Προτάσεις περί μισθοδοσίας ιερέων

Τρίτη, 1 Οκτωβρίου, 2013

Ανάλυση του Θεοδώρου Καλμούκου

Το θέμα των μισθών και των ευεργετημάτων του κλήρου για το οποίο γράψαμε πρόσφατα εξακολουθεί να είναι θέμα συζήτησης σε πολλές κοινότητες και συναντήσεις ομογενών και γι’ αυτό επανέρχομαι με μερικές συμπληρωματικές σκέψεις. Εχω την αίσθηση πως θα πρέπει να γίνει μία συνετή αναθεώρηση των πραγμάτων διότι όπως πηγαίνουμε όλο και πιο λίγες κοινότητες θα μπορούν να αντέξουν τους υψηλούς μισθούς και τις απαιτήσεις των ιερέων. Ας το πούμε για μία ακόμα φορά πως η Ελληνική Αρχιεπισκοπή Αμερικής θεωρείται το χρυσόψαρο της Ορθοδοξίας σήμερα, γι’ αυτό άλλωστε και έρχονται ομαδικώς οι προσήλυτοι να γίνουν ιερείς επειδή η φήμη έχει κυκλοφορήσει ευρέως πως οι ελληνικές κοινότητες πληρώνουν καλά.
Οι ιερείς της λεγόμενης Ορθόδοξης Εκκλησίας εν Αμερική, γνωστή ως OCA, που είναι η πρώην Ρωσική Μετροπόλια, της Αντιοχειανής Αρχιεπισκοπής, της Ρουμανικής κ.λ.π. αναγκάζονται να έχουν κι άλλη εργασία διότι οι μισθοί τους δεν υπερβαίνουν στις περισσότερες των περιπτώσεων τις 30 χιλιάδες δολάρια. Δεν νομίζω πως βρισκόμαστε μακριά από την ημέρα που και οι δικοί μας ιερείς θα πρέπει να κάνουν παράλληλα και κάτι άλλο γιατί οι κοινότητές μας σμικρύνονται και δεν αντέχουν μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις. Οι γενιές που έβαζαν το χέρι στην τσέπη και έδιναν αφειδώλευτα ή ψήνονταν πάνω στις ψησταριές στα φεστιβάλ παρέρχονται και οι νέες γενιές δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένες να γίνουν ψήστες, λαχειοπώλες και επαίτες για να εξασφαλίζεται ο μισθός του παπά και του επισκόπου.
Ιδού μερικές προτάσεις:
1. Είναι καιρός να σταματήσουν τα «τυχερά» προς τους ιερείς και επισκόπους για την τέλεση ιεροπραξιών και μυστηρίων, που είναι κι ένας είδος απροκάλυπτης σιμωνίας. Είναι ανεπίτρεπτο τη στιγμή που πληρώνονται και μάλιστα ικανοποιητικά βασικά για να προσεύχονται, να καταδέχονται να παίρνουν και επί πλέον τυχερά λες και είναι σερβιτόροι. Εδώ που τα λέμε φταίμε κι εμείς οι πιστοί που τους δίνουμε «τυχερά». Την Κυριακή το πρωί όλοι όσοι μπαίνουν στο ναό είναι εθελοντές, εκτός από τους ιερείς και τους επισκόπους που είναι μισθωτοί από τους εκκλησιαζόμενους. Αυτή είναι η αλήθεια.
2. Οι άγαμοι ιερείς που υπηρετούν σε κοινότητες να λαμβάνουν την ελάχιστη δυνατή αμοιβή διότι δεν έχουν τις βιοτικές ανάγκες και υποχρεώσεις που έχουν οι έγγαμοι, τουτέστιν δεν έχουν σύζυγο και παιδιά.
3. Ιερείς και αρχιερείς να μην προκαλούν με την τρυφηλή ζωή τους γευματίζοντας στα πιο πολυτελή και ακριβά εστιατόρια, οδηγώντας τα πιο πολυτελή και ακριβά οχήματα, αποκτώντας πανάκριβες οικίες εκατομμυρίων τη στιγμή που υπάρχουν πιστοί που στερούνται και αυτού ακόμα του καθημερινού φαγητού.
4. Να καταργηθούν οι πρωτοσύγκελοι από τις Μητροπόλεις, αφού μόνοι τους οι επίσκοποι μπορούν να τα βγάλουν πέρα αν χρησιμοποιούν σωστά τον χρόνο τους και φροντίζουν μόνο τα της Εκκλησίας. Ιδού εξοικονόμηση ενός εκατομμυρίου δολαρίων τουλάχιστον από μισθούς των πρωτοσύγκελων.
5. Μπορεί και πρέπει να μπει ένα νοικοκύρεμα στα οικονομικά επί τέλους. Οι άνθρωποί μας στις κοινότητες κουράστηκαν με τη διαρκή επαιτεία, τη μια από την Αρχιεπισκοπή, την άλλη από τη Μητρόπολη, την μεθεπόμενη από τη Σχολή, την παρ’ άλλη από την Ακαδημία του Αγίου Βασιλείου. Η πηγή της Ομογένειας αρχίζει και στερεύει. Κι ευτυχώς που είναι κι αυτά τα θρυλικά τα ελληνικά φεστιβάλ με τα ψημένα αρνάκια και γουρουνάκια, αλλιώς ένας Θεός ξέρει πόσες κοινότητες θα είχαν κλείσει.
Αυτά και άλλα πολλά ακούει κάποιος που έχει τα αυτιά του στημένα στη γη και αφουγκράζεται τα λόγια των ανθρώπων, τα οποία εμείς σ’ αυτό το γράψιμο απλώς τα μεταφέραμε διότι είναι αδήριτη ανάγκη για αλλαγή πλεύσης, αφού λιμός επερχόμενος. Τα σημάδια είναι κάτι παραπάνω από ορατά.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ