ΣΕ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ ΚΛΟΙΟ Ο ΟΜΠΑΜΑ
Η εύθραυστη ανάκαμψη της αμερικανικής- άρα και της παγκόσμιας- οικονομίας κινδυνεύει.
Πολίτες του Ντιτρόιτ διαδηλώνουν ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης του Μίτσιγκαν να βγάλει στο σφυρί μέχρι και τα έργα που κοσμούν τις πινακοθήκες προκειμένου να πληρωθούν τα χρέη της Πολιτείας.
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι να διατηρήσει την αδιάλλακτη στάση της στις διαπραγματεύσεις για το όριο χρέους, το οποίο πρέπει να αναθεωρηθεί άμεσα, η ίδια ομάδα μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων που προκάλεσε το shutdown.
Ενας απ' τους λόγους που κάνουν τους αναλυτές να μην ανησυχούν πολύ για το shutdown είναι το ότι έχει ξανασυμβεί. Για την ακρίβεια, είναι η 18η φορά που συμβαίνει απ' το 1976. Τις περισσότερες φορές η ανωμαλία κράτησε λιγότερο από τρεις μέρες, ενώ, κάποιες άλλες, λιγότερο από μία.
Ο δικηγόρος πτωχεύσεων Κέβιν Ορ.
Οι άμεσες απώλειεςΗ πιο πρόσφατη, επί Κλίντον, ήταν εκείνη που είχε τη μεγαλύτερη διάρκεια. Το κλείσιμο των δημόσιων υπηρεσιών κράτησε 21 ημέρες, μεταξύ 16 Δεκεμβρίου 1995 και 5 Ιανουαρίου 1996. Οι συνέπειες υπήρξαν περιορισμένες. Η ανάπτυξη δεν είχε πληγεί, η ανεργία δεν αυξήθηκε, ενώ ακόμα και οι 280 χιλιάδες που τέθηκαν σε αργία προσωρινά αποζημιώθηκαν αναδρομικά. Τότε είχε χρειαστεί μια μικρή και απρόσμενη μείωση των επιτοκίων απ' τη Fed, ενώ σήμερα τα επιτόκια βρίσκονται ήδη σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Πέρα απ' αυτό, οι άμεσες οικονομικές απώλειες για το κράτος απ' το shutdown, αν αυτό κρατήσει δύο εβδομάδες, υπολογίζονται, απ' την εταιρεία οικονομικών ερευνών Macroeconomic Advisers, ακόμα και σε 50 δισ. δολάρια.
Σύμφωνα με την κατάθεση του επικεφαλής οικονομολόγου της Moody's, Μαρκ Ζαντί, στην Τραπεζική Επιτροπή της Γερουσίας, θα υπάρξει επίπτωση στην ανάπτυξη, η οποία θα είναι κατά 1.4% μικρότερη το τρέχον τρίμηνο.
Με δεδομένο ότι το ΑΕΠ των ΗΠΑ ήταν 16.661 τρισεκατομμύρια δολάρια, στο τέλος αυτού του τριμήνου αναμένεται -εξαιτίας του shutdown- να είναι τελικά αυξημένο κατά 1.1% ή 183 δισ. έναντι προβλέψεων για αύξηση κατά 2.5% ή 416 δισ. δολάρια. Χάθηκαν 233 δισ. για την αμερικανική οικονομία.
Το ζήτημα με το όριο χρέους, το οποίο δεν έχει κάποια αιτιώδη σχέση με το shutdown, απλώς τυχαίνει να συμπίπτουν ως προς τον χρόνο εκδήλωσης, φαίνεται πιο σοβαρό ως προς τις πιθανές επιπτώσεις. Στις ΗΠΑ το μέγιστο ποσό χρημάτων που μπορεί να δανειστεί το κράτος ρυθμίζεται νομοθετικά και αυξάνεται με απόφαση του Κογκρέσου.
Το ποσό αυτό ανέρχεται σε 16.7 δισ. δολαρίων και, ήδη εδώ και μήνες, σε αυτό το ύψος κυμαίνεται το δημόσιο χρέος και είναι η δημιουργική λογιστική που δίνει λύσεις. Οπως εκτιμούν οι αναλυτές της Bank of America Merrill Lynch σε έκθεσή τους, ο χώρος για τις ταχυδακτυλουργικές μανούβρες του υπ. Οικονομικών θα έχει εξαντληθεί εντελώς έως τις 15 Οκτωβρίου.
Αν το Κογκρέσο δεν δώσει την έγκρισή του έως εκείνη την ημέρα, θα πρέπει είτε η δημοπρασία ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου που έχει προαναγγελθεί να καθυστερήσει είτε να περιοριστεί στα ποσά που προορίζονται για την αποπληρωμή παλιών δανείων είτε να ψαλιδιστούν τα πάγια έξοδα του κράτους προκαταβολικά, με την τελευταία επιλογή να φαντάζει πιθανότερη.
Η επόμενη ημερομηνία-κλειδί είναι η 1η Νοεμβρίου, σύμφωνα με την ίδια έκθεση, όταν το Δημόσιο δεν θα μπορέσει να πληρώσει κοινωνικά επιδόματα, παροχές σαν το Medicare και το Medicaid, στρατιωτικές δαπάνες και επιδοτήσεις βετεράνων - 67 δισεκατομμύρια δολάρια στο άθροισμά τους.
Στις 15 Νοεμβρίου, σημειώνεται επίσης, λήγουν ομόλογα ύψους 31 δισ. και η αδυναμία εξόφλησής τους θα σήμαινε πτώχευση για τις ΗΠΑ και θα σηματοδοτούσε την είσοδο σε αχαρτογράφητα νερά για όλον τον κόσμο. Προς το παρόν, το αμερικανικό πολιτικό σύστημα φαίνεται να έχει πέσει θύμα απαγωγής απ' το ακροδεξιό κίνημα Tea Party, που έχει κρατήσει ανάλογη στάση σε παρόμοια περίσταση και νωρίτερα μέσα στο 2013.
Πιέσεις και εκβιασμοί
Για να εγκριθούν ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης και η αύξηση του ορίου χρέους, ώστε να λήξει το ψυχόδραμα, το Tea Party πιέζει για την αναθεώρηση -ή, εναλλακτικά, την αναβολή της εφαρμογής- του προγράμματος ασφαλιστικής κάλυψης για τους φτωχότερους Αμερικανούς, το οποίο έχει γίνει γνωστό ως Obamacare. Το κίνημα αυτό συσπειρώνει χριστιανούς φονταμενταλιστές πάνω σε ακραία νεοφιλελεύθερες θέσεις στην οικονομία, οι οποίες συμφέρουν τους δισεκατομμυριούχους χρηματοδότες του, όπως είναι οι αδερφοί Κοχ, που μοιράζονται μια περιουσία 76.8 δισ. δολαρίων.
Σε περίπου 40 υπολογίζονται τα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων που ταυτίζονται με τους στόχους του Tea Party, ενώ άλλοι 50-60 βουλευτές είναι οι «συμπαθούντες». Ανάμεσά τους και ο πρόεδρος της Βουλής, Τζο Μπένερ, ο οποίος έκανε ό,τι μπορούσε για να δημιουργηθεί το αδιέξοδο, αρνούμενος να φέρει προς ψήφιση τον προϋπολογισμό που στα τέλη κάθε Σεπτέμβρη- αφού το οικονομικό έτος για την κυβέρνηση ολοκληρώνεται στα τέλη αυτού του μήνα- εγκρίνεται απ' τα δύο Σώματα του Κογκρέσου.
Μοιάζει, όπως σημειώνουν οι Financial Times, σχεδόν φαρσικό το όλο σκηνικό.
Την ώρα που διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση που κοντεύει να πνίξει την Αμερική σε μια κουταλιά νερό, υπάρχουν χώρες στην Ευρώπη «που θα έδιναν το ένα χέρι και το ένα πόδι τους για να δανειστούν στα χαμηλά επιτόκια που προσφέρονται στην αμερικανική κυβέρνηση».
Απ' τη μεριά του, ο Πολ Κρούγκμαν επισημαίνει ότι αν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αναγκαζόταν, με τον ένα ή τον άλλο (πιθανώς ημι-τυχαίο) τρόπο να ισοσκελίσει έσοδα και έξοδα, αυτό θα σήμαινε περικοπές περίπου 600 δισ. δολαρίων ή 4% του ΑΕΠ.
Η ανεπιθύμητη λιτότητα θα ήταν η ταχύτερη και μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έχει γίνει ποτέ και φυσικά θα έφερνε ύφεση.
Το δολάριο θα βούλιαζε και, κατά πάσα πιθανότητα, το ίδιο θα πάθαινε και το χρηματιστήριο, σημειώνει ο νομπελίστας.
Το χρεοκοπημένο Ντιτρόιτ
Εβγαλε στο σφυρί τη δημόσια περιουσία
Ολα αυτά θα έμοιαζαν μακρινή δυστοπία αν η χρεοκοπία δεν είχε ήδη χτυπήσει αρκετές αμερικανικές πόλεις, με πιο τρανταχτή την περίπτωση του Ντιτρόιτ. Στην παρηκμασμένη βιομηχανική πρωτεύουσα της Αμερικής, το όραμα του TΠηγή: ea Party παίρνει σάρκα και οστά. Ο κυβερνήτης του Μίτσιγκαν, της Πολιτείας όπου βρίσκεται το Ντιτρόιτ, ουσιαστικά έχει χρίσει τοπικό αυτοκράτορα έναν δικηγόρο πτωχεύσεων.
Ο Κέβιν Ορ πρόκειται να εκποιήσει τη δημόσια περιουσία προκειμένου να πληρώσει -κατά προτεραιότητα έναντι των δημοτικών υπαλλήλων και των συνταξιούχων -τους μεγάλους δανειστές- τράπεζες και λοιπούς κερδοσκόπους. Ακόμα και τα έργα στις πινακοθήκες της πόλης θα βγάλει στο σφυρί ο Ορ, όπως δείχνει η πρόσκληση σε ειδικούς εκτιμητές του οίκου Christie's.
Τα αριστουργήματα των δημόσιων εκθέσεων έχουν εμπορική αξία που εκτιμάται σε 10-20 δισ. δολάρια απ' το Levin Art Group, την ώρα που η πόλη υπέβαλε -παρά τις αντιρρήσεις κοινωνικών φορέων και συνδικάτων- αίτηση πτώχευσης για 18 δισ.
Τα έργα θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί σαν ενέχυρο για την εξασφάλιση δανείου νωρίτερα, επισημαίνουν κάποιοι, αν η διάσωση και όχι η εκκαθάριση της πόλης ήταν στ' αλήθεια το ζητούμενο.
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου