Πέμπτη, 28 Νοεμβρίου, 2013
Του Θεόδωρου Καλμούκου
ΚΆΤΩ ΔΕΚΆΔΕΣ ΕΘΕΛΟΝΤΈΣ ΚΑΙ ΕΘΕΛΌΝΤΡΙΕΣ ΦΟΡΤΏΝΟΥΝ ΤΟ ΦΟΡΤΗΓΌ
ΒΟΣΤΩΝΗ. Δύο χιλιάδες γαλοπούλες και ισάριθμες τσάντες γεμάτες με όλα τα απαραίτητα υλικά για το μαγείρεμα ενός αξιοπρεπούς και ανθρώπινου γεύματος διένειμε δωρεάν η οικογένεια Μανώλη από το Ντρέικετ της Μασαχουσέτης, ιδιοκτήτες του εστιατορίου «Dracut House of Pizza & Seafood Restaurant».
Δέκα και πλέον χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, εθνικότητας, θρησκευτικής ομολογίας, χρώματος και επιπέδου, ανάμεσά τους και αρκετοί ομογενείς στο Λόουελ, στο Ντρέικετ, στο Τσέλμσφορντ, στο Τούξμπερι, στο Μπέντφορντ, θα απολαύσουν την Ημέρα των Ευχαριστιών, ένα ζεστό, πλούσιο, ανθρώπινο γεύμα, χάρη στον Νίκο και τη Βούλα Μανώλη, τα παιδιά τους, τον Ευθύμιο και τον Ηλία, και τους 350 περίπου εθελοντές και εθελόντριες, οι οποίοι άφησαν τις εργασίες τους και βοήθησαν στη διανομή τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου.
Η προετοιμασία και η διανομή από τους εθελοντές ξεκίνησε με προσευχή που ανέπεμψε ο π. Λέοναρντ Φάρης, προϊστάμενος της Αντιοχειανής κοινότητας του Αγίου Γεωργίου του Λόουελ, η οποία συμβάλλει και οικονομικά με δωρεά κάθε χρόνο. Τονίζεται ότι το Λόουελ έχει τέσσερις Ελληνορθόδοξες κοινότητες, αλλά καμία δεν συμπαρίσταται στο μεγάλο αυτό έργο της φιλανθρωπίας και ουδείς ιερέας εμφανίζεται έστω να κάνει μια προσευχή, πλην του Αντιοχειανού π. Φάρη.
Ο π. Λέοναρτ δήλωσε στον «Ε.Κ.» πως «είμαστε πολύ υπερήφανοι για τον κ. Μανώλη και την οικογένειά του, οι οποίοι ξεκίνησαν πριν από 20 χρόνια διανέμοντας 50 γαλοπούλες και σήμερα θα διανείμουν 2.000 σε εκείνους που έχουν ανάγκη». Είπε ακόμα, πως «ο κ. Μανώλης είναι πολύ καλός για την Εκκλησία μας, τον αγαπούμε, τον υποστηρίζουμε και προσευχόμαστε ο Θεός να του χαρίζει πλούσιες τις ευλογίες του».
Το βράδυ της Κυριακής απεβίωσε ο πατέρας του κ. Μανώλη, ο Ευθύμιος Μανώλης, 92 ετών, έπειτα από εγκεφαλικό που υπέστη πριν λίγες μέρες. Οταν τον ρωτήσαμε αν σκέφθηκε να ματαιώσει τη διανομή, είπε: «όχι ούτε προς στιγμή, άλλωστε αυτό νομίζω είναι το καλύτερο μνημόσυνο» ενώ χτες αναμενόταν να μεταβεί στο νεκροπομπείο για να φροντίσει τα της κηδείας και ταφής του.
Ο «Εθνικός Κήρυξ» κατέγραψε τις εικόνες της προετοιμασίας της διανομής.
Κανείς δεν γνωρίζει τα ονόματα εκείνων που λαμβάνουν τις τσάντες με τις γαλοπούλες παρά μόνο η Βούλα Μανώλη, η οποία συντονίζει την όλη διαδικασία της διανομής, όλα γίνονται με απόλυτη εχεμύθεια. Είπε στον «Ε.Κ.» πως «είναι πολύ συγκινητικό αυτό που γίνεται σήμερα».
Στη διανομή συμμετείχε και πάλι φέτος η εταιρεία ασθενοφόρων οχημάτων και λιμουζινών, η Pride Star, αλλά και ιδιώτες με τα οχήματά τους. Ανάμεσά τους και δύο αστυνομικοί από το Ντρέικετ, ο Τζον Κόσλινκ, ο οποίος όταν ήταν έφηβος εργαζόταν στο εστιατόριο του κ. Μανώλη και τώρα κάθε χρόνο βοηθά στη διανομή, ενώ φέτος είχε έλθει μαζί του και ο συνεργάτης του τον Μορ Τζάιτεϊ.
Από την τράπεζα Aligned Credit Union η οποία έχει υποκαταστήματα στο Λόουελ, στο Ντένβερς, στο Φρέμιγχαμ, στο Αμσπερι, στο Χέβερχιλ, συμμετείχαν 20 στελέχη της με επικεφαλής την αντιπρόεδρό της Ιωάννα Δουλάμη και τον οικονομικό διευθυντή Τομ Χέμιντ.
Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε πριν από είκοσι χρόνια με τριάντα γαλοπούλες, τις οποίες μάλιστα ο Νίκος και η Βούλα Μανώλη μαγείρευαν οι ίδιοι και τις μετέφεραν σ’ εκείνους που είχαν ανάγκη, διότι οι άνθρωποι δεν είχαν φούρνους να τις μαγειρέψουν.
Μέχρι πριν πέντε χρόνια όλο το κόστος το κάλυπτε η οικογένεια Μανώλη. Σήμερα έχουν ιδρύσει μη κερδοσκοπικό οργανισμό, το Manolis Family Foundation, για να μπορούν να δέχονται δωρεές που εκπίπτουν της φορολογίας «επειδή μεγαλώνει η προσπάθεια» είπε ο κ. Μανώλης.
Ολα ξεκίνησαν όταν ο κ. Μανώλης ήταν 7 χρονών παιδί. Οταν ήλθε με τους γονείς του, μετανάστες το 1966 από τα Γρεβενά, πήγαν στο Νέο Μεξικό. Πήγαινε στο σχολείο, δεν ήξερε Αγγλικά και την πρώτη ημέρα είδε τα παιδιά την ώρα του μεσημεριανού φαγητού, πήγαν στην τραπεζαρία, πήραν ένα δίσκο και έβαζαν φαγητά για να φάνε. Πήρε κι εκείνος έναν δίσκο, τον γέμισε φαγητά, «αλλά με σταμάτησαν και μου είπαν πρέπει να πληρώσεις 25 σεντς, όμως δεν είχα και δεν με άφησαν να φάω, κι αυτό το θυμάμαι σαν να είναι τώρα. Το απόγευμα έδιναν παγωτό, πήγα πάλι, πήρα ένα παγωτό αλλά πάλι μου είπαν ότι πρέπει να πληρώσεις 10 σεντς και μου είπαν να το αφήσω το παγωτό, κι από τότε έκανα όρκο στον εαυτό μου και μια προσευχή στο Θεό να μπορέσω όταν βλέπω ανθρώπους που πεινούν να τους δίνω όσο και όπως μπορώ».
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δέκα και πλέον χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, εθνικότητας, θρησκευτικής ομολογίας, χρώματος και επιπέδου, ανάμεσά τους και αρκετοί ομογενείς στο Λόουελ, στο Ντρέικετ, στο Τσέλμσφορντ, στο Τούξμπερι, στο Μπέντφορντ, θα απολαύσουν την Ημέρα των Ευχαριστιών, ένα ζεστό, πλούσιο, ανθρώπινο γεύμα, χάρη στον Νίκο και τη Βούλα Μανώλη, τα παιδιά τους, τον Ευθύμιο και τον Ηλία, και τους 350 περίπου εθελοντές και εθελόντριες, οι οποίοι άφησαν τις εργασίες τους και βοήθησαν στη διανομή τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου.
Η προετοιμασία και η διανομή από τους εθελοντές ξεκίνησε με προσευχή που ανέπεμψε ο π. Λέοναρντ Φάρης, προϊστάμενος της Αντιοχειανής κοινότητας του Αγίου Γεωργίου του Λόουελ, η οποία συμβάλλει και οικονομικά με δωρεά κάθε χρόνο. Τονίζεται ότι το Λόουελ έχει τέσσερις Ελληνορθόδοξες κοινότητες, αλλά καμία δεν συμπαρίσταται στο μεγάλο αυτό έργο της φιλανθρωπίας και ουδείς ιερέας εμφανίζεται έστω να κάνει μια προσευχή, πλην του Αντιοχειανού π. Φάρη.
Ο π. Λέοναρτ δήλωσε στον «Ε.Κ.» πως «είμαστε πολύ υπερήφανοι για τον κ. Μανώλη και την οικογένειά του, οι οποίοι ξεκίνησαν πριν από 20 χρόνια διανέμοντας 50 γαλοπούλες και σήμερα θα διανείμουν 2.000 σε εκείνους που έχουν ανάγκη». Είπε ακόμα, πως «ο κ. Μανώλης είναι πολύ καλός για την Εκκλησία μας, τον αγαπούμε, τον υποστηρίζουμε και προσευχόμαστε ο Θεός να του χαρίζει πλούσιες τις ευλογίες του».
Το βράδυ της Κυριακής απεβίωσε ο πατέρας του κ. Μανώλη, ο Ευθύμιος Μανώλης, 92 ετών, έπειτα από εγκεφαλικό που υπέστη πριν λίγες μέρες. Οταν τον ρωτήσαμε αν σκέφθηκε να ματαιώσει τη διανομή, είπε: «όχι ούτε προς στιγμή, άλλωστε αυτό νομίζω είναι το καλύτερο μνημόσυνο» ενώ χτες αναμενόταν να μεταβεί στο νεκροπομπείο για να φροντίσει τα της κηδείας και ταφής του.
Ο «Εθνικός Κήρυξ» κατέγραψε τις εικόνες της προετοιμασίας της διανομής.
Κανείς δεν γνωρίζει τα ονόματα εκείνων που λαμβάνουν τις τσάντες με τις γαλοπούλες παρά μόνο η Βούλα Μανώλη, η οποία συντονίζει την όλη διαδικασία της διανομής, όλα γίνονται με απόλυτη εχεμύθεια. Είπε στον «Ε.Κ.» πως «είναι πολύ συγκινητικό αυτό που γίνεται σήμερα».
Στη διανομή συμμετείχε και πάλι φέτος η εταιρεία ασθενοφόρων οχημάτων και λιμουζινών, η Pride Star, αλλά και ιδιώτες με τα οχήματά τους. Ανάμεσά τους και δύο αστυνομικοί από το Ντρέικετ, ο Τζον Κόσλινκ, ο οποίος όταν ήταν έφηβος εργαζόταν στο εστιατόριο του κ. Μανώλη και τώρα κάθε χρόνο βοηθά στη διανομή, ενώ φέτος είχε έλθει μαζί του και ο συνεργάτης του τον Μορ Τζάιτεϊ.
Από την τράπεζα Aligned Credit Union η οποία έχει υποκαταστήματα στο Λόουελ, στο Ντένβερς, στο Φρέμιγχαμ, στο Αμσπερι, στο Χέβερχιλ, συμμετείχαν 20 στελέχη της με επικεφαλής την αντιπρόεδρό της Ιωάννα Δουλάμη και τον οικονομικό διευθυντή Τομ Χέμιντ.
Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε πριν από είκοσι χρόνια με τριάντα γαλοπούλες, τις οποίες μάλιστα ο Νίκος και η Βούλα Μανώλη μαγείρευαν οι ίδιοι και τις μετέφεραν σ’ εκείνους που είχαν ανάγκη, διότι οι άνθρωποι δεν είχαν φούρνους να τις μαγειρέψουν.
Μέχρι πριν πέντε χρόνια όλο το κόστος το κάλυπτε η οικογένεια Μανώλη. Σήμερα έχουν ιδρύσει μη κερδοσκοπικό οργανισμό, το Manolis Family Foundation, για να μπορούν να δέχονται δωρεές που εκπίπτουν της φορολογίας «επειδή μεγαλώνει η προσπάθεια» είπε ο κ. Μανώλης.
Ολα ξεκίνησαν όταν ο κ. Μανώλης ήταν 7 χρονών παιδί. Οταν ήλθε με τους γονείς του, μετανάστες το 1966 από τα Γρεβενά, πήγαν στο Νέο Μεξικό. Πήγαινε στο σχολείο, δεν ήξερε Αγγλικά και την πρώτη ημέρα είδε τα παιδιά την ώρα του μεσημεριανού φαγητού, πήγαν στην τραπεζαρία, πήραν ένα δίσκο και έβαζαν φαγητά για να φάνε. Πήρε κι εκείνος έναν δίσκο, τον γέμισε φαγητά, «αλλά με σταμάτησαν και μου είπαν πρέπει να πληρώσεις 25 σεντς, όμως δεν είχα και δεν με άφησαν να φάω, κι αυτό το θυμάμαι σαν να είναι τώρα. Το απόγευμα έδιναν παγωτό, πήγα πάλι, πήρα ένα παγωτό αλλά πάλι μου είπαν ότι πρέπει να πληρώσεις 10 σεντς και μου είπαν να το αφήσω το παγωτό, κι από τότε έκανα όρκο στον εαυτό μου και μια προσευχή στο Θεό να μπορέσω όταν βλέπω ανθρώπους που πεινούν να τους δίνω όσο και όπως μπορώ».
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου