Ανθεί ελληνικό σχολείο στο Νιούτον της Μασαχουσέτης
Από προηγούμενη ανάρτηση
Του Θεόδωρου Καλμούκου
Το Ελληνικό σχολείο στο Νιούτον Μασαχουσέτης
ΒΟΣΤΩΝΗ. Διανύουμε τον Ιανουάριο, το μήνα των Ελληνικών Γραμμάτων, της Ελληνικής Γλώσσας, και σήμερα ο «Εθνικός Κήρυξ» αποκαλύπτει ότι ένα πραγματικό «θαύμα» έχει συντελεστεί μέσα στην καρδιά του Νιούτον, που είναι από τα πλέον προηγμένα προάστια της Βοστώνης, η ίδρυση και η ραγδαία ανάπτυξη ενός Ελληνικού Σχολείου από ένα πρόσωπο, την εκπαιδευτικό Κλεάνθη Μαυρογιαννάκη. Το όνομα του σχολείου είναι Greek 4 Kids ή απλώς «Ελληνικό Σχολείο» όπως αναγράφει η πινακίδα στην είσοδό του και το οποίο βρίσκεται στη διεύθυνση 1345 Centre Street, Newton και με τηλ.: (617) 953-9092. Ξεκίνησε το 2005 με 3 μόνο παιδιά και σήμερα έχει 110, ενώ δεν επαρκεί πλέον και ο υπάρχων χώρος.
Η Κλεάνθη Μαυρογιαννάκη απόφοιτη του Ελληνικού Κολεγίου και στη συνέχεια με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης δίδαξε επί σειρά ετών σε Ελληνικά Απογευματινά σχολεία, κι όπως είπε στον «Ε.Κ.» μία ομάδα γονιών 4 ή 5 με προέτρεπαν να κάνω μαθήματα στα παιδιά τους, έτσι δημιουργήθηκε ο πυρήνας».
Είπε ότι «όλα ξεκίνησαν το 2005 σ’ ένα μικρό δωματιάκι σε Προτεσταντικό ναό της πόλης Melrose της Μασαχουσέτης του First Congregational Church που το νοικιάζαμε για δύο ώρες το Σάββατο το πρωί μ’ ένα ελάχιστο αντίτιμο κι εμείς καθόμαστε όλη την ημέρα. Ξεκίνησα με 3 παιδιά και έφτασα να έχω 14, οπότε αυξάνονταν συνεχώς τα παιδιά και τα νέα μεταδίδονταν από γονιό σε γονιό».
Τόνισε πως «κάποια στιγμή είπα πως κάτι πρέπει να γίνει. Εν τω μεταξύ, γνώριζα ότι στην ευρύτερη περιοχή υπάρχει ανάγκη για σωστή διδασκαλία της Ελληνικής και γονείς που ενδιαφέρονται κι έτσι το 2007 ξεκίνησα εδώ με 40 παιδιά και κάθε χρόνο αυξανόταν, οι γονείς το πληροφορούντο από στόμα σε στόμα και σήμερα έχουμε 110». Διδάσκουν 4 δασκάλες και φυσικά και η ίδια η κ. Μαυρογιαννάκη, η οποία είναι η ψυχή του Σχολείου.
Είπε ότι «θα μπορούσαμε να είχαμε 1.100 παιδιά, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει καταρτισμένο διδασκαλικό προσωπικό που να γνωρίζει τις ανάγκες του Ελληνοαμερικανόπουλου». Τόνισε, πως «δεν μας αρκούν οι δάσκαλοι από την Ελλάδα, όπως κι εγώ που έχω σπουδάσει Γλωσσολογία δεν μπορώ να πάω να γίνω φιλόλογος στην Ελλάδα» και πρόσθεσε «άλλο η Ελληνική ως δεύτερη γλώσσα και άλλο η Ελληνική ως ξένη γλώσσα».
Μπαίνοντας στο Σχολείο ο επισκέπτης ατενίζει στην είσοδο μία τεράστια ελληνική σημαία, το ύψιστο σύμβολο της Ελλάδας, της γεννήτρας των Γραμμάτων, της Σοφίας και της Γνώσης.
Οταν την ρωτήσαμε «πώς αισθάνεστε με αυτήν την αλματώδη επιτυχία της προσωπικής και ιδιωτικής σας πρωτοβουλίας;», είπε «θαυμάσια, εργάζομαι εφτά ημέρες την εβδομάδα και το κάνω με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Κατ’ αρχήν, ποτέ η μία ημέρα δεν είναι όμοια με την άλλη, βλέπω ότι αυτό που κάνω έχει ανταπόκριση, βγάζω το ψωμί μου, δεν κινδυνεύω να χάσω τη δουλειά μου».
Σύμφωνα με την κ. Μαυρογιαννάκη, «οι μαθητές και οι μαθήτριες ξεκινούν από 18 μηνών μέχρι τέλος του Δημοτικού» και τόνισε «δυστυχώς δεν υπάρχουν οι πρακτικές δυνατότητες να κάνουμε προγράμματα για παιδιά που πηγαίνουν πλέον στο Γυμνάσιο».
Δεν διδάσκεται μόνο η ελληνική γλώσσα, αλλά επίσης ιστορία, πολιτισμός, λαογραφία, χορός, μ’ άλλα λόγια είναι ένα πλήρες φυτώριο και διδασκαλείο Ελληνισμού.
Εξήγησε ότι «η διδασκαλία η οποία γίνεται κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο επί δύο ώρες δεν γίνεται κατά τάξεις, αλλά κατά επίπεδα. Το μάθημα αρχίζει στις 4 παρά 10». Είπε ότι «το Σχολείο είναι Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός 501 (C3), όλα μας τα έσοδα προέρχονται από τα δίδακτρα τα οποία είναι γύρω στα 1.500 δολάρια το χρόνο, ενώ στο δεύτερο και τρίτο παιδί δίνεται κάποια έκπτωση. Δίνουμε υποτροφίες όταν υπάρχει ανάγκη. Οταν ο γονιός δεν έχει εργασία και το παιδί θέλει να μάθει Ελληνικά εγώ δεν μπορώ να πω ότι δεν σε δέχομαι».
Τα παιδιά πηγαίνουν στο Ελληνικό Σχολείο της κ. Μαυρογιαννάκη από το Νιούτον, το Γουέστον, το Γουέλσλεϊ, το Μπρούκλαϊν και τη Βοστώνη. Επίσης, λόγω της μεγάλης ανάγκης, η κ. Μαυρογιαννάκη προσφέρει ιδιαίτερα μαθήματα κατ’ οίκον σε πολλά μέρη της Βοστώνης.
Είπε, ότι «έχομε ανάγκη για απόκτηση ενός δικού μας κτιρίου, έχουμε καθιερωθεί πλέον και πρέπει να αποκτήσουμε τη δική μας στέγη για να μην πληρώνουμε τόσο υψηλό ενοίκιο εδώ».
Πρόσθεσε ακόμη, πως «προσφέραμε μία επιλογή μέσα από την ιδιωτική πρωτοβουλία» και τόνισε ότι «πιστεύω στην ιδιωτική πρωτοβουλία διότι πρέπει κάποιος να δίνει απολογισμό».
Στην ερώτηση «εάν υπήρχε ενδιαφέρον και σοβαρότητα για την Ελληνική Παιδεία από θεσμικούς φορείς εσείς θα μπορούσατε να είχατε ιδρύσει αυτό το σχολείο;», είπε «όχι, θα είχα κλείσει σ’ ένα μήνα. Υπάρχει ανάγκη, ενδιαφέρον για σχολείο ποιότητας. Οι γονείς εμπιστεύονται γιατί βλέπουν τη δουλειά που γίνεται, τον αγώνα, την αφοσίωση». Υπογράμμισε ότι «μαζί με την ικανοποίηση και τη χαρά που νιώθω για την επιτυχία του εγχειρήματος, αισθάνομαι ότι έχω και ιστορική ευθύνη. Αν βλέπατε τη Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που έγινε στο ελληνικό προξενείο θα μένατε έκπληκτος, εκατοντάδες άνθρωποι, πράγμα που σημαίνει ότι ο κόσμος διψάει για κάτι που να τον κάνει να νιώθει ότι συμμετέχει, ότι είναι μέρος. Εχουμε παιδιά μη ελληνικής καταγωγής και φυσικά έχουμε παιδιά ελληνικής καταγωγής και όλα έχουν ελληνική συνείδηση».
Μιλώντας για ιστορική ευθύνη, η κ. Μαυρογιαννάκη ανέφερε ότι «τώρα έχω πια ξεπεράσει τον πρωταρχικό ενθουσιασμό διότι πέτυχα αυτό που ήθελα και ο ενθουσιασμός έχει μετατραπεί σε συνειδητοποίηση της ιστορικής ευθύνης που έχω. Τώρα νιώθω ότι μετά από μένα πρέπει να υπάρξει μία συνέχεια. Δεν είναι μόνο δικό μου δημιούργημα, είναι κι άλλων ανθρώπων οι οποίοι με τον τρόπο τους βοήθησαν να είναι ανοιχτή η πόρτα σήμερα και θα δω πώς θα το προχωρήσω. Πιστεύω ότι δεν επιτρέπεται σ’ ένα Σχολείο 110 παιδιών στην Αθήνα της Αμερικής, τη Βοστώνη, να μην υπάρχει ένα Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο για να έλθει ο άλλος και να νιώσει ότι είναι στην Ελλάδα, γι’ αυτό ο στόχος μας είναι η απόκτηση ενός κτιρίου».
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Η Κλεάνθη Μαυρογιαννάκη απόφοιτη του Ελληνικού Κολεγίου και στη συνέχεια με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης δίδαξε επί σειρά ετών σε Ελληνικά Απογευματινά σχολεία, κι όπως είπε στον «Ε.Κ.» μία ομάδα γονιών 4 ή 5 με προέτρεπαν να κάνω μαθήματα στα παιδιά τους, έτσι δημιουργήθηκε ο πυρήνας».
Είπε ότι «όλα ξεκίνησαν το 2005 σ’ ένα μικρό δωματιάκι σε Προτεσταντικό ναό της πόλης Melrose της Μασαχουσέτης του First Congregational Church που το νοικιάζαμε για δύο ώρες το Σάββατο το πρωί μ’ ένα ελάχιστο αντίτιμο κι εμείς καθόμαστε όλη την ημέρα. Ξεκίνησα με 3 παιδιά και έφτασα να έχω 14, οπότε αυξάνονταν συνεχώς τα παιδιά και τα νέα μεταδίδονταν από γονιό σε γονιό».
Τόνισε πως «κάποια στιγμή είπα πως κάτι πρέπει να γίνει. Εν τω μεταξύ, γνώριζα ότι στην ευρύτερη περιοχή υπάρχει ανάγκη για σωστή διδασκαλία της Ελληνικής και γονείς που ενδιαφέρονται κι έτσι το 2007 ξεκίνησα εδώ με 40 παιδιά και κάθε χρόνο αυξανόταν, οι γονείς το πληροφορούντο από στόμα σε στόμα και σήμερα έχουμε 110». Διδάσκουν 4 δασκάλες και φυσικά και η ίδια η κ. Μαυρογιαννάκη, η οποία είναι η ψυχή του Σχολείου.
Είπε ότι «θα μπορούσαμε να είχαμε 1.100 παιδιά, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει καταρτισμένο διδασκαλικό προσωπικό που να γνωρίζει τις ανάγκες του Ελληνοαμερικανόπουλου». Τόνισε, πως «δεν μας αρκούν οι δάσκαλοι από την Ελλάδα, όπως κι εγώ που έχω σπουδάσει Γλωσσολογία δεν μπορώ να πάω να γίνω φιλόλογος στην Ελλάδα» και πρόσθεσε «άλλο η Ελληνική ως δεύτερη γλώσσα και άλλο η Ελληνική ως ξένη γλώσσα».
Μπαίνοντας στο Σχολείο ο επισκέπτης ατενίζει στην είσοδο μία τεράστια ελληνική σημαία, το ύψιστο σύμβολο της Ελλάδας, της γεννήτρας των Γραμμάτων, της Σοφίας και της Γνώσης.
Οταν την ρωτήσαμε «πώς αισθάνεστε με αυτήν την αλματώδη επιτυχία της προσωπικής και ιδιωτικής σας πρωτοβουλίας;», είπε «θαυμάσια, εργάζομαι εφτά ημέρες την εβδομάδα και το κάνω με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Κατ’ αρχήν, ποτέ η μία ημέρα δεν είναι όμοια με την άλλη, βλέπω ότι αυτό που κάνω έχει ανταπόκριση, βγάζω το ψωμί μου, δεν κινδυνεύω να χάσω τη δουλειά μου».
Σύμφωνα με την κ. Μαυρογιαννάκη, «οι μαθητές και οι μαθήτριες ξεκινούν από 18 μηνών μέχρι τέλος του Δημοτικού» και τόνισε «δυστυχώς δεν υπάρχουν οι πρακτικές δυνατότητες να κάνουμε προγράμματα για παιδιά που πηγαίνουν πλέον στο Γυμνάσιο».
Δεν διδάσκεται μόνο η ελληνική γλώσσα, αλλά επίσης ιστορία, πολιτισμός, λαογραφία, χορός, μ’ άλλα λόγια είναι ένα πλήρες φυτώριο και διδασκαλείο Ελληνισμού.
Εξήγησε ότι «η διδασκαλία η οποία γίνεται κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο επί δύο ώρες δεν γίνεται κατά τάξεις, αλλά κατά επίπεδα. Το μάθημα αρχίζει στις 4 παρά 10». Είπε ότι «το Σχολείο είναι Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός 501 (C3), όλα μας τα έσοδα προέρχονται από τα δίδακτρα τα οποία είναι γύρω στα 1.500 δολάρια το χρόνο, ενώ στο δεύτερο και τρίτο παιδί δίνεται κάποια έκπτωση. Δίνουμε υποτροφίες όταν υπάρχει ανάγκη. Οταν ο γονιός δεν έχει εργασία και το παιδί θέλει να μάθει Ελληνικά εγώ δεν μπορώ να πω ότι δεν σε δέχομαι».
Τα παιδιά πηγαίνουν στο Ελληνικό Σχολείο της κ. Μαυρογιαννάκη από το Νιούτον, το Γουέστον, το Γουέλσλεϊ, το Μπρούκλαϊν και τη Βοστώνη. Επίσης, λόγω της μεγάλης ανάγκης, η κ. Μαυρογιαννάκη προσφέρει ιδιαίτερα μαθήματα κατ’ οίκον σε πολλά μέρη της Βοστώνης.
Είπε, ότι «έχομε ανάγκη για απόκτηση ενός δικού μας κτιρίου, έχουμε καθιερωθεί πλέον και πρέπει να αποκτήσουμε τη δική μας στέγη για να μην πληρώνουμε τόσο υψηλό ενοίκιο εδώ».
Πρόσθεσε ακόμη, πως «προσφέραμε μία επιλογή μέσα από την ιδιωτική πρωτοβουλία» και τόνισε ότι «πιστεύω στην ιδιωτική πρωτοβουλία διότι πρέπει κάποιος να δίνει απολογισμό».
Στην ερώτηση «εάν υπήρχε ενδιαφέρον και σοβαρότητα για την Ελληνική Παιδεία από θεσμικούς φορείς εσείς θα μπορούσατε να είχατε ιδρύσει αυτό το σχολείο;», είπε «όχι, θα είχα κλείσει σ’ ένα μήνα. Υπάρχει ανάγκη, ενδιαφέρον για σχολείο ποιότητας. Οι γονείς εμπιστεύονται γιατί βλέπουν τη δουλειά που γίνεται, τον αγώνα, την αφοσίωση». Υπογράμμισε ότι «μαζί με την ικανοποίηση και τη χαρά που νιώθω για την επιτυχία του εγχειρήματος, αισθάνομαι ότι έχω και ιστορική ευθύνη. Αν βλέπατε τη Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που έγινε στο ελληνικό προξενείο θα μένατε έκπληκτος, εκατοντάδες άνθρωποι, πράγμα που σημαίνει ότι ο κόσμος διψάει για κάτι που να τον κάνει να νιώθει ότι συμμετέχει, ότι είναι μέρος. Εχουμε παιδιά μη ελληνικής καταγωγής και φυσικά έχουμε παιδιά ελληνικής καταγωγής και όλα έχουν ελληνική συνείδηση».
Μιλώντας για ιστορική ευθύνη, η κ. Μαυρογιαννάκη ανέφερε ότι «τώρα έχω πια ξεπεράσει τον πρωταρχικό ενθουσιασμό διότι πέτυχα αυτό που ήθελα και ο ενθουσιασμός έχει μετατραπεί σε συνειδητοποίηση της ιστορικής ευθύνης που έχω. Τώρα νιώθω ότι μετά από μένα πρέπει να υπάρξει μία συνέχεια. Δεν είναι μόνο δικό μου δημιούργημα, είναι κι άλλων ανθρώπων οι οποίοι με τον τρόπο τους βοήθησαν να είναι ανοιχτή η πόρτα σήμερα και θα δω πώς θα το προχωρήσω. Πιστεύω ότι δεν επιτρέπεται σ’ ένα Σχολείο 110 παιδιών στην Αθήνα της Αμερικής, τη Βοστώνη, να μην υπάρχει ένα Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο για να έλθει ο άλλος και να νιώσει ότι είναι στην Ελλάδα, γι’ αυτό ο στόχος μας είναι η απόκτηση ενός κτιρίου».
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου