Του Θεόδωρου Καλμούκου
Η εικόνα που εμφάνισε ο φετινός εορτασμός της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου της θρυλικής Ημέρας του ΟΧΙ στη Βοστώνη ήταν απαράδεκτος για πολλούς λόγους, ιδού οι βασικοί: 1) Ελλειψη κόσμου. Ηταν θλίψη να βλέπει κανείς 120, το πολύ 150 άτομα όλα μαζί συμπεριλαμβανομένων των μαθητών και των χορευτικών συγκροτημάτων. Μέσα σ’ αυτή την εικόνα ερήμωσης εντάσσω και την κραυγαλέα απουσία των σωματείων και συλλόγων έστω αυτών των 20 που απόμειναν από τα 44 που συγκροτούν την Ομοσπονδία, η οποία είχε την ευθύνη της διοργάνωσης της γιορτής. 2) Η απουσία κοινοτήτων, ιερέων εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων επιδείνωσε την κατάσταση. 3) Η απουσία καθηγητών και φοιτητών του Ελληνικού Κολεγίου και της Θεολογικής Σχολής, μια πόρτα τόπος που λέγει ο λόγος αφού το Μαλιώτειο Κέντρο είναι μέσα στα πόδια τους, είναι σημάδι ενδεικτικό της απάθειας και της νοοτροπίας που καλλιεργείται στο φυτώριο των κληρικών.
4) Η εκφώνηση του πανηγυρικού λόγου στην αγγλική γλώσσα μόνο και μάλιστα με αυτή την συγκεκριμένη δομή και από τον συγκεκριμένο κληρικό ήταν νομίζω η χαριστική βολή στον εορτασμό. Θαρρώ πως καταλαβαινόμαστε με αυτά για τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
5) Ευτυχώς που ήταν η 13χρονη Ειρήνη Παντεκίδη η οποία με τέλεια Ελληνικά, με αυτοπεποίθηση, με πλήρη έλεγχο της όλης κατάστασης, συντόνισε και παρουσίασε με επιτυχία τον εορτασμό, δίνοντας ελπίδα πως ίσως δεν έχει τελειώσει ο Ελληνισμός ακόμα, αρκεί εμείς οι μεγαλύτεροι να εγερθούμε από την χειμερία νάρκη μας και να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες που μας αναλογούν, αλλιώς οδεύομε ολοταχώς προς το ιστορικό μας τέλος.
6) Η απόδοση στην επαγγελία ποιημάτων από μερικούς μαθητές και μαθήτριες των Ελληνικών Σχολείων ήταν μία βοερή και γοερή φανέρωση της χαμηλής επίδοσης τους, με εξαίρεση και πάλι κάποιων παιδιών.
7) Οι διαρκείς κροταλισμοί και θόρυβοι της μικροφωνικής συσκευής και τα απέλπιδα τρεξίματα των υπεύθυνων για τον συντονισμό της, συνέθεταν μια εικόνα ολοκληρωτικής αποδιοργάνωσης.
Αναμφίβολα οφείλει να επικροτηθεί η προσπάθεια που κατέβαλαν οι διοργανωτές, οι οποίοι δεν λανθάνει της γνώσης μου ότι είναι εθελοντές και εθελόντριες, ωστόσο έχω την αίσθηση πως αυτό δεν μπορεί να δικαιολογεί τη λειψότητα των πραγμάτων. Προτάσεις: Είναι έμπονο να το πει κανείς, πλην όμως οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και κατ’ αρχήν τίμιοι με τους εαυτούς μας, πως εδώ που φτάσαμε δύο επιλογές υπάρχουν, οι εξής: 1) Είτε θα γίνει μία ουσιαστική, σοβαρή, τιτάνια αν θέλετε προσπάθεια ανασύνταξης της ψυχής και της δομής της Ομογένειας με καινοτόμες ενέργειες, νέα πρόσωπα και άρα αναβάθμιση των εθνικών εορτών όπως εν προκειμένω της 28ης Οκτωβρίου, είτε 2) να έχομε το θάρρος και να τις καταργήσουμε, διότι το σημερινό τους κατάντημα δεν περιποιεί τιμή και αξία στους αγώνες, το μήνυμα και το νόημά τους, αλλά μάλλον αισχύνη.
Δεν είμαι σίγουρος αν η σημερινή πορεία των πραγμάτων είναι αναστρέψιμη επειδή ακριβώς η ζημιά έχει γίνει επί πολλά χρόνια τώρα, με αποτέλεσμα η απάθεια και η απαξίωση να κυριαρχούν σήμερα. Ισως να βρισκόμαστε στα προτελεύτεια. Ισως όμως μέσα από την απόγνωση να γεννηθεί η ελπίδα. Μακάρι.
5) Ευτυχώς που ήταν η 13χρονη Ειρήνη Παντεκίδη η οποία με τέλεια Ελληνικά, με αυτοπεποίθηση, με πλήρη έλεγχο της όλης κατάστασης, συντόνισε και παρουσίασε με επιτυχία τον εορτασμό, δίνοντας ελπίδα πως ίσως δεν έχει τελειώσει ο Ελληνισμός ακόμα, αρκεί εμείς οι μεγαλύτεροι να εγερθούμε από την χειμερία νάρκη μας και να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες που μας αναλογούν, αλλιώς οδεύομε ολοταχώς προς το ιστορικό μας τέλος.
6) Η απόδοση στην επαγγελία ποιημάτων από μερικούς μαθητές και μαθήτριες των Ελληνικών Σχολείων ήταν μία βοερή και γοερή φανέρωση της χαμηλής επίδοσης τους, με εξαίρεση και πάλι κάποιων παιδιών.
7) Οι διαρκείς κροταλισμοί και θόρυβοι της μικροφωνικής συσκευής και τα απέλπιδα τρεξίματα των υπεύθυνων για τον συντονισμό της, συνέθεταν μια εικόνα ολοκληρωτικής αποδιοργάνωσης.
Αναμφίβολα οφείλει να επικροτηθεί η προσπάθεια που κατέβαλαν οι διοργανωτές, οι οποίοι δεν λανθάνει της γνώσης μου ότι είναι εθελοντές και εθελόντριες, ωστόσο έχω την αίσθηση πως αυτό δεν μπορεί να δικαιολογεί τη λειψότητα των πραγμάτων. Προτάσεις: Είναι έμπονο να το πει κανείς, πλην όμως οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και κατ’ αρχήν τίμιοι με τους εαυτούς μας, πως εδώ που φτάσαμε δύο επιλογές υπάρχουν, οι εξής: 1) Είτε θα γίνει μία ουσιαστική, σοβαρή, τιτάνια αν θέλετε προσπάθεια ανασύνταξης της ψυχής και της δομής της Ομογένειας με καινοτόμες ενέργειες, νέα πρόσωπα και άρα αναβάθμιση των εθνικών εορτών όπως εν προκειμένω της 28ης Οκτωβρίου, είτε 2) να έχομε το θάρρος και να τις καταργήσουμε, διότι το σημερινό τους κατάντημα δεν περιποιεί τιμή και αξία στους αγώνες, το μήνυμα και το νόημά τους, αλλά μάλλον αισχύνη.
Δεν είμαι σίγουρος αν η σημερινή πορεία των πραγμάτων είναι αναστρέψιμη επειδή ακριβώς η ζημιά έχει γίνει επί πολλά χρόνια τώρα, με αποτέλεσμα η απάθεια και η απαξίωση να κυριαρχούν σήμερα. Ισως να βρισκόμαστε στα προτελεύτεια. Ισως όμως μέσα από την απόγνωση να γεννηθεί η ελπίδα. Μακάρι.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου