Τετάρτη, 4 Σεπτεμβρίου, 2013
Του βουλευτή Ηλείας Γιάννη Κουτσούκου
Η 3η Σεπτέμβρη αποτέλεσε και αποτελεί πάλι, ανεξάρτητα από τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ, σημείο αναφοράς στο δημόσιο διάλογο. Όλο και περισσότεροι, ιδίως από το χώρο της παραδοσιακής και της ευρύτερης αριστεράς, που αντιμετώπισε μυωπικά και με πολιτική μικρότητα τον Ανδρέα Παπανδρέου, αναγνωρίζουν τώρα την μεγάλη προσφορά του στον τόπο και στο λαό.
Γιατί είναι αλήθεια, μη αμφισβητούμενη, ότι οι μεγάλες αλλαγές που συντελέστηκαν στην ελληνική κοινωνία μετά το 1974, είτε αυτές αφορούσαν την εμπέδωση και την διεύρυνση των δημοκρατικών θεσμών, τη συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι αποκλεισμένων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων ,είτε την οικονομική και κοινωνική πρόοδο και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του Ελληνικού Λαού, είναι συνώνυμα με τις πολιτικές ιδέες, τις πράξεις και τα έργα του ΠΑΣΟΚ.
Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ ταυτίστηκε με την πιο δημιουργική, δημοκρατική και ειρηνική περίοδο της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας δεν μπορεί να ακυρωθεί από λάθη ή παραλήψεις αυτής της πορείας που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Δεν μπορεί, επίσης, να αμαυρωθεί από ηθικά και ποινικά κολάσιμες πράξεις ορισμένων στελεχών του, όπως αυτές που κυριαρχούν σήμερα στην επικαιρότητα και προσβάλλουν τα χιλιάδες μέλη και στελέχη του, που ανιδιοτελώς κατέθεσαν την ατομική τους συμβολή στη συλλογική προσπάθεια και πορεία που άλλαξε την Ελλάδα.
Επίσης, αυτή η πορεία δεν μπορεί να ακυρωθεί από το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε και πάλι μόνο του, το 2009, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας της Χώρας ως αποτέλεσμα της διεθνούς κρίσης και των συσσωρευμένων προβλημάτων και αντιφάσεων της Ελληνικής Κοινωνίας, για τις οποίες και το ΠΑΣΟΚ έχει τις δικές του ευθύνες, κυρίως όμως από την άφρονα πολιτική της πενταετίας 2004-2009 που πολλαπλασίασε τα ελλείμματα και διπλασίασε το χρέος.
Γιατί, επίσης, είναι αλήθεια ότι στο επίπεδο των πολιτικών χειρισμών θα μπορούσαν τότε να γίνουν διαφορετικά τα πράγματα, ώστε να μην χρεωθεί το ΠΑΣΟΚ ευθύνες που δεν του αναλογούσαν, όμως οι επιλογές ήταν περιορισμένες και αυτό αποδείχθηκε στη συνέχεια, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι υποτιμήθηκαν οι επιπτώσεις της κρίσης και των μέτρων που ελήφθησαν στο σώμα και την ψυχή της Ελληνικής Κοινωνίας.
Η πρόκληση του κύκλου της 40χρονης πορείας του ΠΑΣΟΚ (σ’ ένα χρόνο από τώρα) δεν αφορά το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του, αλλά το Λαό και τη Χώρα. Και αυτό αφορά το αν θα υπάρξει πορεία Εθνικής ανασυγκρότησης και εξόδου από τα δεσμά των δανειακών συμβάσεων, δηλαδή μια νέα οραματική, ελπιδοφόρα και ταυτόχρονα ρεαλιστική και υλοποιήσιμη πρόταση στον Ελληνικό Λαό, διαπραγματεύσιμη με τους εταίρους και δανειστές μας, ώστε να απεγκλωβιστούμε από τη λογική των «αναγκαίων αλλά σκληρών μέτρων» από τη μια μεριά και των ανέξοδων -λαϊκιστικών προτάσεων από την άλλη που εκμεταλλεύονται μικροπολιτικά τα προβλήματα και τις αγωνίες του Ελληνικού Λαού.
Το σενάριο μιας τυφλής, εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα αντιπαράθεσης μεταξύ των δυνάμεων του νέου δικομματισμού στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε αυτή γίνει, θα είναι καταστροφικό και αδιέξοδο, αν το ΠΑΣΟΚ δεν συμβάλλει με τις θέσεις του και τις πολιτικές του πρωτοβουλίες στην διατύπωση μιας άλλης εναλλακτικής και προοδευτικής πρότασης για τη μελλοντική πορεία της Χώρας, που θα υπερβαίνει τις αναγκαίες επιλογές και δεσμεύσεις αλλά και την συνεχή ανακύκλωση του αδιεξόδου νέων μέτρων και αποτυχημένων επιλογών, που οξύνουν αντί να λύνουν τα προβλήματα.
Όσο η πρόταση αυτή δεν διατυπώνεται και δεν γίνεται κοινωνικά αναγνωρίσιμη, ώστε να οδηγήσει σε συσπείρωση των δυνάμεων της δημοκρατικής παράταξης και της κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ θα εξακολουθεί να είναι σε άμυνα και απολογούμενο, η δε προοδευτική πρόταση, από όσους ισχυρίζονται ότι τη διατυπώνουν, θα περιορίζεται μόνο στο να υπερασπίζει πολιτικά και κοινωνικά, αυτά που η ελληνική κοινωνία κατέκτησε μαζί με το ΠΑΣΟΚ τις προηγούμενες δεκαετίες , τα περισσότερα όμως από τα οποία, δυστυχώς, είχαν καταπολεμήσει και καταψηφίσει οι σημερινοί υπέρμαχοί τους.
Το ερώτημα, λοιπόν, αλλά ταυτόχρονα εθνικό και πατριωτικό καθήκον για το ΠΑΣΟΚ, συνδεδεμένο με τα νοήματα, τις ιδέες και το περιεχόμενο της 3ης Σεπτέμβρη είναι το αν στη δεκαετία που έχουμε μπροστά μας και με τα δεδομένα της εποχής, θα ξαναθέσουμε εθνικούς και κοινωνικούς στόχους, όπως κάναμε σε κάθε μια από τις προηγούμενες δεκαετίες μετά το 1974, με τέτοιο τρόπο και περιεχόμενο, ώστε να εγγυηθούμε την ομαλή πορεία της Χώρας και επιλογές με προοδευτικό πρόσημο που να αφορούν και να συσπειρώνουν μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Προς το παρόν αυτή η πρόταση αναζητείται.
Γιατί είναι αλήθεια, μη αμφισβητούμενη, ότι οι μεγάλες αλλαγές που συντελέστηκαν στην ελληνική κοινωνία μετά το 1974, είτε αυτές αφορούσαν την εμπέδωση και την διεύρυνση των δημοκρατικών θεσμών, τη συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι αποκλεισμένων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων ,είτε την οικονομική και κοινωνική πρόοδο και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του Ελληνικού Λαού, είναι συνώνυμα με τις πολιτικές ιδέες, τις πράξεις και τα έργα του ΠΑΣΟΚ.
Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ ταυτίστηκε με την πιο δημιουργική, δημοκρατική και ειρηνική περίοδο της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας δεν μπορεί να ακυρωθεί από λάθη ή παραλήψεις αυτής της πορείας που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Δεν μπορεί, επίσης, να αμαυρωθεί από ηθικά και ποινικά κολάσιμες πράξεις ορισμένων στελεχών του, όπως αυτές που κυριαρχούν σήμερα στην επικαιρότητα και προσβάλλουν τα χιλιάδες μέλη και στελέχη του, που ανιδιοτελώς κατέθεσαν την ατομική τους συμβολή στη συλλογική προσπάθεια και πορεία που άλλαξε την Ελλάδα.
Επίσης, αυτή η πορεία δεν μπορεί να ακυρωθεί από το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε και πάλι μόνο του, το 2009, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας της Χώρας ως αποτέλεσμα της διεθνούς κρίσης και των συσσωρευμένων προβλημάτων και αντιφάσεων της Ελληνικής Κοινωνίας, για τις οποίες και το ΠΑΣΟΚ έχει τις δικές του ευθύνες, κυρίως όμως από την άφρονα πολιτική της πενταετίας 2004-2009 που πολλαπλασίασε τα ελλείμματα και διπλασίασε το χρέος.
Γιατί, επίσης, είναι αλήθεια ότι στο επίπεδο των πολιτικών χειρισμών θα μπορούσαν τότε να γίνουν διαφορετικά τα πράγματα, ώστε να μην χρεωθεί το ΠΑΣΟΚ ευθύνες που δεν του αναλογούσαν, όμως οι επιλογές ήταν περιορισμένες και αυτό αποδείχθηκε στη συνέχεια, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι υποτιμήθηκαν οι επιπτώσεις της κρίσης και των μέτρων που ελήφθησαν στο σώμα και την ψυχή της Ελληνικής Κοινωνίας.
Η πρόκληση του κύκλου της 40χρονης πορείας του ΠΑΣΟΚ (σ’ ένα χρόνο από τώρα) δεν αφορά το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του, αλλά το Λαό και τη Χώρα. Και αυτό αφορά το αν θα υπάρξει πορεία Εθνικής ανασυγκρότησης και εξόδου από τα δεσμά των δανειακών συμβάσεων, δηλαδή μια νέα οραματική, ελπιδοφόρα και ταυτόχρονα ρεαλιστική και υλοποιήσιμη πρόταση στον Ελληνικό Λαό, διαπραγματεύσιμη με τους εταίρους και δανειστές μας, ώστε να απεγκλωβιστούμε από τη λογική των «αναγκαίων αλλά σκληρών μέτρων» από τη μια μεριά και των ανέξοδων -λαϊκιστικών προτάσεων από την άλλη που εκμεταλλεύονται μικροπολιτικά τα προβλήματα και τις αγωνίες του Ελληνικού Λαού.
Το σενάριο μιας τυφλής, εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα αντιπαράθεσης μεταξύ των δυνάμεων του νέου δικομματισμού στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε αυτή γίνει, θα είναι καταστροφικό και αδιέξοδο, αν το ΠΑΣΟΚ δεν συμβάλλει με τις θέσεις του και τις πολιτικές του πρωτοβουλίες στην διατύπωση μιας άλλης εναλλακτικής και προοδευτικής πρότασης για τη μελλοντική πορεία της Χώρας, που θα υπερβαίνει τις αναγκαίες επιλογές και δεσμεύσεις αλλά και την συνεχή ανακύκλωση του αδιεξόδου νέων μέτρων και αποτυχημένων επιλογών, που οξύνουν αντί να λύνουν τα προβλήματα.
Όσο η πρόταση αυτή δεν διατυπώνεται και δεν γίνεται κοινωνικά αναγνωρίσιμη, ώστε να οδηγήσει σε συσπείρωση των δυνάμεων της δημοκρατικής παράταξης και της κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ θα εξακολουθεί να είναι σε άμυνα και απολογούμενο, η δε προοδευτική πρόταση, από όσους ισχυρίζονται ότι τη διατυπώνουν, θα περιορίζεται μόνο στο να υπερασπίζει πολιτικά και κοινωνικά, αυτά που η ελληνική κοινωνία κατέκτησε μαζί με το ΠΑΣΟΚ τις προηγούμενες δεκαετίες , τα περισσότερα όμως από τα οποία, δυστυχώς, είχαν καταπολεμήσει και καταψηφίσει οι σημερινοί υπέρμαχοί τους.
Το ερώτημα, λοιπόν, αλλά ταυτόχρονα εθνικό και πατριωτικό καθήκον για το ΠΑΣΟΚ, συνδεδεμένο με τα νοήματα, τις ιδέες και το περιεχόμενο της 3ης Σεπτέμβρη είναι το αν στη δεκαετία που έχουμε μπροστά μας και με τα δεδομένα της εποχής, θα ξαναθέσουμε εθνικούς και κοινωνικούς στόχους, όπως κάναμε σε κάθε μια από τις προηγούμενες δεκαετίες μετά το 1974, με τέτοιο τρόπο και περιεχόμενο, ώστε να εγγυηθούμε την ομαλή πορεία της Χώρας και επιλογές με προοδευτικό πρόσημο που να αφορούν και να συσπειρώνουν μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Προς το παρόν αυτή η πρόταση αναζητείται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου