Της Δήμητρας Ράγια
Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΑΛΚΟΟΛ-ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
«Ενιωθα μόνος και φοβισμένος...Εκανα πράγματα απεχθή»
Ευφυής και παθιασμένος με γνήσιο και αστείρευτο χιούμορ. Μοναδικό υποκριτικό ταλέντο. Αλλά και ένας άνδρας με αδυναμίες. Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς πάλευε με τους δικούς του δαίμονες, την κατάθλιψη, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Ο ίδιος είχε πει ότι μετά από πολυετή αποχή ξανακύλησε στο ποτό γιατί αισθανόταν «μόνος και φοβισμένος». Μετά την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στην οποία είχε υποβληθεί, ένιωσε ευάλωτος και θνητός. Ήθελε να συνεχίσει την ζωή του με πιο αργούς ρυθμούς, αλλά το εσωτερικό του σκοτάδι αποδείχθηκε πιο δυνατό...
Ευφυής και παθιασμένος με γνήσιο και αστείρευτο χιούμορ. Μοναδικό υποκριτικό ταλέντο. Αλλά και ένας άνδρας με αδυναμίες. Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς πάλευε με τους δικούς του δαίμονες, την κατάθλιψη, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Ο ίδιος είχε πει ότι μετά από πολυετή αποχή ξανακύλησε στο ποτό γιατί αισθανόταν «μόνος και φοβισμένος». Μετά την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στην οποία είχε υποβληθεί, ένιωσε ευάλωτος και θνητός. Ήθελε να συνεχίσει την ζωή του με πιο αργούς ρυθμούς, αλλά το εσωτερικό του σκοτάδι αποδείχθηκε πιο δυνατό...
«Δεν διαβάζουμε και γράφουμε ποίηση γιατί είναι χαριτωμένη. Διαβάζουμε και γράφουμε ποίηση γιατί είμαστε μέλη της ανθρώπινης φυλής. Και η ανθρώπινη φυλή είναι γεμάτη πάθος. Και η ιατρική, η νομική, οι επιχειρήσεις, η μηχανική, αυτά είναι ευγενείς ασχολίες και απαραίτητες για την διατήρηση της ζωής. Αλλά η ποίηση, η ομορφιά, το ειδύλλιο, η αγάπη, αυτά είναι (τα πράγματα) για τα οποία μένουμε ζωντανοί».Τάδε έφη Ρόμπιν Γουίλιαμς στον ανεπανάληπτο ρόλο του αντισυμβατικού καθηγητή Τζον Κίτινγκ στην ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών», όπου συμβούλευε τους μαθητές του να «αδράξουν την ημέρα», επαναλαμβάνοντας την φράση με το βαθύτερο νόημα στα λατινικά: «Carpe diem».
Απ' ότι φαίνεται οι καταχρήσεις ήταν ο δικός του τρόπος να «αδράξει την ημέρα», να βρει διέξοδο στην πάλη με τα πάθη του, αλλά εν τέλει ένας χαρισματικός άνθρωπος που πρόσφερε απλόχερα τόσο γέλιο, δυστυχώς δεν κατάφερε να νικήσει τους δαίμονές του και το σκοτάδι της κατάθλιψης.
Σκηνή από την ταινία «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» (Dead Poets Society).
O βραβευμένος με Όσκαρ, Αμερικανός ηθοποιός, ήταν για χρόνια εθισμένος στο ποτό και την κοκαΐνη, αλλά έκοψε τις καταχρήσεις πριν έρθει στον κόσμο ο μεγαλύτερος γιος του, το 1983 και κατάφερε να παραμείνει καθαρός για δυο δεκαετίες. Ωστόσο, το 2003 κι ενώ βρισκόταν στην Αλάσκα, κύλησε ξανά.
«Ήμουν σε μια μικρή πόλη που δεν είναι στο τέλος του κόσμου, αλλά μπορείς να το δεις (το τέλος του κόσμου) από εκεί και σκέφτηκα: ποτό. Σκέφτηκα ότι ίσως το ποτό θα βοηθούσε. Γιατί ένιωθα μόνος και φοβισμένος. Ήταν επειδή δούλευα τόσο πολύ και (είπα) γαμ…μπορεί να βοηθήσει. Και ήταν το χειρότερο πράγμα στον κόσμο» έλεγε σε συνέντευξή του στην Guardian το 2010.
Σύμφωνα με όσα είχε εξομολογηθεί, όταν ήπιε το πρώτο του ποτό, μετά από τόσο καιρό, ένιωσε ζεστά και υπέροχα. «Και τότε, ξαφνικά, έχεις μπλέξει και είσαι απομονωμένος» διαπίστωνε.
«Την πρώτη εβδομάδα, λες ψέματα στον εαυτό σου, λες ότι μπορείς να σταματήσεις. Τότε το σώμα σου κλωτσάει και λέει, όχι, σταματάς αργότερα. Και τότε σε παίρνει περίπου τρία χρόνια και εν τέλει σταματάς».
«Ξέρεις, ήμουν απρεπής. (Εξαιτίας του ποτού) κάνεις πράγματα που προκαλούν αηδία και αυτό δεν το ξεπερνάς εύκολα».
Την κοκαΐνη δεν την άρχισε ξανά γιατί «ήξερε ότι θα τον σκότωνε» όπως ομολογούσε.
Το πρόβλημα υγείας που τον ανάγκασε να υποβληθεί το 2009 σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, τον έκανε πιο ευάλωτο, τον έκανε να αισθανθεί θνητός.
«Ω Θεέ μου, καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι ευσυγκίνητος. Σπάει τα φράγματά σου... Και δεν έχεις επιλογή, πραγματικά…αισθάνεσαι θνητός».
Μετά από αυτό, άρχισε να ρίχνει λίγο τους ρυθμούς, καθώς για μεγάλα διαστήματα, δούλευε εντατικά. Ο ίδιος χαρακτήριζε εργασιομανή τον εαυτό του, αφού μέσα σε μια διετία όπως τόνιζε, είχε φτάσει να γυρίσει 8 ταινίες:
«Σου μπαίνει αυτή η ιδέα ότι καλύτερα να συνεχίζεις να δουλεύεις γιατί αλλιώς ο κόσμος θα ξεχάσει. Και αυτό ήταν επικίνδυνο. Και τότε συνειδητοποιείς ότι όχι, στην πραγματικότητα, αν κάνεις ένα διάλειμμα, ο κόσμος μπορεί να ενδιαφερθεί περισσότερο για σένα. Τώρα, μετά την εγχείρηση, θα προχωρήσω πιο αργά».
Ερωτηθείς αν ένιωθε πιο χαρούμενος μετά από όλα αυτά, είχε απαντήσει: «Νομίζω. Και δεν φοβάμαι να είμαι δυστυχισμένος. Κι αυτό είναι ok...».
Ο «καπετάνιος» του «Κύκλου των Χαμένων Ποιητών» δεν είναι πια μαζί μας. Έφυγε από την ζωή στα 63 του χρόνια κι αν επιβεβαιωθεί και επισήμως ότι αυτοκτόνησε, όπως δείχνουν τα στοιχεία μέχρι στιγμής, τότε είναι τραγική ειρωνεία η ατάκα του από την ταινία του «World's Greatest Dad»:
«Να θυμάστε, η αυτοκτονία είναι μια μόνιμη λύση σε προσωρινά προβλήματα».
Εμείς όμως αξίζει να τον θυμόμαστε με τα λόγια του Χ. Ντ. Θορο που ο ίδιος «δίδασκε» ως Κίτινγκ:
«Πήγα στο δάσος γιατί επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να έρθω αντιμέτωπος μόνο τα ουσιώδη πράγματα της ζωής…και όχι όταν (φθάσει η ώρα) να πεθάνω, να ανακαλύψω ότι δεν έζησα».
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου