Του Θεόδωρου Καλμούκου
Εγινε κι αυτό κι ήταν αναμενόμενο, έπειτα από το κλείσιμο τεσσάρων Ημερήσιων σχολείων τα τελευταία λίγα χρόνια άρχισε και το κλείσιμο των κοινοτήτων. Η αρχή έγινε από τον Αγιο Νικόλαο του Ενφιλντ του Κονέκτικατ της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας της Μητρόπολης Βοστώνης κι όπως δείχνουν τα πράγματα θα ακολουθήσουν κι άλλες.
Αναμφίβολα βρισκόμαστε σε παρακμιακή πορεία, τα αποτελέσματα της οποίας είναι προβλέψιμα και ορατά στον ορίζοντα. Αλλωστε, οι εικόνες ομιλούν από μόνες στους και μίλησαν τόσο ηχηρά και προχτές ακόμα, τα Χριστούγεννα, και οι οποίες είναι κάτι παραπάνω από εφιαλτικές επειδή ακριβώς είναι δηλωτικές της κατάστασης της φυγής των ανθρώπων από τις εκκλησίες.
Εχουμε μπει σε πορεία θανάτου. Οι ιεροί μας ναοί -έχω κατά νου τη Νέα Αγγλία επειδή διαβιώ εδώ και έχω πληρέστερη γνώση της κατάστασης- εμφανίζουν προχωρημένα σημάδια ερήμωσης. Κατάντησαν σαν τους αδειανούς ναούς της Κωνσταντινούπολης με ελάχιστους πιστούς. Αυτό συνέβη κι εδώ σ’ εμάς. Αποβραδίς η κατάσταση ήταν κάπως ανεκτή, αλλά ανήμερα των Χριστουγέννων δυστυχώς ακόμα και σε μεγάλες υποτίθεται κοινότητες ο αριθμός των πιστών κυμάνθηκε από 15 έως 32. Φοβερό!
Επιτέλους στην Κωνσταντινούπολη υπάρχει το δικαιολογητικό της πραγματικής έλλειψης Ελληνορθόδοξου λαού, αφού οι Τούρκοι με την τακτική τους σαλαμοποίησαν τον Ελληνισμό και σχεδόν τον εξολόθρευσαν, ενώ τα απομεινάρια του μόνο κλαυθμό ψυχής προκαλούν, παρά τις περί του αντιθέτου απόπειρες ενθουσιαστικού στροβιλισμού που καταβάλλονται κατά καιρούς. Στην Κωνσταντινούπολη τελειώσαμε, αυτή είναι η ωμή και έμπονη πραγματικότητα. Εδώ όμως, στην ελεύθερη, πολυπρόσωπη και ανεβασμένη κοινωνικά, οικονομικά και επαγγελματικά ελληνική μας Ομογένεια τι συμβαίνει; Για ποιο μέλλον μιλούμε;
Το φαινόμενο είναι οδυνηρό και οφείλει να προβληματίσει τους έχοντες θεσμικές θέσεις και ευθύνες, διότι η ευθύνη τους είναι τεράστια για τη συμπεριφορά τους.
Επειτα είναι και η διαρκής αποκρουστική ζητιανιά δώστε για την κοινότητα, δώστε για τη Μητρόπολη, δώστε για την Αρχιεπισκοπή, δώστε για τη Θεολογική Σχολή, δώστε για την Ακαδημία του Αγίου Βασιλείου, δώστε για τις Κατασκηνώσεις, δώστε για το Πατριαρχείο, δώστε και ξαναδώστε έχει κάνει τους ανθρώπους να απηυδήσουν.
Η δυσφορία ανάμεσα σε κοινοτικά συμβούλια έχει κορυφωθεί με τις αυξήσεις και τις απαιτήσεις της ετήσιας συνεισφοράς των κοινοτήτων προς την Αρχιεπισκοπή, τη στιγμή που οι ίδιες αγκομαχούν να τα βγάλουν πέρα. Κι οι άνθρωποι στην Αμερική δεν ψηφίζουν μόνο με τα χέρια, αλλά και με τα πόδια, δηλαδή φεύγουν και απέχουν.
Ηδη απομείναμε με επιβλητικούς ναούς και καλλιμάρμαρα κοινοτικά κέντρα, με μουσεία και χώρους συνεδριάσεων, αλλά αδειανά τα πάντα και ήδη άρχισαν να λαλούν μέσα τους κουκουβάγιες όπως έχει συμβεί με τους Ρωμαιοκαθολικούς.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου