκευτικές επιρροές, βίωσε από νεαρή ηλικία την κυρίαρχη ρατσιστική νοοτροπία του αμερικανικού νότου. Η οικογένεια, βαθιά θρησκευόμενη, ο πατέρας του και ο παππούς του ήταν Βαπτιστές ιεροκήρυκες, τον «ώθησαν» στον Κλήρο. Σπούδασε Θεολογία και αποφοίτησε το 1951. Κατά τη διάρκεια των σπουδών ασπάστηκε τη φιλοσοφία της «πολιτικής ανυπακοής» και τη φιλοσοφία της «μη βίας», όπως αυτές είχαν ειπωθεί από τον Γκάντι.
Σταδιακά κατασταλάζει στη δική του φιλοσοφία, στο πλαίσιο των θρησκευτικών και ηθικών αξιών του, συνθέτοντας το όραμά του για την κοινωνία. Παρόλα αυτά η κοινωνική αδικία και η περιποίηση των μαύρων της Αμερικής, που είναι ασύδοτη και αυθαίρετη θα δραστηριοποιήσει τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Το Δεκέμβρη του 1955, μία αφροαμερικανίδα, η Ρόζα Παρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σ’ έναν λευκό άντρα, με αποτέλεσμα να συλληφθεί. Το περιστατικό με την Παρκς, η οποία θα μείνει στην ιστορία ως η «μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων», θα τον σημαδέψει και από αιδεσιμότατος, άνθρωπος του Θεού, θα εξελιχθεί σε ηγέτη του κινήματος ενάντια στον ρατσισμό.
Ο Κίνγκ ορίζεται επικεφαλής της «Ένωσης για την Πρόοδο» του Μοντγκόμερι και από τις πρώτες του ομιλίες αποδεικνύει πως πέρα από οραματιστής ήταν και ένας δεινός ρήτορας. Οι παθιασμένοι λόγοι του εμπνέουν το ακροατήριο και σύντομα το τοπικό κίνημα αποκτά μεγάλη δυναμική. Με αφορμή τη σύλληψη της Ρόζα Παρκς οι μαύροι του Μοντγκόμερι, με επικεφαλής τον Κίνγκ, ξεκινούν μποϊκοτάζ στα λεωφορεία της πόλης. Το μποϊκοτάζ κράτησε περισσότερο από ένα χρόνο. Ύστερα από 385 ημέρες καταγράφεται μία πρώτη νίκη του κινήματος, καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ κήρυξε αντισυνταγματικό τον νόμο για το φυλετικό διαχωρισμό στα λεωφορεία του Μοντγκόμερι. Κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης ο Κινγκ βρέθηκε αρκετές φορές στα κρατητήρια, ενώ σημειώθηκε και μία βομβιστική επίθεση στο σπίτι του. Λίγο καιρό αργότερα, το 1957, ο Κίνγκ αναγνωρίζοντας την ανάγκη για μαζικοποίηση του κινήματος, μαζί με άλλους ακτιβιστές δημιουργούν την οργάνωση «Συνδιάσκεψη της Χριστιανικής Ηγεσίας των Πολιτειών του Νότου» (SCLC). Ο Κίνγκ θα ηγηθεί της οργάνωσης μέχρι τη δολοφονία του. Η φιλοσοφία της «μη βίας» αποτέλεσε την βασική αρχή της SCLC. Ο μαύρος πληθυσμός συσπειρώνεται και δραστηριοποιείται όλο και περισσότερο.
Τα επόμενα χρόνια, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ πραγματοποίησε περιοδείες σε όλη τη χώρα, εκφωνώντας περισσότερες από 250 ομιλίες. Παράλληλα έγραψε πέντε βιβλία, αλλά και πολλά άρθρα. Συναντήθηκε με πολιτικούς ηγέτες των ΗΠΑ, αλλά και του εξωτερικού, ζητώντας την άμεση κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Δέχτηκε επιθέσεις από ρατσιστικές ομάδες, ακόμα και μία απόπειρα δολοφονίας με μαχαίρι στη Νέα Υόρκη, ενώ επανειλημμένα συνελήφθη από τις αρχές. Ωστόσο, δεν δίστασε στιγμή και συνέχισε τον αγώνα του πρωτοστατώντας σε διαδηλώσεις. Το 1964 του απονέμεται και το Νόμπελ. Μεταξύ άλλων τον Απρίλιο του 1963 γράφει το «Letter from Birmingham Jail» μία ανοιχτή επιστολή, η οποία γράφτηκε ενώ κρατούνταν στις φυλακές του Birmingham, στην Αλαμπάμα, ύστερα από κινητοποιήσεις στην περιοχή. Το ίδιο έτος, ως εκπρόσωπος του SCLC, μαζί με ακόμα πέντε ηγέτες οργανώσεων που μάχονταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, διοργανώνουν την Μεγάλη Πορεία στην Ουάσινγκτον.
Η κινητοποίηση, παρά τις αντιδράσεις σχετικά με τα αιτήματά της από τις πιο ριζοσπαστικές οργανώσεις, όπως το «Έθνος του Ισλάμ» του Μάλκολμ Χ, που ζήτησε από τα μέλη του να απέχουν, συγκέντρωσε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Εκεί ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ εκφώνησε και τον διάσημο λόγο του «I Have a Dream»… Τα επόμενα χρόνια θα ακολουθήσουν σημαντικές κινητοποιήσεις, ενώ το κίνημα αρχίζει να εξαπλώνεται και στον αμερικανικό βορρά. Το 1965 υπογράφεται ο Νόμος για τα Εκλογικά Δικαιώματα. Την ίδια στιγμή, η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων συνεχίζεται. Ακτιβιστές δολοφονούνται, ενώ άλλοι οδηγούνται στη φυλακή. Σε ομιλίες του ο Κινγκ συνέχιζε να τονίζει τη φιλοσοφία της «μη βίας» που όπως έλεγε «αφόπλιζε την αστυνομία».
Παράλληλα, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, πέρα από τις φυλετικές διακρίσεις, αρχίζει να τοποθετείται και για άλλα θέματα που αφορούσαν γενικότερα στην αμερικανική κοινωνία και στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, όπως τα εργασιακά, η οικονομική δικαιοσύνη και πόλεμος στο Βιετνάμ. Ο Κινγκ αναφέρεται πλέον σε ένα μαζικό κίνημα ενάντια στον ρατσισμό και την φτώχεια.
Το 1968 ο Κίνγκ θα ηγηθεί μία πορείας στο Μέμφις σε συμπαράσταση των απεργών της περιοχής. Εκεί θα εκφωνήσει την ομιλία «Ανέβηκα στην κορυφή του Όρους». Αυτή ήταν και η τελευταία του ομιλία...
«Κάποιοι ανέφεραν ότι έγιναν απειλές κατά της ζωής μου δηλαδή τι θα μου έκαναν κάποιοι άρρωστοι λευκοί αδερφοί μας. Δεν ξέρω τι θα συμβεί τώρα. Έχουμε δύσκολο δρόμο μπροστά μας. Όμως δεν έχει καμία σημασία διότι έφτασα στην κορυφή του όρους. Και δεν με νοιάζει! Όπως όλοι μας, θα ήθελα να ζήσω πολύ. Καλή η μακροβιότητα, μα δεν με απασχολεί τώρα. Θέλω να κάνω το θέλημά Του. Με άφησε να ανεβώ στο όρος. Κοίταξα πέρα και είδα τη Γη της Επαγγελίας. Ίσως να μη φτάσω εκεί μαζί σας, μα απόψε θέλω να σας πω ότι όλοι εμείς, ως λαός, θα φτάσουμε στη Γη της Επαγγελίας! Γι' αυτό, απόψε είμαι χαρούμενος. Δεν ανησυχώ και δεν φοβάμαι τίποτα! Τα μάτια μου έχουν δει τη δοξασμένη έλευση του Κυρίου!».
Την επόμενη, μόλις, μέρα, στις 4 Απριλίου του 1968, ο 39χρονος Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ δολοφονείται στο μοτέλ Λορέιν από ελεύθερο σκοπευτή. Κύμα διαδηλώσεων ξεσπά σε όλη τη χώρα. Για τη δολοφονία του συλλαμβάνεται στις 10 Μαρτίου ο Τζέιμς Ερλ Ρέι, ο οποίος ομολογεί και καταδικάζεται σε 99 χρόνια φυλάκισης. Μετά την καταδίκη του Τζέιμς Ερλ Ρέι ανακαλεί την ομολογία του και αρνείται την ενοχή του, τροφοδοτώντας ακόμη περισσότερο τα σενάρια συνωμοσίας για τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγ.
Σήμερα, επίκαιρη η σκέψη του, μένει να μας θυμίζει: «Όταν οι μηχανές, τα κομπιούτερ, τα κέρδη κι οι τίτλοι ιδιοκτησίας θεωρούνται πιο σημαντικά από τον άνθρωπο το τρίδυμο «ρατσισμός, ακραίος υλισμός και στρατοκρατία» γίνεται ανίκητο. Μια πραγματική επανάσταση αξιών θα μας κάνει να αμφισβητήσουμε κατά πόσον ήταν δίκαιες πολλές παλιές και σύγχρονες πολιτικές μας»…
Πηγή: newpost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου