O Πάρις Μέξης, από την Beetroot, ξεναγεί στην έκθεση τους μαθητές της Δ΄ Δημοτικού του Cathedral School από το Upper East Side.
O κύριος Νίκος Μόκανος, ο Ελληνοαμερικανός ταξιτζής που με μεταφέρει από το αεροδρόμιο JFK στο ξενοδοχείο, θέλει να μάθει τα πάντα για την Ελλάδα: για την ανεργία, για την προεκλογική περίοδο, για τους πολιτικούς συσχετισμούς. Θέλει όμως και να με ενημερώσει για όλα τα θέματα της Ομογένειας: για την πρόσφατη εκδήλωση στο Lincoln Center με πρωταγωνίστρια τη «δική μας» σταρ των μίντια Αριάνα Χάφινγκτον, για την έκθεση του συντοπίτη του, Καστοριανού καλλιτέχνη Λουκά Σαμαρά στο Metropolitan Museum και, φυσικά, για τα «Ελληνικά τέρατα» της Beetroot, που θα αποκαλυφθούν στο νεοϋορκέζικο κοινό στο Olympic Tower, το πάλαι ποτέ αρχηγείο του Αριστοτέλη Ωνάση. Ενα προφορικό... Time Out New York ελληνικού ενδιαφέροντος, από έναν άνθρωπο που εδώ και σχεδόν μισό αιώνα ζει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά η φωνή του Ελληνα, εντός του, παραμένει δυνατή και παθιασμένη.
Το επόμενο πρωί περνώ την απαστράπτουσα γυάλινη είσοδο του ουρανοξύστη που κάποτε φιλοξενούσε τα γραφεία του Ελληνα μεγιστάνα, στον αριθμό 645 της Πέμπτης Λεωφόρου, δίπλα στον καθεδρικό ναό του Αγίου Πατρικίου. Ο Ωνάσης, ως επιχειρηματίας που βρισκόταν διαρκώς εν κινήσει, απεχθανόταν τις επενδύσεις σε περιουσιακά στοιχεία που δεν... επέπλεαν. Μία από τις ελάχιστες εξαιρέσεις ήταν αυτό το 51 ορόφων κτίριο -με γραφεία, καταστήματα και διαμερίσματα-, το οποίο έχτισε σε συνεργασία με την εταιρεία ακινήτων Αρλεν, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Από το 2000, εδώ βρίσκεται η έδρα του Onassis Cultural Center NΥ, με επικεφαλής -ως εκτελεστικό διευθυντή- τον πρέσβη Λουκά Τσίλα.
Πρώην διπλωμάτης, με θητεία τριάντα και πλέον ετών σε ελληνικές πρεσβείες της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αφρικής, ο κ. Τσίλας με υποδέχεται στο μεγάλο, ευήλιο γραφείο του. Είναι ενθουσιασμένος με την έκθεση της Beetroot, του βραβευμένου γραφείου οπτικής επικοινωνίας από τη Θεσσαλονίκη, που φέρνει στο προσκήνιο «παρεξηγημένα» τέρατα της ελληνικής μυθολογίας, από τον Κέρβερο μέχρι τον Μινώταυρο και από τη Μέδουσα μέχρι τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, σχεδιασμένα με έναν σύγχρονο μελανόμορφο ρυθμό, με μαύρο και ζωηρό πορτοκαλί χρώμα.
Την είχε δει στην Αθήνα, στο Μουσείο Μπενάκη, και είχε εντυπωσιαστεί. «Η άγονη πατριδολατρία και η αρχαιολατρία δεν οδηγούν πουθενά», τονίζει. «Γι’ αυτό εμείς προσπαθούμε να εστιάζουμε σε καινούργιες τάσεις, να αναδεικνύουμε νέους καλλιτέχνες. Και η φρέσκια ματιά των Beetroot πάνω σε ένα θέμα τόσο γνωστό και οικείο για Ελληνες -και όχι μόνο- δεν μπορεί παρά να δημιουργεί ένα “σύμπαν” ελκυστικό για μικρούς και μεγάλους». Πράγματι. Τα δημιουργήματα της Beetroot είναι εμπνευσμένα από την ελληνική μυθολογία, αλλά την προσεγγίζουν -και την ερμηνεύουν- με χιούμορ, χωρίς να την κάνουν φολκλόρ.
Και η συγκυρία; Τι θέλει να δηλώσει μια έκθεση με τίτλο «Greek monsters» σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα αντιμετωπίζεται λίγο-πολύ ως το... τέρας της Ευρώπης; «Δεν θα πω ψέματα», λέει ο κ. Τσίλας. «Είμαι πολύ λυπημένος γι’ αυτό που περνάει η πατρίδα μας. Δεν είμαι όμως απελπισμένος. Εχουμε αρετές ως λαός. Τόσα χρόνια διπλωμάτης, έχω δει συμπατριώτες μας φιλοπρόοδους και εργατικούς να κάνουν θαύματα, και μάλιστα σε δύσκολες συγκυρίες. Και, από την άλλη, πιστεύω στη διαλεκτική, στη δυναμική της ζωής. Τίποτα δεν μένει το ίδιο. Κάποια στιγμή, λοιπόν, θα έρθει η ανάταση. Ενα δείγμα τού τι μπορούν να καταφέρουν οι Ελληνες -με δημιουργικότητα και φαντασία- είναι και αυτή η έκθεση. Γι’ αυτό είμαι σίγουρος ότι δεν θα συγκινήσει μόνο τους ομογενείς που θα την επισκεφτούν, αλλά και τους Αμερικανούς».
Ο Λάδωνας στο Μεγάλο Μήλο
Κατεβαίνουμε μαζί στο ισόγειο, στο Atrium του κτιρίου. «Εδώ, σε αυτόν το χώρο φιλοξενούνται οι εκθέσεις μας, με τις οποίες προσπαθούμε να συναγωνιστούμε τα νεοϋορκέζικα μουσεία. Ακούγεται οξύμωρο, από τη στιγμή που έχουμε μόλις 350 τ.μ. στη διάθεσή μας - μέχρι να ολοκληρωθεί η αναδιαμόρφωση που έχει ξεκινήσει. Αλλά αυτό δεν μας πτοεί», επισημαίνει ο κ. Τσίλας. «Εχουμε κατά καιρούς φέρει αντικείμενα από τα περισσότερα αρχαιολογικά μουσεία της Ελλάδας και από μεγάλα του εξωτερικού, όπως το Ερμιτάζ και το Λούβρο. Και έχουμε πετύχει να κάνουμε τη διαφορά, με εκθέσεις ιδιαίτερα σέξι: μικρές, δηλαδή, αλλά με ένα ελκυστικό θέμα».
Μου δείχνει τα γύψινα αντίγραφα τμημάτων από τη ζωφόρο του Παρθενώνα που κοσμούν τον έναν τοίχο του αιθρίου. Εχουν και αυτά την ιστορία τους. Κατασκευάστηκαν στη Βρετανία στα μέσα του 19ου αιώνα, αγοράστηκαν από το Κοινωφελές Ιδρυμα Ωνάση, συντηρήθηκαν και το 1992 τοποθετήθηκαν εδώ - όχι σε τυχαία θέση, αλλά σε ύψος και με τον προσανατολισμό που θα είχαν αν βρίσκονταν στον Παρθενώνα! Απέναντί τους σήμερα έχουν ένα μεγάλο ταμπλό με ζωγραφιστά τέρατα: ένας συναρπαστικός διάλογος του χθες με το σήμερα.
Οι αυτουργοί της... τερατογένεσης είναι επίσης εδώ. Οκτώ από τους -δεκαεπτά συνολικά- Beetroot έχουν έρθει από την Ελλάδα για το στήσιμο της έκθεσης και, φυσικά, για τα εγκαίνια: οι Ηλίας Παντικάκης, Μάρκος Καρελλάς, Κάρολος Γακίδης, Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, Βαγγέλης Λιάκος, Αλέξης Νίκου, Πάρις Μέξης και Γιώργος Λεμονίδης. Μου συστήνουν το μυθικό πλάσμα που σχεδίασαν ειδικά για την περίσταση. Ποιο είναι και γιατί το επέλεξαν; «Κάθε φορά που τα “Greek monsters” παρουσιάζονται σε μια πόλη, δημιουργούμε τουλάχιστον ένα καινούργιο τέρας, το οποίο συνδέεται με τον τόπο που μας φιλοξενεί. Τώρα σχεδιάσαμε τον Λάδωνα, τον τρομερό δράκο που φύλασσε τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων. Μια και ένα από τα πιο γνωστά παρατσούκλια της Νέας Υόρκης είναι “Μεγάλο Μήλο”, ο δράκος μας μετατρέπεται σε προστάτης της πόλης», μου εξηγούν.
Οι άνθρωποι της Beetroot είναι πολυταξιδεμένοι. Δηλώνουν γραφίστες με καλλιτεχνικές ανησυχίες και από το «καλλιτέχνες» προτιμούν το «δημιουργοί». Η διεθνής καριέρα του θεσσαλονικιώτικου γραφείου ξεκίνησε με την ανακήρυξή του, το 2008, σε European Design Agency. Το 2011 ήρθε το Red Dot Award, η υψηλότερη διάκριση παγκοσμίως στο χώρο του επικοινωνιακού design. Τα «Greek monsters» -εγκαταστάσεις, γλυπτά, ειδώλια, ζωγραφικά γκράφιτι- παρουσιάστηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και έπειτα άρχισαν να ταξιδεύουν εκτός Ελλάδος: Βερολίνο, Εσεν, Βελιγράδι, Σιγκαπούρη.
Τη Νέα Υόρκη θα ακολουθήσει το Σικάγο, ίσως η Βοστώνη, ενώ συζητήσεις γίνονται για να μεταφερθούν στο Ρίο της Βραζιλίας και στα Αραβικά Εμιράτα! Σε τι οφείλουν την επιτυχία τους; «Στο “ειδικό βάρος” του προϊόντος, στην αποτελεσματική επικοινωνία του και, φυσικά, στην τύχη», απαντά ο Πάρις Μέξης. Δεκαεπτά νοματαίοι στο γραφείο πώς τα καταφέρνουν; Δεν υπάρχουν διαφωνίες και εντάσεις; «Φυσικά. Αλλά ακόμη και ο πιο εγωιστής από εμάς ξέρει πως είμαστε ομάδα και πως μόνος του κανείς δεν μπορεί να καταφέρει ό,τι η Beetroot ως σύνολο. Είμαστε σαν τις Στυμφαλίδες Ορνιθες. Μαζί είμαστε ανίκητοι!»
Η Λάνα και ο Κέρβερος
Την κουβέντα μας διακόπτουν παιδικές φωνές και γέλια. Η Δ΄ Δημοτικού του Cathedral School από το Upper East Side έχει έρθει μαζί με τη δασκάλα των Καλλιτεχνικών, τη γλυκιά Θεοδώρα Βαφειαδάκη. Ελληνικό το σχολείο, αλλά δεν είναι όλοι οι μαθητές του ομογενείς. Σχεδόν οι μισοί είναι βέρα Αμερικανόπουλα. Ο Πάρις Μέξης αναλαμβάνει να ξεναγήσει τα πιτσιρίκια, αλλά, μόλις εκείνα αντικρίζουν τα τέρατα, συνειδητοποιούμε ότι ξέρουν περισσότερα από όσα νομίζαμε. «Να η Μέδουσα!» λέει η Ηλέκτρα. «Τι ωραίος που είναι ο Μινώταυρος!» αναφωνεί o Κάι. «Θέλετε να δείτε τον Κέρβερο, όπως τον έχω σχεδιάσει;» με ρωτά η Λάνα και μου δίνει το τετράδιό της. «Μα εσείς είστε όλοι τερατολόγοι!» είναι η ετυμηγορία των ενηλίκων της παρέας και τα παιδιά φουσκώνουν από υπερηφάνεια.
Το ίδιο απόγευμα, στα εγκαίνια, ένα μεγάλο πιάνο έχει τοποθετηθεί στο Atrium, το κρασί ρέει άφθονο -Αγιωργίτικο και Μοσχοφίλερο- και η γλώσσα που κυριαρχεί είναι τα Ελληνικά. Δεκάδες ομογενείς έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Onassis Cultural Center. Περιεργάζονται τα εκθέματα, μιλούν με τους Beetroot, μας ρωτούν για την πατρίδα, κάνουν σχέδια για το επόμενο ταξίδι τους στο νησί, στο χωριό τους. Μια νησίδα ελληνισμού στην καρδιά του Μανχάταν...
Εχει πια νυχτώσει για τα καλά. Οι περισσότεροι καλεσμένοι έχουν φύγει. Ο Λουκάς Τσίλας με αποχαιρετά με ένα απόσπασμα από την «Ιθάκη» του Κωνσταντίνου Καβάφη. «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας / τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις / αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου / αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου», μου λέει. «Τα τέρατα δηλαδή, όποια κι αν είναι αυτά, δεν θα τα βρεις ποτέ μπροστά σου αν δεν τα έχεις μέσα σου. Καλό ταξίδι και χαιρετισμούς στην πατρίδα!»
Το επόμενο πρωί περνώ την απαστράπτουσα γυάλινη είσοδο του ουρανοξύστη που κάποτε φιλοξενούσε τα γραφεία του Ελληνα μεγιστάνα, στον αριθμό 645 της Πέμπτης Λεωφόρου, δίπλα στον καθεδρικό ναό του Αγίου Πατρικίου. Ο Ωνάσης, ως επιχειρηματίας που βρισκόταν διαρκώς εν κινήσει, απεχθανόταν τις επενδύσεις σε περιουσιακά στοιχεία που δεν... επέπλεαν. Μία από τις ελάχιστες εξαιρέσεις ήταν αυτό το 51 ορόφων κτίριο -με γραφεία, καταστήματα και διαμερίσματα-, το οποίο έχτισε σε συνεργασία με την εταιρεία ακινήτων Αρλεν, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Από το 2000, εδώ βρίσκεται η έδρα του Onassis Cultural Center NΥ, με επικεφαλής -ως εκτελεστικό διευθυντή- τον πρέσβη Λουκά Τσίλα.
Πρώην διπλωμάτης, με θητεία τριάντα και πλέον ετών σε ελληνικές πρεσβείες της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αφρικής, ο κ. Τσίλας με υποδέχεται στο μεγάλο, ευήλιο γραφείο του. Είναι ενθουσιασμένος με την έκθεση της Beetroot, του βραβευμένου γραφείου οπτικής επικοινωνίας από τη Θεσσαλονίκη, που φέρνει στο προσκήνιο «παρεξηγημένα» τέρατα της ελληνικής μυθολογίας, από τον Κέρβερο μέχρι τον Μινώταυρο και από τη Μέδουσα μέχρι τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, σχεδιασμένα με έναν σύγχρονο μελανόμορφο ρυθμό, με μαύρο και ζωηρό πορτοκαλί χρώμα.
Την είχε δει στην Αθήνα, στο Μουσείο Μπενάκη, και είχε εντυπωσιαστεί. «Η άγονη πατριδολατρία και η αρχαιολατρία δεν οδηγούν πουθενά», τονίζει. «Γι’ αυτό εμείς προσπαθούμε να εστιάζουμε σε καινούργιες τάσεις, να αναδεικνύουμε νέους καλλιτέχνες. Και η φρέσκια ματιά των Beetroot πάνω σε ένα θέμα τόσο γνωστό και οικείο για Ελληνες -και όχι μόνο- δεν μπορεί παρά να δημιουργεί ένα “σύμπαν” ελκυστικό για μικρούς και μεγάλους». Πράγματι. Τα δημιουργήματα της Beetroot είναι εμπνευσμένα από την ελληνική μυθολογία, αλλά την προσεγγίζουν -και την ερμηνεύουν- με χιούμορ, χωρίς να την κάνουν φολκλόρ.
Και η συγκυρία; Τι θέλει να δηλώσει μια έκθεση με τίτλο «Greek monsters» σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα αντιμετωπίζεται λίγο-πολύ ως το... τέρας της Ευρώπης; «Δεν θα πω ψέματα», λέει ο κ. Τσίλας. «Είμαι πολύ λυπημένος γι’ αυτό που περνάει η πατρίδα μας. Δεν είμαι όμως απελπισμένος. Εχουμε αρετές ως λαός. Τόσα χρόνια διπλωμάτης, έχω δει συμπατριώτες μας φιλοπρόοδους και εργατικούς να κάνουν θαύματα, και μάλιστα σε δύσκολες συγκυρίες. Και, από την άλλη, πιστεύω στη διαλεκτική, στη δυναμική της ζωής. Τίποτα δεν μένει το ίδιο. Κάποια στιγμή, λοιπόν, θα έρθει η ανάταση. Ενα δείγμα τού τι μπορούν να καταφέρουν οι Ελληνες -με δημιουργικότητα και φαντασία- είναι και αυτή η έκθεση. Γι’ αυτό είμαι σίγουρος ότι δεν θα συγκινήσει μόνο τους ομογενείς που θα την επισκεφτούν, αλλά και τους Αμερικανούς».
Ο Λάδωνας στο Μεγάλο Μήλο
Κατεβαίνουμε μαζί στο ισόγειο, στο Atrium του κτιρίου. «Εδώ, σε αυτόν το χώρο φιλοξενούνται οι εκθέσεις μας, με τις οποίες προσπαθούμε να συναγωνιστούμε τα νεοϋορκέζικα μουσεία. Ακούγεται οξύμωρο, από τη στιγμή που έχουμε μόλις 350 τ.μ. στη διάθεσή μας - μέχρι να ολοκληρωθεί η αναδιαμόρφωση που έχει ξεκινήσει. Αλλά αυτό δεν μας πτοεί», επισημαίνει ο κ. Τσίλας. «Εχουμε κατά καιρούς φέρει αντικείμενα από τα περισσότερα αρχαιολογικά μουσεία της Ελλάδας και από μεγάλα του εξωτερικού, όπως το Ερμιτάζ και το Λούβρο. Και έχουμε πετύχει να κάνουμε τη διαφορά, με εκθέσεις ιδιαίτερα σέξι: μικρές, δηλαδή, αλλά με ένα ελκυστικό θέμα».
Μου δείχνει τα γύψινα αντίγραφα τμημάτων από τη ζωφόρο του Παρθενώνα που κοσμούν τον έναν τοίχο του αιθρίου. Εχουν και αυτά την ιστορία τους. Κατασκευάστηκαν στη Βρετανία στα μέσα του 19ου αιώνα, αγοράστηκαν από το Κοινωφελές Ιδρυμα Ωνάση, συντηρήθηκαν και το 1992 τοποθετήθηκαν εδώ - όχι σε τυχαία θέση, αλλά σε ύψος και με τον προσανατολισμό που θα είχαν αν βρίσκονταν στον Παρθενώνα! Απέναντί τους σήμερα έχουν ένα μεγάλο ταμπλό με ζωγραφιστά τέρατα: ένας συναρπαστικός διάλογος του χθες με το σήμερα.
Οι αυτουργοί της... τερατογένεσης είναι επίσης εδώ. Οκτώ από τους -δεκαεπτά συνολικά- Beetroot έχουν έρθει από την Ελλάδα για το στήσιμο της έκθεσης και, φυσικά, για τα εγκαίνια: οι Ηλίας Παντικάκης, Μάρκος Καρελλάς, Κάρολος Γακίδης, Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, Βαγγέλης Λιάκος, Αλέξης Νίκου, Πάρις Μέξης και Γιώργος Λεμονίδης. Μου συστήνουν το μυθικό πλάσμα που σχεδίασαν ειδικά για την περίσταση. Ποιο είναι και γιατί το επέλεξαν; «Κάθε φορά που τα “Greek monsters” παρουσιάζονται σε μια πόλη, δημιουργούμε τουλάχιστον ένα καινούργιο τέρας, το οποίο συνδέεται με τον τόπο που μας φιλοξενεί. Τώρα σχεδιάσαμε τον Λάδωνα, τον τρομερό δράκο που φύλασσε τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων. Μια και ένα από τα πιο γνωστά παρατσούκλια της Νέας Υόρκης είναι “Μεγάλο Μήλο”, ο δράκος μας μετατρέπεται σε προστάτης της πόλης», μου εξηγούν.
Οι άνθρωποι της Beetroot είναι πολυταξιδεμένοι. Δηλώνουν γραφίστες με καλλιτεχνικές ανησυχίες και από το «καλλιτέχνες» προτιμούν το «δημιουργοί». Η διεθνής καριέρα του θεσσαλονικιώτικου γραφείου ξεκίνησε με την ανακήρυξή του, το 2008, σε European Design Agency. Το 2011 ήρθε το Red Dot Award, η υψηλότερη διάκριση παγκοσμίως στο χώρο του επικοινωνιακού design. Τα «Greek monsters» -εγκαταστάσεις, γλυπτά, ειδώλια, ζωγραφικά γκράφιτι- παρουσιάστηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και έπειτα άρχισαν να ταξιδεύουν εκτός Ελλάδος: Βερολίνο, Εσεν, Βελιγράδι, Σιγκαπούρη.
Τη Νέα Υόρκη θα ακολουθήσει το Σικάγο, ίσως η Βοστώνη, ενώ συζητήσεις γίνονται για να μεταφερθούν στο Ρίο της Βραζιλίας και στα Αραβικά Εμιράτα! Σε τι οφείλουν την επιτυχία τους; «Στο “ειδικό βάρος” του προϊόντος, στην αποτελεσματική επικοινωνία του και, φυσικά, στην τύχη», απαντά ο Πάρις Μέξης. Δεκαεπτά νοματαίοι στο γραφείο πώς τα καταφέρνουν; Δεν υπάρχουν διαφωνίες και εντάσεις; «Φυσικά. Αλλά ακόμη και ο πιο εγωιστής από εμάς ξέρει πως είμαστε ομάδα και πως μόνος του κανείς δεν μπορεί να καταφέρει ό,τι η Beetroot ως σύνολο. Είμαστε σαν τις Στυμφαλίδες Ορνιθες. Μαζί είμαστε ανίκητοι!»
Η Λάνα και ο Κέρβερος
Την κουβέντα μας διακόπτουν παιδικές φωνές και γέλια. Η Δ΄ Δημοτικού του Cathedral School από το Upper East Side έχει έρθει μαζί με τη δασκάλα των Καλλιτεχνικών, τη γλυκιά Θεοδώρα Βαφειαδάκη. Ελληνικό το σχολείο, αλλά δεν είναι όλοι οι μαθητές του ομογενείς. Σχεδόν οι μισοί είναι βέρα Αμερικανόπουλα. Ο Πάρις Μέξης αναλαμβάνει να ξεναγήσει τα πιτσιρίκια, αλλά, μόλις εκείνα αντικρίζουν τα τέρατα, συνειδητοποιούμε ότι ξέρουν περισσότερα από όσα νομίζαμε. «Να η Μέδουσα!» λέει η Ηλέκτρα. «Τι ωραίος που είναι ο Μινώταυρος!» αναφωνεί o Κάι. «Θέλετε να δείτε τον Κέρβερο, όπως τον έχω σχεδιάσει;» με ρωτά η Λάνα και μου δίνει το τετράδιό της. «Μα εσείς είστε όλοι τερατολόγοι!» είναι η ετυμηγορία των ενηλίκων της παρέας και τα παιδιά φουσκώνουν από υπερηφάνεια.
Το ίδιο απόγευμα, στα εγκαίνια, ένα μεγάλο πιάνο έχει τοποθετηθεί στο Atrium, το κρασί ρέει άφθονο -Αγιωργίτικο και Μοσχοφίλερο- και η γλώσσα που κυριαρχεί είναι τα Ελληνικά. Δεκάδες ομογενείς έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Onassis Cultural Center. Περιεργάζονται τα εκθέματα, μιλούν με τους Beetroot, μας ρωτούν για την πατρίδα, κάνουν σχέδια για το επόμενο ταξίδι τους στο νησί, στο χωριό τους. Μια νησίδα ελληνισμού στην καρδιά του Μανχάταν...
Εχει πια νυχτώσει για τα καλά. Οι περισσότεροι καλεσμένοι έχουν φύγει. Ο Λουκάς Τσίλας με αποχαιρετά με ένα απόσπασμα από την «Ιθάκη» του Κωνσταντίνου Καβάφη. «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας / τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις / αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου / αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου», μου λέει. «Τα τέρατα δηλαδή, όποια κι αν είναι αυτά, δεν θα τα βρεις ποτέ μπροστά σου αν δεν τα έχεις μέσα σου. Καλό ταξίδι και χαιρετισμούς στην πατρίδα!»
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου